Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων.
.
Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε πολυεθνικές εταιρείες, ενώ πλέον κάνει μεταφράσεις και παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά. Την διαβάζουμε χρόνια, ξεχωρίζοντας το «Δεξί κίτρινο λουστρίνι» και το «Καλό μπλε σερβίτσιο».
.
H συγγραφέας Ιφιγένεια Τέκου μιλά στην Μιλάντα Σαρικιαχίδου για την Κουλτουρόσουπα.
Σήμερα ο μέσος Έλληνας δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως. Πιστεύετε ότι η Τέχνη και ειδικότερα η λογοτεχνία μπορεί να βοηθήσει;
Φυσικά και η λογοτεχνία μπορεί να αποτελέσει μια εξαιρετική πνευματική διέξοδο του ανθρώπου από τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζει…αρκεί να του αρέσει η λογοτεχνία. Θα ήταν μάταιο να περιμένουμε από κάποιον που δεν απολαμβάνει την ανάγνωση αλλά τη θεωρεί αγγαρεία την οποία έχει συνδέσει με τα μαθητικά ή και φοιτητικά του χρόνια, να εισπράξει έστω κι ένα από τα οφέλη της.
Ο συγγραφέας είναι ένας πνευματικός άνθρωπος της εποχής του. Ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος ενός συγγραφέα στα σημερινά χρόνια;
Κατά τη γνώμη μου ένας τίτλος όπως αυτός του συγγραφέα, δεν καθιστά αυτονόητη την πνευματικότητά του όσο για τον ρόλο του στη σημερινή κοινωνία, θα έλεγα πως είναι δικό του θέμα και επιλογή αν θα θελήσει να δημιουργήσει ένα έργο που δεν θα αποσκοπεί στην αναγνωστική απόλαυση ή τουλάχιστον όχι μόνο σε αυτή, αλλά θα προσδώσει στις λέξεις του μια πιο μάχιμη χροιά.
Στην εποχή μας ένας συγγραφέας μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τους νέους; Αν ναι, πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Κάθε άνθρωπος που είτε με τα λόγια του είτε με τα έργα του βρίσκει ακροατήριο, μπορεί να χρησιμοποιήσει, την επιρροή του, αν το επιθυμεί, ώστε να αποτελέσει πρότυπο για τη νέα γενιά. Από εκεί και πέρα, ανοίγεται ένα άλλο θέμα για το τι είδους πρότυπα επιλέγει ο νέος σήμερα για να ακολουθήσει σε συνάρτηση με την παιδεία που μας δίνεται από το σπίτι, την οικογένεια, το περιβάλλον μας και την κοινωνία.
Η λογοτεχνία λειτουργεί ως πομπός αντιλήψεων και ηθικών αξιών. Ποια είναι η άποψή σας;
Η λογοτεχνία αντανακλά τις αντιλήψεις και τις ηθικές αξίες του κάθε συγγραφέα κι αυτό αποτελεί μεγάλη ευθύνη για οποιονδήποτε δημιουργό, ειδικά αν τα βιβλία του απευθύνονται σε παιδιά και εφήβους.
Στην εποχή της τεχνολογίας, που όλοι χρησιμοποιούν τους υπολογιστές και ειδικά οι νέοι έχουν απομακρυνθεί από το βιβλίο, πώς θα μπορούσε η λογοτεχνία να ξανακερδίσει το χαμένο έδαφος;
Νομίζω πως το πρόβλημα της απομάκρυνσης των νέων από το βιβλίο ξεκινά από το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας αλλά και από την ίδια την οικογένεια. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί σε πολλές χώρες του εξωτερικού παρατηρούμε για παράδειγμα ότι ή πλειονότητα των κατοίκων κρατά από ένα βιβλίο στο χέρι καθώς μετακινείται με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ενώ στην Ελλάδα δεν συμβαίνει αυτό; Αφού λοιπόν κάνουμε την αυτοκριτική μας και αναγνωρίσουμε τις αστοχίες μας ως κοινωνία, μπορούμε να βρούμε και λύσεις, λύσεις υπάρχουν, αρκεί η επιδίωξή μας να είναι νέοι που ξέρουν να σκέφτονται μέσα και έξω από το κουτί, που δεν είναι πρόβατα τα οποία ο εκάστοτε βοσκός χειραγωγεί με ευκολία αλλά αντιστέκονται σθεναρά σε κάθε ενέργεια που προσπαθεί να καταστείλει τις ιδέες και τη δημιουργικότητά τους.
Η τέχνη ξεκινάει από το εξώφυλλο ενός βιβλίου ή από το εσωτερικό του;
Η τέχνη ξεκινά από μέσα μας κι έπειτα επεκτείνεται σε κάθε πράγμα με το οποίο καταπιανόμαστε με αγάπη.
Πώς απαντάτε σε όσους κατατάσσουν τα βιβλία σε κατηγορίες όπως «ελαφριά» ή «γυναικεία» λογοτεχνία;
Εγώ προσωπικά χωρίζω τα βιβλία σε δύο μονάχα κατηγορίες, αυτά που με άγγιξαν και αυτά που με άφησαν αδιάφορη δίχως να βάζω κάποια άλλη ταμπέλα.
Κάθε μήνα εκδίδονται καινούργια μυθιστορήματα. Πώς θα ξεχωρίσει ο αναγνώστης το λογοτεχνικά άρτιο έργο;
Είναι καλό να υπάρχουν πολλά βιβλία στα ράφια δίνοντας έτσι στον αναγνώστη την ευκαιρία να διαλέξει αυτό που του αρέσει και αυτό που του αξίζει.
Ισχύει και σε σας πως προτιμάτε να διαβάζετε ξένους παρά Έλληνες συγγραφείς;
Μου αρέσει να διαβάζω καλή και στιβαρή λογοτεχνία χωρίς να με ενδιαφέρει αν θα τη βρω στο έργο ενός Έλληνα συγγραφέα ή ενός ξένου. Θεωρώ πως σε κάθε μεριά του πλανήτη μπορούμε να ανακαλύψουμε λογοτεχνικά διαμάντια.
Ποιο βιβλίο θεωρείτε πως σας άλλαξε τη ζωή/τον τρόπο που σκέφτεστε;
Δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο, είναι όλα τα βιβλία που άρχισα να διαβάζω από μικρή κιόλας, και μου «άνοιξαν» το μυαλό βοηθώντας με να σχηματίσω μια άποψη για τον κόσμο.
Ποιον συγγραφέα θαυμάζετε και ποιο βιβλίο του θα θέλατε να είχατε γράψει ο ίδιος;
Θαυμάζω πάρα πολλούς συγγραφείς, Έλληνες και ξένους, δεν θα μπορούσα να επιλέξω ποτέ μόνο έναν, όπως δυσκολεύομαι να επιλέξω μονάχα ένα βιβλίο αν και ίσως για το βιβλίο να κάνω μια εξαίρεση και να πω το «Πόλεμος και Ειρήνη» του Τολστόι.

Είναι αλήθεια ότι σε κάθε βιβλίο συναντούμε βιώματα και μηνύματα του συγγραφέα του;
Είναι λογικό και αναμενόμενο για έναν συγγραφέα να μεταφέρει συχνά τα προσωπικά του βιώματα στις ιστορίες του αλλά και να συνομιλεί τρόπον τινά με τον αναγνώστη μέσω των μηνυμάτων που περνά είτε φανερά είτε υποδόρια.
Μια φράση που σας αντιπροσώπευε κατά το παρελθόν και πλέον δε σας αντιπροσωπεύει.
Δεν μου έρχεται στο μυαλό κάποια που πλέον να μην με αντιπροσωπεύει. Εξακολουθώ να πιστεύω όσα πίστευα και στο παρελθόν δηλώνοντας απλώς πιο απογοητευμένη από την παρούσα γενική κατάσταση της ανθρωπότητας.
Πιστεύετε στα happy end; Τα συναντούμε στα βιβλία σας;
Πιστεύω ότι στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν πάντα happyend κι ίσως για αυτό τον λόγο πολλοί αναγνώστες τα αποζητάνε, ίσως το θεωρούν και must, στην μυθοπλασία. Στα δικά μου βιβλία δεν είναι τόσο σημαντικό ένα καλό τέλος όσο το να μην αφήσω απορία στον αναγνώστη για κάποιον από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μου.
Πως νιώσατε όταν εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο;
Ένιωσα απίστευτη χαρά και συνεχίζω να τη νιώθω με κάθε βιβλίο που γράφω και φτάνει στα χέρια των αναγνωστών.
Όταν γράφετε έχετε στο μυαλό σας τους αναγνώστες;
Όταν γράφω έχω αποκλειστικά στο μυαλό μου την εξέλιξη της ιστορίας μου και των ηρώων μου ώστε το αποτέλεσμα να είναι το καλύτερο δυνατό ικανοποιώντας πρωτίστως εμένα, τον δημιουργό του βιβλίου, και φυσικά στη συνέχεια τους αναγνώστες μου.
Τι σκέπτεστε όταν σας ασκούν κριτική για κάποιο έργο σας με την οποία δεν συμφωνείτε;
Σπάνια οι αναγνώστες μπαίνουν στον κόπο να ασκήσουν κριτική για ένα βιβλίο που δεν τους άρεσε είτε γιατί δεν βρίσκουν τον λόγο να ασχοληθούν είτε γιατί δεν θέλουν να φανούν δυσάρεστοι στον συγγραφέα και υπέρ το δέον επικριτικοί στα μάτια των υπόλοιπων που επαινούν το συγκεκριμένο πόνημα. Σε περίπτωση ωστόσο που υπάρχει κάποια αρνητική κριτική και εφόσον διατυπώνεται με ευγένεια και σεβασμό προς τον δημιουργό και τον κόπο του, τότε ο δημιουργός οφείλει να τη λάβει υπόψη του και αν διαπιστώσει πως η ίδια κριτική επαναλαμβάνεται κι από άλλους, τότε να τη λάβει πολύ σοβαρά υπόψη του.
Πως γεννήθηκε η ιδέα για το παρόν βιβλίο σας;
Ένα σημαντικό μέρος της έμπνευσής μου προήλθε από τις γιαπωνέζικες κούκλες κοκέσι, τις ξύλινες και πολύχρωμες αυτές κούκλες χωρίς άκρα που θεωρούνταν οι φύλακες των ψυχών των παιδιών, δεδομένου ότι στην Ιαπωνία κατά την περίοδο Έντο (1603-1868) πολλές γυναίκες κατέφευγαν στη βρεφοκτονία ή την άμβλωση λόγω μεγάλης φτώχειας και λιμού. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι Ιάπωνες πίστευαν πως η παιδική ψυχή έμπαινε στην κούκλα, αφήνοντας πια το σώμα ελεύθερο για να εισέλθει η ενήλικη ψυχή και θεωρούσαν ότι το τελετουργικό κάψιμο της ξύλινης φιγούρας ελευθέρωνε τη νεαρή ψυχή, ώστε να επιστρέψει πίσω στα βουνά, στον αρχικό τόπο κατοικίας της. Σκέφτηκα λοιπόν να ενσωματώσω με κάποιο τρόπο τη γνώση αυτή μέσα στο βιβλίο μου δημιουργώντας ένα μυστηριώδες και ενδιαφέρον συνονθύλευμα θρύλου και μυθιστορίας.
Τι ελπίζετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;
Το μόνο που ελπίζω είναι να το απολαύσει μέχρι τέλους. Καμιά φορά η απόλαυση είναι το σπουδαιότερο κέρδος από ένα βιβλίο. Δεν χρειάζεται πάντα να είναι διδακτικό το περιεχόμενο ή να περνάει κάποιο βαρύγδουπο μήνυμα που θα προβληματίσει και θα επιμορφώσει για να πετύχει τον στόχο του.

Φωτογραφικό υλικό