Τα κομμάτια του Παζλ είναι ανακατεμένα και πολύχρωμα επάνω στο τραπέζι μας, μας περιμένουν να τα συνθέσουμε. Φαίνεται πως δεν έχουν νόημα εξαρχής, πως χρειάζεται να συμπληρωθούν με άλλα κομμάτια, για να αποκτήσουν μορφή κι υπόσταση. Στην πραγματικότητα, τα κομμάτια αυτά έχουν τη δική τους αξία, μια ποιότητα ξεχωριστή που απλά αναδύεται, όταν μπει σε ένα κάδρο.
Έτσι είμαστε κι εμείς οι άνθρωποι. Έχουμε τη δική μας ποιότητα κι αξία, που εξαρχής μένει μυστική κι αδιόρατη. Όταν όμως συνδεθούμε ουσιαστικά με τους Άλλους, ξαφνικά κι αμετάκλητα παίρνουμε τη θέση μας, αναγνωριζόμαστε, και αναδύεται η μορφή και το σχήμα της προσωπικότητάς μας, σταδιακά και με απαλότητα. Είναι ωραίο που στην αρχή δεν μας καταλαβαίνουν, καθώς η χαρά της ανακάλυψης αποτελεί συνδετικό κρίκο της κάθε κοινωνίας.
Δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το παζλ. Άνθρωποι της τέχνης, της επιστήμης και του πολιτισμού γενικότερα θα αποτελέσουν τα κομμάτια ενός παζλ με καραμέλες, που θα γλυκάνει τη ζωή μας. Σας προσκαλώ λοιπόν και σε αυτό το κέρασμα…
Πώς ονειρεύεστε τον ποιητή;
Ύφος περισπούδαστο
χιλίων καρδιναλίων,
επάγγελμα τρανό
απ΄ όλους ζηλεμένο.
Μύτη ελαφρώς ψηλή
προς το θεό κοιτάει,
δε του φτάνουν όσα έχει,
θέλει να γίνει ποιητής.
Γλώσσα πομπώδης
που τη λέει στοχαστική,
στίχοι δίχως νόημα,
άδειοι και κενοί.
Οι φίλοι τον θαυμάζουνε:
«Αχ, τι ωραία γράφεις!
Πόσα συναισθήματα
Και πόση τρυφεράδα».
Τολμώ, ο έρμος, να ψελλίσω:
«Λυπάμαι, δεν καταλαβαίνω,
Ποιο το νόημα των στίχων;»
Ρώτα μού λέει τους φίλους μου,
αυτοί θα σου απαντήσουν.
Ξαναρωτάω ο δυστυχής:
Τους στίχους σου δεν πιάνει
το μυαλό μου».
Με φυσικότητα μού απαντά:
«Να αλλάξεις το μυαλό σου!».
(Στάθης Λιώτης, «Ποιητής εκ του προχείρου», Στην καρδιά μου γράφει Ελλάδα, εκδ. ΟΣΤΡΙΑ)
Προτού βάλετε την όποια ετικέτα, ξεκινήστε κι εσείς να γράφετε. Το τάλαντο του ποιητή δημιουργού είναι αναπόδραστο κι αγγίζει τόσο τον ουρανό όσο και τη γη. Έπειτα, μετρήστε τα βήματά σας πάνω στο υγρό χώμα. Αγγίξτε τα χνάρια που εσείς άλλοτε με δρασκελιές κι άλλοτε με μικροσκοπικά γιαπωνέζικα βηματάκια σχεδιάσατε στη γη. Θα ανακαλύψετε πως χάνετε το μέτρημα. Μοιάζουν, αυτά τα χνάρια της μεγάλης ερωμένης, της ποίησης, αναρίθμητα, απεριόριστα, συμπαντικά.
Δε θα καταφέρετε να βγάλετε τον αριθμό τους. Γιατί είναι αστέρια φωτεινά στον δρόμο της ζωής, επάνω στο υγρό χώμα. Κι αν τολμήσετε να τα χρωματίσετε, αυτά θα βγάζουν ένα γαλανόλευκο φως, εν είδει λάμψης κάπου ανάμεσα σε σκοτάδι κι αυγή.
Θάνατος και ζωή, άρρηκτα συνδεδεμένα, το μαρτυρούν, πως όποιος τολμά να αγγίζει φως και σκοτάδι μαζί ψιθυρίζει μονάχα ένα όνομα.
Ελλάδα.
Έτσι κι ο Στάθης Λιώτης. Αναπολεί κι ονειροπολεί με τη φιλοσοφία και τον ερωτισμό μιας πατρίδας, ίσως λιγάκι χαμένης ανάμεσα στα μονοπάτια του καλού και του κακού, καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα και τις αστοχίες του σύγχρονου Έλληνα με ένα πολύ ιδιαίτερο και υπολανθάνον χιούμορ.
Ο κύριος αυτός που λατρεύει το ελληνικό χώμα και το απαράμιλλης ομορφιάς ελληνικό φάος, προσπαθεί στην ποιητική του συλλογή να συγκεράσει τα πιο αντίθετα αλλά και τα πιο συμβατά στοιχεία στην ιστορία του ελληνισμού, το σκοτάδι και το φως, τον μεσαίωνα και την αναγέννηση, την κλασική ομορφιά και τον ερωτισμό στο πιο απύθμενο ξεσήκωμά του.
Με φόντο την αρχαιοελληνική ομορφιά, όπως την έχουμε θαυμάσει εμείς οι Έλληνες κι ελπίζουμε διακαώς σε μια ανέλιξη της αισθητικής μας, ο κ. Λιώτης επιχειρεί να κλονίσει τα όρια μεταξύ λογικής και συναισθήματος, μεταξύ του νου και της καρδιάς, τοποθετώντας τα δικά του αστέρια σε ένα παζλ γεμάτο λευκό και μπλε.
Θαυμάζουμε και νοσταλγούμε την Ελλάδα του. Θαυμάζουμε και νοσταλγούμε την Ελλάδα μας.
Μακάρι τα χρώματα αυτά να πότιζαν τον καμβά της δικής μας ψυχής, αλλοτριώνοντας τα πάθη της αδιαφορίας, του κακώς εννοούμενου πατριωτισμού και της ξερής κι ατέρμονης αλαζονείας μας.
Ο Στάθης Λιώτης έχει ήδη χρωματίσει τον δικό του καμβά. Ως ποιητής, συγγραφέας κι άνθρωπος του θεάτρου και της μουσικής, ελκυστικά πολυπράγμων και ταπεινός, μας προσκαλεί να διαβάσουμε το έργο του.
Έτσι… απαλά και ταξιδιάρικα, άλλοτε ψιθυριστά άλλοτε φωναχτά, πάντοτε υπερήφανα.
Και με τραγούδι.
_______
Ο Στάθης Λιώτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος «Μουσικοπαιδαγωγικής Εκπαίδευσης» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Είναι αριστούχος διπλώματος μονωδίας και θεατρικών σπουδών. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο Βόλο, όπου διδάσκει μάθημα τραγουδιού, θεάτρου, φωνητικής και ορθοφωνίας. Από ηλικίας 16 ετών ασχολείται με την ποίηση και τη λογοτεχνία και έχει βραβευθεί δύο φορές για την ποίησή του στον Α’ διαγωνισμό ποίησης του δήμου Αμαρουσίου το 1994, καθώς και το 1995 σε παναθηναϊκό διαγωνισμό ποίησης του δήμου Αθηναίων με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής την Άννα Σικελιανού. Επαίνους για το έργο του έχει δεχθεί από πολλούς σημαντικούς λογοτέχνες, όπως ο Βασίλης Βασιλικός, ο Μιχάλης Σταφυλάς, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος και άλλους. Το 2003 εξέδωσε το πρώτο βιβλίο διηγημάτων του με τίτλο «Και στο θάνατο, Ζωή» που έγινε δεκτό με ευμενή σχόλια. Είναι μέλος της Ενώσεως λογοτεχνών Συγγραφέων Λάρισας και μέλος στην Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος.
Ο Στάθης Λιώτης μάς προσκαλεί στην παρουσίαση της ποιητικής του συλλογής "Στην καρδιά μου γράφει Ελλάδα". Η παρουσίαση θα γίνει τη Δευτέρα 9 Ιανουαρίου και ώρα 19:30 το απόγευμα, στο Επιμελητήριο Μαγνησίας, στον 2ο όροφο. Θα συμμετέχει η χορευτική ομάδα του κυρίου Απόστολου Ριγάκη και της κυρίας Ντέμη Παπαδοπούλου los tangueros de volos, με τις εντυπωσιακές χορογραφίες του. Και κάποια από τα έσοδα θα δοθούν στο Ίδρυμα Άσπρες Πεταλούδες του Βόλου!
Θα είμαστε εκεί.
Δείτε τη συνέντευξη:
Βιντεοσκόπηση και επεξεργασία βίντεο: Τάσος Πέππας
.jpg)
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Στάθη Λιώτη για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε στον όμορφο και φιλόξενο χώρο του ξενοδοχείου Μακεδονία Παλλάς στη Θεσσαλονίκη, καθώς και τη γλυκύτατη Στέλλα Πνάκα που ενορχήστρωσε τόσο όμορφα την επικοινωνία μας με τον συγγραφέα.
,
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media