Γράφει η φωτογράφος Ειρήνη Μπαιρακτάρη για την Κουλτουρόσουπα.
Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1940 στη Φιλαδέλφεια και απέκτησε πτυχίο ζωγραφικής και ιστορίας τέχνης και ολοκήρωσε τις σπουδές της με μεταπτυχιακό στο φωτορεπορτάζ από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.
Μόλις έλαβε τα πτυχία της μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου δημιούργησε φωτογραφικά δοκίμια για μεγάλες εκδόσεις.
Γύρω στο 1967 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου τα επόμενα χρόνια φωτογράφισε τις διαδηλώσεις του πολέμου στο Βιετνάμ, το κίνημα απελευθέρωσης των γυναικών, την κουλτούρα των τραβεστί και των αστέγων.
“Με ενδιαφέρουν απλώς οι άνθρωποι στα άκρα. Νιώθω μια συγγένεια με ανθρώπους που δεν είχαν την καλύτερη θέση στην κοινωνία. Αυτό που θέλω να κάνω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι να αναγνωρίσω την ύπαρξή τους”.
Το ύφος των λήψεων της προσδιορίζεται από φωτογραφική μηχανή προβολής 2 ¼ ιντσών, 35 mm και 4×5 ιντσών. Χρησιμοποιεί επίσης Leica 4 για τις περισσότερες φωτογραφίες και Nikon για λήψεις μεγάλης εμβέλειας. Λατρεύει τις λήψεις με Hasselblad για τετράγωνο σχήμα και τραβάει κυρίως σε ασπρόμαυρο, χρησιμοποιώντας την κλασική ταινία Kodak Tri-X.
Η Mary Ellen Mark πέτυχε παγκόσμια προβολή μέσω των πολυάριθμων βιβλίων, των εκθέσεων και της δουλειάς της σε εκδοτικά περιοδικά. Δημοσίευσε φωτογραφικά δοκίμια και πορτρέτα σε εκδόσεις όπως Life, New York Times, The New Yorker, Rolling Stone και Vanity Fair. Για περισσότερες από πέντε δεκαετίες, ταξίδεψε πολύ για να φτιάξει φωτογραφίες που αντικατοπτρίζουν υψηλό βαθμό ανθρωπισμού.
Αναγνωρίζεται ως μια από τις πιο σεβαστές και επιδραστικές φωτογράφους μας. Οι εικόνες της από τους διαφορετικούς πολιτισμούς του κόσμου μας έχουν γίνει ορόσημα στον τομέα της φωτογραφίας ντοκιμαντέρ.
Η Μαρκ ξεκίνησε ένα από τα πιο γνωστά έργα της το 1976. Για δύο μήνες ζούσε σε ένα γυναικείο θάλαμο υψηλής ασφάλειας στο Κρατικό Νοσοκομείο του Όρεγκον για να καταγράψει τα συναισθήματα των ψυχικά ασθενών που περιορίζονται σε ενα μονο θάλαμο.
Οι εικόνες της μεταφέρουν το αίσθημα συμπόνιας της προς αυτούς διατηρώντας όμως την αντικειμενικότητα στην ματιά της.
Οι απεικονίσεις της για τη Μητέρα Τερέζα, τα ινδικά τσίρκα και τους οίκους ανοχής στη Βομβάη ήταν προϊόν πολλών ετών δουλειάς στην Ινδία.
Με την δημοσιογράφο Τσέριλ Μακ Κολ ξεκίνησαν να διηγηθούν τις ιστορίες των εφήβων που ζουν στο περιθώριο της πόλης του Σηάτλ.Έτσι προέκυψε η ταινία Streetwise σε σκηνοθεσία του συζύγου της,Μάρτιν Μπέλ που ήταν υποψήφια για ακαδημία,βασισμένη στο δικό της αντίστοιχο φωτογραφικό δοκίμιο.
