Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.
Καμιά μοναδικότητα δεν έχουμε ως κράτος/λαός/έθνος , καμιά απολύτως ιδιαιτερότητα δε μας περιλούζει, ούτε κάτι διαφορετικό κάνουμε απ’ όλους τους υπόλοιπους δόλιους μπρος στην κάλπη, που νομίζουν ειλικρινά και τίμια, ότι κάτι αλλάζουν με την ψήφο τους.
Μπαίνουμε προεκλογική περίοδο αγάλι αγάλι. Μόνο που καμιά αγουρίδα δε θα γίνει μέλι κι όποιος πεινάει, να χορτάσει με υποσχέσεις, κενολογία και φοβερές παραστάσεις από ερασιτέχνες, επίδοξους, άχαρους ηθοποιούς. Ας είναι- γκώσαμε απ’ τα ριάλιτυ και τις σειρές που ανταγωνίζονται -τίμια- σχολικές παραστάσεις. Να δώσουμε λιγάκι τη σκηνή και σε πρόσωπα που το ‘χουν από φυσικού τους να δίνουν ερμηνείες, κομμένες και ραμμένες απ’ την εκάστοτε σκηνοθέτιδα-παράταξη. Αλλά -κι εδώ είναι το ζουμί- μην ξεχνάμε και τι είναι αυτό που βλέπουμε και μην παρεκτρεπόμαστε. Να έχουμε λοιπόν στο κεφαλάκι μας, ότι πρόκειται για ένα φοβερό happening που συμβαίνει 3-4 φορές τη δεκαετία και για το οποίο είμαστε εμείς υπεύθυνοι και γι’ αυτό… δε θ’ αλλάξει ποτέ. Οπότε ας αφήσουμε τα posts, τα retweets και τις αναδημοσιεύσεις με βαθυστόχαστα γνωμικά και σοφίες και ας μην πρήζουμε τους διπλανούς μας με κατεψυγμένες αμπελοφιλοσοφίες, που δε πιάνουν μία, αν σκεφτεί κανείς ότι υπεύθυνοι για την παραγωγή που θ’ ανέβει για τα επόμενα 4 χρόνια, είμαστε εμείς.
Έφτασε για μια ακόμη χρονιά λοιπόν, η Ολυμπιάδα των βαρύγδουπων Αναγγελιών, των καλά κοστολογημένων Προγραμμάτων (με μαθηματικά που πολλά παιδάκια νηπιαγωγείου θα ζήλευαν) και των πολλά υποσχόμενων αειθαλών νέων Προσώπων, που θ’ αλλάξουν την πατρίδα μας με το έτσι θέλω και τη λεβεντιά τους. Αλλά μαζί με το event αυτό, που στην πραγματικότητα είναι cosplay εμφυλιοπελικού κλίματος κάθε φορά, έρχονται κι όλες αυτές οι υπερκουραστικές κοινοτυπίες και τα κλισέ και τα εκατομυριο-ειπωμένα τσιτάτα, που ακριβώς γεννάνε και μεγαλώνουν, το κλίμα τούτο. Αυτά, τα γνωστά, για το πόσο εμείς οι Έλληνες είμαστε οι μοναδικοί που διχαζόμαστε τόσο έντονα ή ότι αν δε μαλώναμε για τα κόμματα θα ‘μασταν διαγαλαξιακά σεβαστοί άρχοντες ή πόσο κακό έκαναν οι μεν και πόσο πιο καλά θα τα βρίσκαμε με τους δε. Όλα αυτά τα κουραστικά που με το που τα εκστομίζει κανείς ανάβει ένα τόσο προβλέψιμο φυτίλι που οδηγεί σε μια ακόμη πιο προβλέψιμη πυρκαγιά, χωρίς λόγο.
Ε, λοιπόν κουλάρετε- δεν τα βαρεθήκατε όλα αυτά τόσα χρόνια; Για μερικά likes δηλαδή είναι τόσο σημαντικό ν’ αναπαράγετε όλες αυτές τις μπούρδες, που σας κάνουν Περικλή στον καθρέφτη του μυαλού σας; Καμιά μοναδικότητα δεν έχουμε ως κράτος/λαός/έθνος , καμιά απολύτως ιδιαιτερότητα δε μας περιλούζει, ούτε κάτι διαφορετικό κάνουμε απ’ όλους τους υπόλοιπους δόλιους μπρος στην κάλπη, που νομίζουν ειλικρινά και τίμια, ότι κάτι αλλάζουν με την ψήφο τους. Ως γνήσιοι άνθρωποι θα συμφωνήσουμε με τις προσταγές της φύσης μας να τα κάνουμε σαν τα μούτρα μας και μετά να παραπονιόμαστε γι’ αυτό εκτοξεύοντας λάσπη προς πάσα κατεύθυνση. Άρα, μην αρχίζετε με αυτά τα ρητά και τα αποφθέγματα που και τα δυσνόητα νοήματα και απολαύστε το σόου χωρίς να ενοχλείτε. Έτσι, κι αλλιώς, όποιος θέλει να ενοχλήσει, αυτούς που πρέπει να ενοχληθούν, το κάνει με την ψήφο του, κι όχι με ποστ στα σόσιαλ μύδια.
Ναι, ναι, ο καθένας θα ψηφίσει με γνώμονα το συμφέρον που του έχουν υπαγορεύσει ότι έχει. Και αυτό είναι απολύτως νορμάλ! Δεν καταλαβαίνω γιατί ο πολυεκατομμυριούχος να μην ψηφίσει τους νοματαίους που θα του επιτρέψουν να βγάλει λίγο παραπάνω κασέρι το παιδί; Να πάρει ένα καινούριο ιδιωτικό αεροπλάνο ή έστω κάνα νησάκι βρε αδερφέ (έστω, βραχονησίδα). Δεν καταλαβαίνω γιατί οφείλει ο εργοδότης με την περιουσία που κάθεται στην τράπεζα να τον περιμένει, να μην ψηφίσει τον κυβερνήτη που θα του επιτρέψει να κόβει και το τελευταίο σεντ απ’ τον εργαζόμενό του; Ή, γενικά δεν κατανοώ επιτέλους, γιατί ο τύπος που βολεύεται με την όλη κατάσταση αυτή, να θέλει να την αλλάξει, όταν προφανώς είναι βολικότατη για τον ίδιο; Τι φάση, ποιοι νομίζετε ότι είστε για να λογοδοτήσει σε σας; Και, ποιο είναι, βασικά, το κακό για το οποίο θεωρείτε ότι πρέπει να απολογηθεί;
Εσείς, τους γνωστούς και τους γνώριμους, δεν εξυπηρετείτε στην καθημερινή ζωή; Δεν προτιμάτε το φαρμακείο του τάδε γνωστού, το βιβλιοπωλείο της τάδε φίλης, το καταστήματα με ρούχα της τάδες φίλα προσκείμενης; Αυτό λοιπόν ισχύει και για τις εκλογές και για το πως καθένας χειρίζεται την ψήφο του. Ο καθένας βολεύει τους δικούς του, ο καθένας εξυπηρετεί τους ομοϊδεάτες, καθείς δίνει προτεραιότητα σ’ αυτούς που του επιτρέπουν να βιώνει την πραγματικότητα όπως θα ήθελε κι όχι όπως είναι. Get over it! Δε χρειάζεται να ποστάρετε τι είπε ο Τσόρτσιλ για τους Έλληνες ή να τσακωθείτε με κάποιον συγγενή για μια γη της επαγγελίας που ποτέ δε θα δείτε! Ελάτε μαζί μας, να θαυμάσετε το show από μακριά, χωρίς υστερίες και κροκοδείλια δάκρυα.
Και για μένα, είναι επίτευγμα και μεγάλη μαγκιά κιόλας να μπορεί κάποιος, οποιοσδήποτε, να πείθει τον εργάτη ή τον εργαζόμενο των 40 ωρών τη βδομάδα για 500 ευρώ των μήνα, να ψηφίζει το ίδιο με το αφεντικό του. Μεγάλη μαγκιά και όποιος το καταφέρνει, έχει όχι τον σεβασμό μου για το ποιόν του, αλλά σίγουρα για τις ικανότητές του. Οπότε, μην κατακεραυνώνετε τα μέσα ενημέρωσης ή τον οποιοδήποτε καλοθελητή, που κάνει τη δουλειά του. Ο καθένας εξυπηρετεί το συμφέρον του, το’ παμε, οπότε είναι λίγο βερεσέ να καυτηριάζουμε τα ίδια και τα ίδια. Δε θα γίνετε ούτε εναλλακτικός διανοούμενος ούτε λέκτορας πολιτικής φιλοσοφίας σε κάποιο περιφερειακό πανεπιστήμιο πιπιλώντας αυτές τις ληγμένες καραμέλες.
Μην ανησυχείτε- τίποτα ασυνήθιστο δε θα συμβεί. Ο καθένας θα κοιτάξει την πάρτη του, όπως και είναι απολύτως λογικό. Δεν είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα, ποτέ δεν ήμασταν, είναι πασιφανές. Είναι κάποιοι κακομοίρηδες σε κάτι βάρκες σουρωτήρια, είναι και κάτι άλλα ανθρωπόμορφα τέρατα σε κάτι θαλαμηγούς-πλωτές ηπείρους και… χτενίζονται. Και καλά κάνουν. Γιατί αν μπορώ να εκμεταλλευτώ κάποιον, να μην το κάνω; Γιατί αν μπορώ να του ρουφήξω το αίμα και μάλιστα να κρατάω και καβάντζα εμφιαλωμένο στα ψυγεία μου, να μην το προσπαθήσω; Το πραγματικά κωμικό, στις πιο μελανές πτυχές τις κωμωδίας, είναι όταν τα δισεκατομμύρια καΐκια που αρμενίζουν μετά βίας και που είναι-δεν είναι στην επιφάνεια, χαράζουν την ίδια πορεία με τις θαλαμηγούς με οδηγό την ελπίδα ή ίσως την ηλιθιότητα. Ή ίσως με πυξίδα το απαράλλακτο της ανθρώπινης φύσης, που ικανοποιείται με ξαναζεσταμένα ψίχουλα, αρκεί να μην αλλάξει τίποτα.
Οπότε, πάλι οι γνώριμοι θαμώνες θα κραυγάζουν στα γνώριμα τηλεπαράθυρα, σε κάποιες μάλλον σαθρές τηλεοικοδομές. Πάλι, με τσάμπα μαγκιές και ρητορείες θα αυτοϊκανοποιούνται τα μέλη των κομμάτων, που στην πραγματικότητα, αποτελούν τελείες για οποιουδήποτε είδους λογική και σύνδεση με την πραγματικότητα. Όλοι θα ευαγγελίζονται τις γνωστές εμπνεύσεις τους , θα παίρνουν το τυπικό τους χειροκρότημα και θα συνεχίζουν την επόμενη βραδιά σε καινούριο μέρος την περιοδεία τους. Η περιοδεία αυτή βέβαια, δεν περνά απ’ τα χωράφια του ρεαλισμού και της υπευθυνότητας αλλά αυτό το ξέρουν και οι πέτρες, οπότε δεν ταραζόμαστε. Πώς κάνατε υπομονή στις σχολικές παραστάσεις μέχρι να βγει και το δικό σας το βλαστάρι, να τα πει και να τελειώνουμε; Εκεί, κάνατε ησυχία, σεβαστήκατε το δρώμενο- γιατί λοιπόν να μας πρήξετε με 8.000 αναδημοσιεύσεις και retweets τι είπε ο τάδε φημισμένος παπαγάλος για τις κρίσιμες και καθοριστικές εκλογές;
Απλώς, ας αφήσουμε, εμείς οι θεατές, τις πύρινες διαμάχες και το λεκτικό βρωμόξυλο μέχρι σακατέματος, γιατί είναι λίγο γελοίο οι μαριονέτες να λοιδορούν η μία την άλλη. Ας περιμένουμε για τέλεια memes –που αποτελούν σύγχρονη φιλοσοφία, δεν αλλάζω άποψη- κι ας αποφύγουμε να κάνουμε καταδύσεις στον απόλυτο βόθρο των συζητήσεων στα σόσιαλ περί εκλογών, ευθυνών και λοιπών υψηλόπνοων. Το show θα γίνει με επιτυχία και όλα θα κυλήσουν ομαλά. Απλώς, αν δύναστε, μην ενοχλείτε εμάς τους υπόλοιπους που θέλουμε να το παρακολουθήσουμε με την ησυχία μας.
.
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media