Γεννήθηκε στη Θεσπρωτία το 1992. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως φιλόλογος και δημιουργός περιεχομένου. Έχει ολοκληρώσει τον βασικό κύκλο σπουδών της στην Κλασική Φιλολογία του ΑΠΘ και είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού διπλώματος στην Επικοινωνία του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ίδιου πανεπιστημίου, με ειδίκευση στον τομέα «Εκστρατείες Επικοινωνίας και Έρευνες Κοινού».
Ασχολείται με τη συγγραφή διηγημάτων, πεζών και σεναρίων και συμμετέχει από το 2018 μέχρι και σήμερα σε ομάδες δημιουργικής γραφής. Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Λόγου και Τέχνης «Χάρτης», στην «Parallaxi», ενώ συμμετέχει και στη συλλογική έκδοση διηγημάτων «Ο Ravel στην Άνω Πόλη, Διηγήματα με ήχο» (ΤΡΙ.ΕΝΑ πολιτισμού, 2024).
«Η Σερβιτόρα» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο.
H αξιαγάπητη Εύη Μαραζοπούλου μιλά στον Γιάννη Τσιρόγλου για την Κουλτουρόσουπα.
- Σήμερα ο μέσος Έλληνας δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως. Πιστεύετε ότι η Τέχνη και ειδικότερα η λογοτεχνία μπορεί να βοηθήσει;
Θεωρώ ότι η επαφή του ανθρώπου σε οποιαδήποτε περίοδο της ζωής του, εύκολη ή δύσκολη μπορεί να τον βοηθήσει τόσο πνευματικά όσο και ψυχικά. Η τέχνη μας φέρνει σε επαφή με τα παγιδευμένα συναισθήματά μας, αυτά που το άγχος και η πίεση της καθημερινότητας δεν μας επιτρέπουν να εκφράσουμε και να βιώσουμε. Άλλωστε, το είπε πολύ ωραία και ο Πάμπλο Πικάσο «Η τέχνη ξεπλένει από την ψυχή τη σκόνη της καθημερινότητας».
- Ο συγγραφέας είναι ένας πνευματικός άνθρωπος της εποχής του. Ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος ενός συγγραφέα στα σημερινά χρόνια;
Όπως κάθε δημιουργός, έτσι και ο συγγραφέας, καλό θα είναι να αναδείξει την καθημερινότητα και τα προβλήματά της, τις πτυχές εκείνες που όλοι βλέπουμε, γνωρίζουμε, έχουμε ακούσει, αλλά προσπερνάμε, γιατί τυχαίνει να μην βρίσκονται στην καθημερινότητά μας και δεν μας επηρεάζουν άμεσα. Όλα τα είδη της πεζογραφίας και φυσικά, και η ποίηση θεωρώ πώς έχουν χρέος να μιλήσουν ανοιχτά για τα σημερινά θέματα και να αφυπνίσουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων.
- Στην εποχή μας ένας συγγραφέας μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τους νέους; Αν ναι, πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αποτελέσουν πρότυπα για τους άλλους, αρκεί να έχουν κάτι σημαντικό να πουν και να δράσουν που θα προάγει το γενικό καλό. Έτσι το βλέπω. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους που μπορεί να λειτουργήσουν σαν πρότυπα, μπορεί να συγκαταλεχθεί και ο συγγραφέας. Μόνο που πιστεύω πως το πρότυπο μπορεί να δημιουργηθεί μέσα από τις πράξεις, τις ενέργειες ενός ανθρώπου και όχι μέσα από τα λόγια.
.jpg)
- Η λογοτεχνία λειτουργεί ως πομπός αντιλήψεων και ηθικών αξιών. Ποια είναι η άποψή σας;
Αδιαμφισβήτητα. Από τη αρχή της η λογοτεχνία φέρει αυτή τη λειτουργία και νομίζω ότι όσο θα υπάρχει, θα επιτελεί αυτό τον σκοπό. Γιατί η ιστορία, η κάθε ιστορία, που αποτελεί τη μήτρα της λογοτεχνίας, ενέχει αντιλήψεις και ηθικές αξίες και αρχές από τη στιγμή που υπάρχουν σε αυτή ανθρώπινα πρόσωπα. Όπου άνθρωπος εξ ορισμού υπάρχει και ήθος. Το έχει πει και ο Αριστοτέλης.
- Στην εποχή της τεχνολογίας, που όλοι χρησιμοποιούν τους υπολογιστές και ειδικά οι νέοι έχουν απομακρυνθεί από το βιβλίο, πώς θα μπορούσε η λογοτεχνία να ξανακερδίσει το χαμένο έδαφος;
Νομίζω ότι η θεματολογία της λογοτεχνίας θα πρέπει να αφορά τους νέους, να έχει πράγματα να τους πει, να τους «ακουμπήσει» και να τους δημιουργήσει συναισθήματα. Όχι με τη μορφή του «διδακτισμού» και της «νουθεσίας», αλλά με τη μορφή της εξιστόρησης. Σε ποιον δεν αρέσει να ακούει αγνές ιστορίες; Επίσης, ο τρόπος επικοινωνίας της λογοτεχνίας και των ωφελειών της για τον άνθρωπο, θα πρέπει να γίνει με νέα μέσα τα οποία είναι πιο δημοφιλή και εύχρηστα από τους νέους.
- Η τέχνη ξεκινάει από το εξώφυλλο ενός βιβλίου ή από το εσωτερικό του;
Από το εξώφυλλο. Είναι και αυτό μέρος της ιστορίας και η πρώτη και πολύ σημαντική, οπτική επαφή του αναγνώστη με την ιστορία.
- Πώς απαντάτε σε όσους κατατάσσουν τα βιβλία σε κατηγορίες όπως «ελαφριά» ή «γυναικεία» λογοτεχνία;
Είναι η γνώμη τους και είναι σεβαστή. Αλλά έχω την αίσθηση ότι τα πιο σημαντικά πράγματα λέγονται σε καταστάσεις και συνθήκες ελαφρότητας, όταν οι «άμυνες» του κάθε ανθρώπου είναι πιο χαλαρές και είναι πραγματικά ο εαυτός του.
- Κάθε μήνα εκδίδονται καινούργια μυθιστορήματα. Πώς θα ξεχωρίσει ο αναγνώστης το λογοτεχνικά άρτιο έργο;
Είναι και λίγο θέμα τύχης αυτό. Είναι πράγματι πολλά τα βιβλία που εκδίδονται πια και αυτό από τη μία είναι καλό, γιατί δίνεται ταυτόχρονα, η ευκαιρία σε πολλούς ανθρώπους να «πουν» την ιστορία που έχουν σκαρφιστεί και εργαστεί για χρόνια και να δοκιμαστούν στην κρίση του κοινού. Δεν υπάρχουν συνταγές για ένα άρτιο έργο. Προσωπικά, άρτιο θεωρώ ό,τι μου αρέσει, μου κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο και μου δημιουργεί συναισθήματα. Κάποιος άλλος μπορεί να έχει να πει κάτι άλλο. Το άρτιο και το ολοκληρωμένο πιστεύω ότι είναι υποκειμενικό.
.jpg)
- Ισχύει και για σας πως προτιμάτε να διαβάζεται ξένους παρά έλληνες συγγραφείς;
Όχι. Επειδή γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο δύσκολη, κοπιώδης και χρονοβόρα είναι η συγγραφή ενός έργου επιλέγω συνειδητά Έλληνες συγγραφείς. Θεωρώ χρέος μου να τους αφιερώσω τον αναγνωστικό μου χρόνο, ως αντίδωρο της προσπάθειάς τους. Και επίσης, νομίζω ότι αυτά που γράφουν μπορούν να με αγγίξουν περισσότερο, αφού έχουμε την ίδια κουλτούρα και πολιτισμό από έναν ξένο συγγραφέα.
- Ποιο βιβλίο θεωρείτε πως σας άλλαξε τη ζωή/τον τρόπο που σκέφτεστε;
Δεν είναι ένα, είναι πολλά. Άλλα έχω μία ιδιαίτερη αγάπη στον Γιώργο Ιωάννου και τον Μ. Καραγάτση. Τον πρώτο τον αγαπώ και τον μνημονεύω για τον τρόπο της αφήγησης και την ευαισθησία των θεμάτων που αφηγείται και τον δεύτερο για τα κορυφαία ψυχογραφήματά του.
- Ποιον συγγραφέα θαυμάζετε και ποιο βιβλίο του θα θέλατε να είχατε γράψει ο ίδιος;
Είναι πολλοί οι συγγραφείς που θαυμάζω, παλαιότεροι και σύγχρονοι, όπως λόγου χάρη η Μάρω Δούκα, ο Κώστας Μουρσελάς, ο Σωτήρης Δημητρίου ή ο Χρήστος Οικονόμου, όμως δεν θα ήθελα να είχα γράψει κανένα έργο που ανήκε σε κάποιον άλλον. Ο κάθε ένας είναι μοναδικός και αξεπέραστος.
.jpg)
- Είναι αλήθεια ότι σε κάθε βιβλίο συναντούμε βιώματα και μηνύματα του συγγραφέα του;
Ισχύει. Κάθε ιστορία και κάθε χαρακτήρας έχει μέσα της θραύσματα του γράφοντα.
- Μια φράση που σας αντιπροσώπευε και το παρελθόν και πλέον δε σας αντιπροσωπεύει.
Παρότι αλλάζω και εξελίσσομαι συνεχώς, προσπαθώ τουλάχιστον, δεν έχω τέτοια φράση.
- Πιστεύετε στα happyend; Τα συναντούμε στα βιβλία σας;
Δεν πιστεύω τόσο πολύ στο happyend. Το «καλό τέλος» στην πραγματική ζωή είναι δυστυχώς, σπάνιο, χωρίς φυσικά, να αποκλείω την ύπαρξή του. Στο βιβλίο μου, «Η ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ», επειδή προσπαθώ η ιστορία μου να είναι αληθοφανής δεν υπάρχει καθαρό happyend. Θα χαρακτήριζα το τέλος της ιστορίας μου, ανοιχτό.
- Πώς νιώσατε όταν εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο;
Υπέροχα και κάπως αγχωτικά μαζί. Είναι μία προσπάθεια ετών. Φυσικά και χάρηκα, αλλά από την άλλη προβληματίστηκα και είχα αγωνία πώς θα το προσλάβουν οι αναγνώστες.
- Όταν γράφετε έχετε στο μυαλό σας τους αναγνώστες;
Όχι ιδιαίτερα. Εστιάζω στην ιστορία που θέλω να πω και στην αληθοφάνειά της.
- Τι σκέπτεστε όταν σας ασκούν κριτική για κάποιο έργο σας με την οποία δεν συμφωνείτε;
Ακούω και σέβομαι τη γνώμη του καθενός. Κατανοώ ότι δεν μπορεί να αρέσουμε σε όλους. Από ’κει και πέρα θα εξετάσω την κριτική και τον τρόπο που γίνεται, αν δηλαδή είναι καλοπροαίρετη, οπότε θα σημειώσω τις προτάσεις της για να πορευτώ και στα επόμενα.
- Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το παρόν βιβλίο σας;
Στα μαθήματα δημιουργικής γραφής. Αγαπώ τους ανθρώπους και την Ήπειρο, είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου και ήθελα να πω μία σύγχρονη ιστορία γι’ αυτούς.
- Τι ελπίζετε να αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;
Εύχομαι να το αγγίξει έστω κάτι από αυτά που γράφω. Να ταυτιστεί με έναν ή περισσότερους ήρωες. Να προβληματιστεί γύρω από τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των σύγχρονων ανθρώπων και ίσως να πάρει το ερέθισμα, αυτό που δεν το αρέσει, αυτό που τον πονάει και του φαίνεται λάθος, να το αλλάξει.
Σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία και το βήμα.
