Συνέντευξη στην Μαρία Γρηγοριάδου για την Κουλτουρόσουπα.
Αν πρέπει να τη χαρακτηρίσεις με μια λέξη αυτή θα ήταν το χρώμα. Μετά από μια μεγάλη πορεία στο χώρο του Τύπου και σε μεγάλα περιοδικά ως γραφίστρια, πλέον έχει καθιερωθεί ως ζωγράφος και γκαλερίστα που αναζητά το χρώμα, την ένταση και την αισιοδοξία στην Τέχνη. Έχει σπουδάσει στη σχολή Βακαλό αλλά έχει παρακολουθήσει και σεμινάρια πορσελάνης με τη Μαριλένα Πατρονικόλα θέλοντας να εξελιχθεί και να βρει τρόπους για να συνδυάσει τα εικαστικά και τη γραφιστική. Έχει πραγματοποιήσει 15 ατομικές εκθέσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας όπως Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μύκονο, Τζια αλλά και στο εξωτερικό όπως στο Παρίσι και την Κωνσταντινούπολη. Πλέον έχει τη δική της γκαλερί “Arts hot” σε μια καλλιτεχνική γειτονιά κάτω από την Ακρόπολη που πλέον κλείνει 10 χρόνια λειτουργίας.
Αυτόν τον καιρό παρουσιάζει την ατομική της έκθεση στη Chalkos Gallery με τίτλο “The show must goon”. Μια πολύχρωμη, χαρούμενη έκθεση που σε ταξιδεύει σε τόπους μακρινούς, ιδανικούς, ονειρικούς, βγαλμένους από παιδικό παραμύθι παρέα με τη «Ζωή». Ο λόγος για τη Σοφία Γαϊτάνη η οποία μιλά για τη ζωή, τις σπουδές και τη δουλειά της αποκλειστικά στην Κουλτουρόσουπα και τη Μαρία Γρηγοριάδου.
Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην Τέχνη και στα εικαστικά;
Από μικρή ζωγραφίζω, από μικρή ήξερα τι θα κάνω, είχα ένα κόκκινο σχεδιαστήριο από 5 χρονών στο δωμάτιο μου. Τι με οδήγησε στην τέχνη; Δεν ήμουν από πάντα στο χώρο της ζωγραφικής, ήμουν στο χώρο της γραφιστικής και της διακόσμησης. Γραφιστικής σκληρής σ’ εκείνα τα χρόνια, ήμουν όλη μέρα μέσα σ’ ένα δωμάτιο και σχεδίαζα περιοδικά, έχω σχεδιάσει πάρα πολλούς γνωστούς τίτλους. Η ζωγραφική για μένα ήταν μια φυσική συνέχεια. Η γέννηση των γιών μου ήταν η αφορμή να ξεκινήσω πάλι και να αφοσιωθώ. Πολύ μεγάλο ρόλο έπαιξε ο Νίκος Σταθούλης που με παρότρυνε να κάνουμε μαζί την πρώτη μου ατομική έκθεση. Μετά από 17 χρόνια στα σχεδιαστήρια του τύπου μετράω ήδη 15 χρόνια
στον χώρο των εικαστικών τεχνών.
Από μικρή ζωγραφίζω, από μικρή ήξερα τι θα κάνω, είχα ένα κόκκινο σχεδιαστήριο από 5 χρονών στο δωμάτιο μου. Τι με οδήγησε στην τέχνη; Δεν ήμουν από πάντα στο χώρο της ζωγραφικής, ήμουν στο χώρο της γραφιστικής και της διακόσμησης. Γραφιστικής σκληρής σ’ εκείνα τα χρόνια, ήμουν όλη μέρα μέσα σ’ ένα δωμάτιο και σχεδίαζα περιοδικά, έχω σχεδιάσει πάρα πολλούς γνωστούς τίτλους. Η ζωγραφική για μένα ήταν μια φυσική συνέχεια. Η γέννηση των γιών μου ήταν η αφορμή να ξεκινήσω πάλι και να αφοσιωθώ. Πολύ μεγάλο ρόλο έπαιξε ο Νίκος Σταθούλης που με παρότρυνε να κάνουμε μαζί την πρώτη μου ατομική έκθεση. Μετά από 17 χρόνια στα σχεδιαστήρια του τύπου μετράω ήδη 15 χρόνια
στον χώρο των εικαστικών τεχνών.
Γιατί όμως ζωγραφική κι όχι κάποια άλλη τέχνη;
Ζωγράφιζα πάντα, αυτό μ’ αρέσει, μου δίνει απεριόριστη δυνατότητα έκφρασης, ελευθερίας. Στην πορεία παρακολούθησα σεμινάρια ζωγραφικής σε πορσελάνη με δασκάλα τη Μαριλένα Πατρονικόλα. Δουλεύω κατά παραγγελία εταιρικά δώρα, με concept, οπότε πλέκω τη ζωγραφική με τη γραφιστική.
Ζωγράφιζα πάντα, αυτό μ’ αρέσει, μου δίνει απεριόριστη δυνατότητα έκφρασης, ελευθερίας. Στην πορεία παρακολούθησα σεμινάρια ζωγραφικής σε πορσελάνη με δασκάλα τη Μαριλένα Πατρονικόλα. Δουλεύω κατά παραγγελία εταιρικά δώρα, με concept, οπότε πλέκω τη ζωγραφική με τη γραφιστική.
Από πού αντλείτε συνήθως έμπνευση;
Από παντού. Η μουσική, οι πόλεις, οι άνθρωποι τα ταξίδια, τα διαβάσματα, οι καταστάσεις που ζούμε, η Ελλάδα, οι εποχές της είναι άγγιγμα καθημερινής έμπνευσης . Στα έργα μου μπορείς να βρεις λέξεις, φράσεις, τα λόγια ενός γνωστού συγγραφέα, στίχους τραγουδιών αποτυπωμένα μέσα στο ζωγραφικό πίνακα με το δικό μου τρόπο. 10 χρόνια πριν εμφάνισα ένα σήμα κατατεθέν τη δική μου «Ζωή», ένα κορίτσι με καπέλο, ένα κινούμενο συναίσθημα που με ακολουθεί και την ακολουθώ. Η ιδέα της ξεκίνησε από λέξεις που κάποτε έπαιζα στη μέρα της γυναίκας σε μια έκθεση και έλεγα ότι όλα στη ζωή είναι γένους θηλυκού ακόμα και η ίδια «η Ζωή». Είναι η μασκότ μου. Θα τη δείτε στα έργα μου, ενώ τα τελευταία χρόνια (κυκλοφορεί) και σαν μικρογλυπτό. Είναι ένα κινούμενο συναίσθημα και μας ταξιδεύει.
Από παντού. Η μουσική, οι πόλεις, οι άνθρωποι τα ταξίδια, τα διαβάσματα, οι καταστάσεις που ζούμε, η Ελλάδα, οι εποχές της είναι άγγιγμα καθημερινής έμπνευσης . Στα έργα μου μπορείς να βρεις λέξεις, φράσεις, τα λόγια ενός γνωστού συγγραφέα, στίχους τραγουδιών αποτυπωμένα μέσα στο ζωγραφικό πίνακα με το δικό μου τρόπο. 10 χρόνια πριν εμφάνισα ένα σήμα κατατεθέν τη δική μου «Ζωή», ένα κορίτσι με καπέλο, ένα κινούμενο συναίσθημα που με ακολουθεί και την ακολουθώ. Η ιδέα της ξεκίνησε από λέξεις που κάποτε έπαιζα στη μέρα της γυναίκας σε μια έκθεση και έλεγα ότι όλα στη ζωή είναι γένους θηλυκού ακόμα και η ίδια «η Ζωή». Είναι η μασκότ μου. Θα τη δείτε στα έργα μου, ενώ τα τελευταία χρόνια (κυκλοφορεί) και σαν μικρογλυπτό. Είναι ένα κινούμενο συναίσθημα και μας ταξιδεύει.
Έχετε σπουδάσει στη σχολή Βακαλό; Τι αποκομίσατε από τα χρόνια
των σπουδών σας;
Έχω τελειώσει τη Βακαλόμε όλες τις ειδικότητες που έχει μέσα, κι είχα την τύχη να έχω δασκάλα και την ίδια. Έμαθα πολλά και ποικίλα πράγματα, μου δίδαξε την εφαρμοσμένη τέχνη αλλά και το μάρκετιγκ. Αυτή η σχολή σου ανοίγει απίστευτους ορίζοντες.
των σπουδών σας;
Έχω τελειώσει τη Βακαλόμε όλες τις ειδικότητες που έχει μέσα, κι είχα την τύχη να έχω δασκάλα και την ίδια. Έμαθα πολλά και ποικίλα πράγματα, μου δίδαξε την εφαρμοσμένη τέχνη αλλά και το μάρκετιγκ. Αυτή η σχολή σου ανοίγει απίστευτους ορίζοντες.
Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζετε; Από ποιους έχετε δεχτεί επιρροές;
Θαυμάζω πολλούς, μ’ αρέσουν πάρα πολλοί νέοι, που είναι στο εξωτερικό και δεν έχουν γίνει γνωστοί. Θαυμάζω πολύ τη Nikide Saint Phalle, και τον Chris Ofili. Παρακολουθώ τα πάντα και σίγουρα ξεχωρίζω κάποια σημεία που νομίζω μου ταιριάζουν.
Θαυμάζω πολλούς, μ’ αρέσουν πάρα πολλοί νέοι, που είναι στο εξωτερικό και δεν έχουν γίνει γνωστοί. Θαυμάζω πολύ τη Nikide Saint Phalle, και τον Chris Ofili. Παρακολουθώ τα πάντα και σίγουρα ξεχωρίζω κάποια σημεία που νομίζω μου ταιριάζουν.
Είστε εικαστικός κι έχετε και τη δική σας γκαλερί στην Αθήνα. Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζετε το ρόλο του καλλιτέχνη και του επιχειρηματία;
Είμαι 15 χρόνια στη ζωγραφική και 10 χρόνια κλείνει τώρα η γκαλερί που βρίσκεται σε μια καλλιτεχνική γειτονιά δίπλα στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Ο συνδυασμός των ρόλων είναι αποτέλεσμα μάλλον της σχολής που τελείωσα, που μου έμαθε να έχω ανοιχτό κι ευρύ πεδίο. Ήμουν creative director για χρόνια αυτό μου έδινε την δυνατότητα να μανατζάρω συνεργατικά πολλά παιδιά σε καθημερινή βάση. Τώρα πλέον παίρνω κατευθείαν απόφοιτους γιατί θέλω να δίνω χώρο στα νέα παιδιά, δε με ενδιαφέρει το κέρδος, με ενδιαφέρει η γκαλερί να αποκτήσει μια ταυτότητα και να έχει δικό της πυρήνα. Δεν θεωρώ ότι η θέση του καλλιτέχνη μου απαγορεύει να δίνω βήμα σε συναδέλφους μου.
Είμαι 15 χρόνια στη ζωγραφική και 10 χρόνια κλείνει τώρα η γκαλερί που βρίσκεται σε μια καλλιτεχνική γειτονιά δίπλα στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Ο συνδυασμός των ρόλων είναι αποτέλεσμα μάλλον της σχολής που τελείωσα, που μου έμαθε να έχω ανοιχτό κι ευρύ πεδίο. Ήμουν creative director για χρόνια αυτό μου έδινε την δυνατότητα να μανατζάρω συνεργατικά πολλά παιδιά σε καθημερινή βάση. Τώρα πλέον παίρνω κατευθείαν απόφοιτους γιατί θέλω να δίνω χώρο στα νέα παιδιά, δε με ενδιαφέρει το κέρδος, με ενδιαφέρει η γκαλερί να αποκτήσει μια ταυτότητα και να έχει δικό της πυρήνα. Δεν θεωρώ ότι η θέση του καλλιτέχνη μου απαγορεύει να δίνω βήμα σε συναδέλφους μου.
Τι συμβουλές δίνετε λοιπόν στους νέους;
Κατ’ αρχάς να γίνουν λίγο πιο επιμελής, να μην είναι χαοτικοί και να μην παγιδεύονται σε εμμονές. Πρέπει να έχουν μια συνέπεια, ένα πρόγραμμα. Χρειάζεται να γίνουν λίγο πιο επαγγελματίες, ωραία είναι η δουλειά και η ζωγραφική αλλά θέλει και προετοιμασία για να βγεις έξω ως επαγγελματίας, και να είσαι συνεπής. Κάθε αγορά έχει τους δικούς της κανόνες, το ίδιο ισχύει και για την αγορά της τέχνης. Χρειάζεται υπομονή και αφοσίωση.
Κατ’ αρχάς να γίνουν λίγο πιο επιμελής, να μην είναι χαοτικοί και να μην παγιδεύονται σε εμμονές. Πρέπει να έχουν μια συνέπεια, ένα πρόγραμμα. Χρειάζεται να γίνουν λίγο πιο επαγγελματίες, ωραία είναι η δουλειά και η ζωγραφική αλλά θέλει και προετοιμασία για να βγεις έξω ως επαγγελματίας, και να είσαι συνεπής. Κάθε αγορά έχει τους δικούς της κανόνες, το ίδιο ισχύει και για την αγορά της τέχνης. Χρειάζεται υπομονή και αφοσίωση.
Τι είναι για εσάς η ώρα της δημιουργίας; Πώς τη βιώνετε;
Είναι χαλαρότητα, ξεκούραση, ελευθερία. Όταν πιέζομαι από την καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις της, λέω πάω να φτιάξω ένα έργο να ηρεμήσω. Δουλεύω πολύ στις διακοπές μου. Έχω δημιουργήσει ένα μεγάλο υπαίθριο χώρο στο εξοχικό μου και το έχω σαν παιχνίδι, κάνω διακοπές-ζωγραφική.
Είναι χαλαρότητα, ξεκούραση, ελευθερία. Όταν πιέζομαι από την καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις της, λέω πάω να φτιάξω ένα έργο να ηρεμήσω. Δουλεύω πολύ στις διακοπές μου. Έχω δημιουργήσει ένα μεγάλο υπαίθριο χώρο στο εξοχικό μου και το έχω σαν παιχνίδι, κάνω διακοπές-ζωγραφική.
Τι είναι η ποπ-αρτ και πώς σας εκφράζει;
Δεν ξέρω αν θεωρούμε ακριβώς ποπ-αρτιστ. Είμαι έντονη, είμαι πολύχρωμη αλλά η ποπ-αρτ σου περνάει και λίγο πιο επικριτικά μηνύματα κάτι που δεν το έχω. Δουλεύω με έντονη παιδικότητα.
Δεν ξέρω αν θεωρούμε ακριβώς ποπ-αρτιστ. Είμαι έντονη, είμαι πολύχρωμη αλλά η ποπ-αρτ σου περνάει και λίγο πιο επικριτικά μηνύματα κάτι που δεν το έχω. Δουλεύω με έντονη παιδικότητα.
Στα έργα σας χρησιμοποιείτε αρκετά έντονα χρώματα και φωτεινά. Τι θέλετε να μεταφέρετε μέσα από αυτό το χρώμα;
Το μήνυμα που θέλω να μεταδώσω μέσα από την τέχνη μου είναι μήνυμα χαράς και αισιοδοξίας για ένα καλύτερο αύριο και το πώς βλέπω εγώ τον κόσμο. Βέβαια τελευταία έχω πιεστεί με όλα αυτά που γίνονται και γι’ αυτό όταν θέλω να δημιουργήσω σταματάω να βλέπω ειδήσεις κι ένα από τα μηνύματα που έδωσα όταν έφυγα από τον Τύπο ήταν “no news, good news” κάτι σαν «αφήστε με ήσυχη». Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη αλλά να γνωρίζω και την πραγματικότητα. Άλλωστε όλα ξεκίνησαν μετά από ένα θάνατο στην οικογένεια και μετά από ένα χρόνο έκανα την πρώτη μου ατομική έκθεση.
Το μήνυμα που θέλω να μεταδώσω μέσα από την τέχνη μου είναι μήνυμα χαράς και αισιοδοξίας για ένα καλύτερο αύριο και το πώς βλέπω εγώ τον κόσμο. Βέβαια τελευταία έχω πιεστεί με όλα αυτά που γίνονται και γι’ αυτό όταν θέλω να δημιουργήσω σταματάω να βλέπω ειδήσεις κι ένα από τα μηνύματα που έδωσα όταν έφυγα από τον Τύπο ήταν “no news, good news” κάτι σαν «αφήστε με ήσυχη». Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη αλλά να γνωρίζω και την πραγματικότητα. Άλλωστε όλα ξεκίνησαν μετά από ένα θάνατο στην οικογένεια και μετά από ένα χρόνο έκανα την πρώτη μου ατομική έκθεση.
Έχετε συμμετάσχει στην Art Thessaloniki και στην Art Athina, φουάρ που μαζί αποτελούν τις δυο μεγαλύτερες εκθέσεις στη χώρα. Πόσο σημαντική είναι η προβολή των καλλιτεχνών μέσα από τις φουάρ και η στήριξή τους;
Έχω συμμετάσχει στην Art Thessaloniki ως γκαλερί από το ξεκίνημα της και ως καλλιτέχνης και creative director στην Art Athina. Το νόημα στις φουάρ είναι να δείξεις τη δουλειά σου και να σε μάθουν κι εκτός συνόρων. Έχω κάνει ατομική έκθεση στην Κωνσταντινούπολη το 2010 και το 2017 στο Παρίσι. Οι φουάρ είναι ένα άνοιγμα, ένα πεδίο γνωριμιών. Για εμένα η Art Thessaloniki ήταν η αφορμή για το νέο ξεκίνημα του Artshot.
Έχω συμμετάσχει στην Art Thessaloniki ως γκαλερί από το ξεκίνημα της και ως καλλιτέχνης και creative director στην Art Athina. Το νόημα στις φουάρ είναι να δείξεις τη δουλειά σου και να σε μάθουν κι εκτός συνόρων. Έχω κάνει ατομική έκθεση στην Κωνσταντινούπολη το 2010 και το 2017 στο Παρίσι. Οι φουάρ είναι ένα άνοιγμα, ένα πεδίο γνωριμιών. Για εμένα η Art Thessaloniki ήταν η αφορμή για το νέο ξεκίνημα του Artshot.
Τι θα δούμε στην έκθεσή σας στη Chalkos Gallery;
Αυτή τη δουλειά τη δουλεύω σ’ όλη την καραντίνα, γι’ αυτό και υπάρχει και το ταξίδι. Το ταξίδι βέβαια πάντα υπάρχει, η «Ζωή» πάντα ταξιδεύει, αλλά μου ήρθε η ιδέα να εμπνευστώ από τραγούδια που σημάδευσαν τη δική μου γενιά κι ανάλογα με το τραγούδι η «Ζωή» σε πάει και σε άλλη πόλη.
Θα δείτε και μια δεύτερη θεματική ενότητα. Το “Here comes the sun”. Είναι η θέα από τα παράθυρα της Ελλάδα. Ετσι κάπως ξεκίνησε η ιδέα να αρχίσω να ζωγραφίζω πάνω σε κεραμικά βάζα με έμπνευση από αρχαία ελληνικά μοτίβα με τη δική μου γραφή.
Αυτή τη δουλειά τη δουλεύω σ’ όλη την καραντίνα, γι’ αυτό και υπάρχει και το ταξίδι. Το ταξίδι βέβαια πάντα υπάρχει, η «Ζωή» πάντα ταξιδεύει, αλλά μου ήρθε η ιδέα να εμπνευστώ από τραγούδια που σημάδευσαν τη δική μου γενιά κι ανάλογα με το τραγούδι η «Ζωή» σε πάει και σε άλλη πόλη.
Θα δείτε και μια δεύτερη θεματική ενότητα. Το “Here comes the sun”. Είναι η θέα από τα παράθυρα της Ελλάδα. Ετσι κάπως ξεκίνησε η ιδέα να αρχίσω να ζωγραφίζω πάνω σε κεραμικά βάζα με έμπνευση από αρχαία ελληνικά μοτίβα με τη δική μου γραφή.
Γιατί “the show must goon”;
Γιατί το show θα συνεχιστεί κι ας υπάρχει covid, κι ας μας κλείνουν, κι ας γίνεται πόλεμος. Εμείς αυτό ελπίζουμε ότι το show συνεχίζεται. Εδώ βλέπουμε τη «Ζωή» σαν ψυχή, που φεύγει και πάει να βρει έναν καλύτερο κόσμο. Είναι λίγο λυρικό, ονειρικό είναι και τραγουδάρα.
Γιατί το show θα συνεχιστεί κι ας υπάρχει covid, κι ας μας κλείνουν, κι ας γίνεται πόλεμος. Εμείς αυτό ελπίζουμε ότι το show συνεχίζεται. Εδώ βλέπουμε τη «Ζωή» σαν ψυχή, που φεύγει και πάει να βρει έναν καλύτερο κόσμο. Είναι λίγο λυρικό, ονειρικό είναι και τραγουδάρα.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Στην έκθεση εδώ υπάρχουν όλα μου τα τελευταία έργα. Θα ήθελα να κάνω και νέες δημιουργίες με νέο στυλ. Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να ασχοληθώ με το θέατρο. Έχω το όνειρο η Ζωή να γίνει βιβλίο κι έπειτα θεατρικό έργο με σοβαρά μηνύματα. Και η«Ζωή» συνεχίζεται...
Στην έκθεση εδώ υπάρχουν όλα μου τα τελευταία έργα. Θα ήθελα να κάνω και νέες δημιουργίες με νέο στυλ. Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να ασχοληθώ με το θέατρο. Έχω το όνειρο η Ζωή να γίνει βιβλίο κι έπειτα θεατρικό έργο με σοβαρά μηνύματα. Και η«Ζωή» συνεχίζεται...
Σας Ευχαριστώ πολύ!
