Όσα βιβλία κι αν διαβάσεις για την αδυσώπητη λαίλαπα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου δε θα σταματήσεις να μαθαίνεις και κάτι καινούργιο. Ακόμα συνεχίζουν να φανερώνονται οι αληθινές ιστορίες απλών ανθρώπων και ειδικότερα παιδιών που οι ανατριχιαστικές καταστάσεις που γέννησε η ναζιστική κυριαρχία τους οδήγησε να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να μπουν στη σφαίρα των αφανών ηρώων.
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι βασισμένο στην αληθινή ιστορία της πρώην κρατούμενης Εβραίας Ντίτα Κράους, όπως την διηγήθηκε η ίδια στον συγγραφέα. Κρατάς λοιπόν στα χέρια σου και διαβάζεις την ζωή ενός κοριτσιού που μπήκε στο στρατόπεδο στην ηλικία των 9 ετών και ελευθερώθηκε λίγο πριν τα 16 της. Σε αυτό το βιβλίο όμως δε θα διαβάσεις μόνο σπαρακτικές ιστορίες πείνας ή τις κτηνωδίες στα στρατόπεδα θανάτου αλλά για το πως αξίξει να ζεις, να παλεύεις έστω και μέσα σε έναλειψό σαρκίο για να ζήσεις.
Ιανουάριος του 1944. Η έφηβη Εντίτα Αντλέροβα μεταφέρεται μαζί με τους γονείς της στο στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπιρκενάου, στο πιο διάσημο στρατόπεδο θανάτου της ιστορίας. Δεκατεσσάρων ετών η Ντίτα, έρχεται αντιμέτωπη με τον φόβο, τους συντρόφους που βρίσκουν νεκρούς το πρωί από την πείνα και το κρύο, την καταναγκαστική εργασία κάτω από τα γρονθοκοπήματα των «Κάπος», τις περιοδικές «επιλογές» που ξεχωρίζουν τους υγιείς από τους αρρώστους που οδηγούνταν στα κρεματόρια, τα γενετικά πειράματα του δόκτορα Μένγκελε.
Η Ντίτα όμως μάχεται, παλεύει, ελπίζει και αναλαμβάνει το πιο ασυνήθιστο καθήκον: να κρύψει κάτω από το φόρεμά της την μικρότερη, κρυμμένη και παράνομη δημόσια βιβλιοθήκη που υπήρξε ποτέ. Στη μαύρη λάσπη του Άουσβιτς που καταπίνει τα πάντα, ο Φρέντι Χιρς έκτισε μυστικά ένα σχολείο μέσα στο Μπλόκ 31. Οι Ναζί δεν το ξέρουν. Ο μυστικός θησαυρός τουπεριλαμβάνει έξι «ομιλούντα» βιβλία και οχτώ τυπωμένα.
Ο συγγραφέας με γλώσσα λιτή αποτυπώνει τις συνταρακτικές ιστορίες αιχμαλώτων και αποδίδει στο απόλυτο τη ζοφερή καθημερινότητα στο Άουσβιτς. Περιγράφει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα χωρίς να χρησιμοποιεί επιτηδευμένο λεξιλόγιο και πληθώρα επιθέτων. Τελειώνοντας το βιβλίο κουβαλάς ακόμη τον μαύρο ουρανό, την συνεχόμενη πείνα, την παγωνιά και την κούραση, σου τα πέρασε όλα με μια απλή γραφή και σεβασμό.
Αξίζει να το διαβάσεις για να θυμάσαι να ζεις. Να εμπνευστείς από την Ντίτα η οποία προσπαθεί να μην χάσει την νεότητα της,πιάνει σφιχτά το χέρι των ανθρώπων γύρω της, τους αγαπάς, τους εμπιστεύεται, δημιουργεί φιλίες, ισχυρούς δεσμούς. Ακούει την καρδιά της και τολμά γιατί μόνο έτσι νιώθει ζωντανή. Ελπίζει κι ας χάνονται όλοι γύρω της, ώσπου φτάνει η άνοιξη του 1949 και η Απελευθέρωση.
Ένα βιβλίο που εξυμνεί το βιβλίο, την πνευματική ανάταση που θα σου προσφέρει όταν όλα καταρρέουν. «Θέλει να δραπετεύσει από την επαίσχυντη πραγματικότητα αυτού του στρατοπέδου που σκότωσε τον πατέρα της. Και ξέρει ότι ένα βιβλίο είναι σαν μια μπουκαπόρτα που σε οδηγείσε ένα μυστικό δωμάτιο: μπορείς να την ανοίξεις και να μπεις μέσα. Και ο κόσμος σου είναι διαφορετικός. «Μυστικά, η ανάγκη για την ελευθερία, την γνώση που στερήθηκε, την νιότη και την ζωή που οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να χαθεί στους φούρνους του κρεματόριου, βρίσκονται μέσα σε ένα μυθιστόρημα που αποφασίζει να διαβάσει, κι έτσι καταφέρνει να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή. «Και η Ντίτα εκπλήσσεται που πιάνει τον εαυτό της να γελάει στη σκέψη της έκφρασης του υπολοχαγού. Αμέσως μαλώνει τον εαυτό της. Πώς μπορεί ένας τόσο ηλίθιος χαρακτήρας του βιβλίου νατην κάνει να γελά; Μέχρι που αναρωτιέται προς στιγμήν αν έχει το δικαίωμα να γελά μετά από αυτό που έγινε· και με όσα ακόμη γίνονται.
Πώς μπορείς να γελάς όταν οι άνθρωποι που αγαπάς πεθαίνουν;»
Αξίζει να το διαβάσεις για τον εμπνευσμένο Φρέντι Χίρς. Ένας Γερμανικής καταγωγής κρατούμενος δάσκαλος γυμναστικής που έχει το θάρρος να λειτουργήσει κρυφά ένα σχολείο, που ψάχνει τρόπους να κάνει τα παιδιά να χαμογελούν, να τρώνε λίγο παραπάνω και κυρίως να μην ξεχνούν ότι είναι άνθρωποι και κάποτε θα καταφέρουν να ζήσουν ως άνθρωποι.
Ο ήρωας όμως που μου έκλεψε την καρδιά και θα τον θυμάσαι για πολύ καιρό είναι ο καθηγητής Μόργκενστερν. Αυτός ο «τρελούτσικος» ηλικιωμένος πρώην διάσημος αρχιτέκτων που κυνηγά τα πρωινά με την απόχη πεταλούδες που δεν υπάρχουν ή νιφάδες χιονιού και δεν διστάζει ως τζέντλεμαν να αποχαιρετήσει το κοινό με μια βαθειά υπόκλιση και να κάνει ξανά τα παιδιά να γελούν στην παρέλαση που τους οδηγεί στην εξόντωση. Μου έφερε στον νου τον Δον Κιχώτη, όταν η ζωή γίνεται αβάσταχτη πλάσε την εσύ ξανά με την φαντασία κι ας σε περνούν για τρελό.
Επιπλέον η Μαργκίτ, η μοδίστρα Ντουντίντσε, ο δασκάλα Μαριάμ, ο γραφέας Ρούντι και άλλοι πολλοί γνωρίζονται κάτω από άθλιες συνθήκες, αναγκάζονται να συμβιώσουν και να γίνουν μια γροθιά ώστε να μείνουν ζωντανοί και δυνατοί στη βαρβαρότητα, την γύμνια, την πείνα, την εξαθλίωση. Μέσα από τη διαφορετικότητά τους, εξυμνούν τη φιλία, την αγάπη, την πίστη σε αξίες και τον έρωτα.
Άφησε το στην άκρη παραμόνο εάν είσαι σε διάθεση ανάλαφρη και θέλεις να ξεχάσεις εγκλήματα όπως το ολοκαύτωμα.
Το βιβλίο τιμήθηκε με το βραβείο TROA και μεταφράστηκε σε 22 γλώσσες
Βαθμολογία:
4/5
Εκδοτικός Οίκος: ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ
Συγγραφέας: Αντόνιο Ιντούρμπε
Κατηγορία: Παγκόσμια Λογοτεχνία/Ιστορικό – Εποχής
Σελίδες: 528
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο εδώ
Φωτογραφικό υλικό
