Σε είδα να… κλέβεις από τους μπλε κάδους!… και άλλες ανακυκλώσιμες ευαισθησίες.
Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου.
Ησύχασε καλέ μου φίλε αναγνώστη, μην το παίρνεις προσωπικά! Εσύ, υποθέτω, τηρείς ευλαβικά το οικολογικό σου καθήκον απέναντι στους μπλε κάδους. Τώρα, πόσο «οικολογικό», θα το δούμε στη συνέχεια… Κάποιοι όμως που δεν σκαμπάζουν γρυ από… οικολογία, την είδαν αλλιώς τη δουλειά και η είδηση για τη Θεσσαλονίκη, έσκασε πρόσφατα: Οργανωμένα κυκλώματα ή μεμονωμένα άτομα, συνήθως Ρομά, γυρνάνε με αυτοσχέδια καροτσάκια ή οχήματα και «κλέβουν» από τους κάδους ανακύκλωσης κυρίως, ό,τι θεωρούν εμπορεύσιμο, συνήθως προϊόντα χαλκού και τα πουλάνε. Λίγο πριν τις γιορτές, υπηρεσίες του Δήμου μαζί με την αστυνομία έκαναν επιχείρηση – σκούπα (τι όρος κι αυτός!) στην περιοχή του Μεγάρου Μουσικής, συνέλαβαν άτομα, καθάρισαν τον τόπο από τα αποθηκευμένα «κλοπιμαία», τα παρέδωσαν στην ανακύκλωση κι αποκατέστησαν την τάξη. Έτσι μας λένε οι ιθύνοντες κι εγώ βρίσκω εξαιρετική αφορμή να σχολιάσω περί ανακύκλωσης – που καιρό το έχω καημό! – και περί κυνηγιού «μαγισσών»… Και θα πάρω το θέμα μου από την αρχή….
«Εν αρχή», λοιπόν «ήν η Ανακύκλωσις»! Ξεκίνησε δειλά, περίπου αρχές του ’80, με σκόρπιες, ανοργάνωτες κουβέντες από λίγους περιβαλλοντικούς φορείς. Επικεντρώθηκε αρχικά στα σχολεία ενημερώνοντας τα παιδιά για το «πόσο κακό είναι να πετάμε τα χαρτιά και πόσα δένδρα θυσιάζονται γι αυτό» και επεκτάθηκε στα κουτάκια αλουμινίου «που η ανακύκλωσή τους εξοικονομεί τεράστια ενέργεια», ενώ η ανακύκλωση γυαλιού προστέθηκε αργότερα. Πολλοί φιλότιμοι εκπαιδευτές τότε έστυψαν το μυαλό και τη φαντασία τους να βρουν ελκυστικούς τρόπους να αντιμετωπίσουν τη βαρεμάρα των παιδιών στο «κήρυγμα», να κάνουν δράσεις μαζεύοντας χαρτιά και κουτάκια, να οργανώσουν εκπαιδευτικά παιχνίδια για την ανακύκλωση. Όλα ωραία και καλά, αλλά στη… θεωρία! Γιατί στην πράξη… μάντεψε φίλε μου! Καθώς δεν υπήρχε τότε καμιά υποδομή για τη διαχείριση του ανακυκλώσιμου υλικού, πού νομίζεις κατέληγε όλο αυτό που με τόση ευαισθησία και κόπο μαζεύονταν; Έλα, δεν είναι δύσκολο! Ω ναι, το βρήκες… στη χωματερή! Πάντα όμως με κάποια… «κάλυψη», για να μη θιγεί και η οικολογική ευαισθησία. Εκτός κι αν… προλάβαιναν να το ανακαλύψουν «γύφτοι», επί το κοσμιώτερον «Ρομά», ή γραφικοί ρακοσυλλέκτες που με την εμπορία αυτών των πεταμένων «σκουπιδιών» έβγαζαν ένα πενιχρό μεροκάματο. Προφανώς αγνοούσαν την… υψηλή κουλτούρα περί ανακύκλωσης και τις σωτήριες υπηρεσίες που πρόσφεραν στον πλανήτη, «σώζοντας» ανακυκλώσιμα υλικά από τη χωματερή, όπου κατέληγαν αναπόφευκτα.
Κι όταν έφτασαν τα χρόνια των παχιών αγελάδων με τις λογής επιδοτήσεις και τα παχυλά ευρωπαϊκά κονδύλια, το πανηγύρι έδωσε ρέστα! Η Ανακύκλωση, από «δειλή, ρομαντική και άβγαλτη κορασίς» μετατράπηκε τάχιστα σε σούπερ σταρ! Έτσι είναι όταν έχεις… καλό ατζέντη! Κι άρχισαν προγράμματα φοβερά, πλύση εγκεφάλου, ακριβοπληρωμένη διαφήμιση, εκδηλώσεις, πολυτελή έντυπα και βέβαια δεν νοούνταν οικολογική οργάνωση σεβόμενη τον εαυτό της, από τις πάμπολλες που στήθηκαν «εν μία νυκτί», που να μη περιλάβει στη δράση της την εν λόγω «κυρία»! Και αφού ωρίμασε το κλίμα, άρχισε και η μπίζνες με τις πρώτες επενδύσεις σε εργοστάσια ή κέντρα διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών. Συγχρόνως βέβαια εντάθηκαν τόσο η προβολή όσο και η προπαγάνδα υπέρ της «σωτήριας για τον πλανήτη» ανακύκλωσης, αγοράστηκαν ειδικά οχήματα, κάδοι, τσάντες κλπ. Οι παλιοί πλέον γραφικοί ρακοσυλλέκτες, παλιατζήδες ή «γύφτοι» του μεροκάματου μετατράπηκαν σε «ανταγωνιστές» κι άρχισε το κυνήγι που λέγαμε.
Λογικά θα με ρωτήσεις: τι κακό βρίσκεις σε μια εμπορική επένδυση η οποία επιπλέον κάνει καλό στο περιβάλλον; Έλα μου ντε… Για να βάλω λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους, ξεκαθαρίζω ότι δεν θα είχα ποτέ πρόβλημα με οποιαδήποτε νόμιμη εμπορική δραστηριότητα, αρκεί να παρουσιαζόταν με ειλικρίνεια ως τέτοια. Εδώ όμως υπάρχει μεγάλη υποκρισία και επιπλέον σκόπιμη παραπληροφόρηση! Και εξηγούμαι γιατί βλέπω να σοκάρεσαι… επικίνδυνα! Κάθε υγιώς σκεπτόμενος, αυθεντικός οικολόγος – γιατί ευτυχώς υπάρχουν και τέτοιοι – όταν αναφέρεται στην περιβαλλοντική κρίση, ξέρει ότι μιλά κυρίως για κατασπατάληση φυσικών πόρων και ενέργειας σε τέτοιο βαθμό που σε λίγο θα εκλείψουν. Και όταν προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη ώστε να πετύχει εξοικονόμηση αυτών των πολύτιμων αγαθών, χρησιμοποιεί στη ρητορική του το αυτονόητο σλόγκαν «Μείωσε – Επαναχρησιμοποίησε – Ανακύκλωσε». Ακριβώς με ΑΥΤΗ τη σειρά, βάσει κοινής λογικής άλλωστε!
Που σημαίνει ότι το πρώτο και μέγιστο πρόβλημα αποδεδειγμένα είναι η υπερκατανάλωση και η οριστική λύση προφανώς βρίσκεται στη μείωσή της. Επειδή όμως σε ένα καπιταλιστικό σύστημα μόνο ένας τρελός θα προπαγάνδιζε εναντίον των πωλήσεων και του κέρδους, η «μείωση» φαντάζει χλωμή, οπότε αμέσως επόμενη προτεινόμενη λύση είναι η επανάχρηση υλικών, συσκευασιών κλπ. ώστε να ξαναγίνουν «χρήσιμα» χωρίς να απαιτείται ούτε καινούργια πρώτη ύλη ούτε ενέργεια. Τρίτη και «ιδρωμένη» λύση έρχεται η ανακύκλωση γιατί αντικειμενικά είναι η λιγότερο «οικολογική» και για μένα… «αντι-οικολογική», με την έννοια ότι αντί να εξοικονομεί πόρους και ενέργεια, αντίθετα σπαταλά πολύ περισσότερο !!! Ενέργεια και πρώτες ύλες για την παραγωγή των μηχανημάτων, οχημάτων, κάδων κλπ, ενέργεια για τη λειτουργία των εργοστασίων της, καύσιμα για τις μεταφορές των υλικών και φυσικά… επιπλέον ρύπανση στην ατμόσφαιρα. Από πού λοιπόν προκύπτει, ω υποκριτές και φαρισαίοι «οικολόγοι», η… θεοποίηση της εμπορικής ανακύκλωσης ως μιας τόσο φιλικής δράσης στο περιβάλλον; Και γιατί σκόπιμα αγνοείτε τις πρώτες σωστές λύσεις και έχετε λυσσάξει κυριολεκτικά προπαγανδίζοντας την ανακύκλωση για να στηρίξετε ένα καθαρό εμπόριο; Και γιατί θα πρέπει αυτή η μπίζνες, όπως και όλες οι σχετικές με την ρημαδοπράσινη ανάπτυξη, να «ντυθούν» σώνει και καλά με «ευαισθησίες» και οικολογικές παπάρες, δημιουργώντας από πάνω κι ενοχές; Για να είναι πιο πιασάρικες και ο πελάτης να τσιμπάει, έτσι; Ε, όπως και να το κάνουμε, το θυμικό είναι πολύ πιο εύκολο να χειραγωγηθεί, ενώ η απαιτητική λογική δεν μασάει εύκολα!
Ελπίζω φίλε μου τώρα να κατάλαβες πόσο «οικολογικό» είναι το καθήκον σου απέναντι στους μπλε κάδους. Πρέπει όμως να συνεχίσεις να το κάνεις, γιατί η λειτουργία αυτού του εμπορικού κυκλώματος στηρίζεται στη συμμετοχή σου κι αν σταματήσεις, απλά κάποιοι άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους. Αρκεί να το κάνεις με γνώση και συνείδηση, χωρίς να παραμυθιάζεσαι από δήθεν, ανύπαρκτες «οικολογικές ευαισθησίες». Και επίσης να το κάνεις υπεύθυνα, χωρίς να … μαγαρίζεις το περιεχόμενο με βρωμιές, γιατί πάλι θα καταλήξει αναγκαστικά στη χωματερή και πάλι κάποιοι εργαζόμενοι θα έχουν πρόβλημα με τη δουλειά τους. Κι όσο για το κυνήγι των «ανταγωνιστών» Ρομά ή παλιατζήδων, των εν αγνοία τους… πρωτοπόρων και πρωτεργατών της ανακύκλωσης, πολύ θα ήθελα να ξέρω αν στην περίπτωσή τους στέκεται νομικά ο όρος «κλοπή». Δεν θυμάμαι τόσα χρόνια που μάζευαν απ’ τα σκουπίδια ή τις αυλές μας ό,τι θεωρούσαν χρήσιμο, είτε πουλώντας το είτε χρησιμοποιώντας το, να τους κατηγόρησε κανείς για κλοπή σκουπιδιών. Προφανώς βέβαια τώρα δεν πρόκειται για σκουπίδια αλλά για κερδοφόρο «εμπόρευμα», αλλά όταν είναι δημόσια εκτεθειμένο και απροστάτευτο; Μπέρδεμα… Θα ρωτήσω φίλους δικηγόρους στην «Κ» και θα μάθω, κι αν έχεις φίλε μου σχετική άποψη, θα μ’ ενδιέφερε να την καταθέσεις. Νομίζω όμως ότι αρκετά σε κούρασα, το θέμα δεν εξαντλείται και καιρός να βάλω μια (άνω) τελεία, γιατί σίγουρα θα έχω αφορμές να επανέλθω για τα περαιτέρω…
Καλή αντάμωση στις 13 του Φλεβάρη!
Φωτογραφικό υλικό
