Από τον Γιάννη Φασούλα *
Κι εκεί που νομίζεις ότι έχεις φακελώσει τις μαθητικές ψυχολογίες, και έχεις το κλειδί για κάθε τύπο κλειδαριάς, υπάρχει πάντα ένα περιστατικό, που θα σου δείξει πόσο μικρός είσαι και πόσα έχεις να μάθεις ακόμα.
Κι όπως όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις, θα γίνει κατά τύχη.
Πάμε ανάγνωση.
Επιστήμη
Η Επιστήμη είναι ένα παιδί στην τάξη μου, που μισεί τα γράμματα. Όχι, δεν μισεί απλώς αυτά τα γράμματα του σχολείου, τα βαρετά, τα πυκνογραμμένα. Τα καλύτερα του Τοίχου με Υστερία να της δώσεις, δεν θα τα διαβάσει. Αλήθεια, δεν κάνει καν τον κόπο να παριστάνει ότι διαβάζει, έτσι, για τα μάτια του δασκάλου, δεν στρέφει το βλέμμα ποτέ στο χαρτί. Ούτε μιλάει ποτέ.
Δεν περίμενα ότι θα γνωρίσω παιδί που θα μισεί εντελώς την ομιλία και τη γραφή στο σύνολό τους. Δεν ξέρω με τι την βρίσκει. Με κατσαβίδια, με αυτοκίνητα, με γκέημ-μπου, με μια μπάλα βόλεϋ, με μαντολίνα, με ντομάτες γεμιστές με λιναρόσπορο; Πάντως το χαρτί την απωθεί. Ο ανθρώπινος λόγος την απωθεί.
Και τότε γιατί ήρθες θεωρητική; Περιμένω να μου πει απλώς ότι μισεί περισσότερο τα μαθηματικά, αλλά λέει ότι της αρέσουν τα αρχαία. Good one. Είναι φανερό ότι την έχει ξανακάνει αυτή τη συζήτηση, πολλές φορές κιόλας, δεν αγανακτεί όμως. Έχει αυτό το πόκερ φέις, που πρέπει να είναι και λίγο δασκαλεμένο από τους γονείς (το λεγόμενο πα-πα-πα πόκερ φέις, πα-πα πόκερ φέις, μα-μα-μα-μα).
Tonight is the night
Έρχεται στην πρώτη παράδοση του 2020 πασπατεύοντας τον βρεγματικό λοβό της, καταλαβαίνω ότι έχει έναν ελαφρύ πονοκέφαλο. Είναι ό,τι πιο κοντινό έχει δείξει ποτέ σε έκφραση συναισθήματος. Τη βρίσκω ευάλωτη, λέω να η ευκαιρία. Της δίνω ένα βουλγάρικο ντεπόν που ξέμεινε από το καλοκαίρι από τον φίλο μου τον Δημήτρη, που ήταν τότε ερωτικός πηγαινέλας στη Σόφια για χάρη μιας Πλάμενα Στόιτσκοφ το γένος Μπερμπάτοφ, και την βάζω στη θέση της.
Captatio benevolentiae.
Σήμερα είναι η μέρα μου. Θέλω τόσο πολύ να την κάνω να παθιαστεί, με ο,τιδήποτε. Δεν δείχνει να υποφέρει το κορίτσι στο μάθημα, αλλά η τάξη μου δεν είναι το οικοσύστημά της, φαίνεται, είναι σαν φώκια σε ρέινφόρεστ. Το οποίο δεν βγάζει νόημα, το φροντιστήριο είναι εθελοντικό, δεν πληρώνει, δεν πληρώνομαι, μπορεί να φύγει όποια ώρα θελήσει.
Αλήθεια, γιατί βασανίζουν έτσι τα παιδιά τους; Το διαβάζω-γράφω είναι ένας επαγγελματικός κλάδος από τους εκατομμύρια, δεν είναι ένας από τους τρεις, σίγουρα δεν είναι ο μοναδικός, καμιά φορά αμφιβάλλω ότι είναι και επαγγελματικός κλάδος whatsoever. Αλλά τώρα ήρθε στο πάρτι μου, πρέπει να την ψυχαγωγήσω.
Μοιάζει σαν εκείνα τα παραμύθια που πρέπει να κάνεις τον γιο του βασιλιά να γελάσει.
.
.
Let me entertain you
Ξεκινάμε με βίντεο κλιπ της Μπέρντι, People help people, να την αγγίξει, να σχολιάσουμε στίχους, την αποτελεσματικότητα της σκηνοθεσίας. Τίποτα η Επιστήμη. Ανοίγουμε το Κουλούρι να σχολιάσουμε fake news, βλέπουμε τον Ευτύχη Μπλέτσα, που γύρισε λέει από το Τσέρνομπιλ με έντεκα δάχτυλα και τρία αυτιά. Οι άλλοι γελάνε, εκείνη μούγκα.
Ανοίγουμε ντιμπέιτ. Υπέρ vs κατά, με έπαθλο ό,τι απέμεινε από το κέικ που έφτιαξα στη γιορτή μου. Θέμα πρώτο, αμβλώσεις, μήπως η Επιστήμη είναι καμιά θρήσκα, ή καμιά μανιακή κατά της πατριαρχίας, τη σηκώνω να παίξουμε θεατρικό. Είμαι ο σύζυγός σου, της λέω, αυτός ο μαρκαδόρος είναι το θετικό τεστ εγκυμοσύνης, κάνε πως μου το δίνεις και φρόντισε να είσαι χαρούμενη. Μου το δίνει και ξανακάθεται, όπως θα έδινες στη μάνα σου το καρότο που της έλειπε για την κρεατόσουπα. Θέμα δεύτερο, προσφυγικό, μήπως η Επιστήμη έχει εθνική και φυλετική ευαισθησία, ή βαθιά ανθρωπιστική συνείδηση ξερωγώ, τίποτα. Μιλάμε για τη ζωή του Στηβ Τζομπς, να δω μήπως θαυμάζει τα δισφανταστικομμύρια και απιθανικομμύρια του Σκρουτζ Μακ Ντακ, που θα τα αντάλλασσε λέει όλα για ένα απόγευμα με τον Σωκράτη, και πάλι στρείδι η Επιστήμη. Εξάντλησα όλα τα θέματα που θα μπορούσαν να κάνουν τους γονείς να με κυνηγάνε, Μπούντα Μπαρ Μύκονος η Επιστήμη.
Βλέπουμε ρεπορτάζ για το ντου της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, υπέρ ή κατά; Βλέπουμε αφίσες για τον τελικό της Γιουροβίζιον, μας αρέσουν ή όχι; Μιλάμε για την ψυχολογία των χρωμάτων στον ανθρώπινο εγκέφαλο όταν αγοράζεις κόκκινη βουλγάρικη κόκα κόλα και πορτοκαλί φάντα. Άνθρακες. Τελικά μην έχοντας άλλη εναλλακτική σχολιάζω τα καινούρια της νύχια, γκρι ασφαλώς, σαν σκωτσέζικο τοπίο ομίχλης. Η Επιστήμη στέκεται όρθια σαν κατσαρίδα μετά την ατομική μου βόμβα, θα ορκιζόμουν ότι ψέλλισε κάτι σαν ευχαριστώ, αλλά ήταν μάλλον fanta sea.
Απελπισία
Στο τέλος του μαθήματος, κι αφού έχω καταθέσει τα όπλα, σαν τον Βερσιζεντόριξ στα πόδια του Καίσαρα, έρχεται η Επιστήμη και με ρωτάει: Κύριε είστε βίγκαν;;; Όχι, λέω, γιατί; Είδα κάτι φωτογραφίες σας στο Facebook που φτιάχνετε κάτι χορτοφαγικά πιάτα. Α ναι, λέω, το ρίχνω στη μαγειρική καμιά φορά όταν δεν έχω τι να κάνω, αν θες να παίξεις, καλύτερα με ζαρζαβατικά παρά με σπάλα βοείου... Κύριε, ήταν τέλεια, θέλω τη συνταγή. Ήταν τέλεια από μια φωτογραφία; Ναι κύριε, όταν την είδα τρελάθηκα.
Τρίτη βράδυ περασμένες 9 έχω κοκαλώσει στην έδρα προσπαθώντας να φανταστώ την Επιστήμη τρελαμένη. Ξημέρωσε Τετάρτη, κι ακόμα προσπαθώ.
Για δες όμως, τελικά ήταν όντως οι ντομάτες γεμιστές με λιναρόσπορο.
.
So you think you can teach
.
Κάθε Τετάρτη στις σελίδες του Kulturosupa.gr
------------------------
--------------------
----------------
Ακολουθήστε μας στα social media
