ΠΩΣ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΑΙ ΘΕΙΟ; Βρεθήκαμε στην παρουσίαση του βιβλίου της Αμάντα Μιχαλοπούλου, "Η γυναίκα του Θεού".
Τετάρτη απόγευμα στο free thinking zone. Η Αμάντα Μιχαλοπούλου συναντήθηκε με δύο φίλους, την Κατερίνα Σχινά και τον Κωνσταντίνο Τζαμιώτη και συζήτησαν για το καινούριο της βιβλίο μα και για πολλά άλλα.
Το βιβλίο πραγματεύεται το γάμο μιας γυναίκας με το Θεό. Το πάντρεμα του ανθρώπινου με το θείο. Ο Θεός επιλέγει να συνυπάρξει πνευματικά με τη γυναίκα αυτή. Για σωματική συνύπαρξη ούτε λόγος αφού δε θα γινόταν πιστευτή μια τέτοια προσέγγιση. Παράλληλα όμως φαίνεται κι η αγάπη και των δύο για τη λογοτεχνία. Όταν μάλιστα ο Θεός ρωτά τη γυναίκα αν προτιμά εκείνον ή τη λογοτεχνία εκείνη δε μπορεί να απαντήσει. Μονάχα σκύβει το κεφάλι. Ο Θεός λοιπόν για να την τιμωρήσει την κλείνει μέσα σ' ένα βιβλίο. Ξαφνικά αποκτά ανθρώπινη υπόσταση, αφού η τιμωρία είναι μια καθαρά ανθρώπινη αντίδραση. Η τιμωρία αυτή όμως δεν είναι τυχαία.
Η συγγραφέας είχε πάντα την απορία γιατί οι γυναίκες άργησαν τόσο πολύ να γράφουν και κυρίως γιατί τα γραπτά τους δε συγκαταλέγονται στα καλύτερα. Έτσι αποφάσισε να απομονώσει τη γυναίκα μέσα στο βιβλίο θέλοντας να δείξει την απομόνωση που βίωσαν οι γυναίκες συγγραφείς στο πέρασμα των αιώνων. Σε αυτόν τον προβληματισμό έρχεται να κολλήσει και το εξής περίεργο που περιγράφεται στο βιβλίο: η γυναίκα κρύβει ένα μολύβι στον κόλπο της. Ο διωγμός που έζησαν οι γυναίκες από την ανδροκρατούμενη λογοτεχνική κοινότητα.
Το βιβλίο απαρτίζεται από τρία σαφή μέρη, την Κόλαση, το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο. Όπως κι η Θεία Κωμωδία του Δάντη. Οι περιγραφές που ακολουθούν τα κεφάλαια είναι εξαιρετικές, ιδίως όταν περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου. Διάχυτος λυρισμός και ζωντανές εικόνες αποτελούν τα κυρίαρχα συστατικά των περιγραφών αυτών.
Στη συζήτηση που ακολούθησε εγέρθηκαν φιλοσοφικά ερωτήματα. Τι είναι Θεός Μπορεί ο Θεός να έχει κι ανθρώπινη φύση;
"Δημιούργησα εσένα για να με δημιουργήσεις. Δημιούργησες εμένα για να σε δημιουργήσω". Το απόσπασμα αυτό του βιβλίου ίσως εγκλείει το νόημα της πίστης. Οι άνθρωποι δημιουργούμε μια εικόνα του Θεού καθ' ομοίωση. Φτιάχνουμε μια μορφή ανθρώπινη με προτερήματα κι ελαττώματα, ικανή να μας συγχωρήσει. Μια πατρική φιγούρα. Γιατί υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε παιδιά και αποζητάμε την κατανόηση και την αποδοχή. Ο Θεός μας λοιπόν είναι κατασκεύασμα του νου, αφού ποτέ δεν τον γνωρίσαμε. Η πίστη καθίσταται ζήτημα προσωπικό. Καθένας μας ψάχνει τη δική του αλήθεια μέσα από το Θεό του. Ο Θεός είναι ό,τι αγαπάμε περισσότερο. Σε αυτό άλλωστε συμφωνεί κι η κυρία Μιχαλοπούλου. Για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό, μοναδικό.
Τελικά ο πραγματικός Θεός κρύβεται μέσα μας. Η δύναμη του καθενός είναι η αλλαγή που θα έρθει. Η πίστη σε ένα πρόσωπο-απρόσωπο είναι η πίστη στον εαυτό μας.
Γι' αυτό πιστέψτε στη δύναμή σας.
Υποσημείωση: Η Αμάντα Μιχαλοπούλου βραβεύτηκε φέτος από την Ακαδημία Αθηνών.
"Η γυναίκα του Θεού"-Αμάντα Μιχαλοπούλου
Εκδόσεις Καστανιώτη
