Διάβασε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Μου αρέσει η γλυκιά μελαγχολία του Αυγούστου Κορτώ και κάθε χρόνο τον διαβάζω. Φέτος αμφιταλαντευόμενη άργησα να πιάσαμε στα χέρια μου το βιβλίο για τη Μάντια. Γιατί άλλωστε να διαβάσω ακόμη μια ιστορία έμφυλης βίας; Πλέον είναι παντού, σε βιβλία, περιοδικά, ειδήσεις, ταινίες και ενώ προβάλλονται συνεχώς θύματα και θύτες, πως γίνεται να μην αναγνωρίζουμε ένα παιδί που κακοποιείται;
Η Μάντια μεγαλώνει σε ένα μικρό χωριό της Ημαθίας. Μεγαλώνει σε ένα σπίτι υπό το καθεστώς τρομοκρατίας του πατέρα. Η μητέρα της όπως και τα αδέρφια της υπομένουν σιωπηλά την βαρβαρότητα του κατά κόσμον προστάτη της οικογενείας. Το ξύλο αποτελεί ρουτίνα σε βαθμό που πλέον δε σοκάρει. Στα δεκαοχτώ γνωρίζει τον Ακή, φιλόλογο από τη Θεσσαλονίκη και με την τόλμη που μόνο ο έρωτας δίνει, το σκάει και φτιάχνει τη ζωή της στην συμπρωτεύουσα. Προστάτης πλέον γίνεται ο σύζυγος της και όλα μοιάζουν ρόδινα….η εκείνη πείθει τον εαυτό της ότι ζει μια ονειρεμένη ζωή, ώσπου η βία επιστρέφει.
Το βιβλίο, γνήσιο δείγμα ρεαλισμού χαρακτηρίζεται σκληρό τόσο ως την θεματική του όσο και ως την γλώσσα. Έντονη γραφή, ωμή, βωμολοχίες, πως άλλωστε να περιγράψεις την αρρώστια στο νου. Σε αρκετά σημεία ήθελα να το κλείσω αλλά μετά αναγνώρισα κομμάτια του εαυτού μου, ο καθένας μας θα μπορούσε να εθελοτυφλεί, να θεωρεί φροντίδα την απομόνωση, τα δεκάδες τηλεφωνήματα, τις παρατηρήσεις περί ένδυσης, για τον καθένα είναι τόσο δύσκολο να παραδεχτεί ότι το όνειρο είναι φούσκα, όσο και να το φουσκώνεις….πραγματικότητα δε γίνεται. Πόσες φορές κλείσαμε στα μάτια από τη λαχτάρα να ζήσουμε αυτό που ονειρευτήκαμε;
Αξίζει να το διαβάσεις όχι επειδή λογοτεχνικά θα σε καταπλήξει αλλά για την κοινωνιοπάθεια του. Μήπως και αναγνωρίσεις στο παιδί που είναι απόμακρο, θυμωμένο, άγριο ή ανύπαρκτο, την μικρή λέξη αγάπη που κακοποιείται, το παιδί που το δέρνουν ή το βιάζουν. Μήπως κι επιτέλους εκεί στην επαρχία σηκώσεις το ακουστικό και καλέσεις μια υπηρεσία, να νοιαστείς για ένα παιδί ή μια γυναίκα. Μήπως προσέξεις λίγο παραπάνω τον τρόπο που μεγαλώνεις εσύ ένα αγόρι.
Μου άρεσε που ο συγγραφέας δείχνει καθαρά ότι ένα κορίτσι που κακοποιείται, πάντα καταλήγει σεμια γυναίκα που κακοποιείται. Ναι, δε μπορεί να βρει τη δύναμη να ξεφύγει, συνεχίζει να έλκει τον θύτη με την ανασφάλεια της και την απόγνωση για τρυφερότητα. Όσο και να θελουμε να δούμε ένα ωραίο τέλος σε αυτές τις ιστορίες για άγριους, δυστυχώς δεν υπάρχουν, το παιδί πρέπει να σωθεί όσο είναι παιδί. Μου άρεσε που για ακόμη μια φορά δείχνει με το δάχτυλο ανθρώπους πέρα πάσης υποψίας, έντιμους, με πρόσωπο στην κοινωνία να κουβαλούν την ίδια αρρώστια με έναν τραμπούκο. Γυναίκες που δέχονται την μοίρα τους, κλείνουν τα αυτιά σε όσα ακούγονται στο διπλανό δωμάτιο, συνένοχες, ένα η αγάπη για το παιδί σου δε μπορεί να σου δώσει τη δύναμη να αλλάξεις την ζωή τότε τι μπορεί;
Άφησε το στην άκρη για την αγριότητα του, ένα θέμα κοινό με πινελιές του διαφορετικού, έναν βιβλίο που θα σε προβληματίζει και θα σε χαλάει για καιρό, μιας και εικόνες είναι τόσο δυνατές που δε φεύγουν εύκολα.
.
Βαθμολογία:
3,3/5
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο εδώ
.
ΤΕΧΝΗ – ΒΙΒΛΙΟ – KULTUROSUPA
Όλες οι τελευταίες δημοσιεύεις για το βιβλίο ..
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media