Από καιρό με «τρώει» η περίπτωση των Ρώσων, που τα τελευταία χρόνια ενέσκυψαν μαζικά στην Ελλάδα ως αγοραστές- επενδυτές με βαριά πορτοφόλια. Και με μύτη λαγωνικού «οσμίζονται» τα σημεία του πλανήτη που η κρίση παράγει ευκαιρίες για τους φραγκάτους, όντες σε θέση να αποκτήσουν μοναδικά κελεπούρια έναντι πινακίου φακής… να αυγατίσουν την περιουσία τους με ακίνητα ή φιλέτα γης, των οποίων οι πτωχευμένοι κάτοχοι ξεπουλούν για ένα κομμάτι ψωμί. Μπορεί όλο αυτό να ακούγεται ως το πλέον οξύμωρο ιστορικά για την πάλαι ποτέ κοιτίδα του κομμουνισμού παγκόσμια, τη χώρα που εδραίωσε τη σοσιαλιστική επανάσταση και ενέπνευσε αιματηρούς αγώνες για τα ιδεώδη της, τη χώρα που πολέμησε λυσσαλέα το αντίπαλο δέος του καπιταλισμού… ωστόσο η σημερινή πραγματικότητα είναι αδιάψευστη. Ποιος το περίμενε ότι οι πρώην φανατικοί- μέχρι θανάτου πολέμιοι του καπιταλισμού, σήμερα θα κρατούσαν περήφανοι τα σκήπτρα του, φτάνοντας ενίοτε να ξεπερνούν σε επιδόσεις ακόμη και τους παραδοσιακούς- αυθεντικούς, κατά το «βασιλικότερος του βασιλέως»!
Το πώς και το γιατί της θεαματικής μετάλλαξης, σηκώνει πολύ μεγάλη κουβέντα και δεν είναι της παρούσης, ωστόσο το καυτό όσο και απλό ερώτημα «από πού διάολε βρέθηκαν οι πρώην κομμουνιστές με τόσο χρήμα» αιωρείται γενικώς, με απαντήσεις - υποθέσεις που κάνουν λόγο για πρώην μεγαλοστελέχη του κόμματος, για ευνοούμενους της εξουσίας, για ρώσικη μαφία, για ξέπλυμα χρήματος, για σκοτεινό εμπόριο παντός είδους… Πράγματα για τα οποία ουδέποτε θα βεβαιωθούμε, όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται για… προλετάριους! Αντίθετα, χάρη στις περιουσίες τους, αρκετοί εξ αυτών φιγουράρουν ανάμεσα στους πλουσιότερους του κόσμου και οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί των πολλών μηδενικών, επιτρέπουν μια προκλητικά χλιδάτη ζωή και βέβαια αγορές εκατομμυρίων, πολύ δε περισσότερο σε χώρες «υπό εκποίηση» σαν την Ελλάδα, με δελεαστικές προσφορές.
Από την άλλη βέβαια, είναι αλήθεια ότι σε εποχές απόλυτης νέκρας στην αγορά ακινήτων και τραγικής ανυπαρξίας ρευστού, η έλευση των Ρώσων αγοραστών με το ζεστό χρήμα- έστω από αμφιλεγόμενες πηγές, προσέφερε σανίδα σωτηρίας. Είναι αυτοί κατά βάση που έδωσαν το κρίσιμο «φιλί της ζωής» σε ένα ετοιμοθάνατο κομμάτι της αγοράς, έστω κι αν οι ίδιοι επωφελήθηκαν δυσανάλογα, αποκτώντας ακίνητα σε τιμές εξευτελιστικές. Όταν όμως ο πτωχευμένος ιδιοκτήτης βρίσκεται σε απελπισία και διακυβεύεται ακόμα και η επιβίωσή του, όχι απλά «σκοτώνει» το ακίνητο, αλλά θέλει να φιλήσει το χέρι του αγοραστή- ευεργέτη του... είναι να μη βρεθείς στην εσχατιά της ανάγκης. Κι όσο για τον αγοραστή, να βρεθεί στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή. Άγραφοι διαχρονικοί νόμοι της (καπιταλιστικής) αγοράς, στους οποίους, ω του θαύματος, οι πρώην αντικαπιταλιστές έγιναν εν ριπή οφθαλμού ξεφτέρια! Όπως ας πούμε ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα ούτε ηθική, οπότε δεδομένων των τραγικών συνθηκών, η ελληνική αγορά ακινήτων οφείλει ευγνωμοσύνη στους Ρώσους για την σωτήρια ένεση στην οικονομία της χώρας.
Και κάπως έτσι, μέσα σε λίγα χρόνια, βρεθήκαμε περιστοιχισμένοι από πλούσιους Ρώσους γείτονες, και κάποιες τουριστικές περιοχές σαν την Χαλκιδική ας πούμε, να κατακλύζονται από το κύμα των νέων επενδυτών. Οι οποίοι πέρα από μεμονωμένες κατοικίες, αγοράζουν ξενοδοχεία, καταστήματα, χώρους εστίασης, οικόπεδα για ανέγερση συγκροτημάτων ή τουριστικών καταλυμάτων κλπ., Μέχρις εδώ, όσον αφορά στη μεγάλη οικονομική πληγή μας, οι επενδύσεις με την εισροή ρευστού και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, είναι όντως πολύτιμα. Που σημαίνει όλα καλά. Για το… άγια όμως διατηρώ σοβαρή επιφύλαξη και είναι ο λόγος που με οδήγησε στην κατάθεση αυτών των σκέψεων, έχοντας υπάρξει μάρτυρας για πολλοστή φορά συγκεκριμένης νοοτροπίας.
Και εξηγούμαι: στο Πανόραμα που δουλεύω χρόνια συντηρώντας κήπους, αρκετοί ιδιοκτήτες λόγω οικονομικής αδυναμίας έχουν πουλήσει τα πολυτελή σπίτια τους σε Ρώσους- κάτι αντίστοιχο με τη Χαλκιδική. Οι νέοι ιδιοκτήτες, ακόμα κι αν το σπίτι που αγόρασαν είναι σε άριστη κατάσταση, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το ανακαινίσουν, ενίοτε εκ βάθρων, απλά για να προσθέσουν έξτρα προκλητική χλιδή στη νέα κατασκευή! Ξεκινώντας πάντα από τον πλήρη… αφανισμό του κήπου! Ε λοιπόν, είναι η τρίτη φορά τα δύο τελευταία χρόνια, που βλέπω ζωντανά με τα μάτια μου όλη αυτή την απίστευτη μανία καταστροφής με πρώτο στόχο το πράσινο, συν δύο αντίστοιχες μαρτυρίες που μου διηγήθηκαν φίλοι από τη Χαλκιδική. Την πρώτη φορά που υπήρξα τυχαία μάρτυρας, παρά το σοκ, είπα ότι πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση ενός νεόπλουτου Ρώσου κάφρου… τη δεύτερη, στο ίδιο συγκρότημα που δούλευα, εξίσου σοκαρισμένη σκέφτηκα «κοίτα να δεις σύμπτωση, πάλι Ρώσος αγοραστής, λες και μισούν το πράσινο!»…
Την τρίτη και φαρμακερή, ακριβώς δίπλα στη μονοκατοικία που περιποιούμαι τον κήπο της, βλέποντας το ξεπάτωμα θεόρατων δένδρων που φύτεψα με τα χέρια μου πριν 23 χρόνια, δεν άντεξα… Επρόκειτο για κολλητές μονοκατοικίες δύο αδελφών που πριν 23 χρόνια έφτιαξα τους κήπους τους και συντηρούσα σταθερά, μέχρι που πρόσφατα ο ένας πούλησε τη δική του σε Ρώσο κι αυτός ξεκίνησε (κλασικά) ανακαίνιση. Και μια αποφράδα μέρα τί βλέπω! Έξω από τον κήπο ένα φορτηγό με την καρότσα γεμάτη καρατομημένα ολοζώντανα δένδρα σαν κουφάρια και ο πρώην κήπος με τις θεόρατες φλαμουριές, τους προύνους, τις ελιές, τη μανόλια, το πεύκο, το κυπαρίσσι, τις ροδιές, τις πικροδάφνες… κυριολεκτικά κρανίου τόπος!!! Κόντεψα να πάθω αποπληξία, μου κόπηκε η μιλιά… να βλέπεις όλα αυτά τα ζωντανά πλάσματα που φύτεψες μια σταλιά με τα χέρια σου, φρόντισες για 23 χρόνια, καμάρωνες να προκόβουν, να θεριεύουν, να χαρίζουν απλόχερα ευλογημένη δροσιά και ομορφιά, να κείτονται αποκεφαλισμένα από τη ρίζα μέσα στο καμιόνι για τη χωματερή!!!
Όταν ξαναβρήκα τη μιλιά μου και κρατώντας με κόπο την ψυχραιμία και τα δάκρυα, ρώτησα το συνεργείο καταστροφής «ΓΙΑΤΙ όλο αυτό το κακό; Σε τί εμπόδιζαν τις εργασίες τα δένδρα που βρίσκονταν όλα σχεδόν στην περίμετρο του οικοπέδου;» Απάντηση: «Εντολή του αφεντικού… ΔΕΝ τα ήθελε… Θα φτιάξει λέει εγκαταστάσεις για τζακούζι και σάουνα, υπαίθρια ψησταριά και πίστα χορού (!!!)... Μόνο δυο τεράστιους φοίνικες παρήγγειλε, δεν θέλει τίποτα άλλο" Έτσι λοιπόν! Πάνω από 15 ολοζώντανα δένδρα χρόνων – νομικά απροστάτευτα ως «ιδιωτική περιουσία» οποιουδήποτε κάφρου- θυσιάστηκαν επειδή «δεν άρεσαν» στον νέο «αφεντικό» τους, που προτίμησε να τσιμεντώσει όλο τον κήπο για να μπανιαρίζεται και να ψήνει μπριζόλες χορεύοντας καλίνκα! Κάτω από τον κοσμοπολίτικο φοίνικα- αξεσουάρ χλιδής…
Όσο κι αν έσκουξα για να βγάλω τον καημό μου, όσο κι αν θρήνησα τα αδικοχαμένα «παιδιά» μου, μία ακόμα καταστροφή είχε συντελεστεί από την ίδια «πηγή» και ένα ακόμα ερώτημα για τους Ρώσους φραγκάτους ήρθε να προστεθεί στα άλλα αναπάντητα: ΓΙΑΤΙ εχθρεύεστε τόσο πολύ το πράσινο; ΑΥΤΟΣ είναι ο πολιτισμός σας κύριοι με το όψιμο και ύποπτο χρήμα;;;; ΑΥΤΗ είναι η κουλτούρα και ευαισθησία σας απέναντι στη φύση;;; ΑΥΤΑ αποκομίσατε ως νοοτροπία από τα «μεγάλα ιδεώδη» που χρόνια υποτίθεται υπηρετούσατε;;; Ναι, ξέρω ότι μια κουλτούρα- στάση ζωής επιβεβλημένη δια του φόβου ή της βίας, ΔΕΝ μπορεί ποτέ να γίνει ουσιαστικό «κτήμα» κανενός, όμως όχι, ΔΕΝ περίμενα τόσο τραγική απόδειξη!
.
Χρησιμοποιήστε στις κοινοποιήσεις σας τα παρακάτω tags δημοσίευσης:
#Κουλτουρόσουπα #Kulturosupa #ΆνθρωποςΚαιΚοινωνία #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΕλληνικήΟικονομία #ΑγοράΑκινήτων #ΞένεςΕπενδύσεις #ΡώσοιΑγοραστές #ΟικολογικήΝοοτροπία
