.
Από τον Γιάννη Φασούλα *
Τι γράφεις τόση ώρα; Με ρωτάει ο Κώστας. Και γιατί τα γράφεις στον καρπό;
Κώστας ίσον τέως συμφοιτητής μου, τον οποίο πλέον συναντώ αποκλειστικά στο κομμάτι Καμάρα-Λέσχη και πουθενά αλλού. Πηγαίνει να φάει δωδεκάμισι το μεσημέρι νταν, για να μη στήνεται στην πολυκοσμία και για να μη διατρέξει τον κίνδυνο να τσακωθεί στην ουρά με τους πιτσιρικάδες που κάνουν τους χαζούς και πηγαίνουν και στήνονται πλάι σου από το πουθενά, προσπερνώντας τους πενήντα που στέκονται πίσω σου.
Βασικά είναι “πρώην” συμφοιτητής μου, όχι “τέως”. Τέως πρωθυπουργός είναι ο Τσίπρας, πρώην πρωθυπουργοί είναι όλοι μέχρι τον Μαυροκορδάτο.
Τον Κώστα τον γνώρισα εκείνη τη 2η Οκτώβρη, που εξεταζόμασταν στο πτυχιακό των αρχαίων. Πέντε άτομα σαν ομάδα Ρουκ Ζουκ μπροστά στο ιερό τέρας που λέγεται Ρεγκάκος. Πότε γεννήθηκε ο Πίνδαρος, παιδιά; Οι άλλοι τρεις μούγκα, η Ελενίτσα μάλιστα έβαλε τα κλάματα,εγώ χαζοψέλλισα κάτι σαν “τέλη 6ου αιώνα...” κι ο Κώστας συμπλήρωσε “το 522 ή το 518 π.Χ. στις Κυνός Κεφαλές, συνοικισμό της Θήβας, γιος του Δαΐφαντου και της Κλεοδίκης, η γέννησή του συνέπεσε με τη γιορτή των Πυθίων”.
Έτσι γνώρισα τον Κώστα.
8 Μαρτίου
Στο καρπό τα γράφω για να μην τα ξεχάσω. Γράψ’ τα σ’ ένα τετράδιο, χάθηκαν τόσα- Άσε, ξέρω, μην επεμβαίνεις, έτσι δουλεύει το σύστημα. Ναι ο αριστερός μου καρπός συχνά θυμίζει βραχίονα Σκαρμούτσου. Μου καλάρεσε στην κατασκήνωση που γράφαμε ο ένας L.F.E. και Β.F.F.E. πάνω στο κερκιδικό οστό του άλλου, μοιάζει με τατού, που όμως εύκολα ξεφορτώνεσαι, οπότε συχνά θα δεις την τουντού λίστα μου εκεί πάνω.
Γράφω πόσα πολλά δεν μου κολλάνε στους διαλόγους των κοριτσιών.Θα γράψεις άρθρο για τη μέρα της γυναίκας; Έτσι λέω. Και; Και, σκοτώνονται για την τανάπου την πατριαρχία, που αποκαλεί τη Σακελλαροπούλου “κυρία Πρόεδρε” αντί για προεδρίνα, ενώ μες στο αμφιθέατρο η μία αποκαλεί την άλλη “ρε φίλε” και “ρε μ@λ@κ@”, άσε το άλλο, που προσπαθούν να με πείσουν ότι πέρασαν άσχημα με τη χρήση διατύπωσης “επιδείχτηκα στη δουλειά όλη μέρα”, και γενικά-“Επιδείχτηκα” λένε, είσαι σίγουρος; Ε, περίπου, με ξέρεις τώρα, οι κακές λέξεις δεν είναι του χαρακτήρα μου- Ναι, η σεμνοτυφία σε μάρανε, άντε μίλα σαν άνθρωπος. Όχι Κωστάκη, κάνεις λάθος, το επίπεδο λόγου ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. Τζον, τρέχεις στη λέσχη με τάπερ, η καθαρεύουσα δεν θα σε σώσει. Κωστάκη, δεν ξέρεις, η γλώσσα μας είναι η ταυτότητά μας και το πρόσωπό μας στον έξω κόσμ– Ώπα, ερχεται το 2Κ, σ’ αφήνω Τζον.
.
.
Ο Κώστας επιβιβάζεται στο λεωφορείο υψηλού κινδύνου (Αγ. Παύλος – Ιπποκράτειο – Θεαγένειο – ΑΧΕΠΑ – Σταθμός). Κάτσε, φωνάζω, κι εγώ αυτό παίρνω. Μέχρι να καταλάβω τι γίνεται, είχαν περάσει πολύτιμα δευτερόλεπτα. Πού να μπεις; Αρχίζω τα παρακάλια. Ρε παιδιά, κάντε λίγο πιο ‘κει! Δεν κουνιέται κανένας. Ρε σεις, πάντε πιο μέσα, άδειο είναι! Πάλι κανένας. Τρέχω στη μεσαία πόρτα. Καθρεφτίζομαι στο τζάμι με τα Ηθικά Νικομάχεια στο άλλο χέρι, το αζωγράφιστο, και ξυπνάει ο Μαρωνίτης. Με συγχωρείτε, μήπως θα ήταν εύκολο να συμπτυχθούμε κατά το δυνατόν προς τον διάδρομο; Ανοίγει η θάλασσα στα δυο, λες κι είμαι ο Μόουζες, μια γιαγιά μάλιστα σηκώνεται να μου δώσει τη θέση της.
Ήταν ένα μάτζικ σπελ στο οποίο τότε δεν έδωσα τη δέουσα σημασία.
Τρίτη απόγευμα
Έξω ρίχνει γατόσκυλα. Υπό μάλης τα τεύχη για τον θεματικό κύκλο brain drain για να μη βραχούν (ειρωνικό αν σκεφτείς τι σημαίνει drain), διασχίζω την Εγνατία με στιπλ, φτάνω στη στάση Καμάρα, την απέναντι, προς ανατολικά, κωδικός ΟΑΣΘ 01052. Κοντή γαλανομάτα με κρίκο ανάμεσα στα ρουθούνια, αυτά τα τσάνκι λευκά χοντροπάπουτσα, το μεγαλύτερο έγκλημα της μόδας από την εποχή που έγιναν τρέντυ οι λαστιχένιες γαλότσες, και κάλτσες γκρι σηκωμένες ως το γόνατο, όπως αυτές που φορούσα στο γυμνάσιο, γιατί θαύμαζα τον Τζιανλούκα Παλιούκα. Πάνω στη φούρια μου ξεχνάω τύπους και υπογραμμούς. Κοπελιά, σε πόση ώρα έρχεται το λεωφορείο; Η κοπελιά σηκώνει τους ώμους και ρίχνει τα μάτια στον κάδο, αυτόν τον μπλε με τα ανακυκλώσιμα, που βγάζει πόδια κι εξαφανίζεται πριν από κάθε πορεία αντιεξουσιαστών.
Ντάξ λέω, αναμενόμενο.
Λόγω τιμής
Κύριε, αυτός είναι ο ξάδερφός μου, ο Μάνος, λέει η Επιστήμη, δυσπιστώ βέβαια, γιατί σαν πολύ να χαζογελάει, ο ξάδερφος εννοείται, όχι η Επιστήμη, η Επιστήμη δεν μειδιά ούτε με φτερό στην πατούσα, βλ. So you think you can teach 37, εκεί που δεν το περιμένεις. Τέλοσπάντων, ο ξάδερφος Μάνος μάλλον παίζει διπλό παιχνίδι, μου ζητάει να μείνει στο μάθημα ως εξωτερικός ακροατής δίπλα στην αγαπημένη του εξαδέρφη, ας μείνει λέω. Πάει ένα εξάμηνο που δεν έχω δει καινούρια φάτσα εκεί μέσα, από τον Σεπτέμβριο που καλωσόρισα τη γλωσσοκοπάνα την Ιζαμπέλα, που ήρθε φέτος στη θέση της άλλης γλιστρίδας, της Μέγκι, που μας πούλησε για το Διακρότημα.
Όλοι οι εξάδερφοι λέγονται Μάνοι, τι διάολο.
Η ύπαρξη νέας μούρης στο Καβούρις με κάνει να προσέχω λίγο τον τρόπο μου. Η ζακέτα σήμερα δε βγαίνει, μένει κι επιμένει πάνω από το ξεχειλωμένο αμάνικο, χρησιμοποιώ τσίλικους μαρκαδόρους, τους οποίους κλασσικά θα πετάξω με διπλό τόλουπ πάνω στην έδρα μόλις κάνω το point μου, σε φάση καθάρισα πάλι ο θεάρας, δοξάστε με, απολειφάδια. Και κυρίως προσέχω το επίπεδο λόγου μου. Ούτε ανέκδοτα με το κροκοδειλάκι, ούτε τίποτα.
Ας ανακεφαλαιώσει κάποιος το περιεχόμενο της προηγούμενης συνάντησης. Ξεκινά το φύτουλο η Ελισσάβετ, όπως πάντα μνήμη Σέλντον Κούπερ και τάξη στο κεφάλι της, λες κι έχει πάρει το χαπάκι του Μπράντλεϊ Κούπερ στο Limitless, γράφω τις λέξεις-κλειδιά και ζητάω συνώνυμα, αντώνυμα, αναδιατύπωση ώστε να συμπυκνώσουμε τον λόγο με απαλοιφή των περιττών, αυτά που σε άλλη περίπτωση αποκαλώ “βγάλτε το ξίγκι από την πρόταση”. Μάνο, λέω, μπορείς να παρακολουθήσεις; Ναι, ναι, κύριε, φυσικά, μου αρέσει κιόλας, λέει. Έχω πάρει φόρα, κορδώνομαι σαν τον Μπάγεβιτς που κατάπινε μπαστούνια, εντοπίστε μου λέω πέντε τεχνικές επίκλησης στο συναίσθημα, σε άλλη περίπτωση θα έλεγα βρείτε μου πού πέφτει γλείψιμο, κάντε λίγο φρρρρρ φανταστικέ τροχονόμε, αλλά όχι, σήμερα έχουμε γκεστ, προσέχουμε.
Πέρασε μιάμιση ώρα και δεν κουνήθηκε φύλλο. Ούτε η ζουμπουρλοΓεωργία έβγαλε κινητό, ούτε η Ασπασία καθρεφτάκι, ούτε η Ιζαμπέλα μασούλησε ρυζογκοφρέτα, ούτε η Ελισσάβετ βλεφάρισε του αγγουριού απέναντι, που λέει κι ο φίλος μου ο Βασιλάκης, ο μόνος κολλητός που έχω από το χωριό μου στη Λάρισα, παγκόσμιος πρωταθλητής λογοπαιγνίου με καριέρα ιχθυοπώλη στον Σκλαβενίτη.
Το ξόρκι είχε θεαματικά αποτελέσματα. Το επίπεδο λόγου κάνει θαύματα.
Άλλη μια ευκαιρία... Καλέ κυρία...
Στη στάση Ευζώνων η ίδια κοπέλα. Δεν ξεχνιέται αυτή η φάτσα, ούτε αυτή η κάλτσα.
.
Λέω να δοκιμάσω να επιβεβαιώσω το πείραμα. Αποκλείεται να με θυμάται, η βροχή σταμάτησε, το wet look του ταλαίπωρου (σε φάση Μέμος Μπεγνής στο Μη μου λες αντίο) έδωσε τη θέση του σ’ έναν ξαναμμένο από την υπερένταση σούπερ γκούφυ, έχω βγάλει και τη ζακέτα κι έχω μείνει με το αμάνικο. Με συγχωρείτε, μήπως έχετε κάποια πληροφορία σχετικά με την άφιξη των γραμμών; Βγάζει το μαραφέτι, συγγνώμη, την ηλεκτρονική συσκευή εννοώ, για ποια γραμμή ενδιαφέρεστε, με ρωτάει, το 31 και το 10 έρχονται σε πέντε λεπτά, θέλετε να κοιτάξω και τα υπόλοιπα;
...
Τι έγινε Κωστάκη;
.
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη*
.
So you think you can teach
.
Κάθε 1, 11 και 21 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
------------------------
--------------------
----------------
Ακολουθήστε μας στα social media
3 Comments
MPAMPIS ASCENDED
March 11, 2020 8:21 pmΥΓ: ΜΠΡΟ... ΕΓΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΔΕΝ ΚΟΡΟΗΔΕΒΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΜΕ ΥΔΣΕΛΞΙΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΗΞΕΡΑ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 200 ΚΙΛΑ ΜΕ ΔΙΣΛΕΞΙΑ ΣΟΣΤΟΣ ΣΥΦΟΥΝΑΣ ΤΟΥ ΚΑΤΣ ΠΑΛΑΜΕΣ-ΓΥΡΙΣΤΗ ΚΛΟΤΣΙΑ-ΧΑΝΤΟΥΚΕΝ-Κ ΜΠΡΟΥΤΑΛ ΦΑΤΑΛΙΤΗ.
Feel the BERN
March 11, 2020 8:23 pmΟ Σάντερς έδωσε και δίνει ηρωικό αγώνα. Τίμιος, σωστός, λιτός, δωρικός, χομπίστας, δίνει τον αγώνα τον καλό. Ούτε μισόλογα, ούτε ναι μεν αλλά, ούτε κάτσε αδερφέ να τα βρούμε. Ουάν σολούσιο ρεβολούσιο. Και δωρεάν τα πανεπιστήμια, και κανόνισμα το χρέος των φοιτητών και Ε.Σ.Υ (και η γάτα μου μαζί. Σαντερόγατο, ξύλο με Μπιντενόσκυλους όλη μέρα και δε ξέρουνε ποιον έχουνε πατέρα) και φόροι στους υπερπλούσιους.
Τον άλλο τον Μπιντεν τον έκανε endorse μέχρι και η κυρία Κούλα που δε ξέρει που πέφτει το Κλίβελαντ και τον έχει χαρτζιλικώσει το μισό Σίλικον Βάλεϊ (Βάλεϊ, βγάλεϊ). Βγαίνουν και τα πρωτόζωα αμοιβαδοβακτήρια του 538 και σου λένε η επανάσταση θα αργήσει 4 ή 8 χρόνια και πως το ματς δε γυρνάει. Δε πειράζει αδέρφια, μαθημένα τα βουνά στα χιόνια (και τα τρομπόνια). Αλλά θα γυρίσει ο τροχός και θα τα φέρει βόλτα τελικώς. Στο κάτω, κάτω vote blue no matter who (ξες ε που και που...) και πίτσες μπλε θα προσέθετα. Έχει ο θεός. Απλά ευχηθείτε να έχει αρκετό γιατί εμείς ρε συντρόφια δώσαμε.
Λουκία
March 11, 2020 9:51 pm