«Εικόνων Λέξεις»
– Κάθε Κυριακή στο Kulturosupa.gr
.
.
Μια ιστορία του σκηνοθέτη και ηθοποιού Σταύρου Παρχαρίδη* εμπνευσμένη από φωτογραφίες που απέστειλε η εικαστικός – σκηνογράφος- ηθοποιός Αλεξίς Βούσβουρα και ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις της στήλης «Εικόνων Λέξεις» (για συμμετοχή, δείτε παρακάτω).
.
Επεισόδιο δέκατο όγδοο: «Είδωλο»
Δεν είναι που κοιτάζω μακριά, κάθε φορά που ανταμώνω το μέσα μου στον καθρέφτη. Είναι που δεν αναγνωρίζω αυτό που βλέπω. Και ακόμη χειρότερα, είναι αυτό που μου θυμίζει πως δεν είμαι.
Η μικρή Άλεξ σκόνταψε στην πέτρα που περίτεχνα έκρυβαν τα αγριόχορτα στην άκρη του ποταμιού. Σαν έπεσε και το σώμα της ακούμπησε μπρούμητα τη γη, το πρόσωπό της σχεδόν άγγιξε το καθάριο νερό του ποταμού. Εκεί είδε για πρώτη φορά το είδωλό της.
.
«Ποιά είσαι;» ρώτησε.
«Ποιά είσαι;» σχημάτισαν τις λέξεις χωρίς ήχο τα χείλη της στο είδωλο της. Γρήγορα κατάλαβε, πως όσο και να σου μοιάζει το είδωλό σου, ποτέ δεν θα γίνει εσύ. Ή καλύτερα, ποτέ δεν είσαι εσύ.
Κάθε μέρα η μικρή Άλεξ πήγαινε στο ποτάμι και έκανε την ίδια ερώτηση. Δεν έπαιρνε όμως ποτέ απάντηση. Μέχρι που το κοριτσάκι έγινε γυναίκα και έμαθε «ποια είναι». Ή τουλάχιστον έτσι πίστευε. Στεκόταν μπροστά στον καθρέφτη και πάντα ρωτούσε το είδωλό της «Ποιά είσαι;». Εκείνο κουνούσε τα χείλη, μα ποτέ δεν απαντούσε.
Ο μικρός Άλεξ έσκυψε πάνω από το βαρέλι που ήταν γεμάτο νερό.Εκεί είδε για πρώτη φορά το είδωλό του και ρώτησε «Εσύ είσαι;». Το είδωλο κούνησε τα χείλη μα δεν απάντησε. Από τότε ο Άλεξ πάντα και όπου αντίκριζε το είδωλό του, έκανε την ίδια ερώτηση και εισέπραττε την ίδια σιωπή. Κατάλαβε πως από το είδωλό του δεν θα άκουγε ποτέ καμία απάντηση, αν δεν την έδινε ο ίδιος. Μέχρι που μεγάλωσε τόσο που ήξερε, η καλύτερα νόμιζε πως ήξερε.
Μια μέρα ο Άλεξ αποφάσισε να σταθεί αμίλητος μπροστά στο είδωλό του και να μην ρωτήσει τίποτα.
Μια μέρα η Άλεξ σκέφτηκε πως θα είχε πολύ ενδιαφέρον να καθίσει αμίλητη μπροστά στο είδωλό της και να μην πει τίποτα.
Ήταν την ίδια μέρα που το είδωλό τους είχε αποφασίσει να απαντήσει, σε ότι και να ρωτούσαν. Μόνο που αυτή τη φορά κανείς δεν ρώτησε τίποτα. Τότε τον λόγο πήρε το είδωλο τους.
«Ποιά είσαι;»
«Εσύ είσαι;»
Το είδωλο δεν πήρε απάντηση. Δεν είδε καν τα χείλη της Άλεξ και του Άλεξ να κινούνται χωρίς ήχο. Του έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση, πόσο πολύ είχαν συμφωνήσει οι δυο τους να μην πούνε κουβέντα. Είχε όμως μια τελευταία ιδέα, αφού αυτοί δεν μιλούσαν θα απαντούσε αυτό στο ερώτημα που έκαναν εδώ και τόσο καιρό. Με μια διαφορά θα απαντούσε στο αντίθετο πρόσωπο.
.
Το είδωλό της Άλεξ στάθηκε απέναντι στον Άλεξ και αφού τον κοίταξε για αρκετή ώρα ρώτησε «Εσύ είσαι;» Αφού δεν πήρε απάντηση συνέχισε, «κάθε φορά που με ρωτάς ‘’ Εσύ είσαι;’’ νιώθω την ανάγκη να σου πω, πως ποτέ δεν με γνώρισες πραγματικά. Ποτέ δεν με έβλεπες και ας με κοίταζες επίμονα στα μάτια. Κάθε φορά που σήκωνες το χέρι και ακουμπούσες τα μαλλιά μου, άγγιζες το σώμα μου μα δεν άγγιζες την ψυχή μου. Κάθε φορά που οι λέξεις σου έσκιζαν τις αραχνοΰφαντες αισθήσεις του μυαλού μου, έκλεβες το φως που τόσο πολύ είχα ανάγκη. Κάθε φορά που δεν μου απαντούσες, μάτωνες την μόνη μου αλήθεια. Πέρασε τόσος καιρός που ενώ κοίταζες, δεν έβλεπες».
Σιώπησε το είδωλο.
Στάθηκε τότε το είδωλο μπροστά στην Άλεξ την κοίταξε για πολύ ώρα, μα εκείνη δεν είπε τίποτα, τότε αποφάσισε πως έπρεπε να μιλήσει. «Γιατί με ρωτούσες πάντα ‘’ποιά είσαι’’; Στα αλήθεια δεν ήξερες ποιά είσαι; Αν ναι, πως περίμενες απάντηση από μένα; Ένα όμως έπρεπε να ξέρεις, πως κάθε που δεν απαντούσα ήταν γιατί δεν σε αναγνώριζα, κάθε φορά που στεκόσουν απέναντι μου αμίλητη, ένοιωθα το μέσα μου να ματώνει. Εσύ δεν είσαι που αποφάσισες να σταθείς αμίλητη μπροστά μου; Εσύ δεν είσαι που όταν άγγιζα τα μαλλιά σου, δεν έλεγες κουβέντα; Τελικά, με κοιτούσες μα δεν με έβλεπες.»
Σιώπησε το είδωλο της Άλεξ και στάθηκε αντίκρυ στο είδωλο του Άλεξ. Κοιτάχτηκαν ώρα πολύ, δεν είπαν όμως τίποτα. Συμφώνησαν βουβά, πως αυτό που κομματιάζει το μέσα τους είναι η σιωπή σε κάθε αναπάντητο ερώτημα . Κάθε τους σκέψη, που βάραινε την αλήθεια τους, χωρίς τη δύναμη να κουνήσει τα χείλη και να ρωτήσει «Ποιά είσαι;». Δεν απάντησε ποτέ κανείς τους «δεν είσαι το είδωλό μου, είσαι εσύ και μην ρωτάς συνέχεια ποιά είσαι.» Δεν φώναξε ποτέ κανείς «Εσύ είσαι! Όσο και να αναρωτιέσαι ποια είμαι; Εσύ είσαι πάντα απέναντί μου. Και δεν είσαι είδωλο, είσαι εγώ, είμαι εσύ. Είμαι η απάντηση στο κάθε σου ερώτημα, η λύση στην κάθε σου απορία. Είμαστε ο ένας απέναντι στον άλλον. Δεν είμαστε ο Άλεξ ή η Άλεξ, είμαστε εμείς και στο εμείς δεν χωρά καμιά ερώτηση σε κανένα είδωλο.»
Όμως παρέμειναν σιωπηλοί.
Η Άλεξ βουβή, γύρισε την πλάτη και έφυγε, αφήνοντας το είδωλό της να περιμένει εκεί, μην παίρνοντας την απάντηση που ζητούσε.
Ο Άλεξ γύρισε την πλάτη και έφυγε. Αφησε το είδωλό του να περιμένει, αφού απάντηση δεν πήρε.
Κανείς δεν αναρωτήθηκε, γιατί ενώ εκείνοι έφυγαν, το είδωλό τους έμεινε εκεί να περιμένει.
«Δεν είναι που κοιτάζω μακριά, κάθε φορά που ανταμώνω το μέσα μου στον καθρέφτη. Είναι που δεν αναγνωρίζω αυτό που βλέπω. Και ακόμη χειρότερα είναι αυτό που μου θυμίζει πως δεν είμαι.» Αυτά είπε το είδωλο καθώς κοίταζε το παιδικό πρόσωπο της Άλεξ, εκείνη όμως απλά απομακρύνθηκε και άφησε πίσω της το ποτάμι να κυλά .
.
«Δεν είναι που κοιτάζω μακριά, κάθε φορά που ανταμώνω το μέσα μου στον καθρέφτη. Είναι που δεν αναγνωρίζω αυτό που βλέπω. Και ακόμη χειρότερα είναι αυτό που μου θυμίζει πως δεν είμαι.» επανέλαβε το είδωλο του Άλεξ, καθώς έβλεπε το παιδικό του πρόσωπο και έτσι απλά απομακρύνθηκε αφήνοντάς το εκεί στάσιμο να σβήνει μέσα στο βαρέλι.
«Θέλω να μου μιλάς και να με ρωτάς» είπε η Άλεξ.
«Θέλω να σου μιλώ και να σε ρωτώ» είπε ο Άλεξ.
«Δεν θέλω να ρωτήσω ποτέ ξανά ‘’ποια είμαι’’ στο είδωλό μου».
«Δεν θέλω να ρωτήσω ποτέ ξανά ‘’Εσύ είσαι;’’ στο είδωλό μου».
«Ρώτα εμένα» είπε η Άλεξ.
«Ρώτα εμένα» είπε ο Άλεξ.
.
Γύρισε το είδωλο και έφυγε καθώς τους είδε να χαμογελούν.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΡΧΑΡΙΔΗΣ 18-4-2021
Αλεξία Βούσβουρα ευχαριστώ για τις φωτογραφίες και την εμπιστοσύνη.
Υ.Γ. Καλή δύναμη για τον αγώνα σας.
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
Δείτε όλες τις δημοσιευμένες ιστορίες των «Εικόνων Λέξεις» με μια ματιά, εδώ—
«Εικόνων Λέξεις»:
Η Κυριακάτικη στήλη του Kulturosupa.gr και Σταύρου Παρχαρίδη προκαλεί και προσκαλεί καλλιτέχνες & αναγνώστες.
Απαθανατίστε στέλνοντας μας μια ή περισσότερες εικόνες και με αφορμή την φωτογραφία σας θα γραφτεί μια πρωτότυπη ιστορία στην “Κ” από τον Σταύρο Παρχαρίδη που αργότερα θα εκδοθεί σε βιβλίο, έτσι οι «κρυφές ιστορίες αδάμαστων εικόνων» θα γίνουν ο σιωπηλός μάρτυς των λέξεων που κρύβουν οι εικόνες. Δείτε σχετικά εδώ.
Φωτογραφικό υλικό
