Η Μιλάντα Σαρικιαχίδου διάβασε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Ναι είναι ακόμη ένα βιβλίο για το ολοκαύτωμα και σίγουρα αναρωτιέσαι γιατί να διαβάσεις πάλι ένα βιβλίο με αυτή τη θεματική. Πολύ απλά επειδή είναι ένα βιβλίο, και όπως κάθε βιβλίο, έχει κάτι νέο να σου πει. Επειδή πρόκειται για αληθινή μαρτυρία, την ιστορία τριών αδερφών που επέζησαν από το Μπιρκενάου, ξεπέρασαν απώλειες και τραύματα ώσπου στο τέλος ευτύχισαν, τόσο όσο το επέτρεψαν οι εφιάλτες.
Πάμε λοιπόν!
Η Σίμπι, η Μάγκντα και η Λίβι, ζούν ευτυχισμένες στο αγροτόσπιτο τους στη Σλοβακία. Ξαφνικά στη πόρτα τους φτάνουν συμπατριώτες τους και εκτοπίζουν τη Λίβι στο Άουσβιτς, η Σίμπι ως η μεγαλύτερη αδερφή την ακολουθεί, αποφασισμένη να την προστατεύσει ή να πεθάνει μαζί της. Η Μάγκντα καταφέρνει να διαφύγει αλλά μετά από τρία χρόνια καταλήγει κι εκείνη στο στρατόπεδο.
Η Μόρρις δεν περιορίζεται στην αφήγηση της ζωής των τριών αδελφών μονάχα κατά τη διάρκεια του πολέμου ή της παραμονής τους στο Άουσβιτς, αλλά ξεκινά την αφήγηση από το 1929, από τότε δηλαδή που οι αδελφές ήταν παιδιά και την τερματίζει το 2013 όταν οι τρεις αδελφές είναι πια ηλικιωμένες γυναίκες στο Ισραήλ, περιβαλλόμενες από τις οικογένειές τους, τα παιδιά και τα εγγόνια τους.Κι αυτό είναι το ιδιαίτερο με τη θεματική του βιβλίου, το μυθιστόρημα δεν εστιάζει μόνο στις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούσαν στο στρατόπεδο, αλλά και στη ψυχολογία των κρατουμένων και των δεσμοφυλάκων τους.Αλλά και στο μετά, τι ακολούθησε για αυτούς τους ανθρώπους, πως μπόρεσαν να επιβιώσουν, μιας και οι περιουσίες τους σφετερίστηκαν, ζούσαν στιγματισμένοι, χωρίς χρήματα, ώσπου αρκετοί όπως και οι ηρωίδες μας ταξίδεψαν στο Ισραήλ, στο μέρος όπου δε θα ένιωθαν πια παρείσακτοι.
Αυτό που με κέντρισε είναι ο τρόπος που πορεύτηκαν οι επιζώντες. Τα τραύματα τους που δεν έκλειναν, τύψεις εάν έζησαν λιγότερες κακουχίες από τους υπόλοιπους, η αναβίωση όσων έζησαν στα στρατόπεδα, η δυσκολία να εμπιστευτούν ξανά τη ζωή. Φτάνοντας στο Ισραήλ ο βιοπορισμός, ζωή σε αγροτικές κοινότητες – κοινόβια και έπειτα επιτέλους ένα νέο σπιτικό.
Η Μόρρις έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό με το βιβλίο της «Ο δερματοστίκτης του Άουσβιτς», -στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός- το οποίο αφηγείται μία επίσης αληθινή ιστορία από τον επιζήσαντα δερματοστίκτη του Άουσβιτς. Οι αδερφές και τα παιδιά τους έτυχε να διαβάσουν το εν λόγω βιβλίο και η Λίβια ήταν εκείνη που αναγνώρισε στο βιβλίο την ιστορία του Λάλε και της Γκίτα, Εβραίων που είχε γνωρίσει η ίδια από κοντά στο Άουσβιτς και ήταν και εκείνοι τόσο τυχεροί ώστε να επιβιώσουν. Έτσι λοιπόν, η Λίβια τηλεφώνησε στη συγγραφέα και της είπε ότι γνώριζε τον δερματοστίκτη του Άουσβιτς και ότι είχε μία ακόμη συναρπαστική ιστορία να της διηγηθεί, εφόσον εκείνη ήθελε να την ακούσει. Αυτός είναι, επομένως, ο τρόπος με τον οποίο η πραγματικά απίστευτη αυτή ιστορία των τριών αδελφών έγινε μυθιστόρημα.
Ένα βιβλίο για τη δύναμη του «μαζί», ένας ύμνος στη ζωή παρά τις αντιξοότητες και την αλληλεγγύη των ανθρώπων.
Βαθμολογία: 3,9/5
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο εδώ
