.
.
Από τον Γιάννη Φασούλα *
Βάλε μαθητές και των τριών κατευθύνσεων μπροστά σε ένα λευκό χαρτί και ρώτησέ τους τι βλέπουν. Οι της θετικής θα σου πουν “κενό”. Οι της τεχνολογικής θα σου πουν “τίποτα”. Οι της θεωρητικής, αν είναι γνήσιοι θεωρητικοί, σαν την Εσμεράλντα από την Κάτω Τούμπα, κι όχι ξώφαλτσοι που απλά μισούν τις παραγώγους, θα σου πουν “βλέπω ένα δείγμα αφαιρετικού μινιμαλισμού, καθώς μέσα από την εκφραστική λιτότητα ο καλλιτέχνης εκφράζει τη σήψη και την παρακμή τζη κοινωνίας”.
Στη γάμα λυκείου βέβαια σπανίως είσαι θεωρητικός ή θετικός. Συνήθως είσαι απλώς υποψήφιος. Οπότε, μπροστά σε ενα λευκό χαρτί βλέπεις μόνο πανικό, στρες, και καμιά φορά το μέλλον σου.
Γάμα με κεφαλαία.
Χρώματα
.
Πάντα μου άρεσε η ανθρωπογεωγραφία. Το βλέμμα μου δεν καρφώνεται ποτέ σε γυναικείο στήθος ή οπίσθια, αλλά καρφώνεται πάντα μα πάντα στα γυναικεία νύχια. Κόκκινο σημαίνει είμαι σοβαρό χαμομηλάκι, νοσταλγώ το Άντεξα και το Die for you, κρατάω τους βαθμούς μου σε μπλοκάκι, καπλαντίζω τα βιβλία μου στην πένα απ’ το νηπιαγωγείο μέχρι το ποστ ντοκ, και ψάχνω ασορτί ορθογώνια γυαλιά για να με σέβεται ο Ξυδόπουλος στο ΠΜΣ Αρχαίας Ιστορίας. Μπλε σημαίνει θα εκφράσω ευθέως τη διαφωνία μου στο αμφιθέατρο, θα πάω γυμναστήριο για εκτόνωση κι όχι για κόζα μόστρα, τα ΤΕΦΑΑ υπήρξαν κάποτε στη ζωή μου έστω σαν σκέψη, θα πιάσω το πόστο μου στο Μικρό Λονδίνο και στο Καφωδείο το Ελληνικόν δέκα λεπτά πριν ξεκινήσει η βάρδια μου, θέλω να αρέσω αλλά δεν θα ξεφτιλιστούμε κιόλας. Μαύρο σημαίνει συνήθως αντράκι, κοιτάω στα μάτια ναι, σιγά μη φοβηθώ κιόλας, θα φωνάξω το χιουμοράκι μου δυνατά στην ουρά της λέσχης για τον ιμάντα, έτσι, για να μάθει όλος ο κόσμος ότι και οι κοπέλες είναι mentally proactive, άντε μην τα πάρω τώρα, σεξιστές, ρατσιστές, φασίστες. Ξέχασα τίποτα; Το ασημί της θείτσας, αλλά αυτό έχει μείνει μόνο για την κυρα-Σιμέλα και την παλιά μου συμφοιτήτρια, Νατάσα-μην-αγγίζετε-όρεξη-είχαμε.
Εκεί που ως Γιάννης τα έχω πολύ καλά είναι με τα διάφανα, τα κουφετί με 90% τρανσπάρενσι. Ξέρω ότι έχω συνεννοήσιμο ον απέναντί μου, που όταν της πω συγγνώμη να κατέβω θα γνέψει καταφατικά με μειδίαμα και θα κάνει στην άκρη, χωρίς να γυρίσει επίτηδες το κεφάλι από την άλλη, γιατί την είχε δει να έρχεται την κρούση από τον ανώμαλο. Ο κόσμος είναι γεμάτος διεστραμμένους, ρε φίλη. Τι ώρα είναι, σου λύθηκε το κορδόνι, η τσάντα σου είναι ανοιχτή, μου δίνεις λίγο το μπαλάκι; Όλα όπενινγκ μούβς δράκου του Αμαρουσίου.
Ναι, η διαφάνεια στα νύχια είναι διαφάνεια και στην ψυχή, όπως θα λεγε ένας γνήσιος θεωρητικός, σαν την Εσμεράλντα από την Κάτω Τούμπα.
.
.
Στο τμήμα
.
Χαίρομαι τόσο πολύ που η τάξη μου φέτος είναι αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση. Τα ελάχιστα αγόρια είναι μαϊντανοί, κι ο Μιλάς δεν πολυμηνάει. Τι είπα; Ο Μηνάς δεν πολυμιλάει. Καλά, παραδίδω από τη μιάμιση το μεσημέρι με μόνη τροφή σκλαβενίτειες σουλτανίνες, που μπήκε Νοέμβρης και πήγαν στα 3,60 το κιλό (hint: τσιμπολόγα ό,τι προλάβεις στο δρόμο για το ταμείο).
.
Ναι, γκέρλι τμήμα. Περίμενα πώς και πώς το χτεσινό κεφάλαιο: Ανάλυση και σχολιασμός εικόνων στην έκθεση. Να μιλήσουμε για τα χρώματα, τα σχήματα, τα νοήματα. Τα υπολείμματα αγοριών στην πτέρυγα κωφαλάλων, τόταλλυ ντισκονέκτ, τραγουδούν στο κεφάλι τους “με παίρνεις στο κινητό, μου λες μπλα μπλα μπλα”, κι εγώ με τα κορίτσια αναλύουμε γιατί τα λόγκο των αυτοκινητοβιομηχανιών είναι μπιανκονέρι και νερατζούρι, και γιατί τα λόγκο φαστφουντ και αναψυκτικών είναι όλα απ’ την κοτούλα τη Ζιζή και την κοτούλα τη Λιλή.
(Σαν να ακούω ήδη σχόλια: Σεξιστής, ρατσιστής, φασίστας. Τα ίδια άκουσα πέρυσι για την ατάκα “πνίγομαι στο Χ χρωμόσωμα”, όταν πήγα στης Ελεωνόρας. Τόσο θέλουμε για μανούρα)
Στην πρώτη αφίσα η Ακρόπολη και το μισοφέγγαρο δείχνουν χρυσόλευκα μέσα σε ουρανό μπλε ρόγιαλ (ή ρουαγιάλ, δεν έχω καταλάβει ακόμα), συνεπώς η εικόνα απευθύνεται σε φραγκάτους, 35-55 ετών, που βαριούνται μεν τον Οιδίποδα επί Κολωνώ, αλλά θέλουν να ποστάρουν αριστοκρατία στο ίνστα (και στο LinkedIn, που είναι για πιο σοβαρούς). Οι καρεκλίτσες στη δεύτερη αφίσα είναι πασέ, και το μπαλκονάκι θυμίζει της γιαγιάς μου, αλλά είναι όλα βαμμένα μπλε, ήρα ολέ, να’ χαμε ένα ναργιλέ. Άρα η εικόνα απευθύνεται σε βορειοευρωπαϊκά γερόντια μέσου εισοδήματος, που θέλουν να φάνε τη σύνταξη της ντόιτσε τέλεκομ σε Ούζα Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτη. Η τρίτη αφίσα απεικονίζει σιλουέτα νεαρής κοπελίτσας να αιωρείται με τεχνικές Κόπερφιλντ πάνω από μια σκάλα προς τον ουρανό, πιστεύω ότι η εικόνα απευθύνεται σε φοιτητές της θεάτρου, της κινηματογράφου, στη συριζονεολαία που πηγαίνει στη λέσχη με τάπερ, και σε όποιον αθώο περαστικό τυχαίνει να φοράει μπερέ Ιφιγένειας Παπουτσά στα πρώτα βίντεο κλιπ των Νάμα.
Loved it
.
Συμβαίνει πια τόσο σπάνια. Οι ανθρωπιστικές σπουδές της Γ’ Λυκείου δεν είναι ανθρωπιστικές σπουδές. Είναι συνταγές από τον Άκη Πετρετζίκη. Πέρασε εκείνη η ηρωική εποχή που τα παιδιά έφερναν γνώσεις στην τάξη και με δίδασκαν για τις φαβέλες στη Βραζιλία, για τα προγράμματα εράσμους στην Καραϊβική με καθημερινή εκμάθηση σκούμπα, και για την παρθενιά του Εμμάνουελ Καντ και του Νίτσε.
(Ηθικό δίδαγμα, θεωρητικός επιστήμονας και γάμα δεν πολυκολλάνε).
.
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη*
.
So you think you can teach
.
Κάθε Τετάρτη στις σελίδες του Kulturosupa.gr
------------------------
--------------------
----------------
Ακολουθήστε μας στα social media
