Γράφει η Μαρία Γρηγοριάδου για την Κουλτουρόσουπα.
.
Λίγο πιο πάνω από τη βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας Χαλκέων, στην οδό Ιουστινιανού, βρίσκεται η Chalkos Gallery, ένας όμορφος χώρος τέχνης που δημιουργήθηκε από τον Κώστα Παρχαρίδη κι από το 2015 έχει φιλοξενήσει πληθώρα πολιτιστικών εκδηλώσεων και εικαστικών εκθέσεων πολλών αξιόλογων καλλιτεχνών της πόλης κι όχι μόνο. Αυτήν την περίοδο έως και τις 20/2 φιλοξενεί μια έκθεση φωτογραφίας με θέμα τη Θεσσαλονίκη μέσα από τους φωτογραφικούς φακούς τεσσάρων δημοσιογράφων της πόλης των Μπάμπη Γιαννακίδη, Λάζαρου Θεοδωρακίδη, Χρήστου Καραγιαννόπουλου και Γιάννη Κεσσόπουλου.
Η έκθεση έχει τίτλο “Αυτόπτες Μάρτυρες” καθώς και οι τέσσερεις αυτοί άνθρωποι, με την προσωπική του οπτική και το δικό του στυλ ο καθένας τους, με τους τέσσερεις φωτογραφικούς φακούς τους, αιχμαλώτισαν 84 διαφορετικές στιγμές της Θεσσαλονίκης από πολλά και ποικίλα, γνωστά και κρυμμένα σημεία της πόλης. “Μια προσωπική ματιά ως, ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ, σε μια πόλη που πέραν όλων των άλλων είναι και… φωτογενής !” δηλώνει ο Μπάμπης Γιαννακίδης στο συνοδευτικό σημείωμα του καταλόγου ενώ ο Λάζαρος Θεοδωρακίδης αναφέρει “αυτό κάνω χρόνια και με τη Θεσσαλονίκη μας “αφαιρώ” από το απίστευτο απόθεμα εικόνων της”. Η φωτογραφία, λοιπόν, είναι η ακριβής αποτύπωση ενός στιγμιότυπου κι όπως αποκαλύπτει ο Χρήστος Καραγιαννόπουλος για τις δικές του φωτογραφίες στην έκθεση “καταγράφουν πάντα ένα στιγμιαίο γεγονός που ένα λεπτό πριν δεν υπήρχε κι ένα λεπτό μετά έχει παλιώσει.” για να συμπληρώσει ο Γιάννης Κεσσόπουλος ότι “Όταν η εικόνα αφηγείται μια ιστορία, η φωτογραφία γίνεται φωτορεπορτάζ. Εικόνα ομιλούσα”. Έτσι είναι και οι εικόνες της πόλης σ’ αυτήν την έκθεση, διηγούνται τη δική τους ιστορία, αποκτούν τη δική τους θέση στο χώρο, πολλές έχουν μια ξεχωριστή κρυφή κίνηση ενώ όλες μαζί συνθέτουν μια πλουραλιστική πραγματικότητα της Θεσσαλονίκης.
Στη έκθεση ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να δει διάφορες όψεις της Θεσσαλονίκης. Μιας Θεσσαλονίκης παραδοσιακής αλλά και εναλλακτικής, ιστορικής και διαχρονικής αλλά και σύγχρονης, εξωτικής και φωτεινής. Οι 84 φωτογραφίες (80 έγχρωμες και 4 ασπρόμαυρες) είναι τοποθετημένες σε θεματικές ενότητες και παρουσιάζουν τον Λευκό Πύργο, γλυπτά της πόλης, τη Νέα Παραλία, το λιμάνι, τα στέκια της, μέρη όπου ο χρόνος άφησε το δικό του στίγμα κι έχει παγώσει όπως η περιοχή στα Λαδάδικα και στην οδό Κομνηνών, αλλά και κάποια χαρακτηριστικά μνημεία της όπως η Ροτόντα, η Καμάρα και τα Κάστρα. Μια ξεχωριστή αισθητική και εντελώς διαφορετική από το σύνολο έχουν οι φωτογραφίες που εστιάζουν σε “δομικά” και “φυσικά” υλικά της πόλης, όπως το ξύλο, τα τούβλα, τα στάχια κι ένα φθινοπωρινό φύλλο. Άλλες εστιάζουν στα πρόσωπα, άλλες στα τοπία, άλλες στη δράση των φωτογραφιζόμενων. Στιγμές από την καθημερινή ζωή των κατοίκων της, βόλτες στη βροχή, εργασίες και χαλάρωση σε μέρη με ξεχωριστή ενέργεια και θέα, προσωπικές στιγμές των ανθρώπων που εκείνη τη στιγμή φανερώνουν και επιβεβαιώνουν την ερωτική πλευρά που αποπνέει η Θεσσαλονίκη. Καθώς περιηγείται κανείς στους δυο ορόφους του χώρου, ταξιδεύει όχι μόνο ανάμεσα σε περιοχές και σημεία της πόλης αλλά και μέσα στο χρόνο ενώ υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέσαι αν αυτό που βλέπεις βρίσκεται κάπου δίπλα μας ή σε μια χώρα του εξωτερικού. Κτήρια και γωνίες από την οδό Κατούνη, την Ιπποδρομίου και το πάρκο Ξαχάρκου μοιάζουν με ένα στιγμιαίο ταξίδι στην Κούβα, στη Λατινική Αμερική ενώ η αποτύπωση του χορού ενός ζευγαριού, πιθανόν τάγκο, σε διακτινίζει απευθείας στην Αργεντινή.
Τα συναισθήματα και οι αισθήσεις που διεγείρονται καθώς γνωρίζεις μια άλλη Θεσσαλονίκη μέσα από τις φωτογραφίες είναι άπειρα, έντονα, νοσταλγικά και προσωπικά για τον καθένα ενώ επηρεάζονται άμεσα από τα 84 κειμενάκια που έγραψαν προσωπικότητες και άνθρωποι της πόλης για να συνοδεύσουν το φωτογραφικό υλικό. Ανάμεσά τους ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ζέρβας, ο στιχουργός Φίλιππος Γράψας, πολλοί δημοσιογράφοι, δικηγόροι, φιλόλογοι, συγγραφείς κι επιστήμονες. Ίσως αυτά που με συγκίνησαν πιο πολύ, αν και αυτό είναι μια προσωπική εμπειρία για τον κάθε θεατή με το έκθεμα, να είναι ένα δέντρο στην οδό Ιπποδρομίου δίπλα στο σημείο που έχασαν τη ζωή τους 37 άνθρωποι στο σεισμό του ‘78, αυτή η εξέλιξη της φύσης που ζωντάνεψε μια άλλη ζωή πάνω στα συντρίμμια. Μια ακόμα φωτογραφία που δε γίνεται να αφήσεις απροσπέραστη είναι οι ομπρέλες του Ζογγολόπουλου που είτε απλές, είτε φωτισμένες σου θυμίζουν κάτι από Μαίρη Πόπινς κι έναν κόσμο αθωότητας, άλλωστε και ποιος δεν έχει βγάλει μια φωτογραφία εκεί ποζάροντας σαν την σκανταλιάρα Αγγλίδα νταντά. Ακόμα, μια γιορτή κάστανου στο Κρυονέρι που συνοδεύεται από μια κρητική μαντινάδα, και σου μεταφέρει τη λεβεντιά που αχνοφαίνεται στο φόντο της φωτογραφίας κι έναν αέρα κρητικό, γιορτινό, ελεύθερο κι απολαυστικό. Κάπου εκεί ανάμεσα ξεπροβάλει και μια φωτογραφία της αγαπημένης μου Ροτόντας την οποία ξεχωρίζω και στέκομαι για να τη θαυμάσω. Η Ροτόντα με φόντο ένα χρωματιστό τμήμα της Άνω Πόλης, ένα ιστορικό τοπόσημο της πόλης που στέκει εκεί αγέρωχη κι επιβλητική, μαρτυρά όλες σχεδόν τις ιστορικές περιόδους και τα γεγονότα που έζησε η Θεσσαλονίκη και νιώθεις αυτό το κυκλικό σχήμα της με τον γιγάντιο τρούλο της να αγκαλιάζει όχι μόνο κάθε σημείο απ’ όπου προβάλλει αλλά και την ψυχή σου.
Τα εγκαίνια της ομαδικής φωτογραφικής έκθεσης “Αυτόπτες Μάρτυρες” πραγματοποιήθηκαν με ιδιαίτερη λαμπρότητα και επισημότητα το Σάββατο 29/1 και το παρόν έδωσαν προσωπικότητες όπως άρχοντες και εκπρόσωποι φορέων της πόλης, φίλοι και συνεργάτες και φυσικά οι τέσσερεις πρωταγωνιστές δημοσιογράφοι-φωτογράφοι που συνομιλούσαν με τον κόσμο. Ακόμα, ήδη από τις πρώτες ώρες λειτουργίας της η έκθεση σημείωνε μεγάλη επιτυχία καθώς φωτογραφίες συνεχώς πωλούνταν η μια μετά την άλλη και συγκεντρώνονταν χρήματα για την ενίσχυση του Δημοτικού Βρεφοκομείου.
Τέλος, αξίζει κανείς να κάνει μια επίσκεψη σ’ αυτήν την έκθεση όχι μόνο για να απολαύσει τις φωτογραφίες αλλά και για να δει την όμορφη και υγιή όψη της Θεσσαλονίκης που μπορεί να αγνοούμε στην ταχύτητα της καθημερινότητας. Άλλωστε η πρωτοβουλία αυτού του γεγονότος δε δημιουργήθηκε για κάποιο κέρδος ή την προβολή των επαγγελματικών δεξιοτήτων των διοργανωτών, αλλά οργανώθηκε για έναν καλό σκοπό, που μπορεί όποιος επιθυμεί να συμβάλει αγοράζοντας κάποια φωτογραφία σε μια αρκετά προσιτή τιμή. Γιατί χρειάζεται η πρωτοβουλία, η δημιουργία, η τέχνη και το φως για να νικήσουν το σκοτάδι, τις δυσκολίες και τη μιζέρια που μας επιβάλλουν οι καιροί. Όπως έχει γράψει και ο Σεφέρης, κι αναφέρεται στο σημείωμα της Φιλολόγου Μαίρης Καλαϊτζοπούλου “Σε κοίταζα μ’ όλο το φως και το σκοτάδι που έχω” και ίσως αυτό το κοίταγμα χρειάζεται όποιος θέλει να δει και να συνομιλήσει με οποιοδήποτε έργο τέχνης.
Η ομαδική αυτή έκθεση φωτογραφίας είναι αφιερωμένη στο φωτορεπόρτερ που έκανε “είδηση” τη Θεσσαλονίκη, τον Γιάννη Κυριακίδη.
.
Chalkos Gallery
Ιουστινιανού 21, Θεσσαλονίκη
T: 6932202045 / E: kparcharidis@yahoo.gr
Fb: chalkos gallery
Διάρκεια: έως τις 20 Φεβρουαρίου 2022
Τηρούνται όλα τα προβλεπόμενα υγειονομικά πρωτόκολλα για την πανδημία
Φωτογραφικό υλικό
