Από τον Γιάννη Φασούλα.
Αρχαία Πέλλα, ξημερώματα 14 τ’ Απρίλη, στην εκκίνηση του Αλεξάνδρειου Μαραθωνίου συναντώ τον συνάδελφο φιλόλογο Χρήστο, γνωστό gold member των δρόμων αντοχής.
Και δε μου λες ρε Χρήστο, γιατί κατεβαίνεις κάθε Σουκού και σ’ έναν Μαραθώνιο; Ο Χρηστάρας είναι ευθύς και ντόμπρος, περιμένω λοιπόν την πιο ειλικρινή από τις ειλικρινείς απαντήσεις: Για να μπορώ να τρώω σαν βόδι, χωρίς να έχω ενοχές. Κι όμως, η απάντησή του με εκπλήσσει:
“Ένας καθηγητής πρέπει να είναι σε καλή φυσική κατάσταση. Μιλάς, εκτίθεσαι, απευθύνεσαι σε νέους, πρέπει να εισαι πειστικός, να δίνεις τον παλμό. Το ίδιο είναι ένας ρωμαλέος καθηγητής, το ίδιο ένας καθηγητής σάψαλο;”
Σεπτέμβρης 2001
Ώρα 07.45 στο ψιλικατζίδικο του κυρ Θόδωρου στη Μερκουρίου. Μετράμε αν μας περισσεύουν πεντακόσιες δραχμές για δυο κρουασάν ρεκόρ και μίλκο (αγνοώντας ότι του χρόνου το ίδιο πρωινό θα κοστίζει 3,20 ευρώ), και καμαρώνουμε το νέο απόκτημα της Παοκάρας στη Σπορ του Βορρά, (Γιασεμάκης Γιασεμύτ, aka Ιμπραήμοβιτς πριν τον Ιμπραήμοβιτς), αδιαφορώντας για κάτι πύργους που έπεσαν λέει στην Αμερική. Περνώντας την πύλη του 21ου για πρώτη φορά ως λυκειόπαιδα, γνωρίζουμε τον καθηγητή φυσικής. Έχει ένα πολύ συνηθισμένο, μακρυνάρι επίθετο. Αυτές οι περιπτώσεις είναι ό,τι πρέπει για παρατσούκλι. Και τι παρατσούκλι να βγάλεις το 2001 σε έναν αγριωπό καθηγητή με ελάχιστα μαλλιά πάνω σε κεφάλι μικρό σαν φουντούκι που στηρίζεται σε αφύσικα φαρδείς ώμους και γυμνασμένες πλάτες;
Προχώ
O Μπρους είναι γενικά ήρεμος σαν αρνάκι, αν και μοιάζει βγαλμένος από τους Αναλώσιμους (σ.σ. καθώς μεγαλώνεις, μαθαίνεις ότι αυτός ο συσχετισμός ανθρώπινων ποιοτήτων είναι ο κανόνας, όχι η εξαίρεση). Έρχεται κάθε πρωί στο σχολείο με ποδήλατο, με τον αρχικάφρο συμμαθητή Κώστα να τον υποδέχεται με την κραυγή “κράνος!” – εννοείται καλά κρυμμένος πίσω από το τσιγαρόδεντρο, πλησίον γυναικείες τουαλέτες. Συνήθως έχει μάθημα τις τρεις πρώτες ώρες (8-10.45), υποθέτω για να μπορεί να πάει γυμναστήριο 11-1, κατά την προσφιλή συνήθεια των μποντυμπίλντερς.
Τις Δευτέρες αφιερώνει τα τελευταία πέντε λεπτά του μαθήματος στις διαφορές μεταξύ αερόβιας και αναερόβιας άσκησης. Τις Παρασκευές μάς τρώει το μισό διάλειμμα για να εξηγήσει τη σημασία των διατάσεων και των εκτάσεων πριν τον αγώνα. Σε ποιον όλα αυτά; Σε πιτσιρίκια που ξέρουν μόνο να τρέχουν πίσω από select-κοτρώνες και αλλοπρόσαλλες fevernova. Σε τεμπέλικα σκατάκια, που όταν η γυμνάστρια λέει “τρέξτε τρεις γύρους στο προαύλιο”, εκείνα ακούνε “κάντε μιάμιση χαλαρή στροφή γύρω από το φιλέ του βόλλεϋ πίνοντας τοπίνο τσοκοχόλικ ”.
Ο Μπρους ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του.
Αλλά πολύ προχώ
Θυμίζω, είναι το έτος 2001. Δεν υπάρχει ούτε Facebook ούτε Instagram, ούτε καν κινητά με κάμερα. Για να μπορέσεις να δείξεις τους κοιλιακούς-σκακιέρα, πρέπει να περιμένεις ή την κατασκήνωση, ή να βάλεις γκολ στο σχολικό πρωτάθλημα τον Απρίλιο και να βγάλεις τη φανέλα έναντι κίτρινης κάρτας. Κίνητρα όχι αρκετά ισχυρά για εγγραφή στο Yava ή στα AlterLife. Και κάτι ακόμα: Όλοι ξέρουν το Ντεπώ Θεσσαλονίκης για τα αμέτρητα φροντιστήρια, αλλά κανείς δεν παρατηρεί ότι για κάθε φροντιστήριο ανοίγει κι ένα σαβουροφαγείο: Γυρομάνια κάτω απ’ τον Βακάλη, Γύρος της Ελλάδας δίπλα από το Κλασικό, πίτσα Μπενβενούτο κάτω από την Κορυφή, Ντεβίντο απέναντι από τη Μάθηση. Κι αν δεν σου φτάσει η μία μερίδα, στο δρόμο για το σπίτι υπάρχει πάντα η δυνατότητα για συμπλήρωμα στο καινούριο γυράδικο στην Αλεξανδρείας, που οι κακεντρεχείς χαρακτηρίζουν σάπιο και παρακμιακό (αλλά είναι ο μόνος που έχει επιζήσει ως επιχείρηση μέχρι τις μέρες μας).
Το 2001 η διατροφή και η άσκηση είναι άγνωστες λέξεις. Ο μέσος δεκαεξάχρονος νομίζει ότι η κάμψη είναι σειρά του Φώσκολου, και ότι οι δελτοειδείς και οι τραπεζοειδείς είναι φυλές στο Command and Conquer Tiberian Sun. Οι νιφάδες βρώμης είναι τροφή για άλογα, το γιαούρτι 2% είναι τροφή για τη Βίκυ Καγιά. Στο κυλικείο ποτέ κανένας δεν κάθεται να διαβάσει την ετικέτα του Molto για ίχνη γλουτένης, κανένας δεν συγκρίνει περιεκτικότητα σακχάρων ανάμεσα στο Αγνό και στο Δέλτα (σοβαρά τώρα, ποιος πίνει άσπρο γάλα;;). Ακόμα κι ο μεγάλος Σλούκας (ετών 13, πριν φύγει με υποτροφία στον Μαντουλίδη, κι από κει στον Ολυμπιακό), ποτέ δεν ακούστηκε να λέει στον κυλικειατζή “μήπως έχετε Arla Protein και μπάρα δημητριακών;”. Η ατάκα του σε κάθε δεύτερο διάλειμμα ήταν “τόσα έχω, φτάνουν για πατατόπιτα;”.
Ο Μπρους ήταν λοιπόν πολύ διαφορετικός από την εποχή του. Το “μπροστά” είναι μια άλλη ιστορία.
Στο διά ταύτα
Δεν αντιλέγω ότι ένας ρωμαλέος και στιβαρός καθηγητής κερδίζει πόντους. Εδώ μέχρι κι ο Καραμανλής έγινε πρωθυπουργός χάρη στην κορμοστασιά του (για να μην έχουμε λέει ο βασιλιάς Παύλος και τρίτο ετοιμοθάνατο πρωθυπουργό, μετά τους Πλαστήρα και Παπάγο). Ωστόσο ρωμαλέοι και στιβαροί άνθρωποι υπάρχουν από τις σπηλιές μέχρι σήμερα, ενώ η κινόα και η κρεατίνη “υπάρχουν” εδώ και μερικά χρόνια. Επιβλητικός ήταν και ο βασιλιάς Λεωνίδας, αλλά επιβλητικός ήταν και ο Αδόλφος Χίτλερ. Εμπιστοσύνη εμπνέει και ο Λεμπρόν Τζέημς, αλλά εμπιστοσύνη εμπνέει και ο Κέβιν Ντουράντ. Αποτελεσματικός ήταν ο Ντιντιέ Ντρογκμπά, αλλά αποτελεσματικός ήταν και ο Πεπ Γκουαρντιόλα, που πρωτομπήκε σε γυμναστήριο στα 30 του. Με την παρουσία του σε κερδίζει ο Συλβέστερ Σταλόνε, αλλά με την παρουσία του σε κέρδιζε και ο Τζίμης Πανούσης.
Οπότε, στην ερώτηση για την υπεράθληση, η απάντηση παραμένει μάλλον η ίδια:
Για να μπορώ να τρώω σαν βόδι, χωρίς να έχω ενοχές.
,
.
Δείτε όλα τα άρθρα του Γιάννη Φασούλα με μια ματιά εδώ
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιαζουμε ΕΔΩ
-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία - ΕΔΩ
.
Ακολουθήστε μας στα social media
