Η Μαρία Περατικού Κοκαράκη γεννήθηκε στήν Ἀθήνα. Μεγάλωσε καί ζεῖ στό μαρτυρικό νησί τoῦ ἑλληνισμoῦ, τήν Κύπρo, τόπo καταγωγῆς τoῦ πατέρα της. Ἡ μητέρα της Ἀθηναία, μέ Μικρασιατικές ρίζες.
Ἀκολούθησε φιλολογικές σπουδές στό Καποδιστριακό καί στο Sydney. Ἐργάστηκε στή Νεοελληνική Ἔδρα τοῦ Old Sydney University καί στή Μέση Ἐκπαίδευση τῆς Κύπρου. Ὡς λογοτέχνης ἔχει βραβευθεῖ ἀρκετές φορές. Ἀπό τό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν τοῦ Παιδαγωγικοῦ Τμήματος καί Ἑλληνικό Ἰνστιτοῦτο ΕΛΛΙΕΠΕΚ τιμήθηκε τό 2014 ὡς ἄνθρωπος τοῦ Πολιτισμοῦ καί τῶν Γραμμάτων. Τό 2016 τό μυθιστόρημά της «Τά χρόνια μέ τά Κυκλάμινα» βραβεύθηκε ἀπό τόν Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Ὅμιλο Ξάστερον καί ἀπό τόν Ἑλληνικό Πολιτιστικό Ὅμιλο Κυπρίων Ἑλλάδος (Ε.Π.Ο.Κ.) γιά τήν ἐπιστημονική του ἀρτιότητα καί τά ἱστορικά του μηνύματα. Ἔκανε βιβλιοκριτικές, ὁμιλίες καί παρουσιάσεις λογοτεχνῶν, οἱ ὁποῖες ἔχουν δημοσιευθεῖ σέ λογοτεχνικά περιοδικά καί ἐφημερίδες στήν Κύπρο καί τήν Ἑλλάδα. Τόν Ἰούλιο τοῦ 2012, ἦταν ὁμιλήτρια στό 32ο Ποιητικό Συμπόσιο Πανεπιστημίου Πάτρας. Τόν Νοέμβριο τοῦ 2014 μίλησε στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν στό Συνέδριο «Μεγάλοι Ἕλληνες καί Κύπριοι Παιδαγωγοί». Ἔργα της μεταφράστηκαν στά Γαλλικά, Ἰταλικά, Γερμανικά και Σέρβικα.
Ποιήματα: “Ἀγυρτεῖες”, “Ταναφόρμια”, “Αὐτόμελα”, “Χάι-Κάι”, «Ἰδιόμελα», «Χάι-Κοῦ καί Τάνκα», «Χάι Κοῦ – Σένριου καί Ρέγκα».
Διήγημα: «Μνήστρα»
Μυθιστορήματα: «Βάλς μέ δεκανίκια», «Τά χρόνια μέ τά κυκλάμινα».
Ὑπό ἔκδοση: Ἡ δίγλωσση – μεταφρασμένη στά Γαλλικά – Ποιητική Συλλογή «Χάι-Κοῦ καί Τάνκα» καί «Ποίησης Σχηματισμοί» (Ποίηση) «Τά χρόνια τῶν Ἀκαμαντίδων» (Μυθιστόρημα, ΙΙ μέρος τριλογίας)
· Ποιο είναι το επάγγελμά σας;
Φιλόλογος – Καθηγήτρια στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου.
· Πώς περνάτε τη μέρα σας;
Τώρα που αφυπηρέτησα και είμαι μόνο υπηρέτης του λόγου – της συγγραφής τη μέρα μου τη γεμίζω με διάβασμα, γράψιμο, περπάτημα, κολύμπι στη θάλασσα. Με συναντήσεις φίλων για συζήτηση και επικοινωνία.
· Δυο λόγια για ένα σας μυθιστόρημα;
Το τελευταίο μου μυθιστόρημα «Τα χρόνια με τα Κυκλάμινα» το οποίο είναι το 1ο μέρος από μια τριλογία για την πολύπαθη, ακριτική, ημικατεχόμενη Κύπρο. Στο 1ο αυτό μέρος μέσα απ’ τη φιλία και τη ζωή δυο κοριτσιών, Ελένης και Ιφιγένειας, θέλησα να στεριώσω γεφύρια στο χθες και το σήμερα και να αφηγηθώ τον απελευθερωτικό αγώνα του 55-59, Ανεξαρτησία Συνθήκη Ζυρίχης – νεόδμητη Κυπριακή Δημοκρατία. Να προβάλω τις απλές ηρωικές μορφές της ελευθερίας και της κυπριακής γης. Το μόνο αληθινό πρόσωπο είναι η μορφή του αγωνιστή και εκπαιδευτικού πατέρα μου. Τα κυκλάμινα του Πενταδάκτυλου με τη λεπτή μυρωδιά τους γίνονται μάρτυρες των γεγονότων μα και του βέλους του φτερωτού γιου της Αφροδίτης.
· Σκέψεις για το επόμενο μυθιστόρημα…
Το επόμενό μου μυθιστόρημα είναι το 2ο μέρος με τίτλο «Τα χρόνια των Ακαμαντίδων». Τα κυκλάμινα λέγονται και ακαμαντίδες απ’ τον Αρκάδα βασιλιά Ακάμα. Στις σελίδες του ο χρόνος σέρνει μαζί του τις εξελίξεις των ανήσυχων γεγονότων του 63 έως το ’72 όπου τα δυο κορίτσια φοιτήτριες πια αναζητούν απαντήσεις στα «βασανιστικά» τους ερωτήματα, τη μόνιμη αγωνία για το αύριο του νησιού τους. Ταυτόχρονα βιώνουν και τη Χούντα, μα και τον ακαταμάχητο θεό του έρωτα.
· Αισθάνεστε συγγραφέας;
Δεν θα τολμούσα να πω πως αισθάνομαι συγγραφέας όταν έχεις προγόνους τους αρχαίους συγγραφείς με την καταγραμμένη τελειότητα της σκέψης τους. Μετά από ένα Καζαντζάκη, αλλά κι από σύγχρονους πολύ καλούς λογοτέχνες παρ’ όλο τον συρφετό της παραλογοτεχνίας που εκδίδεται.
· Τι σκέπτεστε όταν σας ασκούν κριτική για κάποιο έργο σας με την οποία δεν συμφωνείτε;
Τη δέχομαι γιατί αυτή θα με βοηθήσει να προσέξω και να γίνω καλύτερη ακόμα κι αν προέρχεται από κακεντρέχεια.
· «Κουβαλάτε» για καιρό τους ήρωες των μυθιστορημάτων σας;
Ναι, γιατί με συντροφεύουν απ’ τη στιγμή της σύλληψής τους και με βοηθούν να γράψω αυτά που έζησα, αυτά που μου ιστόρησαν και που τα κρατώ ζεστά στην ψυχή μου αποφεύγοντας τα σκοτεινά και τα ασάλευτα. Αυτοί δεν μ’ αφήνουν να βάλω σε λειψανοθήκες γεγονότα, χαρακτήρες, συναισθήματα, που μπολιάζουν την αξία της ζωής.
.
· Πείτε μου κάτι που δε θα λέγατε ποτέ δημόσια.
Δεν θα έλεγα δημόσια κάτι που θα ερχόταν στην αντίληψή μου και θα έθιγε οποιονδήποτε συνάνθρωπό μου.
· Τα μυθιστορήματά σας έχουν πολλά επίπεδα ανάγνωσης;
Ναι, έχω την εντύπωση πως η γραφή μου έχει πολλά επίπεδα ανάγνωσης, αλλά νομίζω πως αυτοί που θα μπορούσαν ν’ απαντήσουν καλύτερα είναι οι αναγνώστες.
· Όταν γράφετε έχετε στο μυαλό σας τους αναγνώστες;
Βέβαια γιατί τους σέβομαι και για να υπάρχει η γραφή μου το οφείλω σ’ αυτούς. Κακά τα ψέματα απ’ τη στιγμή που εκδίδεις θέλεις την ηθική τους στήριξη.
· Κάθε μήνα εκδίδονται καινούργια μυθιστορήματα. Πώς θα ξεχωρίσει ο αναγνώστης του 2017 το λογοτεχνικό από το λιγότερο λογοτεχνικό;
Ο αναγνώστης του 2017 θα κάνει την επιλογή του, στην πληθώρα των εκδόσεων σύμφωνα με τις αναγνωστικές του απαιτήσεις. Πιστεύω πως είναι σε θέση να αναγνωρίσει την «καλή», «πραγματική» λογοτεχνία ακόμα κι αυτός που αρκείται στο ευκολοδιάβαστο.
· Ποιους συγγραφείς θεωρείτε πετυχημένους;
Θεωρώ «πετυχημένους» συγγραφείς αυτούς που ο χρόνος τους κράτησε στο στερέωμα της λογοτεχνίας. Μιλάμε γι’ αυτούς που παίρνουν τον τίτλο – χαρακτηρισμό του Λογοτέχνη.
· Στην εποχή μας ένας συγγραφέας μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τους νέους;
Ακράδαντα το πιστεύω πως ένας συγγραφέας αποτελεί πρότυπο για τους νέους και το γνωρίζετε και προσωπικά κ. Αγγελίδη και με τις δυο σας ιδιότητες ως εκπαιδευτικός κι ως συγγραφέας. Κι αυτό μας κάνει πολύ προσεχτικούς και υπεύθυνους σ’ αυτά που γράφουμε.
· Μια φράση που να σας αντιπροσώπευε κατά το παρελθόν και πλέον δε σας αντιπροσωπεύει.
Στο παρελθόν με αντιπροσώπευαν οι στίχοι του Ελύτη «Ο κόσμος σηκώνει τα φριχτά / κι η ψυχή τα φριχτότερο».
· Μια φράση που σας αντιπροσωπεύει σήμερα.
Με αντιπροσωπεύει η ευθύνη, το χρέος, η οφειλή στις νέες γενιές. Και ο στίχος της Πολυδούρη «Πώς είμαι έτσι ανάρμοστα βαλμένη εγώ στην πλάση, σα ριγμένη».
· Πόσα βιβλία διαβάζετε κάθε μήνα;
Τέσσερα, πέντε βιβλία. Τελευταία διαβάζω βιβλία που έχουν σχέση με το νησί μου λόγω βιβλιογραφίας, που χρησιμοποιώ στα δικά μου βιβλία.
· Ένα βιβλίο ενός Έλληνα συγγραφέα που θα θέλατε να έχετε γράψει εσείς;
Θα ήθελα να έχω γράψει της Καδιώ Κολύμβα «Η πάνω μεριά του κόσμου» ή «Ρότα περ’ Όστρια».
· Εκδότες στην Ελλάδα του 2017…
Απ’ ό,τι γνωρίζω ανέκαθεν ήταν δύσκολο για τους συγγραφείς να εκδώσουν, πόσο μάλλον με τις σημερινές δύσκολες συνθήκες. Οι εκδότες – και με το δίκιο τους θα έλεγα – βλέπουν πώς να κρατήσουν τη δουλειά τους γι’ αυτό και τους ενδιαφέρει πιο πολύ το εμπορικό βιβλίο κι όχι το λογοτεχνικό. Εκτός βέβαια απ’ τις περιπτώσεις εκείνες που ο λογοτέχνης έχει πατήσει πια την επιτυχία και πουλάει. Υπάρχει μια άρνηση απ’ τους εκδότες να εμπιστευτούν τον νέο-άγνωστο συγγραφέα. Επίσης έχω παρατηρήσει πως σε ελάχιστες περιπτώσεις προωθούν και «διαφημίζουν» το καλό – λογοτεχνικό βιβλίο. Τα ίδια συμβαίνουν και με τους Κύπριους εκδότες.
.
Φωτογραφικό υλικό
