Από τον Γιάννη Φασούλα.
Ο σωστός ο εκπαιδευτικός, ο σύγχρονος, έχει ξεπεράσει τα κολλήματα του παγοκολώνα κυρίου Φλωρά. Παιδί των 90ies, μεγαλωμένος με Μπονάτσο, Δόγγανο, Καντακουζηνό και Γεράσιμο Μαντούβαλο, γνωρίζει καλά πως είναι σημαντικό να περνάει για τζόβενο.
Τα διάφορα εκπαιδευτικά κλισέ έχουν αντικατασταθεί από πιο μοντέρνες εκφράσεις, αλλά η σημασία τους παραμένει ίδια.
Δεν πεταγόμαστε χωρίς να πάρουμε τον λόγο (“Φσσστ, έλα ρε, άιντε, ήρεμα λίγο”)
.
Τα μικρά έχουν attention span κάμπιας, ντάξει, ξέρουμε, για όλα φταίνε τα τάμπλετ και το Fortnite. Μια σύγχρονη τάξη είκοσι ατόμων αποτελείται από δέκα Φεράρι και δέκα Μακλάρεν, ενώ ο καθηγητής έχει δίπλωμα οδήγησης μέχρι Lime. Ανίκανος ο μαέστρος να διαχειριστεί το κονσέρτο για πολυβόλα από τη Μέγκι και την Ειρήνη και τον Βαλάντη, που τον εκτελούν με ερωτήσεις που ξετυλίγονται ως σερπαντίνα. Κύριε, τι θέμα θα πέσει φέτος έκθεση; – Λέω Δημοκρατία, αλλά μπορεί και – Πω πω ναι, είναι κι αυτές οι εκλογές, κύριε αλήθεια εσείς τι ψηφίσατε; – Αυτά δεν τα συζητάμε εδώ – Ε πώς κύριε πρέπει να μας μορφώσετε, όλα απ την τηλεόραση θα τα μαθαίνουμε; – Δεν μπορώ να μιλάω για πολιτικά στην τάξη, γιατί…. – Κύριε τώρα που λεμε για τηλεόραση, είδατε χτες βράδυ Survivor; – Δεν παρακολουθώ τέτοια – Αχ κύριε μοιάζετε πολύ στον Ντάνο, το ξέρετε; – Φσστ, έλα ρε, άιντε, ήρεμα λίγο.
Μη ζορίζεις τον δάσκαλο. Αν έχεις βγει πρώτο ραντεβου (ειδικά αν είσαι αγόρι) ξέρεις τι σημαίνει σενάριο. Θα μου πει “χάρηκα”, θα της απαντήσω “εγώ να δεις”, θα μου πει “τι κάνεις”, θα της απαντήσω “εντύπωση” ή “θραύση” (ανάλογα αν είμαι λάτρης του άκρως οικογενειακόν ή του παραπέντε), θα ανοίξει τη συσκευασία με τις φτηνιάρικες πραλίνες από τον Σταγκίδη, θα κάνει ουάου, εγώ θα το παίξω άνετος, εκείνη θα πέσει στην αγκαλιά μου, εγώ θα το παίξω δύσκολος και θα της πω “βιάζεσαι”. Τα πάντα βάσει σχεδίου, και ό,τι πάει να χαλάσει τη μαγιονέζα γίνεται αιτία κοκομπλόκου (κλίνεται, σωστά;).
Όταν ο δάσκαλος ζητήσει “ησυχία”, είτε διά της παραδοσιακής οδού, είτε με σφύριγμα Ρεχάγκελ στη μέση, σημαίνει ότι του χαλάς τη μαγιονέζα. Η λύση είναι απλή: Κάνε μια μεγάλη φροντιστηριότσαρκα μέχρι να βρεις καθηγητή Σουμάχερ (είναι σπάνιοι και συνήθως κοστίζουν). Ή απλά ρίξε ταχύτητα (λιγότερο Fortnite θα ήταν μια καλή αρχή).
Δεν μασάμε τσίχλα μες στην τάξη (“Σταμάτα μωρή κατσίκα!”)
Με την τσίχλα ομολογώ ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τόσος ντόρος. Πέους βραχέως τρίχες πταίουσιν, που λέγαμε και στο προηγούμενο άρθρο. Πιθανές εξηγήσεις (όλες στο μυαλό του καθηγητή) είναι: α) Με εκνευρίζει η τσίχλα, γιατί είναι τεκμήριο κατώτερου μορφωτικού επιπέδου, βλέπε Σάσα Καστούρα και Νίκη Λινάρδου (σαλαλαλαλά) στο “Καλώς ήρθε το δολλάριο” β) Τσίχλα μασούσε και η Μαρία η Αλεξανδράκη, που μου έπαιζε τη δύσκολη στην πρώτη δημοτικού (τραύμα είσαι ανοιχτό, τραύμα που το αγαπώ) γ) Είμαι φανατικός της Λίβερπουλ και μισώ ό,τι μου θυμίζει τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
Με τον καιρό βέβαια η τσίχλα έχει δώσει αφορμές για εκπτώσεις στο εκφραστικό επίπεδο των δασκάλων (“Ρε Σουζάνα, μας τά χεις κάνει νταούλια, κλατς κλουτς”) και είναι από τις πιο τυπικές περιπτώσεις στις οποίες ο δάσκαλος μπερδεύει τη gioventa με το καφριλίκι. Ναι, έχουμε μπλέξει τα μηριαία μας οστά τελευταίως πάνω σε αυτό. Άλλο να αναπτύσσεις γέφυρες επικοινωνίας με τους μαθητές, άλλο να γίνεσαι κακοπαιγμένο μονόπρακτο Τάκη Τσουκαλά.
Μεγάλο καρκίνωμα της φάρας μας nowadays είναι το στερνό αυτό point, και κάποιος πρέπει να το καταγγείλει.
Δεν υπάρχουν χαζές ερωτήσεις (“Μήπως ξέρει κανένας την απάντηση;”)
– Κύριε, θα ρωτήσω κάτι χαζό, αλλά τα αντιβενιζελικά κόμματα ήταν υπέρ η εναντίον του Βενιζέλου; – Δεν υπάρχουν χαζές ερωτήσεις. Καταλαβαίνουμε ότι ο καθηγητής προσπαθεί να κερδίσει χρόνο (συχνά δεν ξέρει ούτε ο ίδιος την απάντηση). Η κουβέντα αυτή λέγεται συνηθέστερα σε μαθητές μεσαίων θρανίων, φαινομενικά αφανείς και ταπεινά χαμέμηλα, στην πραγματικότητα γροθιά Σταλόνε στο μάτι του δασκάλου. Αρνητές των προσχημάτων, είτε θα παίζουν με το κινητό φάτσα φόρα (πάνω στο θρανίο), είτε θα χασμουριούνται με ορθάνοιχτο στόμα και χωρίς να βάζουν καν μπροστά το χέρι. Αποτελούν μόνιμο αγκάθι και μια φωνή που του φωνάζει στο αυτί “η τάξη σου βαριέται, ξύπνα!” (κάτι σαν τον Τζίμινι Κρίκετ του Πινόκιο, αλλά εξοπλισμένο με κνίτικο τηλεβόα). Τις σπάνιες φορές που ανοίγουν το στόμα τους εκτός χασμουρητού ρωτούν (πολύ φυσιολογικά) κάτι χαζό, αλλά ο καθηγητής έχει σοβαρούς λόγους να ενθαρρύνει τις ερωτήσεις αυτές (το μη χείρον, βέλτιστον, που λένε).
Με το πέρασμα του χρόνου, πολύ σοφά σκεπτόμενοι, οι εκπαιδευτικοί μετέτρεψαν την κλισεδάρα αυτή σε counterstrike: Αν κάποιος “ξέρει την απάντηση”, τους βγάζει από τη δύσκολη θέση. Αν κανένας δεν ξέρει την απάντηση (αίσχος!), κανένας δεν θα έχει το θράσος να ρωτήσει κι από πάνω. Το δε χαμέμηλο νιώθει μάλιστα περήφανο που κόλλησε στον τοίχο ολόκληρη την τάξη. Win-win.
Κύριε θα ρωτήσω κάτι χαζό, αλλά άκουσα για τη Συνθήκη των Σεβρών, αλήθεια που πέφτουν οι Σεβρών;
.
Δείτε όλα τα άρθρα του Γιάννη Φασούλα με μια ματιά εδώ
.
,
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία, κλικ εδώ.
-Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2019: πρόγραμμα εκδηλώσεων, κλικ εδώ.
-Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών: Πρόγραμμα εκδηλώσεων, κλικ εδώ.
-Όλες οι θεατρικές παραστάσεις του καλοκαιριού 2019 – Πρόγραμμα παραστάσεων – Περιοδείες, κλικ εδώ.
-Τι παίζουν τα θερινά σινεμά της Θεσσαλονίκης τώρα, κλικ εδώ.
.
Ακολουθήστε μας στα social media
