Κάθε Παρασκευή στην Κουλτουρόσουπα.
.
Γράφει ο Μανώλης Ιωαννίδης για την Κουλτουρόσουπα.
Όλοι εναντίον όλων
Πολλές μονομαχίες και δεν ξέρω σε ποιο κοκόρι να ποντάρω. Έρχεται, έρχεται το λοκντάουν και τότε είναι που θα γίνουμε blooper reel από το Purge. «Καλημέρα» θα λέμε -εννοείται χωρίς να την εννοούμε- κι ο άλλος θα κάνει download την οργή του πάνω μας. Η μόνη μας ελπίδα για την αποφυγή ενός νέου μαντρώματος είναι μια κυρία που βρίσκεται για πολύ καιρό στην εντατική, και που αν συνεχίσει να βρίσκεται εκεί θα συνθλιβεί το πανελλήνιο. Την λένε οικονομία και αν δε πάρει εξιτήριο, έστω αν δε ξεπορτίσει απ’ την ΜΕΘ, μας βλέπω κάνουμε κοκτέιλ τα ψυχοφάρμακα. Στο κόκκινο ο ένας νομός, στο κόκκινο ο άλλος… Ε, βάλτε κι εσείς κατευθείαν τα μαύρα σας και κλάψτε και αυτό τον χειμώνα που θα περάσετε μέσα στα σπίτια σας.
Ο σώζων εαυτώ… να μας πει πώς το ‘κανε, μήπως το καταφέρουμε κι εμείς.
Πόσο θέλω όμως κι άλλα μέτωπα διαμάχης κι άλλες αρένες κι άλλο κάρβουνο… Ε; Σκεφτείτε, μέσα πρώτης εφετινής καραντίνας, νέα κολεξιόν που θα πω ότι θα φορεθεί κάπου μέσα χειμώνα πολύ, σε αποχρώσεις αγανάκτησης και κατάθλιψης, να προκηρυχθούν εκλογές. Προεκλογικές εκστρατείες, shows (δηλαδή προεκλογικές εκστρατείες), υποσχέσεις, αντιπαραθέσεις, εκπαραθυρώσεις από τηλεοπτικά (και όχι μόνο;) παράθυρα… Τέλειο; Μετά, το πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο να γίνει ροντέο με αμφισβητούμενες διαιτησίες, αμφίρροπα αποτελέσματα, τεταμένες σχέσεις παραγόντων. Μετά, σε ριάλιτυ να συσπειρωθούν οι τρωγλοδύτες γύρω απ’ τους αγαπημένους τους χαρακτήρες, που καθένας με το θίασό του να δίνει τη δική του παράσταση για να παίρνει φωτιά το τουίτερ. Μετά, να σκάσει και κανένα σκάνδαλο οιοδήποτε τύπου να γίνουμε φουλ! Αχ, οι προοπτικές..!
Χτύπα κι άλλο, δε θα ταντέξω
Δεν παρακολουθώ τα νέα. Γενικά δεν τα παρακολουθώ γιατί δεν αντέχω άλλη λύπη κι άλλο τρόμο από αυτόν που απαρέγκλιτα βρίσκω στο κατόπι μου. Αλλά φτάνει- ακόμη περισσότερο. Δε λέω καινούριο το σήριαλ αυτό με την πανδημία, πολύ φρέσκια ιδέα, μια φορά τον αιώνα βγαίνουν τόσο ρηξικέλευθα κόνσεπτ, αλλά εγώ έχω βαρεθεί να ακούω για κρούσματα και θανάτους. Κάνω ό,τι μου επιβάλλει ο νόμος, ή τουλάχιστον προσπαθώ όντως, αλλά ο χρόνος είναι χρήμα και άλλο κέρμα σε αυτό το ξέφρενο jukebox της καταστροφής, εγώ μια φορά, δεν ρίχνω.
Πόσο σκοτωμό, πόση κακοποίηση, πόση εκμετάλλευση, πόσα ζοφερά να αγοράσεις; Απορώ που ακόμα τα αγοράζουν κάποιοι. Εφόσον γίνονται πρέπει και να μεταδίδονται, ναι οκ, προφανώς. Αλλά μόνο αυτά γίνονται; Μόνο αυτά είναι άξια προβολής; Δεν ξέρω με βεβαιότητα (τίποτα αλλά άλλο πόιντ ήθελα να κάνω) γιατί ενίσταμαι τόσο στην παρακολούθηση των δρωμένων ή αν αντιτίθεμαι στην παρουσίαση αυτών. Ε, θα ‘χω κάτι να αναρωτιέμαι.
Περασμένα μεγαλεία
Για μένα αν με ρωτάτε, που αγενώς δε με ρωτάτε αλλά ας πάει στο διάολο, τώρα έχουμε καλοκαίρι. Δε μπορώ να καταλάβω πώς είναι καλοκαίρι αυτό που περνάμε, με τους 30 βαθμούς για κάνα τετράμηνο, επί πόσες ώρες. Δηλαδή τόσο φιλεύσπλαχνοι είστε και θέλετε να νιώσετε όπως το κοτόπουλο που βάζετε στο φούρνο στους 150;
Αλλά εξαρτάται και την ζωή που κάνεις. Αν είναι ένας ανάλαφρος εφιάλτης, ένας φαύλος κύκλος που αργά αλλά με συνέπεια σου απομυζά επί πόσους μήνες όλο σου το είναι, μπορώ να φανταστώ γιατί το κολαστήριο του «καλοκαιριού» μπορεί να σου αρέσει. Είναι ο συμβολισμός, I get it. Οι διαφορετικές παραστάσεις που μάλλον παίζονται πάντα καλύτερα το καλοκαίρι. Και βασικά ας μην είμαι και τόσο drama bitch- απλώς βαριόμαστε να κάνουμε κάτι συνέχεια για πολύ καιρό και θέλουμε λίγες μέρες να ξεφύγουμε. Για να γυρίσουμε να κάνουμε αυτό το κάτι για πολύ καιρό μέχρι να ξαναξεφύγουμε κτλ, κτλ. Αλλά και πάλι πόσο σαδωμαζώ, να το λες αυτό το πράμα καλοκαίρι…
Κατάρες χωρίς λόγο
Γενικά η ενηλικίωση είναι δύσκολο πράγμα. Τι πιο εύκολο απ’ το να κραυγάζεις ανέμελα σαν το νήπιο. Αλλά κάθε αρχή και δύσκολη. Και κάθε μέση και κάθε τέλος. Και βασικά, τι στο καλό, είναι εύκολο σε αυτή τη ζωή; Αλλά τουλάχιστον, το νόημα είναι ότι προσπαθείς; I guess. Αλλά νομίζω, κι όπως μου έχει διδάξει η χρόνια μου προϋπηρεσία στα ίντερνετς, είναι πιο εύκολο να παραπονιέσαι.
Οπότε, σε αυτό το σημείο θα ήθελα να εκσφενδονίσω μερικές κατάρες στους υπαρξιστές που δε μας (/μου) έχουν δώσει τις απαντήσεις που θα θέλαμε (/ήθελα). Ή μάλλον χάνω εντελώς το νόημα της συνεισφοράς τους, ψάχνοντας για εναλλακτικά ευαγγέλια. Αλλά πρέπει κάπως να παραπονεθώ και να νιώσω ότι έχω δίκιο που διαμαρτύρομαι.
Επίσης, να καταραστώ το Tinder που λειτουργεί ως εργαλείο υπερδιόγκωσης του εγώ των γυναικών. Ή οποιαδήποτε άλλη πλατφόρμα τύπου Tinder, που έχει ανελέητο ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς τις στατιστικές επιδόσεις των φύλων στα ταιριάσματα.
Επίσης, να καταραστώ το ανδρικό φύλο που ώρες-ώρες είναι τόσο αξιολύπητο που πρέπει να το συμπονάς. Άλλες ώρες, είναι τόσο βάναυσο κι επικίνδυνο που είναι να φοβάσαι. Και τις περισσότερες ώρες, όπως και το άλλο φύλο, είναι ανάξιο λόγου.
Τέλος, να καταραστώ την υπερβολική επίγνωση που έχουν δίκιο ότι καταστρέφει εκ των έσω. Όπως και την παραλυτική ανάγκη για γνώση που καταλήγει για κάποιο λόγο σε απραξία.
Καλό μαρασμό. Εννοώ καλό φθινόπωρο.
–
.
ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ
–Τίτλος: «Ύστερα απ’ τον κόσμο»
-Είδος: Sit-down dramedy
–Κατηγορία: Άνθρωπος και Κοινωνία
–Συχνότητα: Κάθε Παρασκευή στην Κουλτουρόσουπα.
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..