.
Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα.
Όχι βέβαια ότι μας έλειψαν οι αιτίες να σαλτάρουμε – ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια ολοκληρώνουμε οσονούπω το διδακτορικό μας στην παράνοια- ωστόσο έμελλε στα άπειρα δεινά και ταυτόχρονα με την πανδημία του κορωνοϊού να ενσκύψει μια ακόμα πρωτόγνωρη φονική (εδώ ανατριχιαστικά) που τείνει να εξελιχθεί σε αδιανόητη κοινωνική μάστιγα κι εννοώ φυσικά τις απανωτές γυναικοκτονίες… όπου κάθε τρεις και λίγο μια αθώα γυναίκα χάνει για το τίποτα βάναυσα τη ζωή της από ανδρικό χέρι με ρυθμό ολοένα αυξανόμενο, χωρίς να αναφερθούμε στις συνεχείς κακοποιήσεις ως ζοφερή «ρουτίνα»! Λες και μια μερίδα ανδρών έχει «προσβληθεί» από κάτι βαθύτατα νοσηρό που καταφέρνει να καταργεί κάθε ανθρώπινη αναστολή και να μετατρέπει αβίαστα κάποιον σε φονιά της συντρόφου του με εξουσία ζωής και θανάτου πάνω της…
Πολλοί ψυχολόγοι έχουν συνδέσει το φαινόμενο με τον παρατεταμένο εγκλεισμό του λοκντάουν και τις μοιραίες επιπτώσεις του στον ψυχισμό, που προφανώς αιτιολογεί σε μεγάλο βαθμό νοσηρές καταστάσεις σαν την κακοποίηση και την εκδήλωση βίας γενικώς, όμως μέχρι την ακρότητα του φονικού η απόσταση είναι μεγάλη… και επίσης δεν εξηγεί το γεγονός ότιενώ υπέστησαν τις ίδιες συνθήκες εγκλεισμού και τα δύο φύλα, μόνο το ανδρικό εκδήλωσε τόσο σοβαρές διαταραχές φτάνοντας για ψύλλου πήδημα στο έγκλημα, στις πλείστες των περιπτώσεων εν ψυχρώ, ξεπερνώντας αυτό που παλιά αποκαλούσαμε «έγκλημα πάθους ή τιμής», καθότι εν προκειμένω παρόμοια κίνητρα σπανίως υφίστανται… αρκεί πλέον η δήλωση μιας κακοποιημένης συζύγου ότι θα φύγει από το σπίτι ή η διαφωνία μιας συντρόφου πχ για τον τόπο διακοπών, για να δεχτούν αυθόρμητα ή προμελετημένα θανατηφόρες μαχαιριές, μοιραίες σφαίρες ή να αφήσουν την τελευταία τους πνοή κάτω από ένα μαξιλάρι να τις πνίγει από το χέρι του «καλού» τους…
Είναι γεγονός ότι για να φτάσει κάποιος με λευκό ποινικό μητρώο- ακόμα κι αν είναι βίαιος- στην αφαίρεση ανθρώπινης ζωής και μάλιστα πρώην ή νυν «δικού» του ανθρώπου χωρίς τρανταχτά κίνητρα, αφενός η ψυχική του υγεία πάσχει σοβαρότατα από χίλιους δυο παράγοντες που αφορούν σε ειδικούς, κι αφετέρου η αξιολόγηση της ανθρώπινης ζωής και συγκεκριμένα της γυναίκας συντρόφου του βρίσκεται πολύ χαμηλά σε μια αλλοτριωμένη κλίμακα αξιών… Προφανώς ως μη ειδικός της ψυχικής υγείας δεν μπορώ να μπω στα χωράφια τους διακινδυνεύοντας να ερμηνεύσω μια ψυχοπαθολογική προσωπικότητα που τόσο εύκολα οδηγείται στην ανθρωποκτονία ή να επιχειρήσω αυθαίρετες υποθέσεις περί πιθανών παιδικών τραυμάτων, περί απόρριψης, έλλειψης αγάπης, εθισμού στη βία από τρυφερή ηλικία, τραγικών λαθών στο μεγάλωμα κλπ. ή συνθήκες έντονου στρες στην ενήλικη ζωή από εξωγενείς παράγοντες (πχ εγκλεισμός, στέρηση, απώλεια δουλειάς, οικονομική καταστροφή κλπ) όπου τα όρια αντοχής καθενός διαφέρουν και κάποιοι «σπάνε» ευκολότερα- κακή ώρα…
Γι αυτό όμως που μπορώ να μιλήσω με οργή και απόγνωση μαζί είναι η προκλητική ΑΠΑΘΕΙΑ της πολιτείας, της κοινωνίας κι όσων φορέων μπορούν να δράσουνγια την αντιμετώπιση ενός τραγικού φαινομένου που καλπάζει και αντ’ αυτού, πέρα από το να παρακολουθούν ως αμέτοχοι θεατέςτις θανατερές στατιστικές και τα 13 θύματα σε 10 μήνες, τί κάνουν;; Κάτι εξαιρετικά χρήσιμο και αποτελεσματικό… ασχολούνται με την εμβριθή ανάλυση του καινούργιου όρου «γυναικοκτονία» προβάλλοντας βαθείς προβληματισμούς: Πόσο δόκιμος είναι ο νεόκοπος όρος;; Μπορεί να έχει νομική υπόσταση;; Γιατί κάνουμε διάκριση εφόσον καλύπτεται από την γενική έννοια της ανθρωποκτονίας;; Δεν πρέπει τότε να καθιερώσουμε και τον αντίστοιχο όρο «ανδροκτονία»;; Γιατί θεωρείται σημείο αναφοράς για έναν φόνο το φύλο;; Αν μια γυναίκα σκοτώσει άλλη γυναίκα θα το αποκαλέσουμε «γυναικοκτονία»;; Αν δεν υφίσταται ερωτική ή οποιαδήποτε σχέση κι ένας τυχαίος άνδρας πχ. στο δρόμο σκοτώσει μια τυχαία γυναίκα θα ονομάσουμε το έγκλημα «γυναικοκτονία»;;
Σοβαρότατοι προβληματισμοί, ακριβώς επί… της ουσίας, που συμβάλλουν τα μέγιστα στην προστασία των τρομοκρατημένων γυναικών- θυμάτων, οι οποίες πρέπει να περιμένουν καρτερικά μέχρι να ολοκληρωθεί η σφαιρική ανάλυση του όρου, να μελετηθούν όλες οι παράμετροι, να ξεπεραστούν οι ενστάσεις, να γίνει κοινά αποδεκτός, να κατοχυρωθεί επίσημα και μετά βλέπουμε… λίγη υπομονή, δεν χάθηκε δα ο κόσμος, μόνο η δική τους ζωή! Στο μεταξύ η βαθυστόχαστη φιλολογία καλά κρατεί με τον απαραίτητο διχασμό ως είθισται, γιατί δεν πρέπει επουδενί να χάσουμε τη φόρμα μας παραλείποντας… την προπόνηση στο εθνικό σπορ, ενόσω το ένα έγκλημα ακολουθεί καταιγιστικά το άλλο και σου ‘ρχεται πραγματικά να σαλτάρεις! Και να φωνάξεις «καλά βρε αναίσθητοι, η «κωδική» ορολογία είναι το σημαντικό για τις μαζικές τραγωδίες;;; Δεν έπρεπε κάπως να γίνει διάκριση για μια καινοφανή ειδική κατηγορία ανθρωποκτονίας με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως λέμε μητροκτόνος, παιδοκτόνος, συζυγοκτόνοςκλπ;; Αναλύσατε ή είχατε ενστάσεις γι αυτούς τους καθιερωμένους όρους;; Δεν αντιλαμβάνεστε την κρισιμότητα της κατάστασης;;» Προφανώς ΔΕΝ το αντιλαμβάνονται κι επιλέγουν να αναλώνονται σε ανούσιες παρλαπίπες…
Ενόσω δεν ιδρώνει το αυτί καμιάς από τις αμέτρητες και γενναία χρηματοδοτούμενες γυναικείες οργανώσεις- πέρα από έκφραση της «λύπης» τους, καμιάς από τις αμέτρητες συλλογικότητες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή ισότητας των φύλων εξαντλώντας την «ευαισθησία» τους ομοίως σε κλισέ πολιτικές ορθότητες, κανενός σωματείου, επαγγελματικού συλλόγου ή φορέα με αντικείμενα την ψυχική υγεία και την προάσπιση της ανθρώπινης ζωής, ώστε πέρα από άχρηστες διαπιστώσεις ή φιλολογίες να κινητοποιηθούν άμεσα για σοβαρή δράση! Να αναλάβουν… χθες πρωτοβουλίες για ευρεία συστηματική ευαισθητοποίηση πχ. με τακτικές τηλεοπτικές εκπομπές για το θέμα, συνεχή βομβαρδισμό με κατάλληλα σποτ (τί διάολο, κάποιο… κενό θα βρεθεί ανάμεσα στα καταιγιστικά περί εμβολίου), ανοιχτές ενημερωτικές συζητήσεις με ειδικούς, αξιοποίηση του διαδικτύου, δημιουργία παντού Συμβουλευτικών Ομάδων ψυχολογίας με κίνητρα συμμετοχής, σταθερά σχετικά μηνύματα σε δημόσιους χώρους κλπ. ως μια μεθοδική «πλύση εγκεφάλου» πολύπλευρα, που άλλωστε κατέχουν άριστα την τεχνική, επιτέλους εδώ για έναν σπουδαίο σκοπό!
Πρωτίστως δε να ξεκουνηθεί η «μακριά νυχτωμένη» Υπουργός Παιδείας για να εφαρμόσει το αυτονόητο! Την πάγια αρχή- αξίωμα ότι τα πάντα- πόσω μάλλον νοσηρές συμπεριφορές- είναι θέμα παιδείας που καθορίζει την ποιότητα των πράξεων μας. Συμβάλλοντας έτσι καταλυτικά στην έγκαιρη πρόληψη και να εντάξει επίσημα στο σχολικό πρόγραμμα το μείζον θέμα της «Έμφυλης Βίας»… Όχι όμως σαν προαιρετική ενότητα- χαβαλέ για κανα τέρμινο από εκπαιδευτικούς άσχετους με το αντικείμενο που καλούνται οι έρμοι να αυτοσχεδιάσουν για να καλύψουν μερικές διδακτικές ώρες χαμένες στο βρόντο χωρίς ουσία, αλλά ως μόνιμη ενότητα σε σταθερή ετήσια βάση με ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΉ παρακολούθηση όλων των μαθητών, οργανωμένη άρτια από ειδικούς ψυχολόγους και κοινωνιολόγους και προσαρμοσμένη προσεκτικά στις αντίστοιχες ηλικίες των παιδιών… τα οποία μέσα από κατάλληλες,δελεαστικές τεχνικές, μακριά από τη βαρεμάρα της τυποποιημένης διδασκαλίας, θα αναπτύξουν ενσυναίσθηση, θα μελετήσουν τα πρότυπα και τις ιδιαιτερότητες των φύλων, θα κατανοήσουν το ρόλο και τα πρόσωπα της βίας, την πολυπλοκότητα των σχέσεων κλπ… Βέβαια γιαμια Υπουργό που τόλμησε να καταργήσει την Κοινωνιολογία από τα σχολεία, θεωρεί μείζον «εκπαιδευτικό» θέμα τα υγειονομικά πρωτόκολλα (της πλάκας) και καταγίνεται με «αξιολογήσεις» προς ανεύρεση… χορηγών, τζάμπα χαλάμε σάλιο και φαιά ουσία…
Δεν υπάρχει πιο αποκαρδιωτικό, κουραστικό, ψυχοφθόρο, από το να αναγκάζεσαι να μιλάς για τα αυτονόητα, αυτά που ενστικτωδώς αντιλαμβάνεται ο κοινός νους… που όμως έχειαφανιστεί ως έννοια από μια οργανωμένη επιχείρηση μετατροπής του εγκεφάλου σε άμορφο πολτό και τα «ευκόλως εννοούμενα»… εννοούνται όλο και πιο δυσκόλως, οπότε ως κοινωνία ζεις το μαρτύριο του Σίσυφου… εκεί που πιστεύεις ότι εντοπίστηκε το αυτονόητο και «κατοχυρώθηκε», να σου γλιστρά πάλι στην κατηφόρα κι άντε ξανά μανά να το φέρεις στην κορυφή με αέναες εξοντωτικές διαδρομές…Και στο μεταξύ η επόμενη γυναίκα – υποψήφιο θύμα αγωνιά αν η αφαίρεση της ζωής της είναι δόκιμο να χαρακτηριστεί «γυναικοκτονία»!
Πόσα «ΕΛΕΟΣ» να βάλω;;;
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..