Περιβάλλον – Ανθρώπινα Δικαιώματα: Σημειώσατε ΧΑΟΣ!
Από την «ΟΙΚΟ…νική Πραγματικότητα» της γεωπόνου Πίτσας Στασινοπούλου.
Ίσως ο τίτλος παραπέμπει σε αναμέτρηση στοιχηματικού ή τζογαδόρικου τύπου, όμως όχι φίλε μου, κάθε άλλο. Άλλωστε στις εν λόγω αναμετρήσεις, οι επιλογές δεν περιλαμβάνουν το ΧΑΟΣ ως «πρόβλεψη», αυτό αποτελεί αυθαιρεσία της γράφουσας, όμως σκέψου: α) ΔΕΝ πρόκειται για ανταγωνιστική αντιπαράθεση αλλά για συμπόρευση, β)Το «χάος» δεν είναι πρόβλεψη αλλά διαπίστωση και γ) η γράφουσα έχει πλήρη μεσάνυχτα από ποδοσφαιρικά, τζογαδόρικα και συναφή… απλά επιδίδεται σε περίεργους, λογικούς ή ΜΗ (παίζει σοβαρά το ενδεχόμενο!) συνειρμούς.
Θα αναρωτιέσαι όμως «πόθεν» προέκυψαν οι συνειρμοί. Και θα σου απαντήσω, από το… ημερολόγιο! Ή πιο συγκεκριμένα από το «εορτολόγιο» των Παγκόσμιων Ημερών του Μαρτίου που διανύουμε, όπου συμπτωματικά διαπιστώνω ότι τον τρέχοντα μήνα συνεορτάζουν –με ασφυκτικό στρίμωγμα – αφενός σοβαρότατα περιβαλλοντικά ζητήματα και αφετέρου κρισιμότατα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και για του λόγου το αληθές, εντός του Μαρτίου, μεταξύ άλλων, «τιμούμε» τις Παγκόσμιες Ημέρες της ΓΗΣ, της Δασοπονίας, του Νερού, του Καταναλωτή,της Μετεωρολογίας και από την άλλη, τις αντίστοιχες κατά της Ενδοσχολικής Βίας, της Λογοκρισίας, της Αστυνομικής Βαρβαρότητας, του Ρατσισμού… Προσωπικά ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από την – τυχαία άραγε; - συνύπαρξη των δύο κρίσιμων «κοινωνικών πυλώνων», με την μορφή σχεδόν ταυτόχρονης υπενθύμισης.
Πόσο συνδέονται όμως οι δύο «πυλώνες» Περιβάλλον – Ανθρώπινα Δικαιώματα; Φοβάμαι ότι ένας «οικολόγος» με στενή/ στεγνή οπτική, αν τον βρεις σε… large διάθεση, θα απαντήσει «μπα, δεν νομίζω…» Ανεξαρτήτως όμως απάντησης, η ουσία είναι τί περνά ως βασικό μήνυμα, μέσα από την όποια δράση ή τρόπο ζωής του. Έχω συναντήσει άπειρους «οικολόγους», οργανωμένους ή όχι, να εξαντλούν τη «οικολογική» φιλοσοφία και δράση τους στα κάτωθι: υγιεινή διατροφή πρωτίστως, αυστηρά με βιολογικά προίόντα (αν χρειαστεί και με αίτηση δανείου)… εναλλακτικές θεραπείες αποκλειστικά με φυσικές μεθόδους (έστω κι αν απαιτείται εγχείρηση)… χρήση καθαριστικών χωρίς ίχνος χημικού (γνωρίζω φίλη που σφουγγαρίζει με σκορδόνερο)… στήριξη κάθε λογής ανταλλακτικών παζαριών (πασάροντας ενίοτε και τον/την σύζυγο)… χαρωπές φυτεύσεις, κατά προτίμηση ενώπιον φακού (μην πάει τζάμπα η δράση)… μπόλικες εκδρομούλες στη φύση, ακολουθώντας τους δρόμους του κρασιού/ μελιού/ λαδιού/ μεταξιού, ενίοτε και του μεταξοσκώληκα… στήριξη με συγκινητική ευλάβεια της ανακύκλωσης, ως το ΑΠΑΝ της οικολογίας… επανάχρηση υλικών φτιάχνοντας της Παναγιάς τα μάτια από ανακυκλώσιμα υλικά… «καθάρισμα- πασάλειμμα» υπαίθριων χώρων μετά ψυχαγωγικών χάπενινγκς, οπωσδήποτε παρουσία κάμερας (αλλιώς τί νόημα έχει;)
Και βέβαια άπειρο μπλα μπα μπα…. για το άμοιρο περιβάλλον, τον κατακαημένο πλανήτη (περιλαμβανομένων και των πλανηταρχών), την φοβερή και τρομερή «Κλιματική Αλλαγή» - σούπερ σταρ της εποχής και δώστου προπαγάνδα με το τσουβάλι για την αντιμετώπιση της λαίλαπας! Και έτσι, με έναν ωραιότατο κύκλο «πολιτικά ορθών» διαλέξεων, συν τις ανωτέρω κρίσιμες δράσεις, συν τον πανηγυρικό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος και το καθοριστικό… σβήσιμο των φώτων για λίγα λεπτά την Διεθνή Ημέρα της ΓΗΣ στις 20 Μαρτίου… δικαιώνεται πλήρως η φιλοσοφία του «οικολόγου» και μπορεί πλέον να πάει για ύπνο επαναπαυμένος. Ένας ευτυχής πρόσκοπος, ταγμένος σε ιερό σκοπό, που αφού τέλεσε την «καλή πράξη» της ημέρας, προσεύχεται ήρεμος για τη νυχτερινή κατάκλιση. Κρα – κρα – κρα…
Δεν ξέρω τί είδους ύπνο κάνει και κατά πόσο το αφέψημα της αγαπημένης του ηρεμιστικής βαλεριάνας τον «αποκοιμίζει». Δεν ξερω καν τί όνειρα βλέπει κι αν σ’ αυτά χωρούν εφιάλτες. Όχι υποθετικοί στη σφαίρα της ονειρικής φαντασίας, σαν τους γελοίους δράκους της «κλιματικής αλλαγής», αλλά υπαρκτοί, ρεαλιστικοί, στη σφαίρα της ζώσας πραγματικότητας. Που τί σατανική σύμπτωση ή τραγική ειρωνεία, έρχονται να τους θυμίσουν οι Παγκόσμιες Ημέρες του Μαρτίου, δίπλα σε εκείνες για το Περιβάλλον. Αυτές που κάνουν λόγο για τη βία στα σχολεία, τη λογοκρισία, τη βαρβαρότητα της εξουσίας, το τέρας του ρατσισμού… Για τα καταρρακωμένα Ανθρώπινα Δικαιώματα σε έναν κόσμο τραγικά ανάγλητο κι αλλοπρόσαλλο που αίφνης δαιμονοποιεί το… διοξείδιο του άνθρακα και υποθάλπτει τη βία! Υποκρίνεται ότι προστατεύει το δένδρο κι αφήνει αβοήθητο το θύμα μιας βάρβαρης εξουσίας! Χύνει ποτάμι δάκρυα για τη χτυπημένη αρκούδα και κλείνει τα μάτια στο χτυπημένο παιδί! Σχίζει τα ιμάτιά του για την πολύτιμη βιοποικιλότητα της φύσης και στη «βιοποικιλότητα» των ανθρώπων απαντά με ρατσισμό! Υπερασπίζεται με πάθος την ελευθερία διακίνησης στο δημόσιο χώρο και επιβάλλει λογοκρισία στη διακίνηση ιδεών! Εφιάλτες πραγματικοί, να τους ζεις στο πετσί σου, ΟΧΙ φτιαχτοί δράκοι επιτήδειων…
Αν λοιπόν εσένα «οικολόγε», σε ενοχλούν τα εισαγωγικά και θέλεις να τα αφαιρέσω, οφείλεις να απαντήσεις με το χέρι στην καρδιά σε κάποια κρίσιμα ερωτήματα:
- Είναι δυνατόν να μάχεσαι για έναν βιώσιμο πλανήτη, παραβλέποντας τον ανθρώπινο παράγοντα ή τις κοινωνικές συμβάσεις που ορίζουν θεμελιώδεις αξίες;
- Είναι δυνατόν να υπερασπίζεσαι ένα καθαρό περιβάλλον περισσότερο από τις αξίες της ηθικής, της δικαιοσύνης, της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας;
- Είναι δυνατόν να σε συγκινεί περισσότερο η καλλιέργεια βιολογικής ντομάτας από την καλλιέργεια του ανοιχτού μυαλού; Ο «υπό εξαφάνιση» θαλάσσιος ελέφαντας, παρά οι «υπο εξαφάνιση» συνάνθρωποι, απειλούμενοι με φυσική – ψυχική- πνευματική εξόντωση; Η άνοδος της θερμοκρασίας περισσότερο από την άνοδο του ρατσισμού;
- Είναι δυνατόν να απολαμβάνεις ένα φυσικό/ υγιεινό/ καθαρό προϊόν, όταν ξέρεις ότι για να παραχθεί κάποιοι υπέφεραν από απάνθρωπη εκμετάλλευση ή ένα «άλλο» περιβάλλον… μακριά από σένα, κακοποιήθηκε βάναυσα;
- Είναι δυνατόν να νιώθεις «τακτοποιημένος» στον γυάλινο, υγιεινό και καθαρό σου κόσμο, να μιλάς για «ποιότητα ζωής», όταν γύρω σου μαίνονται η βία, η τρομοκρατία, η υποκρισία, η φίμωση, η προπαγάνδα, οι πόλεμοι;
Αν απαντήσεις «ΟΧΙ, δεν νιώθω καθόλου καλά, με πονάνε όλα τούτα, τα παλεύω και κυρίως τον «κακό» μου εαυτό, όμως νιώθω αδύναμος κι απλά κάνω συνειδητά αυτό το λίγο που μπορώ, έστω για μια ανάσα…», τότε όχι μόνο θα βγάλω τα εισαγωγικά και θα γράψω φαρδιά-πλατιά ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ, αλλά θα υποκλιθώ στην αυθεντικότητά σου και θα σε θεωρήσω λαμπρό υπόδειγμα! Αν όμως απαντήσεις – ή με τις πράξεις σου υπονοήσεις - «Χαλάρωσε κοπελιά… άλλο η οικολογία, άλλο τα ανθρώπινα δικαιώματα, μη τα μπλέκεις, με αυτά ασχολούνται οι «δικές τους» οργανώσεις, ο δικός μας τομέας είναι διαφορετικός και οριοθετημένος…» τότε, τα εισαγωγικά θα παραμείνουν εσαεί ως ρετσινιά και σήμα κατατεθέν μιας ανούσιας γραφικότητας. Που στην καλύτερη περίπτωση φλερτάρει με αθώα αφέλεια και στη χερότερη με ύποπτη σκοπιμότητα. Διαλέγεις και παίρνεις!
Ένας αυθεντικός οικολόγος, ΔΕΝ μπορεί παρά να είναι ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣ και κατεξοχήν ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΗΣ! Η βιοποικιλότητα της φύσης που υπερασπίζεται με πάθος, αντιλαμβάνεται ότι αφορά όλα τα έμβια είδη του πλανήτη, από το τελευταίο ζουζούνι ή χορτάρι μέχρι τον πιο «διαφορετικό» άνθρωπο, αναγνωρίζοντας την ασύλληπτη σοφία σε όλη αυτή την «ποικιλία» υπάρξεων. Ότι κάθε μία με τη μοναδικότητα και το ρόλο της, αποτελεί πολύτιμο κρίκο ενός πλανητικού οικοσυστήματος και το σπάσιμό του διαταράσσει μια θαυμαστά δομημένη ισορροπία! Ότι καμία ιδιαιτερότητα στη φύση στην οποία ανήκει βεβαίως ΚΑΙ το ανθρώπινο είδος, ΔΕΝ περισσεύει, αντίθετα έχει σοβαρό/ νομοτελειακό λόγο ύπαρξης, άσχετα αν ο στενόμυαλος αλαζόνας δεν μπορεί να τον δει…
Είναι αδιανόητος, έξω από κάθε λογική, ο αγώνας για έναν βιώσιμο πλανήτη χωρίς… βιώσιμους ανθρώπους. Όταν όμως η απίστευτη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ κυριαρχεί ΚΑΙ στις δύο βιωσιμότητες, το δούλεμα χοντραίνει! Όταν καμωνόμαστε ότι τάχα μου «προστατεύουμε» το περιβάλλον με χίλιες δυο δολιότητες μόνο για τη «βιτρίνα», ενώ πίσω από τον καταναλωτικό πάγκο το έχουμε ξεσχίσει… όταν επίσης καμωνόμαστε ότι τάχα μου «υπερασπιζόμαστε» τα ανθρώπινα δικαιώματα, τύπου «Είμαστε όλοι CHARLIE!» ή χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα, ενώ με την ανοχή - σιωπή μας υποθάλπτουμε τέρατα καθημερινά και βολευόμαστε με βιολογικές πατάτες… τότε ναι, το αποτέλεσμα στο πηλίκον είναι ένα ξεκάθαρο, σκοτεινό, θλιβερό ΧΑΟΣ! Και μας μένουν μόνο κάποιες Παγκόσμιες Ημέρες, μέρος της βιτρίνας κι αυτές, αφορμή για κλισέ –αφιερώματα «μουσείου» και ολίγον από μπουφέ… βιολογικό φυσικά!
Αγαπητέ «οικολόγε», αφού σου προτείνω να κάνεις κολλητή παρέα με τον αυθεντικό ομοϊδεάτη σου, τον χωρίς εισαγωγικά, θα το επαναλάβω για να το εμπεδώσεις: Δεν νοείται βιώσιμος πλανήτης χωρίς βιώσιμα είδη και μεταξύ αυτών και ανθρώπους. Και το ζώο – άνθρωπος ΔΕΝ βιώνει απλά επιβιώνοντας. Όταν αφανιστεί το πνεύμα του, καταργείται ως είδος, ακυρώνεται ως ετυμολογία. ΠΩΣ και ΠΟΥ θα βολέψει το «άνω –θρώσκω»;
