ΚΕΝΤΡΟ ΤΕΧΝΩΝ ΜΕΤΣ – Ευγενίου Βουλγάρεως 6, 11636
Εγκαίνια: 06.02.2024 – Διάρκεια: 06.02-24.02.2024
Επιμέλεια έκθεσης: Νιόβη Κρητικού
Κείμενα: από Δ. ή Σ. Γ. φίλο και συλλέκτη, Nιόβη Κρητικού, Στράτος Χαλκιώτης
Ο Αριστομένης Κατσούλας στην έκθεση «Εν σώματι» αναδεικνύει την ανθρώπινη μορφή με έντονη χειρονομία, ελευθεριακή θέαση και εκρηκτική διάθεση που προκύπτει μέσω της χρωματικής του παλέτας και της προσωπικής του γραφής, που κινείται γύρω από το ρεύμα του εξπρεσιονισμού. Η έκθεση αποκρυσταλλώνει τον τρόπο με τον οποίο ο καλλιτέχνης ερεθίζει τις αισθήσεις μας μέσα από τον αισθησιασμό και την ευαισθησία των γυμνών σωμάτων.
Η χρήση των χρωμάτων στο έργο είναι σαν μια συμφωνία κοντράστων, όπου οι αντιθέσεις και οι έντονες αποχρώσεις συνδυάζονται για να δημιουργήσουν πλούσιες εικόνες με συναισθηματική φόρτιση, συγκινησιακή ατμόσφαιρα και την μυσταγωγία που διέπει τον ερωτισμό. Ο δημιουργός επιλέγει, συνειδητά, χρώματα που αντικατοπτρίζουν όχι μόνο την εξωτερική πραγματικότητα αλλά και την εσωτερική ψυχολογία των μοντέλων του.
Τα γυμνά του αντιμετωπίζονται, στο έργο, ως πορτραίτα. Κάθε σώμα φέρει τα δικά του χαρακτηριστικά που μας μεταδίδουν τον αυτόνομο χαρακτήρα τους. Βρίσκονται μόνα ή σε ζευγάρια και αποτυπώνουν την ελευθερία αλλά και την ευαισθησία που διακρίνει τον καλλιτέχνη. Κάθε πινελιά, κάθε χειρονομία, συντελείται με λεπτομερή προσοχή και δυναμισμό, προσδίδοντας στα έργα μια ζωντανή διάσταση με κίνηση που προσδίδει μια αίσθηση τραχύτητας ή δόνησης. Η χειρονομία, εδώ, γίνεται γλώσσα και το σώμα γίνεται μέσο έκφρασης ενός παρατηρητή που αιχμαλωτίζει εικαστικές στιγμές.
Οι αντιθέσεις και οι συγκρούσεις εντείνονται από τις λίγες ή πολλές γραμμές των περιγραμμάτων του, που είτε μπλέκονται σε μια ενιαία σιλουέτα, είτε ηρεμούν η μια πλάι στην άλλη, αναπτύσσοντας αφηγήσεις ηδονής σαν στιγμιότυπα ερωτικού περιεχομένου. Ο Αριστομένης παρασύρει τον θεατή σε έναν κόσμο αισθησιασμού, προσφέροντας μια ενδιαφέρουσα αλλά και ανοιχτή εκδοχή της ανθρώπινης σχέσης με το σώμα.
Με τον τρόπο αυτό, ο εικαστικός, καταφέρνει να δημιουργήσει σκέψεις και να αναδείξει την ομορφιά της ανθρώπινης μορφής, με έναν φυσικό αλλά συνάμα εκφραστικό τρόπο. Στο σώμα ο Αριστομένης Κατσούλας,βλέπει παράθυρα της ψυχής, της έκφρασης και του αισθησιασμού, προσκαλώντας τον θεατή να εξερευνήσει ο ίδιος την ευαισθησία που κρύβεται πίσω από κάθε πινελιά.
Νιόβη Κρητικού
Από Δ ή Σ. Γ.- φίλο και συλλέκτη.
Τα έργα της παρούσας έκθεσης του εικαστικού Αριστομένη Κατσούλα, αποτελούν αποκυήματα ζωγραφικής δεινότητας και απαυγάσματα εκφραστικής ωριμότητας. Διατηρώντας την σχεδιαστική του ιδιοτυπία και τη μοναδική έκταση και ένταση της παλέτας του, χαρακτηριστικά που εντάσσουν τον καλλιτέχνη πρωτοποριακά στους συγχρόνους του, καταφέρνει να αφιχθεί στον καμβά του ως ιδαλγός που αναζητεί και ευρίσκει την πλήρη απεικόνιση και το ολόκληρο νόημα.
Αυτό το δίπτυχο επίτευγμα, οδηγεί την θέαση σε υψηλά ύψη και σε βαθειά βάθη και τον θεατή σε μοναδική αισθητική – νοητική πύκνωση. Αυτοί οι πίνακες δείχνουν γυμνούς ανθρώπους είτε κατά μόνας είτε μαζί. Ας προχωρήσουμε στα ενδότερα.
Στην είσοδο μας υποδέχεται το Γυμνό.
Το γυμνό είναι ένα πολύσημο γεγονός. Δεν είναι έλλειψη ενδύματος, ούτε ξεγύμνωμα. Είναι η ίδια η ύπαρξη στην πρωτογενή αυθεντικότητά της. Το Γυμνό δεν ντύνεται και δεν κρύβεται Το Γυμνό φανερώνει τα σώματα, τα γυμνά σώματα φανερώνουν τους ανθρώπους, οι γυμνοί άνθρωποι φανερώνουν το υλικό της ουσίας τους. Το Γυμνό είναι εκεί και είναι παντού, δεν κοιμάται, ξαγρυπνά κάτω από δάχτυλα που το πλανεύουν, αναστενάζει στον βρυχηθμό του ακάλεστου, λιώνει στο φύσημα της ανεμόεσας ανάσας, σκιρτά
στο πέρασμα της ιδέας, ηχεί λόγο δοξαστικό στην αγκαλιά του εύφορου. Το Γυμνό είναι πολύ και στο άνοιγμα του άλλου γίνεται περισσότερο, δεν κρυώνει, ζεσταίνεται στις χούφτες της σημασίας. Το Γυμνό δεν είναι όμορφο, όμορφο είναι το ντυμένο. Το Γυμνό είναι Ωραίο, γιατί είναι Αληθινό.
Το Γυμνό αυτό είναι δικό μας. Η γύμνια μας ψάχνει να βρει το συνεγώ μας. Οι γύμνιες αγκαλιάζονται, φιλιούνται, συνουσιάζονται, τα Γυμνά απέναντί μας, είναι ζωντανά, έχουν καταγωγή, ομιλία, ψίθυρο, γέλιο, κλάμα, παρουσία που παλεύει την απουσία. Το Γυμνό αυτό είναι δικό μας όταν έχουμε υπάρξει γυμνοί.
Στον διάδρομο ενδιαιτάται το Σώμα.
Το Σώμα εδράζεται στην αυτάρκειά του. Δεν φοβάται τη μοναξιά του, απολαμβάνει την ελκυστική μοναδικότητά του
Ποζάρει στην αυτοπεποίθηση της οριστικής έγκλισης. Ξέρει ότι σημαίνει καθαυτό. Το Σώμα είναι ενιαίο και αδιάσπαστο. Έχει επίγνωση της ενότητάς του, της σωτήριας αποστολής του να ζήσει καθ’ ολοκληρίαν. Το σώμα το ίδιο είναι ο τόπος του και στον χρόνο είναι αδιάπτωτο. Λάμπει στην μονήρη ησυχία της αυτοδύναμης πλαισίωσής του από το κάδρο, τόσο αδιαπραγμάτευτο, όσο όμως και διαθέσιμο στην πρόσκληση για έξοδο και περιπέτεια. Όντως, αυτό το Σώμα δεν φοβάται να εξέλθει από το κάδρο, δεν αρνείται τις παρέες, δεν διστάζει να γίνει προμηθευτής του αναμενόμενου, να προσκρούσει στην άφιξή του, να το αγκαλιάσει. Το Σώμα είναι σίγουρο. Έχει συλλέξει παρελθόν, έχει εντρυφήσει στο δέρμα του, έχει μάθει να δίνεται, να ωθεί και να ωθείται, να φλέγεται, να τελειώνει. Στράτος Χαλκιώτης etARTimorio | abian
