- Απόλυτη.
- Ε;
- Απόλυτη.
- Δε σ’ ακούω.
- ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΟΛΥΤΗ!
- Α, καλά, μη φωνάζεις.
- Αφού είσαι κουφάλογο.
- Εντάξει, είμαστε και τρία μέτρα μακριά.
Στ’ αλήθεια, ποτέ δεν είχα δει τη silent killer Βίκυ από τέτοια απόσταση. Εγώ εδώ κι εσύ αλλού το ξημερώνουμε. Λες κι είμαστε στο γαμήλιο τραπέζι. Στο γαμοτραπέζι. Σηκώνομαι. Μαντιλάκι ντετόλ και μεταβολή. Πάω να φύγω. Στέκομαι στην πόρτα. Έχει ένα last goodbye φίλινγκ η όλη φάση.
Όλοι μας έχουμε βγάλει γκόμενα ουκ ολίγες φορές σε τέτοια συγκυρία.
- Πότε τώρα;
- Ε, θα δούμε.
- Θα αντέξεις ρε Βικάκι;
- Εσύ δεν ξέρω αν θα αντέξεις. Είσαι τόσο εξαρτημένος από τη δουλειά σου, σε βλέπω να βγαίνεις με μικρόφωνο και να παραδίδεις μάθημα από το μπαλκόνι σου.
Σοφά μιλάει ο σπόρος. Κάπου είχα ένα.
- Μην αφήσεις την αγάπη σου για τη δουλειά να σε παρασύρει. Κάτσε μέσα. Δεν αξίζει να αρρωστήσουμε κιόλας.
Έχει δίκιο ο σπόρος. Κάπως έτσι έγινε και την τελευταία φορά που αρρώστησα. Ήταν Φλεβάρης του 2008, είχα γνωρίσει τον πρώτο μου σοβαρό έρωτα μετά την Ασημίνα της πρώτης γυμνασίου, εποχές αθώες, πολύ πριν εμφανιστεί η Μαριάντζελα, που μου πρήζει τον εγκέφαλο από το ‘16.
Τη λέγανε Χριστίνα, την είχα γνωρίσει στο λεωφορείο για κέντρο, τα είπαμε δυο λεπτά, και κατέβηκε στη στάση ΧΑΝΘ. Πέρασα κι εγώ τις επόμενες δυο εβδομάδες περπατώντας έξι ώρες κάθε βράδυ στα 50 μέτρα εκατέρωθεν της στάσης ΧΑΝΘ, ακούγοντας σε λούπα στο κινητό το Through the Glass της Ξινόπετρας και το Breathless του Ιορδάνη Επιθυμόπουλου, που τότε ήταν τρέντυ. Κι εκείνο τον Φλεβάρη έκανε ψόφο... Το χειρότερο είναι ότι τη στιγμή της γνωριμίας μας έτυχε να έχω βγάλει το τζην μπουφάν και να είμαι μ’ ένα μπλε αμάνικο, με κάτι σπερματοζωάρια που άκουγαν τον αρχηγό τους να λέει “Bad news, we are in an ass”. Και για να είμαι σίγουρος ότι θα με αναγνωρίσει όταν την ξαναπετύχω, πέρασα όλες αυτές τις ώρες στην παγωνιά με το ίδιο αμάνικο (πώς λέμε με το ίδιο μακό).
Αμάνικο, λέγω. Στην παγωνιά. Έξι ώρες κάθε βράδυ για δυο βδομάδες.
Επιβίωσα από αυτό, ρε κορωνογατάκι.
Sweet home
Πίσω στο χτες. Φεύγοντας από τη Βίκυ περνάω από τα στενά του Ντεπώ. Ο κόσμος στο διάβα μου πάει τοίχο-τοίχο να μην τον πετύχω. Νιώθω σαν κάτι σκληρούς τύπους στα σαλούν του Λούκυ Λουκ, που κάθονταν μόνοι τους στο κεντρικό τραπέζι, κι όλοι οι υπόλοιποι στριμώγνονταν στις γωνίες. Μα γιατί, αφού φοράω μάσκα και γάντια. Χμ, ίσως θα έπρεπε να είχα επιλέξει τα διάφανα, τα μαστάρια της αγελάδας, αυτά τα μαύρα φέρνουν λίγο σε δέκατη εντολή. Κι αυτή η μάσκα δεν είναι χειρουργική. Μοιάζει με φουλάρι μουτζαχεντίν, σαν αυτό που φόραγε ο Σιανίδης στους Ράδιο Αρβύλα, προκαλώντας το σχόλιο του Σερβετά (π**τσαχεντίν).
Ήρθες πάλι, τρελό κορωναβάλι.
Εν τω μεταξύ στο σαλούν του Λούκυ Λουκ ούτε ένας δεν ανάβει τσιγάρο. Η πλαουζιμπιλιτέ θυσιάζεται στο βωμό της παιδαγωγικής, γιατί πάνω απ’ όλα είναι κόμιξ για παιδιά. Μπορεί να πέφτουν σαράντα πυροβολισμοί ανά καρέ, αλλά τσιγάρο ποτέ.Τυχεροί, που δεν χρειάζονταν το 1142. Αλήθεια, τι κάνει αυτή η ψυχή; Ζει ακόμα το 1142; Ζει ακόμα ο Σαββίδης με τον Μαρινάκη; Ζει ακόμα το νεξτ τοπ μπόρντελ;
Πάω να διορθώσω τις ασκήσεις της Μάγδας της μαγουλούς με τις ημιξαπλωτές οξείες που μοιάζουν με περισπωμένες (διπλωματία λέγεται, ξέρει η Μάγδα τι κάνει), την έκθεση της Ασπασίας Μήτρογλου με τα γίνετε και τα φαίνετε, της Περσεφόνης που γράφει σε βουστροφηδόν, της γλωσσοκοπάνας της Ιζαμπέλας, ότι οι άνθρωποι σε μια κοινωνία είναι κοινωνικοί άνθρωποι γιατί ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και η κοινωνία ανθρώπινα ανθρωποκεντρική.
Η ανθρώπινα ανθρωποκεντρική κοινωνία βέβαια επί του παρόντος κρέμεται από τα κάκαλα λοιμωξιολόγων πάνω από φουτουριστικά εργαστήρια που κάνουν το λαμπ του Τόνυ Σταρκ να μοιάζει πιο αλ τσαντίρι απ’ το παπουτσάδικο του κυρ Αντρέα στην Άθωνος. Αλλά εμείς τη δουλειά μας, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι ηθική, τι είναι αρετή, και τι είναι ηθική αρετή.To do is to be (Πλάτωνας), To be is to do (Αριστοτέλης), Do be do be do, Φρανκ Σινάτρα.
Κ-ά-ι το μ-ο-ι-ν-ί χτε-νί-ζε-τάι, που έλεγε ο Χάρυ Κλυν.
Μπα
Γιάννη, λέμε να μείνουμε σε αυστηρή καραντίνα, μου λεει η Μάγδα. Καλά, μπορούμε να κάνουμε μάθημα μέσω ίντερνετ, αν θέλεις. Μπα.
Γιάννη, λέω να διακόψουμε τις συναντήσεις μας, μου στέλνει στο μέσεντζερ η Ασπασία. Καλά, θες να σου στέλνω ασκήσεις να τις λύνεις μόνη σου και να μου τις στέλνεις; Μπα.
Γιάννη, σπίτι μου έχω τον πατέρα μου άρρωστο, μου λέει ο Δημήτρης, το νέο μεταγραφικό απόκτημα (βλ. So you think you can teach 42: Ως πού θα έφτανες;), εγώ δεν φοβάμαι, αλλά οι επισκέψεις είναι επικίνδυνες. Οκέι, θες να βρισκόμαστε κάπου έξω, τηρώντας φυσικά την απαραίτητη απόσταση μεταξύ μας; Μπα.
Τόσο αδιαφορία ούτε ο παρατατικός της λατινικής (ama-ba-m, dele-ba-m κλπ)
Πώς περνάει η μέρα; Λες να κάνω μια προσπάθεια να βρω τη Μαριάντζελα; Μπα. Γκόμενα που σου κάνει τη δύσκολη ούτως ή άλλως, λες να βγει μαζί σου τώρα, που έχει και δικαιολογία;
Τρία μέτρα απόσταση, ποινικοποίηση αγκαλιάς, χαδιών και φιλιών, αποχή από το σχολείο, τη δουλειά, το διάβασμα, οι επαφές μας στην κατάψυξη, οι φίλοι μας στο βλέπουμε και στο διαβάστηκε. Δεν τα βλέπω για πρώτη φορά όλα αυτά. Κάπως έτσι είμαστε χρόνια τώρα. Κουτί μάς έκατσε η κορώνα. Μάλλον υπήρχε ήδη. Στο κεφάλι μας.
Κορώνα στο κεφάλι μας.
.
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
.
So you think you can teach
.
Κάθε 1, 11 και 21 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
------------------------
--------------------
----------------
Ακολουθήστε μας στα social media
8 Comments
BERN ΜΑΔΕΡ ΧΑΚΕΡ BERN
March 22, 2020 2:31 pmΜπλακ ντορ Τσικίτα
March 22, 2020 2:52 pmΕΙΧΑ ΚΑΤΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΡΕ ΜΠΡΟ ΠΟΥ ΒΟΥΣΤΡΟΥΦΗΔΕΥΑΝ ΑΛΛΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΛΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΠΗΚΑΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ. ΟΙ ΠΙΟ ΚΑΛΟΙ ΜΠΗΚΑΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΩΡΑΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ (ΜΕ ΒΙΚΕΣ, ΧΡΙΣΤΙΝΕΣ, ΜΑΡΙΑΤΖΕΛΛΕΣ, ΜΑΡΙΕΣ, ΑΝΝΕΣ, ΓΙΩΡΓΟΥΣ, ΤΑΚΗΔΕΣ, ΤΕΛΗΔΕΣ, ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥΣ - ε δεν ήταν όλοι οι συμμαθητές μου αγόρια-). ΑΜΑΝΙΚΟ ΕΧΩ ΝΑ ΒΑΛΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΤΟΣ ΑΛΛΑ ΞΕΡΩ ΤΟ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΤΣΑΡΑ ΤΟΥΣ ΤΟΥΜΠΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΜΠΡΑΤΣΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ.
ΓΚΟΝΤΜΠΑΪ ΔΕ ΘΑ ΠΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΝ ΚΟΡΩΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΚΙΖΩ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΧΕΙΜΩΝΑ. ΩΩΩΩ ΠΑΟΚΑΡΑ ΕΧΩ ΤΡΕΛΑ ΜΕΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ, ΚΛΕΙΣΑΝΕ ΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ, ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΚΑΙ ΚΥΠΕΛΛΟ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟ ΛΕΥΚΟ.
MPAMPIS LORD OF CONSTRUCTION
March 22, 2020 2:54 pmBackdoor Nikitas
March 24, 2020 9:00 amBackdoor Nikitas
March 28, 2020 11:56 amΓΓ
March 28, 2020 3:11 pmΜΠΑΜΠΗΣ ΚΤΗΝΟΣ
March 30, 2020 2:57 pmΔιαστρικός άντρακλας
March 30, 2020 3:00 pm