Τον φάγαμε τον Ιούλιο. Φτάνουμε στο τέλος. Αλλά δεν πτοούμαστε, γιατί τα καλύτερα έρχονται! Για σένα που είσαι στη θάλασσα, για σένα που είσαι στον κάμπο ή το βουνό, για σένα που είσαι στην πόλη, για σένα που είσαι παντού και πουθενά, για σένα που φυσάς και ξεφυσάς, που δεν σε χωράει ο τόπος, για σένα που ζεσταίνεσαι και για σένα που δροσίζεσαι, έχουμε να προτείνουμε τις καλύτερες επιλογές, από τις εκδόσεις Ωκεανός.
Αν δεν τα έχεις προσέξει ακόμη, τσέκαρε εδώ και δεν θα χάσεις!
1. Το άλλο μισό, Ελένη Κεκροπούλου, σσ. 400 :
Η συγγραφέας πραγματοποιεί μια ακτινογραφία της απιστίας, του έγγαμου βίου και της γυναικείας φιλαρέσκειας και ματαιοδοξίας. Στηλιτεύει τη συνήθεια των ανδρών να μπλέκουν με την οποιαδήποτε βρεθεί μπροστά τους, ενώ πραγματοποιεί έναν εξαιρετικό μονόλογο- κατάθεση ψυχής της απατημένης γυναίκας, που αγαπάει το σπίτι της.
Η Τζένη κι ο Ανδρέας είναι ένα παντρεμένο μεσήλικο ζευγάρι, που περιβάλλεται από διαζευγμένους ή εν διαστάσει φίλους. Κάποια στιγμή ο Ανδρέας, ως διευθυντής τραπέζης, θα γνωρίσει μια ρωσίδα καιροσκόπο, τη Λούμπα, η οποία θα προσπαθήσει να του απομυζήσει οικονομικά οφέλη και θα του κολλήσει σαν βδέλλα. Ο Ανδρέας, παρότι αυτού του είδους τα καμώματα αντιβαίνουν στις αρχές του, θα ενδώσει. Η γυναίκα του θα το μάθει. Όλοι θα το μάθουν. Ο γάμος θα δοκιμαστεί άσχημα, μα η αγάπη θα παραμείνει. Τελικά θα σωθεί; Τι θα απογίνει η ρωσίδα; Η ροή είναι ευθύγραμμη, με μερικές αναδρομές στον τρόπο που παντρεύτηκαν ο Ανδρέας με τη Τζένη.
-Έχει ωραίο λεξιλόγιο, καλές εικόνες και καλούς διαλόγους. Είναι πολύ ευχάριστο και αποτελεί την ιδανική παρέα.
.jpg)
2. Ζάχαρη άχνη, Μαίρη Γκαζιάνη, σσ. 512 :
Πρόκειται για μια ιστορία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και αποδίδονται με εξαιρετικό λογοτεχνικό τρόπο. Η Αύρα είναι ένα κορίτσι που γεννιέται φυσιολογικά και τρελαίνεται να τρώει ζάχαρη άχνη. Ξαφνικά όμως, η παιδική της ξεγνοιασιά θα αμαυρωθεί από τη σκιά μιας ασθένειας, η οποία θα τη σκεπάζει για όλη της τη ζωή. Η ζάχαρη άχνη, ενώ είναι η καλύτερή της φίλη, θα γίνει ο χειρότερος εχθρός της. Θα παντρευτεί σε πολύ μικρή ηλικία, θα χωρίσει, θα αναλάβει να βοηθήσει τις αδερφές της στο μεγάλωμα των παιδιών τους και μετά αποκτήσει η ίδια το δικό της παιδί.
Μεταξύ Αθήνας, επαρχίας και διαφόρων προξενιών θα πορευθεί η Αύρα, με τη μικρή της κόρη. Θα εργαστεί. Και θα γνωρίσει τον έρωτα, τον Αρίστο, ο οποίος όμως δεν κάνει για την οικογένειά της. Και θα πάει κόντρα στις νόρμες της μικρής κοινωνίας και τις επιταγές του σπιτιού. Μεταξύ Αθήνας και επαρχίας, η μικρή Ελπίδα θα μεγαλώσει με μια δεσποτική γιαγιά και θα ζήσει την άσχημη όψη της ζωής. Το ίδιο και η Αύρα. Γιατί τόλμησε να θελήσει να αναλάβει τα ηνία της ζωής της. Η περιπέτειά τους θα είναι σκληρή.
-Ευθύγραμμη πλοκή, χωρισμένο σε κεφάλαια, με καλό λεξιλόγιο, και α’πρόσωπη αφήγηση, που καθιστά το μυθιστόρημα ζωντανό, γλαφυρό, χωρίς να θέλεις να διακόψεις την ανάγνωση.
3. Η Αυγούστα των αρωμάτων, Γιώργος Λεονάρδος, σσ. 448:
Σέ ένα ακόμη πετυχημένο ιστορικό του μυθιστόρημα, ο συγγραφέας παρουσιάζει τη ζωή της Ζωής της Πορφυρογέννητης, η οποία προσπάθησε να καθυστερήσει τη γήρανσή της. Ένας άνδρας, λοιπόν, άστεγος και κατατρεγμένος από τη ζωή περιφέρεται στους δρόμους της Βυζαντινής Κωνσταντινούπολης. Κάποια στιγμή θα βρεθεί στο διάβα ενός ιερομόναχου, του πάτερ Ησύχιου, ο οποίος θα θελήσει να τον βοηθήσει και θα τον πάρει μαζί του στο μοναστήρι. Από εκεί που δεν έχει όνομα, και αν έχει δεν το γνωρίζει, θα βαπτιστεί Εφραίμ.
Κοντά στους καλόγερους θα μάθει την τέχνη της παραγωγής αρωμάτων και αρωματικών αναλώσιμων. Η φήμη του θα εξαπλωθεί τόσο, ώστε θα φτάσει στ’ αυτιά της αυτοκράτειρας, η οποία ούσα παντρεμένη θα συμμετάσχει σε διάφορες ιστορίες, προκειμένου να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία της. Ο άνδρας θα φύγει από το μοναστήρι και θα εγκατασταθεί στο παλάτι της Αυγούστας, όπου θα πειραματίζεται στον χώρο του και θα παράγει τα διάφορα γυναικεία προϊόντα. Φυσικά, αυτός είναι που μας αφηγείται την όλη ιστορία για τη ζωή της, αλλά και για την Πόλη, εκείνης της περιόδου, όπου ηγεμόνευε ο αυτοκράτορας Ρωμανός…
-Εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα, με τα ιστορικά στοιχεία να δένουν άψογα με τον μύθο. Οι διάλογοι είναι ελάχιστοι και παρότι η αφήγηση βασίζεται σχεδόν εξολοκλήρου σε μια περιγραφή, οι λεπτομέρειες και ο τρόπος που ‘’μιλάει’’ ο αφηγητής είναι τόσο γλαφυρά και οικεία, ώστε δεν είναι καθόλου βαρετό!
