Με αφορμή τις σοβαρότατες καταγγελίες βιασμών και κακοποιήσεων από άτομα σε θέσεις ισχύος που κατακλύζουν την επικαιρότητα, ένα βιβλίο-δυναμίτης δίνει φωνή σε ένα από τα θύματα, που, ωστόσο, δε συνειδητοποιεί ότι είναι θύμα! Γιατί αν το παραδεχτεί, ο κόσμος της θα γκρεμιστεί και θα χρειαστεί να επουλώσει τα τραύματα της. Αυτή είναι η ιστορία της «Σκοτεινής Βανέσα», ενός κοριτσιού που κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον αγαπημένο της καθηγητή.
Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι λειτούργημα. Ο γονιός σου εμπιστεύεται ό,τι πολυτιμότερο έχει: το παιδί του. Καθημερινά, καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής ημέρας, είναι υπεύθυνος για το παιδί αυτό. Όχι μόνο για να διδαχθεί την ύλη των μαθημάτων, αλλά και για να είναι ασφαλές και χαρούμενο. Τις περισσότερες φορές ο καθηγητής αποτελεί ένα υποκατάστατο γονιού όταν αυτός είναι απών ή αδιάφορος. Το παιδί εμπιστεύεται το δάσκαλο και αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους.Τι συμβαίνει, όμως, όταν ο άνθρωπος αυτός έχει αρρωστημένες επιθυμίες και τις ικανοποιεί μέσω των μαθητριών του; Τι συμβαίνει σε ένα από τα θύματα του, όταν το βρώμικο παρελθόν βγαίνει στην επιφάνεια; Ακόμη και αν έχουν περάσει χρόνια και η μαθήτρια είναι ενήλικη γυναίκα;
Έχει σημασία το ότι πέρασαν 15 χρόνια;
Ή όταν σε εκμεταλλεύεται κάποιος ο χρόνος δεν έχει καμία σημασία;
Έστω και αν ξεγελάει κάνεις τον εαυτό του με βολικά ψέματα,για να μη δει κατάματα τη φρικτή αλήθεια. Ότι δεν ήσουν «μοναδική, ξεχωριστή, η πρώτη»,αλλά ένα από τα πολλά θύματα του ίδιου εγκληματία. Που τον θεωρείς «τον έρωτα της ζωής σου»…
Υπόθεση: Η νεαρή Βανέσα Γουάι είναι εσωτερική μαθήτρια σε σχολείο.Μια δεκαπεντάχρονη εσωστρεφής κοπελίτσα, που πέφτει θύμα χειριστικής συμπεριφοράς του καθηγητή λογοτεχνίας, του Τζέικομπ Στρέιν και βιάζεται κατ’ επανάληψη. Χρόνια μετά, το κίνημα #meToo φέρνει στην επιφάνεια και αλλά θύματα του ίδιου ανθρώπου. Η τριαντάχρονη πλέον Βανέσα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί το παρελθόν της ,να συνειδητοποιήσει τι συνέβη και να αποκτήσει δύναμη να κάνει το σωστό και να σταθεί στα πόδια της .
Τι μου άρεσε: το βιβλίο μου προκάλεσε πολύ έντονα συναισθήματα. Θυμό κυρίως.Οργή και αηδία. Πώς ένας ώριμος άντρας 40 ετών, σε θέση ισχύος πείθει το θύμα του ότι νοιάζεται γι’αυτό και ότι ο βιασμός του αποτελεί «σχέση»…Οργή για το σχολείο και τους γονείς που προσπαθούν να καλύψουν τα γεγονότα και να ξεχαστούν αυτές οι «άβολες καταστάσεις».
Η συγγραφέας, με έναν απίστευτα ρεαλιστικό και ώμο τρόπο μας καθιστά άμεσους θεατές της αρρωστημένης αυτής κακοποίησης! Προσέξτε όμως : πουθενά δεν υπάρχει κρίση, γνώμη ή κατηγόρια!Η συγγραφέας μας αφήνει μόνους μας, στο έλεος της ιστορίας της. Αυτό ακριβώς είναι το ξεχωριστό. Σαν θεατές στο θέατρο του παραλόγου, παρακολουθούμε την πορεία του παιδεραστή καθηγητή και του θύματος του, που αρνείται να παραδεχθεί την αλήθεια, βοηθώντας τη δικαιοσύνη και τα υπόλοιπα θύματα. Θα σώσει τελικά τον εαυτό της και τις άλλες ;
Τι δε μου άρεσε: οι πολύ γλαφυρές περιγραφές και το ανάλογο λεξιλόγιο σε κάποια σημεία με τάραξαν και με αποπροσανατόλισαν. Το έντονο σεξουαλικό στοιχείο δεν προδίδει κάτι παραπάνω στην ιστορία, πάρα θυμίζει ροζ λογοτεχνία και μειώνει κατά τη γνώμη μου την ποιότητα του έργου.
Βαθμολογία:
3,2/5
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο εδώΦωτογραφικό υλικό
