Από τον Γιάννη Φασούλα *
Απόγευμα Τρίτης, η τάξη δεν είναι σε μεγάλα κέφια.
“Κύριε τώρα γιατί πρέπει να μάθουμε επιχειρηματολογία”;
Καλή μου Ιζαμπέλα, τι ερώτηση είναι αυτή; Να σου θυμίσω μια τυπική σκηνή ανάμεσα σε σένα και τον Φάνη. Αγάπη μου, σου τα ‘χω μαζεμένα, με αγνοείς συνεχώς. Πότε ρε Ιζαμπέλα, πες μου μια φορά που να με είδες να σε αγνοώ! Και τότε εσύ λες αυτό που ισοδυναμεί με λευκή πετσέτα, με λευκή σημαία, με λευκή μπισκότο, δεν ξέρω, καλύτερα να μην έλεγες τίποτα, είναι σαν να ρίχνεις τον βασιλιά στο σκάκι, σαν να κατεβαίνει ο Άρης στο Καραϊσκάκη, είναι ξεφτίλα, κάνει τις ανακωχές της Κομπιέν και του Κουτ-Ελ-Αμάρα να μοιάζουν ηρωικές Έξοδοι του Μεσολογγίου στις Θερμοπύλες:
“Ε, πολλές τώρα, δε θυμάμαι”
Δεν υπάρχει “δεν θυμάμαι”. Φερμπότεν. Το μυαλό υπακούει σε τόπο, χρόνο, πρόσωπα, αν είναι αλήθεια ή όχι, αδιάφορο. Δουλεύω στο αστεροσκοπείο του Φουτζιγιάμα, δίπλα στον μεγάλο σεισμολόγο Ακίρα Κουροσάβα. Τέλος. Αν ακούγεται αληθινό, είναι αληθινό. Αυτό λέγεται τεκμήριο. Καλύτερα πες του, με παραμέλησες τότε που με άφησες μόνη μου στα γενέθλιά μου για να πας να δεις Ελλάδα-Κόστα Ρίκα. Τα γενέθλιά σου βέβαια πέφτουν Δεκέμβριο, και τον Φάνη τον πρωτογνώρισες ένα χρόνο μετά, στη συναυλία Locomondo στο Φράγμα της Θέρμης, αλλά δεν θα το σκεφτεί αυτό, έχεις τον λόγο μου, θα πει yes darling, κι αύριο θα έρθει να σε πάρει με μια σακούλα κρουασανάκια βανίλια από τη farina, σαν δαρμένο σκυλί ”με κατσιλωμένα τ’ αυτιά”, που έλεγε κι η γιαγιά μου.
Α, ώστε γι αυτό μας κάνουν οι άντρες ό,τι θέλουν, λέει η Ιζαμπέλα. Δεν θα τον ξαναφήσω να μιλήσει. Είσαι χαζή; Αν του απαντάς στα ίσια, τον πονάει χειρότερα. Αν σου γκαρίξει ότι είσαι φωνακλού, κι εσύ του απαντήσεις ναι, αλλά έχω ωραίο κώλο, το σκορ είναι 1-1 (βέβαια, το παράδειγμα είναι ατυχές, γιατί ο κώλος είναι εκτός έδρας γκολ και μετράει διπλό). Αν όμως του απαντήσεις “Εγώ φωνακλού; Εσύ είσαι αυτός που γκαρίζει”, τότε είναι 1-0 για σένα, γιατί ακύρωσες το δικό του με τη χρήση VAR (Very Amusing Rhetoric).
Καλά, οι language nerds θα μου κάνουν κορνίζα.
Κατενθουσιασμένη η Ελισάβετ παίρνει θάρρος για να τα χώσει στον δικό της, τον μαθητή του 20, τον ούγκανο της θετικοτεχνικολογικής. Το φεμινιστικό κίνημα φουντώνει, και το έδαφος είναι ταμάμ για το ντιμπέιτ της ημέρας.
Δίκη για ξυλοδαρμό
Κάπως έτσι ο μπακ-ντορ Νικήτας κάθεται στο σκαμνί για τη βιαιοπραγία σε βάρος της γυναίκας του. Ο μπακ-ντορ Νικήτας είναι ένα άγαρμπο κριάρι που θυμίζει μπασκετμπολίστα που πάχυνε απότομα αφότου βγήκε στη σύνταξη, σε φάση Τσαρλς Μπάρκλεϊ ή Μάτζικ Τζόνσον, το δε παρατσούκλι του προέρχεται από την καψούρα του με το τελευταίο θρανίο (μετά που τελειώνει το μάθημα αφήνει πάντοτε μια στάμπα ιδρώτα στη μπαλκονόπορτα). Στο ρόλο της γυναίκας του, ο κολλητός του, ο Μάριος, ένας ρεντμπουλόβιος μισοριξιάς με μουστάκι δωδεκάχρονου, που δεν μιλάει για κανέναν απολύτως λόγο, ό,τι πρέπει για θύμα. Δικαστής η Σούλα, μια κοντή με γυαλιά και αφέλειες, ταμάμ για πρόεδρος της δημοκρατίας (ή προεδρίνα, ούτε ξέρω πλέον), με λέγειν Θωμά Μάτσιου με επιρροές από Αλέξη Γεωργούλη. Πολιτική αγωγή η Ελισάβετ με τη Γεωργία, καλές μαθήτριες, αλλά και ταπεινά φασκόμηλα. Συνήγοροι υπεράσπισης η Ασπασία με την Ιζαμπέλα. Η Ασπασία είναι σπίρτο στον λόγο, αρκεί να μην είναι γραπτός, η Ιζαμπέλα είναι μυθομανής γλωσσοκοπάνα που σκαρφίζεται σημεία και τέρατα για να ξεχέσει τη γυναίκα του Νικήτα εν είδει υπερασπιστικής γραμμής, σαν να βλέπεις τον Ζάουτερ στη Νυρεμβέργη να πάει να βγάλει λάδι τον Φον Ρίμπεντροπ απλώς και μόνο θάβοντας πατόκορφα τον Μολότοφ.
Τα μικρά αντιλαμβάνονται ότι είναι πολύ εύκολο στη δικαιοσύνη να σκοράρεις στο ίδιο σου το τέρμα. Η όλη δίκη είναι ένα ντεμαράζ αυτογκόλ, κάτι σαν το 149-0 στο ντέρμπι της Μαδαγασκάρης το 2002. Οι κατήγοροι τον αποκαλούν “βλαμμένο”, το τσιμπάει η υπεράσπιση και επικαλείται ψυχολογικά προβλήματα. Η υπεράσπιση αναφέρει χρόνιο θέμα“ εξάρτησης από ουσίες”, το βουτάει η κατηγορία και τον χρίζει πρεζόνι. Η κατηγορία τον αποκαλεί “διακόσια κιλά ελέφαντα που δεν σηκώνεται από την καρέκλα”, το παίρνει η υπεράσπιση και του δίνει το ελαφρυντικό της χρόνιας ανεργίας. Η υπεράσπιση πάει να κατηγορήσει τη σύζυγο για παραμέληση τέκνων (“έχει ξεχάσει τι φάτσα έχουν τα παιδιά της”), το παίρνει η κατηγορία, “ε και τι να κάνει η γυναίκα, αφού μόνο αυτή δουλεύει εκεί μέσα!”.
Σε κάποια φάση η Ελισάβετ με τη Γεωργία μοιάζουν με εκείνον τον ταλαίπωρο κιθαρίστα στην παραλία, που του λες “παίξε κάτι, ό,τι να ‘ναι”, κι εκείνος απαντάει “ε, τώρα δε μού ‘ρχεται τίποτα”.
Σε δίκη ενδοοικογενειακής βίας η λέξη “βία” δεν ακούστηκε ούτε μια φορά.
Σε δίκη ενδοοικογενειακής βίας η λέξη “βία” δεν ακούστηκε ούτε μια φορά.
Αντιλαμβάνεσαι ότι η δικαιοσύνη, όπως και η εκπαίδευση, είναι θέμα προσώπων.
Πόρισμα
Ο μπακ-ντορ Νικήτας τη γλιτώνει με το αθωωτικό 7-4, αφού η υπεράσπιση τού έδωσε την δικαιολογία της συναισθηματικής απόρριψης και της πλημμελούς συνεισφοράς στον γάμο εκ μέρους της συζύγου (“τον έχει γραμμένο στον πέο της” είπε η Ασπασία, αλλά το συμμαζέψαμε), τον βρασμό ψυχής (“εντάξει, θόλωσε το μάτι του, σε όλους συμβαίνει”) και το ελαφρυντικό της ασταθούς ψυχικής υγείας (“κυκλοφορεί με ταβόρ στην κωλότσεπη” τον μέμφθηκε η Γεωργία, το μάζεψε από κάτω η Ιζαμπέλα και το έφερε στα μέτρα της υπεράσπισης).
Η Ελισάβετ με τη Γεωργία λένε θα καταθέσουν έφεση.
Να δω σε τι κατάσταση θα κυκλοφορεί ο Μάριος μέχρι τότε.
.
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη*
.
So you think you can teach
.
Κάθε 1, 11 και 21 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
------------------------
--------------------
----------------
Ακολουθήστε μας στα social media
