Μικρό μου πόνυ, ξανασκέψου το, θα πας εσύ γυμνάσιο;
Δίκιο έχει η αχώνευτη. Θα πάω εγώ γυμνάσιο; Για το λύκειο κρατιέμαι ακόμα. Δε θέλει πολλή δουλειά. Μερεμετάκια μόνο. Στο λύκειο ακούνε ακόμα Χατζηγιάννη. Ή Σαμπάνη, το ίδιο είναι. Εξηγείς το σχήμα υπερβατό με μια Φουρέιρα, κάνεις εισαγωγή στους νεολογισμούς με όλοι στην Αθήνα κάνουν μπίζνες, στα πραγματολογικά στοιχεία με πάμε σπίτι μόλις πλήρωσα το νέτφλιξ, κανένα αστειάκι Κωνσταντίνου και Ελένης και Καφέ της Χαράς νταξ τρώγεται, κλείνεις με το φαινόμενο της χασμωδίας στον στίχο έλα ες ούνα μουγιέρ καλιέντε, και τέλος. Ο κόκκινος μαρκαδόρος τούμπα πάνω στην έδρα, γάμευσα πάλι ο θεάρας. Στο γυμνάσιο, όμως, πρέπει να κάτσω να πάρω πτυχίο από την αρχή. Ποιος είναι ο Ντούκης κι ο Κωστάκης, ο Ντρέικο, ο Μπόσι Καν, και πώς θα γίνει μπλόου απ η φάση τους; Ίδρωσα να μάθω κάτι βασικά από φορτνάιτ, και φέρνετε περσόνα πέντε ρουαγιάλ για PS4, last of us νούμερο 2, και το χαμένο εγγόνι του φάιναλ φάντασι στα τοπ10 του 2020. Σε ποιον, σε εκπαιδευτικό τριανταπεντάρη, που στο γυμνάσιο έπαιζε το καμπέιν των ζεργκ στο στάρκραφτ (μέγεθος πίξελ σαν κύβος ζάχαρης), άκουγε Ορφέα Περίδη και Μελίνα Κανά στο ράδιο παρατηρητής 93.1, κι έκανε “πωωω ρε φίλε” με την περιγραφή Σωτηρακόπουλου στο Φίφα 2000 (check it out now, funk soul brother), βασικά πέντε ατάκες όλες κι όλες που επαναλαμβάνονταν (“απαίσιο μαρκάρισμα, απορώ πού πήγε το αθλητικό πνεύμα” όποτε πάταγες το Q για σκληρό τάκλιν).
Τι ζούμε ρε φίλε, που λέει κι η Κασσάνδρα.
Ψυχή
Σ’ έχω δει με τα παιδιά, είσαι τέλειος για μικρές ηλικίες. Ναι ρε Μάρκο, αλλά μιλάνε άλλη γλώσσα. Βασικά ακούνε συνέχεια κάτι τράπερς που κακαρίζουν, οπότε είναι λες και μιλάνε άλλη κλώσσα (ti_exw_pei_pali_re_mlk). Είναι εδώ μαζί μου και δε θέλει τα φράααγκαααα. Κάποτε κοροϊδεύαμε τον Τόλη Βοσκόπουλο, τώρα το τραγούδι με τη μύτη έγινε άποψη.
Ο κόσμος νομίζει ότι η δουλειά του εκπαιδευτικού είναι να λες τα ίδια και τα ίδια. Βασικά, είναι όπως κάθε άλλη δουλειά. Εύκολη, αν θες απλώς να την κάνεις, αγγούρι μεγατόνων διασταύρωση με το καρπούζι του Μπιλ Κάρσον από το Τενεσί, αν θέλεις να την κάνεις καλά. Αυτά τα ίδια που έχεις να πεις είναι οι ίδιοι σπόροι σεκόγιας, που όμως κάποτε έχεις να σπείρεις στο αειπαρθένο δάσος του Άμαζον, κάποτε πάλι σε γλαστράκι με βαμβάκι από κεσέ γιαούρτι, που φτιάχνουν τα μικρά φυτολόγιο στην τετάρτη δημοτικού.
Ε τότε μείνε στο λύκειο, ρε ψυχή.
Ο Μάρκος έχει πάντα πολύ απλές λύσεις για πολύ σύνθετα προβλήματα. Δεν γίνεται όμως να μείνω στο λύκειο. Θέλω δηλαδή, αλλά όχι. Κάποτε πρέπει να φεύγεις. Ζωή και μαραθώνιος θέλουν σπάσιμο σε κομμάτια, θέλουν ενδιάμεσους σταθμούς. Ένα μεγάλο ζόρι με αρχή και τέλος προσφέρει μεγαλύτερη ανακούφιση από ότι μια συνεχής γραμμή άνεσης. Κάτι σαν το σύνδρομο των στενώνε παπουτσιώνε, που έλεγε κι ο Χόρχε Μπουκάι, ή όποιος ταλαίπωρος Αργεντινός ή μη το είπε πρώτος, και τώρα το κλαίει.
Θα το κάνω το βήμα. Αλλά ναι, θέλει πτυχίο από την αρχή.
Κασσάνδρες
“Πάντως η γάμα λυκείου θα είναι σε καλά χέρια. Μπορείς να νιώθεις ασφαλής μαζί μου.“
Η Κάσσι, ακόμα δεν ήρθε, ακόμα δεν έμαθε πού φυλάει ο κύριος Δήμος τα ροδάκινα, το έδεσε κόμπο ότι θα αναλάβει τους μεγάλους του φροντιστηρίου. Να λέμε του στραβού το δίκιο, αν και απόφοιτος σχολής-απάτης, δεν είναι κακή στο αντικείμενο. Διορθώνει το “αν θα μπορέσεις” και το κάνει “αν μπορέσεις”. Η υποτακτική, λέει, από μόνη της αναφέρεται στο μέλλον (γι’ αυτό δεν έχει μέλλοντα, άλλωστε), άρα το “θα” περισσεύει. Ίσα που τη συμπάθησα για ένα νανοσεγκούντο, μετά με αποκάλεσε μικρό της πόνυ και με έστειλε να της φέρω εσπρέσο σκέτο με λίγο γάλα, κι αναθεώρησα σαν την Πέγκυ Ζήνα, Παναγιώτα Καλλιόπη Χρυσικοπούλου για τους πολύ φίλους.
Ναι, μπορεί να νιώθω όπως τότε ασφαλής μαζί της, μα σε ρωτάω, αυτή μπορεί να δώσει τη ζωή της;
Παντέλος.
Οι εγγραφές είναι ψόφιες και ίσως να μείνουν έτσι ως το τέλος. Γνώρισα από κοντά τα νέα καμάρια. Όπως τους περίμενα. Ο Κωνσταντίνος είναι ένας αντικοινωνικός κοντόχοντρος μαγουλάρας με ξυρισμένα πλαϊνά και αποτυχημένο ροναλντοειδές κυματιστό μαλλί πάνω-πάνω, από κείνους που τους ρωτάς τι ομάδα είναι και απαντάνε δεν ασχολούμαι – πολύ κακή αρχή για γνωριμία με γυμνασιόπαιδο. Η Αντριάννα ήρθε πράγματι με βλέμμα Κρουέλα ντε Βιλ να μας πει ότι “δεν πρόκειται να πάει θεωρητική με την καμία”, της ξέφυγαν δε κάτι “ίου” στο άκουσμα ονομάτων όπως Ηρόδοτος και Περικλής. Η Βουλίτσα, ή ημιβουλγάρα με μητρικές βουλγαρικά και ρωσικά, έκανε τριάντα λεπτά να ανοίξει πρώτη φορά το στόμα της, σηκώνοντας το φακιδωμένο χεράκι της με ταχύτητα σχηματισμού σταλαγμίτη, για να μας πει ότι θέλει να σπουδάσει βαλκανικώνε σπουδώνε. Έπεσα από το τρίτο σύννεφο αριστερά.
Θα το κάνουμε το τόλμημα. Έξω από την ευρωζώνη άνεσης. “Αν νομίζεις ότι η περιπέτεια είναι επικίνδυνη, περίμενε να δεις τη ρουτίνα – είναι θανατηφόρα” είχα δει γραμμένο στο pinterest, καθώς έψαχνα ατάκα σχετική με ταξίδια για να το παίξω πνευματώδης σε φίλη στο instagram. Τελικά διάλεξα να ποστάρω μια ατάκα από λογοτεχνικό του Στάινμπεκ, που την ξέχασα κιόλας, γιατί μου έμεινε μόνο η abovementioned, που την κορόιδευα κιόλας. Όπως ο Γιάννης Κακοσσαίος, που όταν του έδωσαν ένα ευρετήριο καλλιτεχνικών ψευδωνύμων για να διαλέξει, στο τέλος του είχε μείνει στο μυαλό το μόνο που κορόιδευε – το “Γιάννης Πλούταρχος” (sic, πριν καμιά δεκαετία στη Μενεγάκη νομίζω).
Do it. Το σύνθημα που όλους μας ενώνει, μικρό μου πόνυ.
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
.
So you think you can teach
.
Κάθε 1, 11 και 21 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
.
Δείτε & αυτό:
.
------------------------
--------------------
----------------
Ακολουθήστε μας στα social media
7 Comments
papastratos
August 12, 2020 5:01 pmΒαλάντης Ουρανοβάτης
August 12, 2020 6:07 pm~Vadis
maraki starpower
August 12, 2020 6:11 pmΒαγγελιώ Μαντόκα
August 12, 2020 8:57 pmΔεν έχει τελειώσει το παραμύθι στις ΗΠΑ. Δεν έχει ξοφλήσει ο Τραμπ. Είναι πίσω αλλά γυρίζει το παιχνίδι. Δε το έχει σίγουρο βέβαια αλλά μη το έχουμε και στανταράκι ότι θα χάσει.
Ακόμα κι αν βγάλουμε εκτός τα τυχόν καραγκιοζιλίκια με την καταμέτρηση των επιστολικών ψήφων, πάλι υπάρχουν πραματάκια να γίνουν. Θα συνεχίσει να είναι χάλια η οικονομία; Η κατάσταση με τον κορονοϊό θα είναι σημαντικά καλύτερη τότε; Και τι γίνεται τώρα που σε δύο εβδομάδες πολλά state ξεκινάνε να ψηφίζουν; Τα debate πως θα πάνε;
Έχουμε δρόμο ακόμη αδέρφια. Η ζωή τραβάει την ανηφόρα.
κελλυ
August 14, 2020 11:13 amSent from my SM-J700F using Tapatalk
Βαλάντης Ουρανοβάτης
August 14, 2020 11:17 amWarlord2004
August 14, 2020 11:19 am