Από τον Γιάννη Φασούλα *
Η κοπή πίτας και ο συνοδευτικός εκκλησιασμός στο δημοτικό φροντιστήριο είναι σαν εκείνη τη διαφήμιση με τη Σοράγια στο Τζιμπουτί. Διπλή πίκρα. Αν η κατήχηση εξόντωνε εμάς, που διαβάζαμε Παπανούτσο και παίζαμε ξύλο για μια θέση παραστάτη την 28η, φαντάσου για τι βασανιστήριο σιδηράς παρθένας μιλάμε σήμερα, όταν από τα Apple Earpods των παιδιών ακούγεται πνιχτή μεν ευκρινής δε η φωνούλα του Hawk. Και το πρόβλημα είναι ότι, τζαμπαντάν φροντιστήριο που απασχολεί εθελοντές φιλολόγους, δύσκολο να βρει παπά. Διότι ο εκπαιδευτικός δουλεύει τζάμπα, ο παπάς ποτέ.
Είναι η μέρα που πέφτουν οι μάσκες, μισοξυπνάνε οι δεσμώτες στο σπήλαιο. Μέχρι σήμερα λέγαμε κι ευχαριστώ που βρέθηκε ένας χριστιανός να μας αναθέσει τμήμα. Σήμερα βλέπουμε ότι παρά το κεφάλι του Μεγαλέξανδρου στην πόρτα, τα Αντιδημαρχία Κοινωνικών Υπηρεσιών στη βεβαίωση προϋπηρεσίας και άλλα τέτοια ψαρωτικά, είμαστε τόσο άλφα τοπικό, που δεν μας καταδέχεται ούτε ο Πανίκας της καρδιάς μας, που κάνει αγιασμό πιο γρήγορα απ’ τον ίσκιο του και ξεπετάει 125 εκπαιδευτικά ιδρύματα σε ένα πρωινό. Το μυαλό αρχίζει να πετάει σε καλοκαιρινές μεταγραφές στον Μπαχαράκη, στο Διακρότημα και στο Κύτταρο.
Είμαστε οι Πογκμπά των εκπαιδευτικών.
Φέτος σταθήκαμε τυχεροί, έχουμε τον παπα-Θόδωρο, έναν τεράστιο και στις τρεις διαστάσεις πάτερ με κοτσίδα και μάτι μονίμως γαρίδα από τα λιβάνια, ο οποίος αν δεν ήταν αυτό που είναι θα έκανε μεγάλη καριέρα σαν πόρτα του Ρουβά που αστράφτει σφαλιάρες στον Καντακουζηνό. Κρυφοκοιτάει το κείμενο της Θείας Λειτουργίας μέσα από τάμπλετ, με τις απαραίτητες προσθήκες. Ελέησον και σώσον ημάς και ευλόγησον την δόξαν του φροντιστηρίου τούτου κλπ.
Ευλογητό το σκονάκι.
.
.
Πολύ μπλα-μπλα
Το λόγο έχουν οι βέκιες σινιόρες του φροντιστηρίου. Έχω δώσει στα παιδιά μου ένα αυτοσχέδιο κουπόνι στοιχήματος στην πίσω σελίδα του φυλλαδίου με τα παράλληλα της Πολιτείας. Ποια λέξη θα ακουστεί περισσότερες φορές: Δημιουργικός, απόδοση 4,00. Θέληση, απόδοση 5,50. Επιμονή, απόδοση 6,50. Φώτιση, ΔΠ, το έχει φράξει η stoiximan. Είναι ωραίο να ξαναγίνεσαι παιδί. Εποχές κυρίας Άρτεμης, κοινωνιολόγου στην τρίτη γυμνασίου, 78 “λοιπόν”, 104 “έτσι” μέσα σε 45 διδακτικά λεπτά. Η κυρία Άρτεμη είχε έρθει να αντικαταστήσει τον κυρ-Ιάσονα, τον άλλο κοινωνιολόγο, που έφυγε νύχτα γιατί πετούσε συρραπτικά στους μαθητές από τα νεύρα του, κι εμείς τον βάλαμε στη βάρκα μαζί με την Αμαλία και τον στείλαμε Βαυαρία, γάμα τρία, τρομοκρατία, τα γνωστά.
Βγαίνει να μιλήσει η κυρία Θάλεια, η διευθύντρια, που αγαπάει όλο τον κόσμο, τηλέφωνα κλείνει και δίνει φιλιά γενικά. Η προσέλευση στον εκκλησιασμό θυμίζει δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές ανήμερα Δεκαπενταύγουστο. Δεκαέξι παιδιά μόνο παρόντα, μισά αριστερά μισά δεξιά εκατέρωθεν της γερουσίας, τα τρία από αυτά δικά μου. Η Βίκυ δίπλα στη Μάγδα, στο άλλο πέταλο ο Μπάμπης. Τα περισσότερα από τα μίνι βασιλοπιτάκια έχουν μείνει μπακούρια πάνω στο τραπέζι του πάτερ. Τα κορίτσια μου πατηκώνουν τα δικά τους βασιλοπιτάκια, ώσπου να γίνουν σαν το κογιότ όταν το πατάει νταλίκα, ψάξε Βίκυ, της λέω, έχω καλό προαίσθημα. Ψάχνει η Βίκυ, όντως το ένα φλουρί το είχε η Μάγδα. Βρήκαμε το ένα φλουρί, ανακοινώνει ο παπα-Θόδωρος δίνοντας το πρώτο δώρο στη Μάγδα, κυκλοφορούν άλλα δύο!
Η συγκυρία είναι φανταστική και ο κόουτς διαισθάνεται μια χρυσή ευκαιρία να σαρώσουμε τα μετάλλια.
Για το τρία στα τρία
Μετά τον σύλλογο αειπαρθένων και την κυρία Θάλεια, παίρνει το λόγο ο κύριος Γρηγόρης, γνήσιος μαθηματικός, με κάλυψαν οι προλαλήσαντες λέει, αν δεν το πιάσατε, κοινοποιήστε το στους language nerds, θα τους αρέσει. Εγώ βουτάω το φλουρί από τη Μάγδα, περνάω τον Ρουβίκωνα και το δίνω στον Μπάμπη στουμπωμένο σ’ ένα δεύτερο πιτάκι. Ο Μπάμπης διστάζει, μου κάνει σε άπταιστα ρομπολικά μα γιατί δεν το παίρνετε εσείς, μα εσείς το βρήκατε, μα τι να το κάνω, πέντε λεπτά σχεδόν πριν πεθάνω, αγαθοβιόλης και εκφραστικός σαν τον Τζόκοβιτς, θα μου χαλάσει το σχέδιο. Με τα πολλά πάει και τσιμπάει το δεύτερο δώρο.
Αισθάνομαι παμπόνηρος και ραδιούργος σαν τον Μουρίνιο, όταν κατάβρεξε το Στάμφορντ Μπριτζ για να περδικλώνεται ο Ροναλντίνιο, και τελικά η Μπαρτσελόνα έπαιζε με μακρινές μπαλιές και την πλήρωσε ο Ρόμπεν με τον Μακελελέ. Παίρνω από τον Μπάμπη διακριτικά το φλουρί, ξαναδιαβαίνω τη γραμμή Μέισον Ντίξον και πάω να ξελασπώσω και τη Βίκυ.
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Η Βίκυ είναι τύπος και υπογραμμός. Έρχεται πρώτη, φεύγει τελευταία, έχει μηδέν απουσίες και 100% στα εντός παιδείας στις ασκήσεις για το σπίτι, μπορείς απλά να το πεις 100% εντός παιδείας (θα με λατρέψουν οι language nerds). Αν ήταν ήρωας ντίσνεϋ, θα ήταν ο Μίκυ Μάους, αυτός ο εκνευριστικός μίστερ πέρφεκτ, που δεν θυμώνει, δεν ζηλεύει τη Μίνι, δεν σκοντάφτει ποτέ σε πεσμένες τσουγκράνες, δεν μένει ποτέ από βενζίνη στη μέση της Αριζόνα, και με κάνει να λατρεύω τον Ντόναλντ. Κι όμως. Με μια φυσικότητα και μια ανεξήγητη για τον χαρακτήρα της άνεση μπαρουτοκαπνισμένης στο έγκλημα Μπόνι χωρις Κλάιντ, σηκώνεται και παίρνει το τρίτο δώρο.
Το 1-2-3 της τάξης μου εκλαμβάνεται σαν οιωνός, και ο σεπτός δάσκαλος τσιμπάει τιμής ένεκεν ένα τέταρτο δώρο, ένα βιβλίο με πατριωτικά ποιήματα. Τι είναι η πατρίδα μας, μην είναι τ’ άπαρτα ψηλά βουνά, μην είναι ο ήλιος της που χρυσολάμπει; Μου έρχεται το επεισόδιο με τον Μπέζο στο Ναύπλιο, χαζογελάω, η κυρία Θάλεια με κοιτάει με απειλητικό χαμόγελο δήμιου στη γκιλοτίνα πάνω από τον Ροβεσπιέρο, σε φάση “μην κάνεις καμιά μ@λ@κία”.
Το βουλώνω κι εγώ για να μη ρίξω το επίπεδο, όχι τίποτα, σκιάζομαι και τον παπα-Θόδωρο, κοτζάμ παπάς με τάμπλετ είναι αυτός, που θα μπορούσε να παίζει και σέντερ στην Α1 έτσι όπως έγινε σήμερα η Α1.
.
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη*
.
So you think you can teach
.
Κάθε 1, 11 και 21 του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
------------------------
--------------------
----------------
Ακολουθήστε μας στα social media
