.
Όπως και σε πολλά πράγματα στη ζωή, το καλό βιβλίο δε χαρακτηρίζεται από την ποσότητα, την έκτασή του σε σελίδες, αλλά από το περιεχόμενο! Κυρίως όταν πρόκειται για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς που με χαρά υποδεχόμαστε και διαβάζουμε!
Τα διηγήματα -όπως λέω συχνά και στους μαθητές μου -αποτελούν δύσκολα κειμενικά είδη. Μέσα σε ελάχιστες σελίδες, πρέπει να αφηγηθείς μια ολοκληρωμένη ιστορία, να πλάσεις έναν βασικό ήρωα και να μεταδώσεις τα συναισθήματα και τα μηνύματα που επιθυμείς, χωρίς να αφήσεις τον αναγνώστη σου με την αίσθηση του μισοτελειωμένου, του ανολοκλήρωτου…
Εύκολο; Δε νομίζω!
Οι δύο νέες, όμως, συγγραφείς Κορίνα Κιτικίδου και Λίνα Ζαρκαδούλα μοιάζει να το κατάφεραν, δίνοντάς μας μια ιδιαίτερη φρέσκια ματιά σε θέματα καθημερινά, είτε ευχάριστα, είτε –κυριολεκτικά- θανατηφόρα.
«ΟΜΟΡΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ» ΚΟΡΙΝΑ ΚΙΤΙΚΙΔΟΥ
.
.
Η συγγραφέας είναι γιατρός. Το επάγγελμά της τη φέρνει δίπλα σε καταστάσεις οριακές, ενώ οι άνθρωποι ξεγυμνώνονται μπροστά της ψυχικά, όχι μόνο σωματικά. Κάθε ήρωας κουβαλά τη δική του προσωπική ιστορία, που όταν διασταυρώνεται με τον θάνατο, εξελίσσεται σε κάτι πρωτόγνωρο και καταλυτικό. Πόσα άραγε έχει ζήσει και έχει ακούσει η συγγραφέας!
Επέλεξε, λοιπόν, κάποιες ανθρώπινες ιστορίες, τις μετέπλασε με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο και μας τις προσφέρει γεμάτες αλήθεια, κυνισμό, ειρωνεία και …χιούμορ.
Οι ήρωες είναι οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που ζουν αθέατοι τα δράματά τους. Ο ομοφυλόφιλος Μανώλης αυτοκτονεί, μην αντέχοντας τη διαφορετικότητά του, ο άστεγος κυρ Γιάννης διηγείται την τραγική ιστορία της ζωής του σε ένα ιατρείο λίγο πριν πεθάνει, η στερημένη από αγάπη Στεφανία εκδικείται τον άπιστο σύζυγό της …με όπλο την ίδια την αγάπη. Ο θάνατος παραμονεύει στη γωνία, αθέατος θεατής και γελά ειρωνικά. Ζωή και θάνατος, αγάπη και μίσος, βάσανα και ατυχίες, δοσμένα με έναν απόλυτα ρεαλιστικό τρόπο, συνθέτουν το μωσαϊκό της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, με όλες τις παθογένειές της. Ίσως ζουν δίπλα μας, είναι οι γείτονες, οι γνωστοί μας και οι ζωές μας κυλάνε παράλληλα και κοντινά, σαν όμορα οικόπεδα, που το καθένα έχει τη δική του μορφή και τα δικά του μυστικά.
Καθώς εκτυλίσσονται οι ιστορίες, η απλή καθημερινή γλώσσα σου δίνει την εντύπωση πως η συγγραφέας είναι απέναντί σου, παρέα με ένα ποτήρι κρασί και σου διηγείται τις ιστορίες των ανθρώπων αυτών, που περιφρονημένοι από τη ζωή, αξίζουν –όπως λέει και η συγγραφέας- ένα ύστατο μνημόσυνο.
Μην το χάσετε! Προσωπικά, το διάβασα μέσα σε ένα βράδυ…
Βαθμολογία:
4,2/5
«ΤΑ ΠΑΓΟΠΕΔΙΛΑ» ΛΙΝΑ ΖΑΡΚΑΔΟΥΛΑ
Το άγγιγμα του μαγικού ρεαλισμού κυριαρχεί στα διηγήματα της Λίνας Ζαρκαδούλα!
.
.
Εξωπραγματικές περιπέτειες, ήρωες που αιωρούνται μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, αλλά ταυτόχρονα πρωταγωνιστούν σε έναν απόλυτα ρεαλιστικό κόσμο. Η ζωή δεν είναι παραμύθι, δυστυχώς. Ωστόσο, το παραμύθι είναι ο μόνος τρόπος να γλιτώσουμε από τη σκληρότητα της και το αναπόφευκτο τέλος! Ή έστω να παρηγορηθούμε…
Σαν να φοράμε παγοπέδιλα, εμείς οι αναγνώστες ισορροπούμε ανάμεσα στον πραγματικό και τον αόρατο κόσμο, μέσα από ιστορίες τραγικές, αλλά απόλυτα γοητευτικές. Δεν μπορείς να σταματήσεις να τις διαβάζεις, ακόμα και αν σε σοκάρουν, γιατί ακόμα και μέσα στη φρίκη τους κρύβεται μια απόκοσμη ομορφιά.
Ο έρωτας, ο θάνατος, τα παιδικά τραύματα, η απώλεια, η αφύπνιση της σεξουαλικότητας απασχολούν τους ήρωες των διηγημάτων, που είναι πρόσωπα τραγικά και σχεδόν μυθικά: η «Στρουμφίτα», η όμορφη τρόφιμος του ψυχιατρείου που βιάζεται επανειλημμένα, η μικρή Ραλλού που σε όραμα ανακαλύπτει το νόημα της γυναικείας σεξουαλικότητας, οι Μοίρες που επισκέπτονται το διαμέρισμα μιας γηραιάς κυρίας στο Παγκράτι, το φάντασμα που ακολουθεί τη μακιγιέρ νεκρών που αγαπά τους σιωπηλούς πελάτες της… Όλοι υποτάσσονται στη σκληρή τους μοίρα και αποστολή, αλλά με χάρη και λεπτότητα. Σαν χορευτές στον πάγο…
Η συγγραφέας κατορθώνει να μας μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο ομαλά, σχεδόν ασυναίσθητα… τίποτα δε σε εκπλήσσει, ούτε σε ξενίζει, ούτε σου φαίνεται παράλογο! Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως το καταφέρνει αυτό: από ένα απόλυτα ρεαλιστικό σκηνικό να σε μεταφέρει σε ένα ονειρικό, παράλληλο σύμπαν, όπου οι ιστορίες των παιδικών σου χρόνων και του συλλογικού ασυνείδητου γίνονται πραγματικότητα, έστω και τρομακτική!
Όπως και να έχει, σε αιχμαλωτίζει στη γοητεία του, παρά το μικρό του μέγεθος!
Βαθμολογία:
4.2/5
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ
«Ονομάζομαι Κορίνα Κιτικίδου και είμαι γιατρός καρδιολόγος, ελεύθερος επαγγελματίας. Μεγάλωσα στην κατεξοχήν ελληνική δυσλειτουργική οικογένεια. Βίωσα όλα τα κλισέ της σύγχρονης ελληνικής επαρχιακής κοινωνίας
»[…] Πολλοί ασθενείς, όταν ξαπλώνουν στην κλίνη μου, εκτός από την καρδιά τους αφήνουν και την ψυχή τους να αναπνεύσει ελεύθερα. Άλλοι γιατί γνωρίζουν ενδόμυχα ότι δεν θα υποστούν κριτική, άλλοι γιατί απλά δεν τους νοιάζει. Ακολούθησα τις ιστορίες τους μέχρι το τέλος. Είναι η πρώτη μου συγγραφική απόπειρα, ενώ έχω ήδη φτάσει στη μέση της δεύτερης. Φοβάμαι πως δεν θα σταματήσει ποτέ η ανάγκη μου να βγάζω τους δικούς μου σκελετούς από την ντουλάπα με πρόσχημα τις ιστορίες των άλλων».
Η Λίνα Ζαρκαδούλα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε Σκηνογραφία και Σκηνοθεσία. Εργάζεται στο θέατρο από το 1996. Έχει σκηνοθετήσει τις εξής παραστάσεις: “Γράμματα χωρισμού”, “Υπό το μηδέν”, “Βασιλική”, “Ευτυχισμένες μέρες”, “Η εποχή του κυνηγιού”, “Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα”, “Ω, Θεέ μου”, “Έπεσε νέκρα”.
.
Τα “Παγοπέδιλα” είναι η πρώτη της συλλογή διηγημάτων.
Φωτογραφικό υλικό
