.
Διάβασε και σχολιάζει η Μαρία Διαμαντοπούλου.
.
Ελλάδα, 2057.Ο κόσμος, όπως τον ξέραμε δεν υπάρχει πια. Μετά την επικράτηση του Παγκόσμιου Μανιφέστου, η ανθρωπότητα βιώνει έναν παράλογο μεσαίωνα: από τη μια η τεχνολογική πρόοδος, από την άλλη η καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος. Στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε άλλη χώρα, απαγορεύεται η μετανάστευση, η επιλογή του επαγγέλματος και η ανεξέλεγκτη απόκτηση απογόνων. Απαγορεύεται να ζεις μετά τα 80 σου χρόνια. Κάθε κοινωνική τάξη ορίζεται αυστηρά, κάθε ολίσθημα τιμωρείται αυστηρά. Δεν υπάρχει διαφυγή, ούτε «παραθυράκια του νόμου». Η Παγκόσμια κυβέρνηση δε δίνει καμία ανάσα ελευθερίας και διαφυγής. Nowhere to run and nowhere to hide. Ακόμα και ο εικονικός κόσμος είναι απόλυτα ελεγχόμενος, όπως και καθετί που απευθύνεται στον ανθρώπινο νου ,ενώ καμία ανάμνηση από την «παλιά ζωή» δεν επιτρέπεται!
Αυτός εν ολίγοις είναι ο ζοφερός κόσμος, η κατ’ ευφημισμό «Ευτοπία» της Άννης Παπαθεοδώρου, από τις εκδόσεις Άνεμος ,που μας έχουν συνηθίσει σε βιβλία αξιώσεων.
Ελλάδα, 2019.Ο Μάνος και η Άννα, ξεκινούν την κοινή τους ζωή, υπό τις συνθήκες που όλοι βιώνουμε: κρίση, ανεργία, εξαθλίωση, παγκόσμιες ταραχές, τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, τρομοκρατία, προσφυγιά, πόλεμοι. Ο καθένας μας θα μπορούσε να ταυτιστεί μαζί τους, ένα νέο ζευγάρι που προσπαθεί να στήσει τη ζωή του, να οργανώσει τον μικρόκοσμό του, να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Γύρω τους το χάος. Μια κοινωνία που διαλύεται υπό το βάρος όλων όσων ακούμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων. Άνθρωποι καλλιεργημένοι, με ξεχωριστή ευαισθησία και ανησυχίες, αισθάνονται ανήμποροι να αντιδράσουν, μπροστά στη λαίλαπα των κοινωνικών προβλημάτων.
Παρόλα αυτά, δημιουργούν την οικογένειά τους, αποκτούν τις δύο κόρες τους και επιβιώνουν περιχαρακωμένοι στο οικογενειακό τους κουκούλι. Όπως όλοι. Ώσπου η καταιγίδα φτάνει και στο δικό τους σπίτι. Η ζωή τους θ’ αλλάξει για πάντα και όχι με τον τρόπο που φαντάζονται… Οι εξελίξεις θα είναι απροσδόκητες, αλλά και τελείως λυτρωτικές και ελπιδοφόρες. Μπορούμε να ελπίζουμε σ’ ένα πιο ανθρώπινο μέλλον;
Διαβάστε το: Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο, ενώ έπεται και δεύτερο! Μια δυστοπία αλά ελληνικά, με ήρωες συμπαγείς, αληθινούς και προσιτούς. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση και οι εσωτερικοί μονόλογοι ,τους ξεγυμνώνουν μπροστά μας, αποκαλύπτοντας τα μύχια των ψυχών τους. Το μεγάλο ατού του βιβλίου, ωστόσο, βρίσκεται αλλού. Αρχικά, τα πάντα είναι απολύτως λογικά, τεκμηριωμένα και αληθοφανή. Δε σου κάνει εντύπωση το πώς φτάνει η κοινωνία σε μια οργουελική κόλαση, λες ότι θα μπορούσε κάλλιστα να συμβεί. Ή μήπως συμβαίνει ήδη; Επιπλέον, ως βασική αιτία όλων των δεινών εμφανίζεται η αδιαφορία, η απάθεια. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί πολύ επιτυχημένα την παραβολή του βατράχου και του καυτού νερού: αν ρίξεις απότομα έναν βάτραχο σε καυτό νερό, θα τσουρουφλιστεί και θα πηδήξει αμέσως έξω από αυτό. Αν, όμως ,τον ρίξεις σε χλιαρό νερό που το θερμαίνεις σταδιακά, δε θα το καταλάβει και πιθανότατα να βράσει ζωντανός. Η αποευαισθητοποίηση όλων μας φαίνεται τελικά να είναι η πηγή μεγάλων συμφορών για την ανθρωπότητα…
Μη το διαβάσετε: αν ψάχνετε κάτι μη απαιτητικό για ένα χαλαρό αναγνωστικό διάλειμμα. Θα σοκαριστείτε απ’ την αλήθεια που ξεχύνεται από τις σελίδες αυτού του βιβλίου. Μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά διαβάζοντάς το θα αισθανθείτε πως ίσως είναι και προφητικό, αν δεν αλλάξουμε ρότα σύντομα!
Βαθμολογία :
3,9/5
.
Φωτογραφικό υλικό
