*
Ο κύβος ερρίφθη. Άλεα γιάκτα εστ. Από το λατινικό γιάκεο, που σημαίνει ρίχνω, πετάω. Εξού και το eject στα κασετόφωνα. Εξού και το ejaculate. Με την καλή έννοια.
Έκανα ό,τι είχα να κάνω.
Και τώρα περιμένουμε την εκτέλεση.
Lasciate ogne speranza
Αφήστε πίσω σας κάθε ελπίδα, είχε πει στην “Κόλαση” ο Δάντης. Όχι ο Χρηστάρας, αυτός τα μόνα ιταλικά που ξέρει είναι βέντι κουάτρο μίλα μπάτσοι. Τέλος. Το πουλί πέταξε. Το πλοίο μπήκε στο λιμάνι. Το πλοίο πέταξε. Το πουλί μπήκε- καλά, ξέχνα το.
Άδειασα. Μάτωσα για να τις κάνω εξπέρ στην έκθεση. Εξπερ-μάτωσα. Και χτες τις είδα να μου λένε καλό καλοκαίρι. Έτσι απλά. Πόκερ φέις, όλες τους. Εκτός από την Ασπασία και την Ιζαμπέλα. Τα λέμε Σεπτέμβρη, κύριε. Αχ ναι, κύριε Γιάννη, τα λέμε Σεπτέμβρη.
Δεν είναι περίεργο που το έχουν σίγουρο ότι θα κοπούν. Με τρεις τόνους σε κάθε λέξη και σπειροειδή γραφή δίσκου της Φαιστού δεν περνάς πανεπιστήμιο. Είναι όμως περίεργο που θα με ξαναπροτιμήσουν. Θεωρητικά θα ευθύνομαι για την αποτυχία τους, αλλά εκείνες δηλώνουν ορκισμένες φασουλικές. Και στα σαρανταπέντε μου θα είμαι εδώ, λέει η Ασπασία. Η πιο παλιά μου μαθήτρια. Άλφα, βήτα, γάμα λυκείου και συνεχίζουμε, δέλτα του Νείλου, έψιλον εννέα, ζήτα νι, ήτα βήτα, γιώτα πέντε, κάπα κάπα ε το κόμμα σου λαέ.
The final cowdown
Με τη μαυροντίνα και τα σχετικά, έχουμε να γράψουμε διαγώνισμα από τότε που ο κόβιντ ήταν ακόμη μια σάχλα που θέριζε μόνο Κινέζους. Τους έβαλα σήμερα κάτι σαν προσομοίωση. Να βγάλουν μια περίληψη σε μισή ώρα, με επιτήρηση πάνω από την κεφάλα τους. Κι εγώ, ο πιο κλόουν εκπαιδευτικός στην ιστορία του αγωνίσματος, που με γράφουν κανονικά, που σηκώνονται μπροστά μου χωρίς να ζητήσουν συγγνώμη και πετάνε στο καλαθάκι τη συσκευασία από τις ρυζογκοφρέτες, και με παίρνει το τσαλακωμένο χρυσόχαρτο ξυστά από το κούτελο, σε φάση Νέο στο Μάτριξ, εγώ λοιπόν, ο σούπερ γκούφυ των διδακτικών αιθουσών, σε ρόλο επιτηρητή κέρβερου, δράκοντα, Ηλία του 16ου. Γελούσαν και τα μαρκαδόρια.
Κι αυτή η Ιζαμπέλα έχει κάνει κάτι μάγουλα από τις ρυζογκοφρέτες, κοντεύει να ξεπεράσει τη Μαγδάλω. Σαν αγελάδα έγινες μαρή, της λέω. Τουλάχιστον κάνε λίγο κράτει για να βγεις στην παραλία, αφού έτσι κι αλλιώς, με την τεμπελιά που σε δέρνει, στις πανελλαδικές θα πας άπατη. Θα είσαι the final cow down.
Σαν να βλέπω τα σχόλια, “ρατσιστής”, “σεξιστής”, “ομοφοβικός”. Βασικά στα νιάτα μου κοιτούσα πάντα κοπέλες μέτριες, όχι αστεράτες, για να μην τις κοιτάνε τα άλλα αγόρια κι έχω ανταγωνισμό. Ήμουν ομορφοβικός.
Βγάλαμε την καθιερωμένη φωτογραφία της χρονιάς μετά από ένα τέταρτο παρακάλια. Η Ιζαμπέλα με μαλλιά ανάκατα σαν τον Αλεξ από το Μαδαγασκάρη. Η Ελισάβετ με σακούλες ιξ ελ κάτω από τις βορειοβαλκανικές γαλάζιες ματάρες. Η Φόνη, όπως πάντα, να τρέμει από το άγχος, σε μια διαμήκη ταλάντωση, που την εναρμόνισε με το κούνημα της κάμερας. Μόνο αυτή βγήκε καθαρή, όλοι οι υπόλοιποι, θολούρα. Όλη η χρονιά σε μια φώτο.
Στην ανημπόρια της χαμένης μας ζωής
Σπαστικό είναι να νιώθεις ανήμπορος. Τη Δευτέρα θα ψάχνουν το αντώνυμο του χρηστικός, θα γράφουν χρήσιμος αντί για άχρηστος, και δεν θα είμαι από δίπλα να τους πατήσω μια γυναίκα μπάτσο να συνέλθουν.
Τις είχα συνηθίσει. Βρισκόμασταν με κλειστά μάτια, σαν τη Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα. Ήξερα κάθε φορά τι έρχεται κι από πού. Δυνατό φτάρνισμα σε σολ μείζονα, ίσον πίσω δεξιά, Ιζαμπέλα. Διστακτικό χέρι που είναι και δεν είναι, ίσον μπροστά κέντρο, Φόνη. Γκαρίδα από το πουθενά “ε κύριε, αυτό είναι ρατσιστικό που λέτε!”, ίσον πίσω αριστερά, Ασπασία. Μάτια που εγώ μιλάω κι εκείνα κοιτάνε του αγοριού απέναντι που πέφτει για κοιλιακούς με ανοιχτές κουρτίνες, ίσον κέντρο πίσω, Ελισάβετ. Τώρα πρέπει να προσαρμοστώ σε νέα δεδόμενα. Αφού λοιπόν τις χώρισα, αναθεώρησα.
Αν θέλω να τις ξαναδώ; Σίγουρα. Κυρίως όμως φοβάμαι την αλλαγή που θα έρθει τον Σεπτέμβρη. Το ίδιο φροντιστήριο, με άλλες φάτσες. Βλέπω να ξανάρχεται εκείνο το ταράκουλο που έπαθα το 2007 στην κατασκήνωση, πρώτη χρονιά ομαδάρχης. Αλλαξε η περίοδος, και από τη μια στιγμή στην άλλη έβλεπα τα ίδια σπιτάκια, τα ίδια γηπεδάκια, την ίδια τραπεζαρία, με εντελώς άλλα πρόσωπα! Με σόκαρε. Δεν ξέρω τι θάλεγε γι’ αυτό ο Μπίλι Κρίσταλ. Έβαζα τα κλάματα πάνω στο στύλο της σημαίας. Μέχρι που μου ήρθε μια μπάλα τέδερμπολ στο δεξί μάγουλο κι ίσιαξα. Από τότε έχω μια ουλή πάνω στο ζυγωματικό, που λέω στα κορίτσια ότι την απέκτησα σε καυγά στο δρόμο με αριστερόχειρα μποξέρ.
Ναι, είμαι αισθηματίας. Θέλω να τις ξαναδώ. Να μου πουν και να τους πω. Δακρυ μ’ ένα σαγαπώ. Που ‘ναι κόμπος στο λαιμό. Από την άλλη, αν τις ξαναδώ, αυτό θα σημαίνει πανηγυρικά ότι αποτύχαμε.Και άντε ξανά να διορθώνω γίνετε και φαίνετε. Χωρίς καμία πιθανότητα βέβαια να σιάξει το πράμα. Αφήστε πίσω κάθε ελπίδα.
Βράχος Σισύφου – οι θεοί, λέει ο Αλμπέρ Καμύ, το θεώρησαν μέγιστη τιμωρία (credits to Kostas Jumacas για την έμπνευση). Γιατί, λέει, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τη μάταιη, άσκοπη και απέλπιδα προσπάθεια. Τόσα χρόνια μαζί τους κουβαλάω τον βράχο του Σίσυ. Πες και θυ Θίθυ, που έλεγε κι ο τσιβδοσεφερλής. Βράχοθ θιθύφου.
Ο κύβοθ ερρίθφη...
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
.
So you think you can teach
.
Κάθε 1, 11 και 21 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
.
Δείτε & αυτό:
.
------------------------
--------------------
----------------
Ακολουθήστε μας στα social media
1 Comments
EKPAIDEVTIKOI DIKOS SINORA
June 12, 2020 3:34 pmΤο κείμενό σας όπως και τα προηγούμενα ουδώλως αποτελούν το καλύτερο, πόσο μάλλον το αντιπροσωπευτικότερο, δείγμα γραφής για την εκπαιδευτική κοινότητα. Θα σχολιάσουμε συνοπτικώς μόνο το παρόν άρθρο:
*Ejaculate, δηλαδή εκσπερμάτισις με την «καλή έννοια» δεν αρμόζει διόλου σε κείμενο που αφορά ανηλίκους χωρίς να επικεντρώνει εις την σεξουαλική διαπεδαγώγησίν των.
*Παρακάτω γράφετε τα εξής (παραθέτουμε): «Άδειασα. Μάτωσα για να τις κάνω εξπέρ στην έκθεση. Εξπερ-μάτωσα. Και χτες τις είδα να μου λένε καλό καλοκαίρι. Έτσι απλά». Επαναλάβετε την παραπάνω πρόταση φωναχτά για να διαπιστώσετε ότι πρόκειται για λογοπλασία αισχίστου είδους αρμόζουσα μόνο σε κείμενο πορνογραφικού περιεχομένου.
*Που στηρίζετε το γεγονός ότι θα «κοπούν» και μάλιστα θα σας προτιμήσουν ξανά, πόσω μάλλον όταν -όπως ομολογείτε ο ίδιος- εσείς θα ευθύνεστε προσωπικά για τη δικήν τους αποτυχία;
*Προς τι η σκωπτική διάθεση τα περιττά κιλά των μαθητριών σας; Σε μια ευαίσθητη ηλικία και σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη διά το μέλλον τους στιγμή είναι φυσικό να υπάρχουν διατροφικές ατασθαλίες. Εσείς ως παιδαγωγός θα έπρεπε να συμπαρασταθείτε στους μαθητάς σας αντί να τους παρομοιάζετε με υπέρβαρα μηρυκαστικά.
*Παρακάτω αναφέρετε πιθανή πηγή των δικών σας «ομορφοβικών» τάσεων ινά τη συνδέσετε με τις σεξιστικές σας θέσεις. Παρακαλούμε όπως εξαιρέσετε τα προσωπικά σας προβλήματα από την ιερή μαθησιακή διαδικασία. Με την παρούσα επιστολή δηλώνουμε επίσης ένθερμοι υποστηρικταί του κινήματος «Μπλάκ Λάιβς Μάττερ» και ουχί του «βλάξ λάιφ μάττερς».
*Ο στύλος της σημαίας όπως και η σημαία του Ελληνικού Έθνους αποτελούν σύμβολα ανδρείας και αγώνα. Δεν αρμόζουν δάκρυα παραγώμενα διά την απόλυσιν των μαθητών από το Γενικό Ενιαίο Λύκειο με διαγωγήν κοσμιοτάτην. Ο άνθρωπος ως ον είναι φτιαγμένο να πορεύεται εις τα μελλούμενα με θάρρος αντί να προσκολλάται μανιωδώς εις το παρελθόν.
χωρίς εκτίμηση
οι εκπαιδευτικοί Άνω Βρασνών
Άμορε Μίντο
Μπέριντεφ Τσεν