.
Ζούμε στον απόηχο της Επανάστασης του 1821, μιας εποχής ηρωικής, σχεδόν μυθικής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως, πως όσοι τη βίωσαν ήταν άνθρωποι όπως εμείς και κάποιοι πλήρωσαν πανάκριβα το τίμημα!
Υπόθεση: Ναύπλιο, 1872.Η Ελληνική Επανάσταση έχει τελειώσει και το νέο ελληνικό κράτος έχει επιτέλους συσταθεί! Δεν είναι όμως καθόλου ρόδινα τα πράγματα: αναρχία, εγκληματικότητα και πολιτικές αναταραχές καθιστούν την Ελλάδα ένα μέρος αρκετά επικίνδυνο να ζει κανείς και γεμίζουν τις φυλακές της χώρας. Στη χειρότερη από αυτές, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, δύο κατάδικοι σε θάνατο μοιράζονται το ίδιο κελί, για όσο χρόνο τους απομένει. Η γκιλοτίνα τους περιμένει!
Οι δύο κατάδικοι δεν έχουν τίποτα κοινό. Ίσα ίσα, διαφέρουν μεταξύ τους όσο η μέρα με τη νύχτα! Ο απόκληρος ληστής Λιανός και ο Ελληνογάλλος Πάρις, αν και τους περιμένει η ίδια φρικτή μοίρα, μοιράζονται το κελί τους σιωπηλοί και αποστασιοποιημένοι.
Ωστόσο, όταν η εκτέλεση τους αναβάλλεται για λόγους ανωτέρας βίας, ξεκινούν να γνωρίζονται και να μοιράζονται την αγωνία του θανάτου και τις προσωπικές τους ιστορίες… Μέσα από τις διηγήσεις τους ταξιδεύουμε στην προεπαναστατική Ελλάδα, στη Γαλλία του Φιλελληνισμού, της τέχνης και του έρωτα και στη φωτιά της Επανάστασης. Η ζωή όμως τα φέρνει τόσο απροσδόκητα κάποιες φορές! Οι δύο ζωές θα συναντηθούν σε ένα τραγικό σημείο, ανατρέποντας κάθε λογική!
Τι μου άρεσε: το βιβλίο με άρπαξε, με αιχμαλώτισε αμέσως στις σελίδες του! Οι διηγήσεις των δύο πρωταγωνιστών, οι γλαφυρές περιγραφές, η εναλλαγή των τόπων και των προσώπων, δε με άφησαν να πάρω ανάσα! Οι δύο ζωές, οι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, μας παρουσιάζονται με ζωντάνια και δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το μεράκι και την έρευνα του συγγραφέα. Ιστορικά γεγονότα και προσωπικές ιστορίες μπλέκονται με τρόπο θαυμάσιο μεταξύ τους, αποδεικνύοντας μας για άλλη μια φορά πως την Ιστορία την έζησαν και τη διαμόρφωσαν και οι απλοί άνθρωποι. Άνθρωποι καθημερινοί, αλλά και επώνυμοι. Κάποιοι, όμως πλήρωσαν πολύ ακριβά το τίμημα. Η ανθρώπινη διάσταση δε «θάβεται» κάτω από το βάρος της ιστορίας, αλλά ούτε αποκόπτεται από αυτή! Αρμονικά συνυπάρχουν, δίνοντας στο βιβλίο έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα! Από την άλλη, η αναφορά σε ιστορικά γεγονότα είναι τόση όση: ο συγγραφέας δεν εμμένει σε αυτή, ούτε κάνει μάθημα Ιστορίας…Υπάρχει, λοιπόν, μια ιδιαίτερη ισορροπία.
Τι δε μου άρεσε: σε κάποια σημεία υπάρχει αρκετό μελό για τα δικά μου γούστα! Αλλά περί ορέξεως…
Βαθμολογία:
3,9/5
.
.
..
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..