.
Γράφει ο Γιάννης Φασούλας *
αρχίδιον = αρχή + ίδιον:
το θλιβερό, ανάξιο υπούργημα, μια διοικητική θέση που δεν λογαριάζει κανένας
το θλιβερό, ανάξιο υπούργημα, μια διοικητική θέση που δεν λογαριάζει κανένας
Μάρκος
.
“Για πες ρε ψυχή, πώς πάει με την Κάσσι;”
Μετά από δώδεκα χρόνια στο επάγγελμα κατάφερα να κάνω τον Μάρκο να ενδιαφερθεί για τη δουλειά μου. Σοβαρά, αυτή ήταν η πρώτη του ερώτηση έβερ, που κάπως άπτεται της επαγγελματικής μου ζωής: Αν “έμπαινα” στην αχώνευτη με τον κρίκο.
Δε μου τη δίνει που ο Μάρκος είναι τέσσερα χρόνια μικρότερος και μπορεί να με αγοράσει εφτά φορές. Μου τη δίνει που έχει κάνει το Θεσσαλονίκη - Μόναχο ΧΑΝΘ - Αριστοτέλους. Οι πολυεθνικές τού γλείφουν τη φράντζα. Ό,τι τέλει το κύριο. Αύξηση, ροζουλί κουρτίνες στο γραφείο, φλάι μπακ χομ μια βδομάδα το μήνα, φλάι μι του δε μουν, φλάι εκατό κόμμα τέσσερα. Ό,τι ζητήσει, δικό του. Κι εγώ μπαίνω στα φροντιστήρια να δώσω βιογραφικό, και τα αφεντικά για να με αποφύγουν πιάνουν το άζαξ και παριστάνουν τις καθαρίστριες.
“Πώς να πάει με την Κάσσι ρε Μάρκο; Μετράει μέρες. Δεν ήρθε για να μείνει”.
Είμαι σίγουρος ότι δεν ήρθε για να μείνει.
.png)
Ον ντιούτι
“Γιαννάκη, αφού είσαι εσύ εδώ, εγώ θα φύγω στο χωριό με τη γυναίκα μου, πάρε τα κλειδιά, το φροντιστήριο δικό σου. Μόνο να είσαι εδώ κάθε μέρα, δύο το μεσημέρι με εννιά το βράδυ. Mην το κουνήσεις, δεν υπάρχει κανένας να σε αντικαταστήσει”.
Με αυτά τα λόγια ο κύριος Δήμος με διόρισε επισήμως υπεύθυνο βολιδοσκόπησης των νεαρών ταλέντων κατά την περίοδο των εγγραφώνε.
Είναι μια αρχή. Μια μικρή έστω αρχή. Ενα αρχίδιον.
“Φεύγω Γιαννάκη, θα σου φέρω ροδάκινα”. Ο κύριος Δήμος είναι από τη Νάουσα. “Όπως είπαμε, δύο με εννιά, όχι δυόμισι με οχτώμισι, έ; Θα σε παίρνω τηλέφωνο να δω πώς πάει, κι αν είσαι συνεπής”.
Οι μέρες περνάνε. Εχω κατσικωθεί στη νέα μου θέση ας πούμε εξουσίας και έχω πάρει το ανάλογο ύφος, με τα χέρια εσταυρωμένα, τα γόνατα να παίζουν πάνω-κάτω από τη νευρικότητα, να παριστάνω ότι διαβάζω μια μετάφραση της Πολιτείας για να περάσει η ώρα, στην πραγματικότητα να έχω κολλήσει δυο βδομάδες στο κατέβην χθες εις Πειραιά μετά Γλαύκωνος του Αρίστωνος.
Μια μέρα μπαίνει ένας πιτσιρικάς. Πώς λέγεσαι αγόρι μου; Δημήτρης, κύριε. Τον κοιτάζω πάνω κάτω, χωρίστρα στο πλάι, ύφος αγελαδίσιο. Φέρνει λίγο στον Μηνά. Μήπως είσαι παπαδοπαίδι, παιδί μου; Οχι, κύριε. Ψάλτης; Όχι. Εξαπτέρυγο; Ούτε. Καμιά σχέση με την Εκκλησία; Ο μπαμπάς μου είναι ξυλουργός, κύριε.
Το ‘ξερα.
Με την έκθεση τι σχέσεις έχεις, Δημητράκη; Καλές, θέλετε να σας δείξω μερικές παλιές μου εκθέσεις; Ναι, αμέ, για να δω: Θέμα, επιτυχία στη ζωή. “Το παν είναι η ψηχολογία του αθρώπου πολλοί άθρωποι έχουν ένα ταλέντο αλλά δεν το κηνυγάνε αλλά όταν αποτηγχάνουν οι άθρωποι τα παρατάνε”.
Το σκέφτομαι λίγο.
Πού θες να μπεις, Μήτσο; Δεν ξέρω κύριε, ακόμα ψάχνομαι. Ωραία, θέλεις να μπεις στο τμήμα μου; Ναι κύριε, γιατί όχι; Ωραία. Λοιπόν. Στην υπερομάδα θεωρητικών επιστημόνων έχουμε ένα σύνθημα. Για να μπεις στην τάξη πρέπει εγώ να σου λέω “παθητική φωνή” κι εσύ να απαντάς “άλφα γιώτα”. Εντάξει, κύριε. Λοιπόν, Δημητράκη: Παθητική φωνή; Άλφα γιώτα, κύριε. Μπράβο. Ξανά: Παθητική φωνή; Άλφα γιώτα. Μπράβο, καμάρι μου.
(1).png)
Κάσσι
Γιατί ρε βασανίζεις τον μικρό;
Η αχώνευτη εμφανίζεται από το πουθενά, μου παίρνει το στυλό από το χέρι και γυρνάει στον Μήτσο. Αγόρι μου, έλα εδώ, να σε γράψω εγώ. Πετάγομαι. Κασσάνδρα, εμένα διόρισε ο κύριος Δήμος, αν θες να το παίξεις μάστερ οφ ντιζάστερ, να έρχεσαι δύο, να φεύγεις εννιά, όχι να σκας στις εφτά το απόγευμα με της άμμο της Επανωμής στ’ αυτιά σου.
Πρώτη ανοιχτή σύγκρουση με την αχώνευτη. Συγγνώμη, αλλά είμαι ευαίσθητος σε ό,τι αφορά το αρχίδιόν μου.
Πώς σε λένε, αγόρι μου; Δημήτρη, κυρία. Πού θες να περάσεις; Ασε, Κάσσι, σε προλάβαμε. Πήρα εγώ στοιχεία. Αγόρι μου, δεν έρχεσαι στο μέσα δωμάτιο να σε γράψω με την ησυχία μας; Κάσσι, τι καταλαβαίνεις τώρα;
Μπαίνει μέσα ο κύριος Δήμος.
Παιδιά, καλησπέρα. Τι γίνεται εδώ; Κύριε Δήμο, πείτε μου, ποιον βάλατε υπεύθυνο για τις εγγραφές; Κύριε Δήμο, πετάγεται η αχώνευτη, εγώ ήρθα για να βοηθήσω, πειράζει; Οχι βρε παιδιά, προς Θεού, απαντάει ο κύριος Δήμος, ο πυροσβεστήρας, μ’ απέλυσαν απ’ τη δουλειά, με χώρισε η γυναίκα. Ίσα-ίσα, καλά που ήρθες, Κασσάνδρα.
Νιώθω το αρχίδιόν μου να απειλείται.
Κύριε Δήμο, δεν γίνονται αυτά, οι εγγραφές θέλουν ένα άτομο, με δυο θα γίνει χάος, άσε δηλαδή που δεν έχουμε και πολλά παιδιά σήμερα- Μα ένα άτομο θα μείνει, Γιαννάκη. Εσύ θα έρθεις μαζί μου στο αμάξι να ξεφορτώσουμε ροδάκινα.
Μπακ του Μαρκ
“Τελικά ρε ψυχή δεν μου είπες, έμπαινες;”
Δεν ξέρω αν “έμπαινα”, ξέρω ότι από τη ζωή ενός εκπαιδευτικού γράφονται φαρσοκωμωδίες. Εκείνη τη θλιβερή ημέρα εξέπεσα από υπεύθυνος εγγραφώνε, πάνω που καμάρωνα για τα κλειδιά του φροντιστηρίου. Τώρα έχω μια αγριοροκού μαυροτσούκαλο να αποφασίζει ποιος θα στελεχώσει την υπερομάδα των θεωρητικών επιστημόνων.
Κι αυτός ο Σεπτέμβρης, αργεί ακόμα. Εκοίταα, κι ήτανε μακριά ακόμα τ’ ακρογιάλι, αστροπελέκι μου καλό, για ξαναφέξε πάλι. Μετά τις μαυροντίνες, τα λοκντάουν, τα σέβεναπ, μετά από έξι μήνες στέρησης πολιτικών δικαιωμάτων, περιμένω πώς και πώς να ξαναπιάσω τον κόκκινο μαρκαδόρο, να κάνω το πόιντ μου στα παιδιά, και να τον ξαναπετάξω με στυλ πάνω στην έδρα, σε φάση γάμευσα πάλι ο θεάρας. Ακόμα και με τους μαθητές που θα μου στείλει η αχώνευτη, περιμένω με αγωνία και λαχτάρα να φορέσω και πάλι το κουστούμι του διδάσκοντα. Ελπίζω να μου χωράει ακόμα.
Το μόνον της ζωής μου αρχίδιον.
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
.
So you think you can teach
.
Κάθε 1, 11 και 21 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
.
Δείτε & αυτό:
.
------------------------
--------------------
----------------
.
Ακολουθήστε μας στα social media
4 Comments
tomas to trenaki
July 25, 2020 6:26 pmRokakias thn hmera
July 26, 2020 10:44 amkypros
July 26, 2020 1:21 pmVaskika kalhnyxta sas
July 26, 2020 1:33 pm