Βουτιά στη διπλανή αυλή* το μικρό βιβλιαράκι «Τα μαλλιά του Φιν» της Εύας Στεφανή. Διαβάσαμε και σχολιάζουμε...
Το έλαβα πριν λίγες μέρες. Ένα τόσο δα μικρό βιβλιαράκι. 37 σελίδες ήταν. Μόνο. Με μικρές ιστορίες. Σαν ποιήματα. Μα δεν είναι ποιήματα. Εικόνες ονειρικές. Ενίοτε σουρεάλ. Παραμυθένιες σίγουρα. Κι όμως το βιβλίο δεν είναι παραμύθι για παιδιά. Απλές ιστορίες είναι. Που μπορείς διαβάζοντάς τες να ταξιδέψεις. Να δημιουργήσεις τις εικόνες που εσύ θες. Αυτή είναι κι η ομορφιά του βιβλίου. Να μπορείς να ταξιδεύεις στο δικό σου κόσμο. Ίσως οι δικές μου εικόνες να μην είναι ίδιες με αυτές που θα φτιάξετε εσείς. Μα τι πειράζει; Τα όνειρα είναι ξεχωριστά.
Ιστορίες γραμμένες μέσα από την καρδιά. Με εκείνη τη χαμένη παιδικότητα που πολλοί ξεχάσαμε ότι έχουμε. 28 ιστορίες για όλα εκείνα τα αστεία και σουρεαλιστικά γεγονότα που κάποτε μας συνέβησαν ή που ονειρευτήκαμε. Οι ιστορίες αυτές θα μπορούσαν να είναι σκηνές από ταινία. Άλλωστε η συγγραφέας ασχολείται με τον κινηματογράφο.
Γλώσσα απλή, χωρίς ιδιαίτερα περίτεχνες λέξεις, που υποδηλώνει την απλότητα της ύπαρξης. Άλλωστε τα απλά είναι τα πιο ωραία. Λέξεις συνηθισμένες που τις χρησιμοποιούμε καθημερινά. Κι όμως δεν έχουμε βρει τον τρόπο να τις ταιριάξουμε και να μιλήσουμε μέσα από αυτές. Λέξεις που τις λέμε μα δεν τους δίνουμε νόημα. Σε αυτό το βιβλίο όμως κατάφεραν να βρουν τη θέση τους.
«Από καιρό δε μιλάμε πια. Πού και πού του δίνω μια φάπα για να φωνάξει και να σπάσει η μούγγα. Δε φωνάζει αλλά παίρνει το χέρι μου και το ακουμπάει στο κεφάλι του» (ιστορία «Η μούγγα»)
Πόσο αληθινή μοιάζει αυτή η ιστορία… Μα κι οι υπόλοιπες κρύβουν τη δική τους πικρή αλήθεια. Για την τρέλα που ο καθένας κουβαλά. Για τη μοναξιά, το θάνατο, την αγάπη και για άλλα πολλά. Όλες οι ιστορίες δοσμένες υπό το πρίσμα της καθημερινότητας.
Ένα βιβλίο ωδή στο λυρισμό που χάθηκε ξαφνικά στην ωμότητα της καθημερινότητας.
*Ο τίτλος είναι φράση του βιβλίου (ιστορία «Το μπάνιο»)
«Τα μαλλιά του Φιν»-Εύα Στεφανή
Εκδόσεις Πόλις
Η Εύα Στεφανή γεννήθηκε το 1964. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κινηματογράφο στην EcoleVaran, στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (Μ.Α. inCinemaStudies) και στο NationalFilmandTelevisionSchool στη Βρετανία όπου ειδικεύτηκε στη σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ. Το 1997 τελείωσε τη διδακτορική της διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και σκηνοθέτης, μεταξύ άλλων, των ταινιών ντοκιμαντέρ: "Αθήναι", 1995, "LettersfromAlbatross", 1995, "Επισκέψεις στο σπίτι του Ε. Χ. Γονατά", 1998, "Ακρόπολις", 2001, "Αβραάμ και Ιάκωβος", 2002, "Το κουτί", 2004, "Η άδεια", "Συγκάτοικοι", "Τι ώρα είναι;", 2007, κ.ά. Τα "Μαλλιά του Φιν" (Πόλις, 2014) είναι το πρώτο της λογοτεχνικό βιβλίο.
