Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη που χρησιμοποιώ τον όρο «πανηγύρια» για σημαντικότατα events, happenings, festivals, bazaars και λοιπά κομψά και ελληνοπρεπή, αλλά είπα να τα φέρω λίγο στα «καθ’ ημάς». Μεγαλύτερη όμως και ειλικρινή συγγνώμη ζητώ από τα αυθεντικά, παραδοσιακά, λαϊκά πανηγύρια που σηματοδοτούν την κουλτούρα τόσων γενιών! Μια κουλτούρα γνήσια, πολύτιμη κι όμως απαξιωμένη από σύγχρονους «ψαγμένους»…
Οι οποίοι, σεβόμενοι το ρόλο που οι ίδιοι απέδωσαν στους εαυτούς τους, θεωρούν μέρος των καθηκόντων τους ως «ενεργών πολιτών», «εναλλακτικών», «ευαισθητοποιημένων» κλπ. την οργάνωση ανά τακτά διαστήματα, διαφόρων οικολογικών δρώμενων με πιασάρικους βεβαίως τίτλους που περιλαμβάνουν είτε τον όρο «green…κάτι» για hi-tech νεολαίους, είτε «οικο – πράσινο – βιο …κάτι» για αδαείς μεσήλικες που αδυνατούν να εντρυφήσουν στη βαθυστόχαστη «green» αμερικανιά.
Πέρα από τους τίτλους, η περιορισμένης εμβέλειας φαντασία, επεκτείνεται και στο περιεχόμενο με τα γνωστά, πρωτότυπα must: η πανταχού παρούσα «Ανακύκλωση» με κάθε δυνατή παραλλαγή, από μπλα-μπλα, βιντεάκια, ιλουστρασιόν εντυπάκια, ατέλειωτες κατασκευές από ανακυκλώσιμα κλπ. Απολύτως προβλέψιμα και βαρετά περιβαλλοντικά παιχνίδια, χιλιόμετρα ζωγραφιές του τύπου «Πώς θέλω τη γειτονιά μου» (έλα μου ντε!) από παιδάκια πεσμένα κατάχαμα. Γνωριμία με την πρόσφατη σούπερ ανακάλυψη του αιώνα, το Ποδήλατο, συμβολικές φυτεύσεις- θυσίες ατυχών φυτών ενώπιον φακού απαραιτήτως. «Ξύλινες» ομιλίες – κασέτες και τυποποιημένες πληκτικές συζητήσεις από τα ίδια πρόσωπα για τα ίδια θέματα, η νέα σούπερ σταρ «Αλληλεγγύη» μονίμως παρούσα, «ψαγμένα εργαστήρια» και φυσικά… ΠΩΛΗΣΕΙΣ!... αλλά όχι ό,τι κι ό,τι!
Αυστηρά και ΜΟΝΟ «βιολογικών» ή συναφών «εναλλακτικών» προϊόντων, πάντα αγνών, χειροποίητων ή συνεταιριστικών κι αλλοίμονο αν το αμφισβητήσει κανείς ή ζητήσει πιστοποίηση στη χώρα του «ό,τι δηλώσεις, είσαι!» Αφού ο τύπος το δήλωσε, ποιος είσαι εσύ που τολμάς να ζητήσεις αποδείξεις χωρίς να θεωρηθείς τουλάχιστον προβοκάτορας του αγνού οικολογικού κινήματος, μαύρη αντίδραση, καπιτάλας, εχθρός του περιβάλλοντος, μη σου πω και του λαού… Άλλωστε δεν έχεις το κατάλληλο look – κώδικα επικοινωνίας του συναφιού, ξεχωρίζεις σαν τη μύγα στο γάλα και η … «αλληλέγγυα» αίσθηση του «τι θέλει αυτός εδώ;» σου΄ρχεται πανταχόθεν… εκτός κι αν αυτό σε ιντριγκάρει και μαγκιά σου!
Τώρα θα μου πεις, τι σε έπιασε βρε κακιασμένη και τα έβαλες με τις οικολογικές εκδηλώσεις;
Τι κακό έχει δηλαδή που κάποιοι προσπαθούν να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο; Και απαντώ: αν ήταν πραγματικά αυτός ο στόχος και αν το αποτέλεσμα τον δικαίωνε, θα ήμουν ένθερμη υποστηρίκτρια, όπως υπήρξα στο απώτερο παρελθόν, όταν όλα φάνταζαν αγνά και ειλικρινή, πριν η πορεία και οι πρακτικές τα διαψεύσουν. Ας μη ξεχνάμε ότι η οικολογική μόδα (και όχι συνείδηση) φούντωσε τις τελευταίες δεκαετίες μέσα από επιδοτούμενα ευρωπαϊκά προγράμματα, όπου «εν μία νυκτί» ξεφύτρωσαν απίστευτα «οικολογικά μαγαζάκια» από επιτήδειους (μεταξύ των οποίων και Δήμοι) που μυρίστηκαν ψητό και έγλυψαν μέχρι το τελευταίο κοκαλάκι! Οπωσδήποτε μεταξύ αυτών υπάρχουν και σοβαρές προσπάθειες με υγιή κίνητρα, εθελοντική προσφορά και αποτελεσματικό έργο που είναι άξιες σεβασμού και λιγότερο θορυβώδεις, αλλά αποτελούν τις γνωστές εξαιρέσεις του κανόνα.
Οι υπόλοιποι αναλώνονται σε φτηνά, γραφικά πανηγυράκια προσπαθώντας εναγωνίως να εξασφαλίσουν κάποιον χορηγό ή επιδότηση, κάποιες συνδρομές, λίγη προβολή στην κάμερα, εξαργύρωση προσωπικών φιλοδοξιών, ή ακόμη συμμετοχή σε πολιτικά παιχνίδια εξουσίας. Αν είχαν στοιχειώδη οικολογική ευαισθησία, δεν θα κατέφευγαν σε επιπλέον σπατάλη υλικών και ενέργειας, δεν θα θεοποιούσαν την εμπορική δραστηριότητα της ανακύκλωσης αγνοώντας σκόπιμα και προκλητικά το ΠΛΕΟΝ ουσιαστικό μήνυμα «περιόρισε την κατανάλωση, ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ευθύνεται για την περιβαλλοντική κρίση», δεν θα φύτευαν δένδρα μόνο για την κάμερα ή τη φωτογράφηση παρατώντας τα μετά απότιστα στη τύχη τους και θυσιάζοντάς τα, δεν θα βάφτιζαν «βιολογικά» προϊόντα που παράγονται χωρίς έλεγχο και πιστοποίηση για λόγους κέρδους, δεν θα ζάλιζαν τα κακόμοιρα παιδιά με ανούσιες, προκάτ ατάκες που βολεύουν, δημιουργώντας τους (μας) από πάνω και ενοχές, δεν θα διακήρυτταν υποκριτικά την αλληλεγγύη φτιάχνοντας άπειρα (και συνήθως ανταγωνιστικά) γκρουπάκια με τους «δικούς του» ο καθένας και απομονώνοντας τον αντίλογο!
Κι άλλα, πολλά ΔΕΝ…
Στον αιώνα της ταχύτατης πληροφόρησης, η ενημέρωση όχι μόνο δεν έλειψε αλλά περίσσεψε τόσο που μπουκώσαμε!
Όσο για την ευαισθητοποίηση, είναι πολύ σοβαρή, ουσιαστική και σε βάθος διαδικασία για να την πιπιλίζει ο κάθε αφελής ή …πονηρός σαν καραμέλα του συρμού. Και ευτυχώς που ζει ακόμη η γενιά των παππούδων μας σε κάποια χωριά εκτός τουριστικού χάρτη, για να «διδάσκει» εν αγνοία της και έμπρακτα τι σημαίνει «νοιάζομαι για το περιβάλλον που ζω».
Και ναι, μπορεί να κάνει όμορφα, αυθεντικά πανηγύρια κάτω από αιωνόβια πλατάνια, δίπλα σε γάργαρες πηγές και να είναι και… διαδραστικά!
(Αυτό το τελευταίο, μην το πεις στον παππού, ίσως το πάρει για βρισιά…)
Φωτογραφικό υλικό
