«Τσικνοπέμτη: Ελπίδα για μια νέα εύφορη περίοδο».
Άρθρο του Μιχάλη Σκολιανού, Δικηγόρου.
Η Τσικνοπέμπτη είναι η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (κρεατίνης) και συνιστά ουσιαστικά την έναρξη των καρναβαλικών εκδηλώσεων με το ψήσιμο και την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων κρέατος.
Η καταγωγή αυτού του εθίμου δεν είναι γνωστή, εικάζεται όμως ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του χριστιανισμού και συμβολίζει τις προσπάθειες για ευφορία της γης. [1]
Αν όντως αυτή είναι η ορθή ερμηνεία της σημειολογικής διάστασης της Τσικνοπέμπτης, δηλαδή μια ιδιότυπη μορφή δέησης για εύφορη γη και κατά συνέπεια καλή σοδειά, τότε ας ελπίσουμε ότι σε αυτές τις κρίσιμες ώρες που περνάει η ελληνική κοινωνία θα ευοδωθούν αυτές οι «δεήσεις» και οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης θα σηματοδοτήσουν την απαρχή μιας νέας «εύφορης» περιόδου για την Ελλάδα και για ολόκληρη την Ευρώπη.
Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, δηλαδή μια ευτυχή κατάληξη των διαπραγματεύσεων για τη βάση της ελληνικής κοινωνίας, προφανώς χρειάζεται κάτι διαφορετικό και περισσότερο από την αναβίωση βακχικών γιορτών. Στις κρίσιμες αυτές ιστορικά ώρες για την χώρα μας και κατ’ επέκταση για ολόκληρη την Ευρώπη-αφού η μοίρα της Ελλάδας όπως και κάθε άλλης ευρωπαϊκής χώρας είναι αλληλένδετη με τη μοίρα ολόκληρης της Ευρώπης-η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται την έμπρακτη συμπαράσταση του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει εν είδει σύγχρονων προσφορών-σπονδών οι Έλληνες, όλοι οι κάτοικοι της ελληνικής κοινωνίας να εκφράσουν ο καθένας από το μετερίζι του, αλλά κυρίως συλλογικά την ενεργό στήριξή τους στην ελληνική κυβέρνηση στο πολύ δύσκολο αλλά και εξαιρετικά κρίσιμο για το μέλλον του τόπου και ολόκληρης της Ευρώπης έργο των διαπραγματεύσεων που έχει επωμιστεί.
Επιτέλους, μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση-η ελληνική-δείχνει αποφασισμένη, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και να τιμήσει τη λαϊκή ετυμηγορία. Παρουσιάζεται λοιπόν, δίχως υπερβολή, μια ιστορική ευκαιρία η ελληνική κυβέρνηση και κατ’ επέκταση ολόκληρη η ελληνική κοινωνία να αποτελέσουν την αφετηρία σημαντικών πολιτικών ζυμώσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα σημάνουν τη σταδιακή μετεξέλιξη και μετασχηματισμό της Ευρώπης σε αυτό που πραγματικά είναι προορισμένη ιστορικά, σε μια Ευρώπη ήγουν εμφορούμενη από τις αξίες και τα ιδανικά του διαφωτισμού, όπως εκφράζονται στο τρίπτυχο της Γαλλικής Επανάστασης, «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη».
.
Για να επιτευχθεί όμως τούτο, για να ανακτήσει δηλαδή η Ευρώπη τη χαμένη της ταυτότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση η ενεργός συμμετοχή όλων των λαών της. Ποτέ καμία ηγεσία, όσο καλές προθέσεις και βούληση να είχε, δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει μεγάλες, ιστορικές αλλαγές χωρίς τη στήριξη της κοινωνικής βάσης. Και ο κλήρος για την απαρχή της μεγάλης μεταβολής της Ευρώπης προς τον αληθινό της εαυτό, προς τις ρίζες της, έπεσε από την Ιστορία στην ελληνική πολιτική ηγεσία και στον ελληνικό λαό. Οφείλουμε ως ένα σώμα, πολιτική ηγεσία και λαός, να μην αφήσουμε αυτή την ιστορική ευκαιρία να πάει χαμένη. Οφείλουμε να αποτελέσουμε το πρόκριμα για ανάκτηση των χαμένων ευρωπαϊκών αξιών. Το οφείλουμε απέναντι στους απογόνους μας, το οφείλουμε απέναντι στην Ευρώπη, το οφείλουμε απέναντι στην ίδια την Ιστορία.
[1] http://www.sansimera.gr/articles/492
