Βιτσιόζικα, εκκεντρικά, δραματικά ή απλά Lady Gaga… από την Αριάδνη Καναβάκη…
Και που λες αναγνώστη μου στο σύνολο το λέμε ψυχαγωγικά. Είναι που η τέχνη έχει ένα κομμάτι υπερθεάματος, είναι που λιβανίζονται στο βωμό του «αναθέματος» ανά δεκαετίες κι αυτά τα μαζικά. Και λέγοντας για λιβάνι, μέρες που πλησιάζουν, θα το πάρουμε από μακριά. Γιατί τι είναι το υπερθέαμα και οι εκάστοτε ντίβες του; Αυτό το διασκεδαστικό που βλέπεις από μακριά και που ποτέ δεν θα αγγίξεις, είτε πορεύεστε εκ παραλλήλου (εγχώρια ), είτε τοποθετήστε σε άλλες συντεταγμένες (αλλοδαπά). Γιατί και η απόσταση έχει τη σημασία της.
Λες, η Σταρ (Star) της εποχής μου κι αυτοστιγμεί υπάρχει το σημαίνον και το σημαινόμενο, σχεδόν καθολικά. Οι πάντες αναγνωρίζουν τον ήχο του γλωσσικού σημείου –Σταρ- και σαφώς οι πάντες αναγνωρίζουν το περιεχόμενό του και ότι αυτό φέρει. Είναι δυνατό το σημαινόμενο, είναι δυνατή και η ανάγκη μας για την ύπαρξη της καθολικής εκτόνωσης και της κοινής αποδοχής,ακόμα κι αν αυτή εκφράζεται όσο μπορεί βιτσιόζικα ή εκκεντρικά. Μη ξεγελιέσαι, καθολικότητα μυρίζει το λιβάνι όσο κι αν πλασάρεται ως ιδιαιτερότητα.
Μα ποια είμαι ποια, η Lady Gaga;
Και η εν λόγω κυρία, η συμπαθέστατη, είναι στις μέρες μας σχεδόν καθημερινά, στην πληθώρα των πληροφοριών που παρακολουθούμε ή ακούμε. Είναι αυτό το ανερχόμενο καλλιτεχνικό αστέρι που ανά τον κόσμο κεντρίζει με την παρουσία του και την όποια μουσική του προσφορά. Και πώς να το πεις περιφραστικά. Άμα τη εμφανίσει · εκκεντρικό, τραβηγμένο, αρρωστημένο, στημένο ή απλά μια δραματική συμπεριφορά (Οιστριονική διαταραχή προσωπικότητας). Και για το τι έχει φορέσει και τι έχει ερμηνεύσει καλλιτεχνικά (perfomance) πραγματικά εμείς σηκώνουμε τα χέρια ψηλά!
.
Και εδώ ακριβώς σε αυτή την προσωπική κραυγή της προσοχής βρισκόμαστε και εμείς ομαδικά. Είναι που μια δραματική /οιστριονική προσωπικότητα εν τέλει μπορεί και να μας αφορά( εξ αποστάσεως μη σκιάζεσαι). Γιατί τα εμπεριέχει όλα, κι αν ακόμα έχει κενά, θα φροντίσει να μας τα καλύψει .Είναι που και εμείς, μέσα στα καμώματά της κάπου μας βρίσκουμε, ξέρετε κάτω από τα υποκριτικά. Και ο κατάλογος είναι μακρύς…. διαπροσωπικά φοβερά, ταυτίσεις άπιαστες, συμπλέγματα σαδομαζοχιστικά, φαντασιώσεις στο κόκκινο, ελευθεριότητα ολούθε, μασκαρέματα από αυτά τα αμυντικά, σεξουαλικότητα με τα όλα της και πολύ πολύ υπερθέαμα και ξεγνοιασιά.
.
Και για να μη σε ζαλίζω αναγνώστη μου η εντύπωση είναι ακόμα ο πυρήνας της μαζικής διασκέδασης, η εντύπωση παραμένει ο καθρέπτης των ειδώλων μας, η εντύπωση «γράφει» μέσα μας παγκόσμια ή ξεχωριστά. Ήδη από τη δεκαετία του ΄60 , ο Shapiro (1965), χαρακτήρισε το αντιπροσωπευτικό γνωστικό στυλ αυτής της διαταραχής προσωπικότητας (δραματική διαταραχή προσωπικότητας) γενικά, ως «παγκόσμιο, σχετικά εκτεταμένο και διάχυτο και ελλιπές ως προς την οξύτητα και τη σαφήνεια, ιδιαίτερα όσον αφορά στις σαφείς λεπτομέρειες. Με μια λέξη, είναι ιμπρεσσιονιστικό». Το ιμπρεσσιονιστικό γνωστικό στυλ, είναι που αναγνωρίζουμε λοιπόν και εμείς και φανατιζόμαστε κατά καιρούς με ό,τι στο παρόν μας δείχνει να μας εμπεριέχει , να μας μιλά ή απλά να μας ξεκουράζει (και βολεύει). Ο Ιμπρεσιονισμός φυσικά με την ευρύτερη έννοια της καθημερινής μας προβολής στον κόσμο και των ρόλων που σύγχρονα, οι ίδιοι και για μας, θέλουμε να δραματοποιούμε ή να βλέπουμε (μόδα).
Φωτογραφικό υλικό
