Από τον Γιάννη Φασούλα.
Ένα αθάνατο μόττο δασκάλων και καθηγητών είναι: “Δεν λέω ποτέ τη γνώμη μου στην τάξη, για να μην επηρεάσω τα παιδιά”.
Αυτή την εβδομάδα θα φανεί αν το πιστευεις πραγματικά, κι αν το τηρείς με συνέπεια.
Λίγα μαθηματικά:
Χρυσή Αυγή
Διαχειρίζεσαι μια παλέτα με όλα τα χρώματα της ίριδας. Όταν μιλάς για τη “φρίκη του 13,3% της ΧΑ στους νέους”, από τους 20 μαθητές σου σε βρίζουν ήδη από μέσα τους ο Κώστας, ο Παύλος κι η Αθηνά. Επίσης, μην ξεχνάς στο τελευταίο θρανίο και τον Αντώνη, που ξεκίνησε κάπνισμα επειδή είχε γονείς φανατικούς αντικαπνιστές που κάθε μεσημέρι τού έψαχναν την τσάντα και του μύριζαν τα ρούχα – συνεπώς με τη γενναία σου παρέμβαση μόλις αύξησες το ποσοστό της ακροδεξιάς παράταξης στο 20%, ξεπερνώντας το 18,25% που είχε πιάσει ο Χίτλερ στις εκλογές του 1930. Αυτό σημαίνει ότι α) αν η ιστορία επαναληφθεί, του παραχρόνου στην τάξη σου θα υπάρχει νεοναζιστική αυτοδυναμία, β) διατρέχεις κίνδυνο καταστάσεων τύπου “ξέρουμε το αυτοκίνητό σου, συγκεντρώσου, συγκεντρώσου” γ) τέσσερις μόνιμες απουσίες στο μάθημά σου είναι ήδη πλήγμα εφάμιλλο της τεσσάρας που έφαγε η Μπαρτσελόνα από τον Συριζαίο Κλοπ.
Αμαρτίες γονέων
Θυμήσου: Πέρασες φιλολογία με την τρίτη σε ηλικία 22 ετών, επειδή στα 18 έκανες το χατήρι του μπαμπά να πας οικονομικά και στα 20 της μαμάς να πας πολιτικές επιστήμες. Πριν μιλήσεις για “ανικανότητα των νέων να διαχειριστούν το δικαίωμα ψήφου” και για “ανώριμα σκατάκια που ξέρουν να μιλάνε μόνο για αθλητικά” (βλ. προηγούμενο άρθρο “το 20 years challenge των εκπαιδευτικών”), άκου τη γλώσσα των αριθμών: Οι μαθητές σου σε τρώνε στη μάπα για δυο ώρες την εβδομάδα επί εννιά μήνες, σύνολο 78 ώρες. Τη μαμά και τον μπαμπά τούς τρώνε στη μάπα κατά μέσο όρο (πες) 4 ώρες τη μέρα επί 7 μέρες επί 49 εβδομάδες (βγάζω τις τρεις της κατασκήνωσης) επί 16 χρόνια, σύνολο 21952 ώρες. Όσο κι αν έχεις του λέγειν του Συρανό ντε Μπερζεράκ και ξέρεις να παίζεις με τα μυαλά σαν τον Yuri από το Red Alert, τα παιδιά έχουν πάρει 281 σταγόνες από το φάρμακο της οικογένειάς τους, για κάθε μία σταγόνα από το δικό σου. Η αναλογία μού φαίνεται δυσμενής για το άτομό σου, εκτός αν είσαι ο Τζάκι Τσαν, ή καμιά αφηνιασμένη Σιβηριανή Τίγρη απέναντι στα 281 προνήπια που πήγαν εκδρομή στον ζωολογικό κήπο.
Αν χάρηκες που στα τέλη Νοεμβρίου ο μικρός Αβραάμ από το κοινωνικό φροντιστήριο σου είπε ότι “τον εμπνέεις και τον επηρεάζεις”, σκέψου επιρροή που του ασκεί ένα καθημερινό playback σε λούπα για το δίκιο του εργάτη από τον κύριο Χάμπο και την κυρά-Σιμέλα, από την εποχή του S.A.G.A.P.O. μέχρι σήμερα.
“Κρίση”
Πριν αρχίσεις τη γκρίνια και παπαγαλίσεις στα παιδιά οποιαδήποτε καταστροφολογία και μαύρη πένθιμη ατάκα άκουσες από τη Στάη και την Κοσιώνη, σκέψου το εξής: Οι μαθητές σου δεν είχαν τα πασοκικά παιδικά σου χρόνια. Δεν τους έφερε ποτέ ο Άη Βασίλης το καράβι των playmobil σε φυσικό μέγεθος, ούτε τους νοίκιασε ποτέ ο μπαμπάς το Nodo στην Πυλαία για τα δωδέκατα γενέθλιά τους, ούτε έκαναν ρεβεγιόν όπως εσύ, που αν και είχες μαμά αγγλικού σε δημοτικό (τα φιλιά μου στην κυρία Λίτσα από το 94ο Θεσσαλονίκης), περνούσες την 24η Δεκέμβρη λες κι ήσουν ο Ρενιέ του Μονακό. Αν έχεις περάσει το σύνολο της ενσυνείδητης ζωής σου μέσα στην “κρίση”, δεν έχεις ζήσει ποτέ “κρίση”. Η “κρίση” είναι για τους μαθητές σου ότι είναι για σένα ο Μινώταυρος. Ακούς παντού γι’ αυτόν, η αναφορά στο όνομά του σε κάνει να δείχνεις πιο έξυπνος και ευρυμαθής, είναι ταμάμ για εκθέσεις ή για κανένα διαγώνισμα ιστορίας, αλλά παραμένει πλάσμα της φαντασίας.
Ρε Φασούλας, επίτηδες το κάνεις και βάζεις τη λέξη “κρίση” πάντοτε μέσα σε εισαγωγικά;
Ναι.
.
Δείτε όλα τα άρθρα του Γιάννη Φασούλα με μια ματιά εδώ
.
Δείτε & αυτά:
/
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιαζουμε ΕΔΩ
-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία - ΕΔΩ
.
-Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2019: πρόγραμμα εκδηλώσεων ΕΔΩ
