Από την Πίτσα Στασινοπούλου
Ήταν το ερώτημα που κυριάρχησε σε κουβέντα φιλικής συντροφιάς, με αφορμή τις εκδηλώσεις του Thessaloniki Pride τούτες τις μέρες. Είναι επίσης το μόνιμο ερώτημα που «απασχολεί» τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αντίστοιχες αφορμές, μιλώντας για σοβαρές αναρτήσεις σκεπτόμενων ανθρώπων και όχι εμετικά σχόλια που ξεχειλίζουν ρατσισμό, προσβολές, χλευασμό του χειρίστου είδους... «Γιατί η σεξουαλική ταυτότητα είναι άραγε πηγή υπερηφάνειας; Γιατί οι ομοφυλόφιλοι διαδηλώνουν με καμάρι την επιλογή τους; Γιατί εγώ ο στρέιτ να βγω να παρελάσω περήφανα επειδή κάνω σεξ με το άλλο φύλο;» Ερωτήσεις που σε πρώτη ανάγνωση μοιάζουν αθώες ή λογικές και πάντως αφήνουν ανοιχτά περιθώρια για διάλογο, σε αντίθεση με τους σκληροπυρηνικούς «καθωσπρέπει», τους λογής «δικτατορίσκους» της καθημερινότητας, τους ανεγκέφαλους ρατσιστές της διπλανής πόρτας, που εξαντλούν τη ρητορική τους σε άθλιο υβρεολόγιο…
Ναι, μοιάζει παράδοξο έως ασύμβατο να συνδέεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός με την έννοια της υπερηφάνειας… πρόκειται για μια επιλογή που θεωρητικά δεν έχει κανένα λόγο να προκαλεί το αντίστοιχο συναίσθημα και όσο «ουδέτερη» από άποψη υπερηφάνειας είναι η επιλογή του στρέιτ, άλλο τόσο θα έπρεπε να είναι και του γκέι… Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο βάσει κοινής λογικής. Σε πρακτικό όμως, εκεί που το θέμα «καίει» κι έχει να κάνει με το καθημερινό βίωμα, η κοινή λογική και η θεωρία πάνε περίπατο! Που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ότι ο μεν στρέιτ απολαμβάνει την πλήρη αποδοχή, χωρίς να θίγεται στο ελάχιστο η προσωπικότητα ή τα αυτονόητα δικαιώματά του, ενώ ο γκέι, ακόμα και σήμερα εν έτει 2019, έρχεται σταθερά αντιμέτωπος με ανοιχτό ή υπόγειο χλευασμό, που πλήττει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, πέρα από συγκεκριμένα θεσμικά ή νομικά.
Που σε ακόμα πιο ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ότι σε πολλές κλειστές κοινωνίες, η ομοφυλοφιλία ήταν και παραμένει ένα ντροπιαστικό στίγμα, για κάποιους δε «αρρώστια»… ο φέρων το «στίγμα» στις εν λόγω κοινωνίες- υπαρκτές και σήμερα, απλά απομακρυσμένες από μεγάλα αστικά κέντρα και ένεκα τούτου «αθέατες»- λειτουργεί ως βολικός στόχος χυδαίων επιθέσεων εξαιτίας της σεξουαλικής του ταυτότητας και βεβαίως «οφείλει» να νιώθει ντροπή γι αυτήν, καθώς αποκλίνει του κοινά αποδεκτού προτύπου, όντας διαφορετικός. Αν επιθυμεί να απολαμβάνει στοιχειώδη κοινωνική αποδοχή στο απόμερο χωριό του και την αξιοπρέπεια που δικαιούται κάθε ανθρώπινο όν, «οφείλει» επίσης να κρύβει αυτή την ταυτότητα, για την ακρίβεια να την καταχωνιάσει κάτω από τόνους συμβάσεων, να καταπιέσει τον εαυτό του μέχρι σχιζοφρένειας, να υποδύεται σταθερά έναν δυσβάσταχτο ρόλο, διαφορετικά θα είναι πάντα η ντροπή των οικείων του… Και δεν μιλάμε φυσικά για παλιότερες εποχές, σοκαριστικά άγριες με μαρτυρίες να σηκώνεται η τρίχα!
Όταν λοιπόν το πιο κοινό συναίσθημα που μέχρι σήμερα συνόδευε (και εν μέρει ακόμα συνοδεύει) έναν ομοφυλόφιλο, ήταν η ντροπή για τη σεξουαλική του ταυτότητα, δεν είναι φυσιολογικό να απαντά με υπερηφάνεια γι αυτήν; Δεν είναι λογικό να δηλώνει σε όλη τούτη την αφόρητη, προσβλητική πίεση- και όχι μόνο, που έχει υποστεί για χρόνια αμέτρητα «Όχι, δεν ντρέπομαι που είμαι γκέι, δεν έχετε δικαίωμα να με κάνετε να ντρέπομαι γιατί διαφέρω από εσάς, θέλω να νιώθω ελεύθερος και περήφανος». Διότι στον αντίποδα, ο στρέιτ που σχολιάζει δήθεν αθώα ότι δεν νιώθει περήφανος γι αυτό που είναι βγαίνοντας μάλιστα να το διαδηλώσει, η απάντηση είναι απλή και αυτονόητη… διότι αγαπητέ μου, κανείς ΔΕΝ σε έκανε ποτέ να νιώσεις ντροπή για την επιλογή σου, δεν σε πρόσβαλε – καταπίεσε- διέσυρε – έδιωξε – υποτίμησε – κακοποίησε, οπότε γιατί να νιώσεις την ανάγκη να αντιδράσεις; Ποιος ο λόγος να αποβάλλεις μια ντροπή που ποτέ δεν εισέπραξες, απαντώντας με υπερηφάνεια;
Πιστεύεις δηλαδή ότι αν οι άνθρωποι με διαφορετικές από τις δικές σου σεξουαλικές προτιμήσεις, απολάμβαναν όχι την αποδοχή που απολαμβάνεις εσύ, αλλά έστω την ανοχή ή ουδετερότητα απέναντι σε ένα τόσο προσωπικό ζήτημα που αφορά τους ίδιους και κανέναν άλλον, θα έβγαιναν- έτσι από το πουθενά, με παντιέρες να διεκδικούν δικαιώματα και να δηλώνουν υπερηφάνειες; Δεν βλέπεις ότι οι «ομοίδεάτες» σου στρέιτ με τις άθλιες ρατσιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές ευθύνονται για όλες τούτες τις κινητοποιήσεις και την ανάπτυξη ενός δυναμικού κινήματος απέναντι σε χρόνια καταπίεση- κακοποίηση; Δεν βλέπεις σήμερα, μετά από τόοοοοσο «νερό που έτρεξε στο αυλάκι», τόσους αγώνες, τόσα βήματα που έγιναν για την αποδοχή της διαφορετικότητας, οι εν λόγω θερμοκέφαλοι «θεματοφύλακες των ηθών» συνεχίζουν τις χυδαίες επιθέσεις τους με τον πλέον φασιστικό τρόπο;
Προφανώς δεν υιοθετώ ακρότητες από πλευράς των γκέι, σαν κάποιες που συναντά κανείς σε prideparade, παρότι μπορώ εν μέρει να τις κατανοήσω, είτε στα πλαίσια ενός σώου με ιδιότυπο θέαμα, είτε ως προκλητική απάντηση σε πολύ χειρότερες προκλήσεις που για χρόνια δέχτηκαν- κάπως σαν να «βγάζω τη γλώσσα στον υποκριτικό καθωσπρεπισμό σας, που πλήρωσα ακριβά»… ή «δεν με νοιάζει τί σου προκαλώ μικροαστέ με την εικόνα μου, γιατί ούτε εσύ νοιάστηκες ποτέ για την τυραννία που μου επέβαλλες»… ή απλά «αυτός είναι ο κόσμος μου, έχεις κάθε δικαίωμα να μην σου αρέσει ούτε να τον αποδέχεσαι, αλλά δεν έχεις δικαίωμα να τον πολεμάς, όπως κι εγώ ποτέ δεν πολέμησα τον δικό σου»… Με σαφή υπότιτλο «το γεγονός ότι διαφέρουμε στις σεξουαλικές προτιμήσεις δεν καθιστά εσένα κυρίαρχο του παιχνιδιού και φυσικά δεν σου δίνει το δικαίωμα να με κάνεις να ντρέπομαι γι αυτό… μπορεί εσύ να συνεχίζεις να με χλευάζεις, ωστόσο έχω πια το σθένος να βγω δημόσια και να απαντήσω ότι παρά ταύτα, νιώθω περήφανος!»
