Η ποίηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι «άβατον ελάχιστων μυημένων». Πρέπει να γίνεται κτήμα του απλού ανθρώπου, πρέπει να αγγίζει την ψυχή του ανύποπτου αναγνώστη. Μόνο τότε εκπληρώνει τον σκοπό της, μόνο τότε δικαιώνει τον ποιητή.
1. Ποιο είναι το επάγγελμά σας, πώς περνάτε τη μέρα σας και τι κάνετε για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος;
Είμαι γιατρός-πνευμονολόγος, διευθυντής πνευμονολογικής κλινικής σε νοσοκομείο της Αθήνας. Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου είναι αφιερωμένο στη δουλειά και τους ασθενείς μου. Σε αυτό το πνεύμα συμμετέχω ενεργά και σε συνεργασία με την Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία, τον σύλλογο καρκινοπαθών Κ.Ε.Φ.Ι. και άλλους φορείς, στην εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού με την διοργάνωση σεμιναρίων, ομιλιών και άλλων εκδηλώσεων, για την πρόληψη μιας εξαιρετικά σοβαρής ασθένειας όπως είναι ο καρκίνος του πνεύμονα και τον περιορισμό και την καταπολέμηση της μάστιγας του καπνίσματος.
2. Δυο λόγια για ένα σας έργο και σκέψεις για το επόμενο…
Τα «Ποιητικά», από τις εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ, ήταν το πρώτο βήμα επαφής με τους «άγνωστους» αναγνώστες. Η πρώτη ευκαιρία «έκθεσης» στο ευρύτερο κοινό. Συναισθήματα, σκέψεις, προβληματισμοί, μέσα από ποιήματα πολλά γραμμένα χρόνια πριν και ωστόσο, θέλω να πιστεύω, αφηγήματα ακόμα επίκαιρα.
Δοσμένα με τη λεγόμενη «παραδοσιακή γραφή» κυρίως γιατί θεωρώ πως, παρότι παραγκωνισμένη, μέσα από αυτή πρέπει να πορευθούμε στον δρόμο της ποιητικής.
Το επόμενο βήμα, μια νέα ποιητική συλλογή, ελπίζω να είναι συνεπής συνέχεια της προηγούμενης, στα σημαινόμενα και στην έκφρασή τους.
3. Αισθάνεσθε ποιητής;
Δεν ξέρω τι σημαίνει να νιώθεις ποιητής ή αν νιώθεις ποιητής μόνο επειδή γράφεις ποιήματα. Προσωπικά γράφω γιατί νιώθω την ανάγκη να αποτυπώσω στο χαρτί μηνύματα, συναισθήματα, εικόνες, απογοητεύσεις, όνειρα, ελπίδες, κόσμους δικούς μου. Είναι ο τρόπος, το μέσο έκφρασης όλων αυτών, που γίνεται ακόμη σπουδαιότερο όταν μπορείς να το μοιραστείς με τους άλλους. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Όσο τα ποιήματά μου παρέμεναν στο συρτάρι και μοναδικός αναγνώστης ίσως ήμουν μόνο εγώ, νιώθω πως πάντα έλειπε κάτι, έλειπε «ο άγνωστος άλλος» για να τα μοιραστώ.
4. Τι σκέπτεστε όταν σας ασκούν κριτική για κάποιο έργο σας με την οποία δεν συμφωνείτε;
Δεν μου έχει συμβεί. Φαντάζομαι όμως πως θα με απασχολούσαν κυρίως οι λόγοι και το πόσο ειλικρινής και καλόπιστη θα ήταν μια τέτοια κριτική. Γιατί μέσα από μια τέτοια διαδικασία μπορείς να διορθώσεις πράγματα, να γίνεις καλύτερος σε αυτό που κάνεις.
5. Όταν γράφετε έχετε στο μυαλό σας ο λόγος σας να είναι κατανοητός από τους αναγνώστες;
Πρωτίστως. Πιστεύω ότι είναι απόλυτα απαραίτητο τα γραφόμενα να είναι κατανοητά και από τους μη «ειδικούς». Η ποίηση, όπως και κάθε τέχνη, πρέπει να γεννά στον αναγνώστη συναισθήματα, συγκίνηση. Αυτός είναι ο υπέρτατος σκοπός της ποίησης. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει ο αναγνώστης, πριν συγκινηθεί και για να συγκινηθεί, να μπορεί να κατανοήσει το ανάγνωσμα. Όπως έλεγε ο μεγάλος μας Διονύσιος Σολωμός «πρέπει πρώτα με δύναμη να συλλάβει ο νους και έπειτα η καρδιά θερμά να αισθανθεί ό,τι ο νους συνέλαβε».
Η ποίηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι «άβατον ελάχιστων μυημένων». Πρέπει να γίνεται κτήμα του απλού ανθρώπου, πρέπει να αγγίζει την ψυχή του ανύποπτου αναγνώστη. Μόνο τότε εκπληρώνει τον σκοπό της, μόνο τότε δικαιώνει τον ποιητή.
6. Κάθε μήνα εκδίδονται δεκάδες ποιητικές συλλογές. Γιατί θελήσατε να κυκλοφορήσει ακόμα μία;
Πέρασαν αρκετά χρόνια πριν τα ποιήματά μου δουν το φως με την πρώτη συλλογή «Ποιητικά». Και αυτό έγινε όταν ένιωσα ότι έδωσα εκείνο που ήθελα να δώσω μέσα από αυτά και όταν πια οι «ποιητικές αγωνίες» νίκησαν τους «πεζούς ενδοιασμούς». Ποιήματα δοσμένα , όπως είπα προηγούμενα, με έναν τρόπο γραφής «παραδοσιακό». Το πώς και το γιατί βέβαια του «παραδοσιακού» στην ποίηση είναι μια μεγάλη συζήτηση που πρέπει κάποτε να γίνει.
7. Ποιους ποιητές θεωρείτε πετυχημένους; Θεωρείτε πως το δικό σας έργο θα μείνει στον χρόνο;
Μα αυτούς που το έργο τους παραμένει ζωντανό στο πέρασμα των χρόνων. Δεν χρειάζονται ονόματα. Είναι γνωστά. Ασφαλώς και θα ευχόμουν να μείνει στον χρόνο και το δικό μου έργο. Αυτό άλλωστε είναι η δικαίωση κάθε δημιουργού.
8. Θέλω να γνωρίσουν οι αναγνώστες την ποίησή σας. Δύο τα ποιήματα… Ένα ποίημα που να σας αντιπροσωπεύει σήμερα και ένα ποίημα που σας αντιπροσώπευε κατά το παρελθόν και πλέον δεν σας αντιπροσωπεύει.
Δεν έχω στο μυαλό μου κάποιο ποίημα που δεν με αντιπροσωπεύει σήμερα. Και αυτό γιατί αισθάνομαι ότι ο λόγος που γράφονται ποιήματα, οι στιγμές που γράφονται, όσα νιώθει κανείς όταν γράφονται είναι −και πρέπει να μένει ένα κομμάτι− του εαυτού μας. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιο από τα δημοσιευμένα ποιήματα θα σκεφτόμουν το «Με άλλους στίχους» και σίγουρα το ομότιτλο με την συλλογή ποίημα «Ποιητικά» που εκφράζει, στο μέτρο του δυνατού, τη στάση μου και τις σκέψεις μου για την ποίηση.
9. Πόσα βιβλία διαβάζετε κάθε μήνα και πόσα αγοράζετε;
Μεγάλο μέρος του χρόνου που αφιερώνω στο διάβασμα είναι για θέματα της δουλειάς μου, επιστημονικά-ιατρικά. Πέρα από αυτά διαβάζω 1-2 βιβλία κυρίως λογοτεχνικά, ιστορικά και δοκίμια.
10. Ένα ποίημα ενός Έλληνα ποιητή που θα θέλατε να έχετε γράψει εσείς;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Είναι πολλά. Του Ελύτη, του Σεφέρη, του Καρυωτάκη.
11. Εκδότες στην Ελλάδα του 2017…
Δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία από τον εκδοτικό χώρο στην πατρίδα μας. Σίγουρα γεννά ελπίδες αλλά συγχρόνως και προβληματισμό η «μαζική παραγωγή» ποιητικών συλλογών , όπως και άλλων λογοτεχνικών ειδών.
Η επαφή μου με τις εκδόσεις Δωδώνη ήταν πολύ σημαντική στο πρώτο μου αυτό βήμα και θέλω να ευχαριστήσω τον εκδοτικό και ιδιαίτερα την κ. Κλεονίκη Μαγκλάρα για την αμέριστη βοήθεια και το ενδιαφέρον της.
Θέλω βέβαια να ευχαριστήσω θερμά και εσάς για την τόσο ζεστή φιλοξενία στις σελίδες σας.
Θα ήθελα κλείνοντας να πω ότι οι εκδότες πρέπει να βοηθήσουν να δοθεί χώρος στους νέους ποιητές, στους νέους συγγραφείς που έχουν κάτι αξιόλογο να δώσουν. Και να συμβάλλουν στην προώθηση του έργου τους προκειμένου να φθάσει στο ευρύτερο κοινό, να γίνει κτήμα όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων. Αυτοί είναι άλλωστε οι τελικοί κριτές.
Σας Ευχαριστώ!
Φωτογραφικό υλικό
