*
Έχετε ακούσει τη λέξη “askhole”; Είναι αυτός που σε πρήζει να ζητάει τη συμβουλή σου, και τελικά κάνει το αντίθετο απ’ όσα του λες.
Πάμε ανάγνωση.
Ντόιτσε Μάρκος
Ψυχή, τι να κάνω ρε φίλε, πες μου λίγο. Με ζητάει η Apple στο Μόναχο με τέσσερα χιλιάρικα το μήνα, αλλά η κάρεντ εταιρεία που δουλεύω μου δίνει δυόμισι χιλιάρικα για να κάθομαι Θεσσαλονίκη, να της γράφω μοντουλάκια από απόσταση τα πρωινά, και να κάνω ντόλτσε βίτα τα βράδια. Δεν ξέρω τι να αποφασίσω, άρχισα ψυχανάλυση εδώ και λίγες εβδομάδες, μήπως καταλήξω σε μια απόφαση, τίποτα.
Έχεις προβλήματα, Μάρκο, σε καταλαβαίνω.
Μην ειρωνεύεσαι ρε ψυχή, έχω σκάσει, αλήθεια σου λέω. Κοίτα, δεν κυνηγάω καριέρα, ούτε με ενδιαφέρει να ανεβώ στο κόρπορεϊτ λάντερ, αλλά φοβάμαι μήπως το γουρκ-φρομ-χομ μού κάνει ντιμοτιβέησιον, κατάλαβες;
Γιατί αυτοί οι μηχανικοί υπολογιστών μιλάνε σαν την αδερφή του Καντακουζηνού, δεν έχω καταλάβει. Τουλάχιστον ο Μάρκος έχει κάνει κι ένα ίντερναπαυτό στο Λονδίνο. Έξι μήνες, έξι μήνες. Γιατί όχι; Όταν ήμουν στο φιλολογικό, η άλλη η κοντή από τη Μονεμβασιά, ένα έτος μικρότερη, πήγε έξι μήνες εράσμους στο Πόρτο, κι όταν γύρισε, αποκαλούσε τον Ρονάλντο “πατριωτάκι”.
Αν μη τι άλλο, έχει πλάκα που μου ζητάει συμβουλές ζωής ένας τύπος που βγάζει σ’ ένα μήνα όσα χρήματα βγάζω εγώ σε έναν χρόνο κι όσες γκόμενες δεν έχω βγάλει εγώ σε όλη μου τη ζωή.
Δεν ξέρω ρε ψυχή, έτσι μου ‘ρχεται να το τρενάρω όσο μπορώ, μέχρι μια από τις δυο εταιρείες να μου πει άντε γ@μεύσου, άκυρη η πρόταση. Τι καλά που θα ήταν το σύμπαν να αποφάσιζε για μας, ε, ψυχή;
Φριζ.
Στην άψα της μάχης
Με τον πόλεμο των εικοσιέξι ημερών να μαίνεται, βλέπω ότι η ύλη είναι αδύνατον να καλυφθεί. Η μαυροντίνα μάς πήγε πίσω έτσι κι αλλιώς, και η ανακοίνωση των πανελλαδικών για 15 Ιουνίου μας αποτελείωσε. Οι τσούπρες μου την ψυλλιάστηκαν ότι θα μας μείνουν ενότητες στα χέρια, και ζητάνε να κάνω πρόβλεψη για τα θέματα των εξετάσεων.
Είμαι πολύ κακός στο να προβλέπω θέματα εξετάσεων – πάρα πολύ κακός. Το λέω και τ’ ομολογώ σε κάθε μου συνέντευξη σε φροντιστήριο, όταν με ρωτάνε εκείνο το ποια πιστεύετε ότι είναι τα αδύνατα σημεία σας. Στραβομάρα, αυτό είναι το αδύνατο σημείο μου. Όχι μόνο στα θέματα εξετάσεων, παντού. Εδώ και τέσσερα χρόνια παίζω νικητή τσάμπιονς λιγκ την Παρί Σεν Ζερμέν, τα μεγαλύτερα λουζέρια του παγκοσμίου ποδοσφαίρου μετά την εθνική Ελλάδος προ 2004 φάση. Στην αρχή της χρονιάς φώναζα ότι ο Φάνης με τη Νικολέττα θα έχουν παντρευτεί μέχρι το καλοκαίρι – χτες βράδυ μαθαίνω ότι χώρισαν. Για να μη θυμηθώ εκείνο το “αυτές έχουν πολύ μέλλον” που μου ξέφυγε όταν πρωτοάκουσα τις Hi-5.
Πέρυσι φώναζα να προσέξουν fake news και περιβάλλον, κι έπεσε δημοκρατία. Τους είχα τεντώσει να διαβάζουν Πολιτικά, κι έπεσε Πρωταγόρας. Άσε πια στην ιστορία. Εκείνο το “χέστε με ρε παιδιά με το Κρητικό και με τον πολιτισμό των προσφύγων, διαβάστε τα υπόλοιπα καλά κι αφήστε τις σάλτσες” (sic, Φασούλας, 7/5/19) ακόμα το βλέπω στον ύπνο μου. Όποιος με άκουσε, τριανταπέντε μονάδες κάτω.
Και τώρα ο πιο άστοχος σουτέρ από την εποχή του Σακίλ Ο’ Νιλ πρέπει να ρίξει buzzer beater τρίποντο από τα οχτώμισι μέτρα. Τώρα, που η μπάλα καίει. Έχω δυο εβδομάδες να καλύψω την ύλη δυο μηνών, και πρέπει να διαλέξω θέματα. Με έχουν γανιάσει με την ατομική ευθύνη, αλλά δεν τολμάω να προβλέψω ότι θα πέσει ατομική ευθύνη. Δεν έχω την ατομική ευθύνη να προβλέψω ότι θα πέσει ατομική ευθύνη.
.
.
Λετ γκόου
Και υπάρχει κάτι ακόμα χειρότερο από το να πρέπει να διαλέξεις σος:
Το να πρέπει να διαλέξεις παιδιά.
Υπάρχει μια κλασική άσκηση σεναρίου στο χόλυγουντ: Περνάς νύχτα με το αυτοκίνητό σου και συναντάς ένα φλεγόμενο σχολικό λεωφορείο, με παιδιά μέσα παγιδευμένα. Έχεις λίγα δευτερόλεπτα και μπορείς να σώσεις μόνο ένα παιδί. Ποιο θα σώσεις; Το κοριτσάκι; Το μαυράκι; Το ΑμεΑκι; Κανένα, γιατί είσαι χέστης και πατάς γκάζι να φύγεις, από φόβο μη σε συνδέσουν με το ατύχημα;
Οι απαιτήσεις των κοριτσιών αυξάνονται, όπως και το άγχος τους. Έρχεται η Ελισάβετ, η Ιζαμπέλα, θέλουν να δούμε λίγο άγνωστο μαζί. Και λίγο λατινικά, μου ζητάει η Φόνη, που ξαναδίνει με το παλιό. Ναι κορίτσια μου, εγώ έκθεση σας κάνω. Δεν πειράζει, σας ξέρουμε και σας εμπιστευόμαστε με κλειστά μάτια. Έχω λιώσει τώρα εγώ μ’ αυτό, τα ‘χω κάνει πάνω μου. Ναι κύριε, ναι, θέλετε να βρεθούμε δυο ώρες νωρίτερα την άλλη Τρίτη για άγνωστο;
Η μαγουλού Μαγδάλω ζητάει οι τρεις ώρες την εβδομάδα να γίνουν πέντε και έξι. Δεν “βγαίνω”, αλλά λυπάμαι την επένδυση δυο ετών πάνω της. Η silent killer Βίκυ θέλει εμβόλιμο τις Τετάρτες, ο Δημητράκης ο Χοακίν Φοίνιξ θέλει επίσης έξτρα μάθημα τις Κυριακές. Κι άσε πια τα γκεστ. Η περσινή μου αδυναμία, η Μέγκι, που φέτος με πούλησε για το Διακρότημα, λέει κύριε, σας εμπιστεύομαι πολύ, θέλετε να σας στείλω κάτι τρίωρα κριτήρια αξιολόγησης που έγραψα στο φροντιστήριο, να μου πείτε κι εσείς τη γνώμη σας; Φέρνει και δυο φίλες της μαζί, από δω η Θεανώ (ψηλή ξανθιά γαλανομάτα, πόκερ φέις), από δω η Δωροθέα (κοντή, σκούρα, γελάει και στον ύπνο της), κύριε Γιάννη, μάθαμε είστε πολύ καλός, θέλετε να μας κάνετε ένα τριωράκι αρχές περίληψης το Σαββατοκύριακο, στο φροντιστήριο δεν μας τα εξηγούν καλά.
Όλα αυτά είναι πολύ όμορφα και πολύ τιμητικά. Αν είχαμε Νοέμβριο, θα ήμουν ευτυχής. Αλλά έχουμε πρώτη φάκινγκ Ιουνίου. Δεν ξέρω ποια καρπούζια να αφήσω, για να μην πέσουν όλα μαζί τελικά. Θα μου πεις, κάποιες σε πληρώνουν, κάποιες όχι, απλώς τις έχεις στον εθελοντισμό. Ναι, άλλα κάποιες από τον εθελοντισμό είναι συνεπείς και ματώνουν, κάποιες που σε πληρώνουν πετούσαν αετό όλη τη χρονιά. Και το πιο βασικό: Κάποιες απέχουν ελάχιστα από τον στόχο, και μπορούμε μέσα σε δυο εβδομάδες να κάνουμε τη διαφορά. Για κάποιες άλλες, το επιπλέον ζόρι είναι χαμένος χρόνος –no chance. Ειδικά όταν ξέρω ότι θέλουν “ή Ψυχολογία, ή τίποτα”.
Κατά Μάρκον
Ψυχή, θα πάμε για μπάλα το βράδυ; Δε νομίζω, Μάρκο, έχω δουλειά. Πρέπει να ετοιμάσω δέκα σελίδες τεύχος έκθεση, από το οποίο όπως πάντα θα προλάβουμε να κάνουμε μόνο τη μιάμιση. Ψυχή, αύριο πρέπει να απαντήσω στην Apple στο Μόναχο. Κι εγώ πρέπει να πάρω στο λαιμό μου εικοσιμία τσούπρες. Έλα ρε ψυχή, θέλω τη γνώμη σου. Μάρκο, στη δίνω εδώ κι ένα μήνα τη γνώμη μου, μείνε εδώ και κάνε ζωάρα, λοιπόν, Πρωταγόρας έπεσε, αποκλείεται να ξαναπέσει, μας έμειναν μόνο- Λοιπόν, ψυχή, για να τελειώνουμε, κορώνα Apple, γράμματα Ξεσσαλονίκη- Λοιπόν, Μάρκο, για να τελειώνουμε, κορώνα Πολιτεία, γράμματα Ηθικά Νικομάχεια.
Μακάρι να ήμουν σαν εσένα ρε ψυχή, να μην είχα ούτε υποχρεώσεις, ούτε μόνιμη δουλειά, ούτε γκόμενες να με πρήζουν μείνε-μαζί-μου, κάνε-αυτό και κάνε-εκείνο. Αλήθεια, σε καμαρώνω πολύ που έχεις μόνο το τομάρι σου. Κάτσε δυο λεπτά να στείλω ένα μήνυμα στην Apple.
Askhole
.
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
.
So you think you can teach
.
Κάθε 1, 11 και 21 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
.
Δείτε & αυτό:
.
------------------------
--------------------
----------------
Ακολουθήστε μας στα social media
1 Comments
Ta paramythia tou pappou
June 1, 2020 2:00 pmΜια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό χωριό στις σκοτεινές πλαγιές του Αλντορφ. Οι κάτοικοί του ήταν απλοί χωρικοί που σαν τους καλούσε ο αυτοκράτορας να πολεμήσουν έπιαναν αμέσως από ένα τουφέκι ή ένα τσεκούρι και έτρεχαν να αντιμετωπίσουν τις στρατιές του Χάους.
Σε αυτό το χωριό γεννήθηκε λοιπόν το τριφαλλούδι.
Λέγεται πως όταν γεννήθηκε ήταν τόσο μεγάλη η ταραχή που ο κομήτης της Κασανδόρας έπεσε στις οκτώ κορφές και έκαψε ζωντανούς τους νάνους. Βλέποντας το τρομερό σημείο έτρεξαν οι χωρικοί να θυσιάσουν το δύστυχο νεογέννητο στο βουνό του χαμού για να κατευνάσουν τους θεούς τους. Επτά φορές το πέταξαν από το γκρεμό και τις τρεις επέστρεψε ζωντανό. Τις άλλες τέσσερις τις πήρε ο Χαστούρ ο ποδολάγνος στο υπόσκοτος για να ταίζει τους εφιάλτες των παρθένων τις νύχτες που ψάχνουν για γαμπρό.
Μια λύκαινα βρήκε το τριφαλλούδι πεταμένο σε ένα μαγικό ρυάκι και το μεγάλωσε σα δικό της παιδί. Αλλά μόλις κατάλαβε τι έκανε ήταν πλέον αργά. Δάγκωσε το τριφαλλούδι και του τα έκοψε σύριζα. Ξεπήδησαν όμως άλλα τόσα. Ήταν μικρά αλλά ήταν πολλά. Η λύκαινα συνέχισε να πολεμάει λυσσασμένη αλλά μάταια. Όσο πιο πολλά έκοβε τόσο πιο χοντρά και αγριεμένα ξεπηδούσανε...και την πηδούσανε. Μέρες δεκατρείς βάστηξε το κακό. Κανείς δε ξέρει τι απέγινε το τριφαλλούδι. Όσο για τη λύκαινα; Εμείς περάσαμε καλά και μάλλον αυτή καλύτερα.