Από τον Γιάννη Φασούλα*
Χτυπάει το τηλέφωνο. Δεν το σηκώνω. Κουδούνια χτυπάνε. Και δεν ανοίγω.
Μαζώ.
Άγνωστο νούμερο. Ποια να με θέλει πάλι; Η ελπέντισον, η βόνταφον, ή η cyta για τα κουνούπια;
.
Άσ’το, θα καλέσω εγώ πιο μετά. Να προετοιμαστώ ψυχολοϊκά.
Επιμένει.
Να τους κάνω μια πλάκα; Δεν είμαι ο Μάνθος. Είμαι ο αυτόματος τηλεφωνητής. Αν είσαι η μοναδική μου αράπη, άφησέ μου μήνυμα λατρείας. Μπα. Τριανταπέντε παρά οχτώ μήνες. Μεσήλιξ. Πάει ο καιρός που καλούσαμε άγνωστα νούμερα και ζητούσαμε την Παρθένα, μα δεν έχουμε καμιά Παρθένα εδώ, μπα, όλες π**τάνες είστε.
Το σηκώνω. Παίρνω φωνή σοβαρή, αργή, λίγο τεθλιμμένη, σε φάση “η Ελένη έχει τακαμούρι”. Καλησπέρα σας.
Γεια σας, με λένε Ελπινίκη, σας θέλω για την κόρη μου την Αλκυόνη, είδα την αγγελία για τα ιδιαίτερα.
Μην πεις τίποτα, σε κατάλαβα απ’ τη φωνή.
Αύγουστος
.
Και στην καρυδιά μου το θερεμόμετρο να εδείχνει μείον εδύο. Τεραγουδούσε κάποτε η Αννούλα μας. Επί Πασόκεμον. Όταν ακόμα ήταν κι αυτή μεσήλιξ.
Από το ρήμα αύξω, ο Αύγουστος σημαίνει μεγάλος, ένδοξος, λαμπρός. Παρατσούκλι του Οκταβιανού, πρώτου ρόμαν έμπερορ. Εξού το ρήμα augment, μεγεθύνω (όχι μεγενθύνω, μην πάρω ανάποδες στροφές για το καλό μου).
Έτσι εξηγείται, που η καρδιά σου σ’ άλλον αφηγείται. Γι’ αυτό βαράνε τα τελέφωνα. Γι’ αυτό έχω τέτοια ζήτηξη και γίνεται συζήτηξη. Ξαφνικά εμβήκε το ωόν στο ορθόν και οι γονείς με θέλουσι για να αναλάβω τα καμάρια τους. Εκεί που με είχαν γεγραμμένο όλο το καλοκαίρι, που εγώ έβαζα αφισάκια στην Εγνατία και στη Μετροπόλεως, σαράντα βαθμοί λιώνει το κορμί, αυτοί τότε διακοπάρες κι εγώ μες στο λιοπύρι, για μια μπουκιά κι ένα ποτήρι.
Μίκης.
Μια φωνή όμως, η κυρία Ελπινίκη. Ευγενέστατη, με καθαρή άρθρωση, με αφήνει να τη διακόψω και λέει ναι σε ό,τι της πω. Πρέπει να με θεωρεί θεό-μάγο των εκπαιδευτικώνε. Κάτι μεταξύ Μπαμπινιώτη, Παπανούτσου και Τσακ Νόρις.
Ελπινίκη ήταν η αδερφή του Κίμωνα. Του Αθηναίου στρατηγού, όχι του Σαραντινού. Μια μέρα του 440 π.Χ. κατέβηκε στον Πειραιά να τα χώσει στον Περικλέα που αντί να μανουριάσει με βαρβάρους πήγε κι έβαλε χέρι στη Σάμο. Κι ο Περικλέας απάντησε, μαρί μουστόγρια, τα ζαντόρ σε μάραναν. Βασικά της είπε οὐκ ἂν μύροισι γραῦς ἐοῦσ᾽ ἠλείφεο. Περίπου το ίδιο. Αυτά τα λέει ο Πλούταρχος. Όχι ο Γιαννάκης, ο άλλος ο στρουγκανόβλαχος ο κοντοχωριανός του, ο ιστορικός.
Τι τμήματα έχετε, κύριε Φασούλα; Τριατομικά, τετρατομικά; Τι τετρατομικά λέω κυρία μου, δεν είμαι ο φώσφορος, ούτε το αρσενικό. Ναι, ούτε αυτό δεν είμαι πλέον. Αχ, Κούλα.
Σε ποιο χώρο στεγάζεστε, κύριε Φασούλα, πού είναι οι εγκαταστάσεις σας; Η μαντάμ Ελπινίκη δεν πρέπει να έχει ιδέα τι σημαίνει ιδιαιτεράς. Οι εγκαταστάσεις μου βρίσκονται σε προσβασιμότατο κεντρικό σημείο της πόλης, απαντάω, με ύφος Δήμητρα Παπαδοπούλου στους Απαράδεκτους, με λένε Μαριάντζελα, ποια είμαι εγώ, μήπως είμαι κάποια;
Απροπό, Μαριάντζελα, κρατήστε το, θα μας απασχολήσει παρακάτω.
Κοιτάω εντωμεταξύ γύρω μου να ρίξω ένα περισκοπικό βλέμμα στις “εγκαταστάσεις” μου. Ένα ρδελομπού και μισό το σπίτι μου. Η γραμματολογία του Μοντανάρι για σουβέρ κάτω απ’ το πιάτο με την κινόα, κάτι πλέυμομπιλ παρατημένα στα ράφια από τον καιρό που είχαμε Υπουργό Παιδείας τον κάτσε καλά Γεράσιμε, κι ένας σουγιάς που δεν κόβει ούτε γιαούρτι, και καλά αν μπει μέσα κλέφτης να παίξω άμυνα. Στον τοίχο τα σαράντα άχρηστα πτυχία μου και κάτι ραβασάκια της Μαριάντζελας από τον καιρό του Χαμουραμπί. Είσαι ο φιλόλογος της καρυδιάς μου, σ’ ό,τι βιώνεις τρέμω αν κρυώνεις, πόσο μου μοιάζεις με συμπληρώνεις, ζουζουνάκι μου σ’ αγαπάω πολύ, η μελισσούλα σου, τέτοια.
Χαμούρα, bee.
Κασσάνδρα
.
Άιντε μικρό μου πόνυ, σού ‘φεξε. Τι μου ‘φεξε ρε Κασσάνδρα; Ε πώς, κοτζάμ ιδιαίτερο. Ναι, λέω, δεν ξανάγινε. Και για πες, είναι καλή μαθήτρια η Αλκυόνη; Πού να ξέρω ρε Κάσσι, απ’ το τελέφωνο τα είπαμε μόνο. Έκθεση λέει θέλει, τη ρωτάω τι βαθμούς είχε στη βήτα, μου απαντάει καλούς, χωρίς ενθουσιασμό και χωρίς να μιλήσει με νούμερα.
Καλούς βαθμούς χωρίς νούμερα, ίσον δεκαπέντε με δεκαέξι βαριά, εκτός πια αν με έχουν για τόσο θεό-μάγο των εκπαιδευτικώνε, που φοβούνται μήπως αναλαμβάνω μόνο μαθητές του δεκαεννιάμισι, και ντρέπονται για το δεκαεννιά και τέσσερα. Μπα. Μάλλον θα είναι το δεξί όσχεο της silent killer Βίκυ.
Πώς τη λένε; Αλκυόνη. Αλίκη η μία γιαγιά, Ερμιόνη η άλλη, τα βρήκανε κάπου στη μεσοκάθετο. Άκου Αλίκη και Ερμιόνη, λες και βγήκε το παιδί από σειρά του Καφετζόπουλου. Αλκυόνη, λέει. Το πουλί του Δία. Που συμμαζεμό δεν είχε.
Εσένα μικρό μου πόνυ δεν σου πάει το ψάρεμα με πετονιά.Πρέπει να ρίξεις δίχτυ για μεγάλα ακροατήρια. Κάσσι, το έχουμε ξαναθίξει το θέμα, So you think you can teach 25, το μέγεθος μετράει. Ξέρεις τι εννόω, λέει. Για δεν πας να διοριστείς ως αναπληρωτής; Ναι λέω, να με στείλουν Καστελόριζο, ή Γιαλαντζί Κεφτέ Αντάσι, πώς θα λέγεται απ’ του παραχρόνου. Και να σε αφήσω μόνη στο φροντιστήριο, να κάνεις κουμάντο στη γάμα λυκείου; Και τι θα γίνει το πενταετές πλάνο με τα γυμνασιόπαιδα; Όχι, λέω, δεν αφήνω την πόλη μου. Εδώ πέρα κάνω κουμάντο, χτίζω όνομα, με ξέρουν και τα κοτρώνια, μια μέρα θα μπω στο Ανατόλια, στο Μαντουλίδη, στο-
Ρινγκ ρινγκ. Θεροτελέφωνο. Γιαννάκη, κατέβα να ξεφορτώσουμε ροδάκινα. Μάλιστα, κύριε Δήμο.
Γιάννης Φασούλας, υπεύθυνος τμήματος Γ3, πρώτο ΓΕΛ Γιαλαντζί Κεφτέ Αντάσι.
Δεν’κακό.
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
.
So you think you can teach
.
Κάθε 1, 11 και 21 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
.
Δείτε & αυτό:
.
------------------------
--------------------
----------------
Ακολουθήστε μας στα social media
7 Comments
ροη
August 21, 2020 1:30 pmpabloTrapomania
August 21, 2020 3:01 pmSOTIRIS PLAKAKIA
August 21, 2020 7:16 pmΟ Μάγος της ΑΟΖ
August 21, 2020 8:24 pmΚαι για τον άνθρωπο υπάρχουν έννοιες όπως η πατρίδα και η κοινωνία. Και νοιάζεται για το Καστελόριζο γιατί ξέρει τι χρειάστηκε να γίνει για να ενωθεί με την πατρίδα. Νοιάζεται επειδή ξέρει τον αγώνα ζωής των κατοίκων του που αγωνίζονται κάθε μέρα. Και τον αγώνα των εκπαιδευτικών, των υπαλλήλων, των γιατρών, των στρατιωτικών και όσων αφήνουν τα σπίτια τους για να προσφέρουν στην ακριτική αυτή γωνιά. Τα σύνορα είναι τιμή, δεν είναι τιμωρία και για αυτό ο άνθρωπος τιμά αυτούς που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται.
Ο άνθρωπος νοιάζεται. Ο άνθρωπος παλεύει, εξελίσσεται, μεγαλώνει.
Δεν καταφέρνουν όλοι να είναι άνθρωποι. Δεν είναι εύκολο.
Ο Μάγος της ΑΟΖ
August 21, 2020 8:24 pmΚαι για τον άνθρωπο υπάρχουν έννοιες όπως η πατρίδα και η κοινωνία. Και νοιάζεται για το Καστελόριζο γιατί ξέρει τι χρειάστηκε να γίνει για να ενωθεί με την πατρίδα. Νοιάζεται επειδή ξέρει τον αγώνα ζωής των κατοίκων του που αγωνίζονται κάθε μέρα. Και τον αγώνα των εκπαιδευτικών, των υπαλλήλων, των γιατρών, των στρατιωτικών και όσων αφήνουν τα σπίτια τους για να προσφέρουν στην ακριτική αυτή γωνιά. Τα σύνορα είναι τιμή, δεν είναι τιμωρία και για αυτό ο άνθρωπος τιμά αυτούς που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται.
Ο άνθρωπος νοιάζεται. Ο άνθρωπος παλεύει, εξελίσσεται, μεγαλώνει.
Δεν καταφέρνουν όλοι να είναι άνθρωποι. Δεν είναι εύκολο.
ΤΟ ΜΩΡΑΚΥ
August 21, 2020 8:38 pmΜΙΚΡΟΥΛΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!
ΝΝ
September 11, 2020 12:25 pm