Της ζωής σου το Ευ Ζην.
Από τη Ζωή Οικονόμου.
Σε 20 χρόνια θα λυπάσαι περισσότερο για όσα δεν έκανες παρά για όσα έκανες.
Γι’αυτό, λύσε τα σκοινιά. Βγες από το λιμάνι.
Πιάσε τον άνεμο στο πανί σου.
Εξερεύνησε. Ονειρέψου. Ανακάλυψε.
Mark Twain
Γεια σας γλυκά μου Kulturosupakia θέλω να διαβάσετε όσες φορές χρειαστεί για να γίνει δικό σας κτήμα αυτό που είπε ο Mark Twain.
Κάθε φορά που κάτι θα πηγαίνει στραβά θέλω να σκέφτεστε αν θα το θυμάστε σε ένα χρόνο.. Ας απλοποιήσουμε τη ζωή μας και ας δούμε την πραγματική διάσταση των προβλημάτων μας.
Κάθε φορά που κάτι πάει στραβά ας σκεφτούμε μια εναλλακτική… Ας ανακαλύψουμε ξανά τη δημιουργία μέσα μας.
Σας παρακαλώ μην μένετε μουδιασμένοι, μην μένετε ακινητοποιημένοι και αφήνετε το έργο της ζωής σας να προβάλετε μπροστά στα μάτια σας χωρίς να κάνετε τίποτα..
Κάποιοι θα σκέφτεστε ωραία μας τα λες Ζωούλα αλλά με πολύ μεγάλη ευκολία. Σας πληροφορώ ότι δεν τα λέω με καμία ευκολία τα λέω στα Kulturosupakia μου για να τα ακούω και εγώ.
Ξεκινώντας το σημερινό κείμενο συνειδητοποίησα αυτό που είχα διαβάσει κάποτε
<Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος αλλά η απάθεια>.
Μην επιτρέπεται σε κανέναν να σας κόβει τα ΟΝΕΙΡΑ σας…
Θυμηθείτε αυτό που είπε κάποτε ο William Burroughs :
‘’Η μέθοδος για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο ή ένα έθνος είναι να σταματήσεις τα όνειρά του. Με τον ίδιο τρόπο που οι λευκοί αντιμετωπίζουν τους ινδιάνους: σκοτώνοντας τα όνειρά τους, τη μαγεία τους, τα προγονικά τους πνεύματα.’’
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα απόσπασμα από το βιβλίο ‘’ Να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις’’ του Leo Buscaglia :
«Τι κρίμα για σένα, αν πιστεύεις ότι υπάρχει μόνο ό,τι μπορεί να μετρηθεί στατιστικά. Πραγματικά σε λυπάμαι αν διευθύνει τη ζωή σου μόνο αυτό που μπορεί να μετρηθεί, γιατί εμένα με κεντρίζει το απροσμέτρητο. Με κεντρίζουν τα όνειρα, όχι μόνο αυτό που είναι μπροστά μου. Δε δίνω δεκάρα γι’ αυτό που βρίσκεται μπροστά μου. Αυτό το βλέπω. Αν θες να περάσεις τη ζωή σου μετρώντας το, είναι δικαίωμά σου, εμένα όμως με ενδιαφέρει αυτό που βρίσκεται πιο έξω. Υπάρχουν τόσα που δε βλέπουμε, δεν πιάνουμε, δε νιώθουμε, δεν καταλαβαίνουμε.
Υποθέτουμε πως η πραγματικότητα είναι αυτό το κουτί που μας βάλανε μέσα, κι όμως σας βεβαιώνω πως δεν είναι έτσι. Ανοίξτε την πόρτα κάποτε και κοιτάξτε τι υπάρχει έξω. Το όνειρο του σήμερα θα είναι η πραγματικότητα του αύριο. Κι όμως έχουμε ξεχάσει να ονειρευόμαστε».
Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν, όλοι μαζί το ‘’Δωμάτιο των Ευχών’’ του Σπύρου Παλούκη, όπως το είχε παρουσιάσει το TEDx Thessaloniki.
Ο Σπύρος μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία του για το μοναδικό κλειδί που κρατάει ο καθένας μας στα χέρια του για ανοίξει το προσωπικό του “Δωμάτιο των Ευχών”, το μέρος που όλες μας οι ευχές πραγματοποιούνται, αρκεί να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Το δικό του κλειδί είναι το παραμύθι, η ενστικτώδης απόφαση να γίνεσαι ξανά παιδί, παρά τους λαβυρίνθους της καθημερινότητας που μας αποπροσανατολίζουν. Βασική προϋπόθεση να επιστρέφεις πάντα στη βεβαιότητα της παιδικής ηλικίας, τότε που τα πάντα είναι καινούρια, εφικτά και δεν υπάρχει το αδύνατο.
Μας προτρέπει να θυμόμαστε: ‘’Οι ’’αποσκευές’’ σου είναι όσα σου έμαθαν τα παραμύθια όταν ήσουν παιδί..’’
Σας εύχομαι να είστε όλοι σας καλά μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε..
Και να θυμάστε…..
Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι μόνος είναι απλά ένα όνειρο. Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι με άλλους μαζί είναι πραγματικότητα.
John Lennon,
Η δική σας,
Ζωούλα
Φωτογραφικό υλικό
