Γράφει ο Μάκης Σενής.
Προσπαθούσα κάποτε να διαβάσω όσα περισσότερα βιβλία μπορούσα. Ένα τον μήνα, δηλαδή δώδεκα τον χρόνο… Αν ζούσα ογδόντα χρόνια, υπολόγιζα να είχα διαβάσει περίπου χίλια βιβλία. Μελετώντας ελληνική ιστορία, αφού είναι και από τα πρώτα βιβλία που πιάνουμε στα χέρια μας, έκανα τις πρώτες σκέψεις σχετικά με το διάβασμα. Αφενός πόσο όμορφο είναι να μπορούμε να έχουμε πληροφορίες για κάτι που συνέβη χιλιάδες χρόνια ή να μοιραζόμαστε τα συναισθήματα ενός αρχαίου ποιητή! Αφετέρου, στην πορεία γεννιούνται πιο σύνθετοι προβληματισμοί: τι είναι αλήθεια και τι ψέμα από αυτά που διαβάζω; Ίσως ποτέ δεν θα μάθουμε ακριβώς, γιατί όπως έχει ειπωθεί η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Αυτό δεν αλλάζει, η αντικειμενικότητα είναι ένα από τα στοιχεία που δεν χαρακτηρίζει το ανθρώπινο είδος.
Σήμερα τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Ακόμα στο σχολείο τα παιδιά μαθαίνουν τα ίδια παραμύθια. Μαθαίνουν να μισούν τους γείτονες λαούς γιατί είναι απειλή. Κανένα βιβλίο δεν εξηγεί ότι οι λαοί μεταξύ τους έχουν ζήσει αρμονικά σε αμέτρητα παραδείγματα και πως οι πόλεμοι γίνονται για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των λίγων. Διδάσκονται οι μαθητές πως οι αλλόθρησκοι ανήκουν σε άλλη κατηγορία ανθρώπων και πως πάλι καλά εμείς γεννηθήκαμε στην Ελλάδα όπου είμαστε μια χώρα με ξεχωριστή θέση στην καρδιά του Θεού. Ίσως κανένα βιβλίο που μελετήθηκε σε σχολείο, δεν λέει πως πρέπει να γίνεται η αναζήτηση της Αλήθειας, του Θεού η όπως αλλιώς προτιμάτε, για ποιον λόγο έχουν τόσα κοινά οι θρησκείες ανά τον κόσμο μεταξύ τους, και πόσα κοινά έχουν οι πιστοί (και οι άπιστοι πολλές φορές) μεταξύ τους. Φαίνεται πως από τα βιβλία των θρησκευτικών και της ιστορίας διδάσκεται το μίσος και ο πόλεμος. Με το φτωχό μου το μυαλό αναρωτιέμαι, ποιο είναι το νόημα αυτών των μαθημάτων αλλά και γενικά των εννοιών της Ιστορίας και της Θρησκείας. Αν μελετήσει κάποιος Ιστορία, αυτό που πρέπει να μάθει είναι να υπερασπίζεται όχι την πατρίδα αλλά την ειρήνη και την πρόοδο. Αν κάποιος μελετήσει την θρησκεία, οποιαδήποτε και αν είναι αυτή, αυτό που πρέπει να μάθει είναι να πρεσβεύει την αγάπη και την πνευματικότητα. Αν καταφέρνουμε να οδηγούμαστε σε αντίθετους προορισμούς από αυτούς, καλύτερα να κλείσουμε τα βιβλία και να πάρουμε τα βουνά. Ίσως στις άγονες πλαγιές, οι πέτρες και τα αγριόχορτα έχουν να μας διδάξουν περισσότερα.
Δεν είναι ο κόσμος ακόμα έτοιμος για να ρίξει τα τείχη που άλλοι ύψωσαν για να τον διαφεντεύουν. Πως να γίνουμε ένα με τους άλλους λένε οι άνθρωποι. Εμείς είμαστε Έλληνες, εμείς είμαστε χριστιανοί. Όπως άκουσα εύστοχα έναν φίλο να λέει, παλιά δεν μπορούσαν να διανοηθούν οι χωριάτες του ενός χωριού πως θα ενωθούν με τους χωριάτες του αντίπαλου διπλανού χωριού, όμως κάποιοι τους ένωσαν γιατί αυτό ήταν το συμφέρον να γίνει. Έτσι και σήμερα βρίσκουμε διαφορές και αντιθέσεις ανάμεσα στους λαούς, μα οι ομοιότητες είναι περισσότερες. Οι στόχοι των σοφών είναι ίδιοι, ειρήνη και αγάπη. Δεν είναι καινούριες ιδέες αυτά, χιλιάδες χρόνια λέγονται, κι όλο δεν είναι καιρός, κι όλο θέλει κι άλλο νερό ο μύλος για να γυρίσει. Φαίνεται πως κάνει βήματα μπροστά ο άνθρωπος, μα όταν αναζητά το νόημα της ζωής, ακόμα διαβάζει βιβλία που γράφτηκαν χιλιάδες χρόνια πριν. Προχώρησε η τεχνολογία, ταξιδεύουμε στο διάστημα, γιατρεύουμε ανίατες ασθένειες, όμως μέσα μας όχι απλά μείναμε στάσιμοι αλλά βρισκόμαστε σε χειρότερο επίπεδο από τους προγόνους μας. Ίσως στα αρχαία χρόνια, μια εποχή που συνυπήρχαν την σε αυτή τη Γη σοφοί, φωτεινοί οδηγητές των ψυχών, όπως ο Πυθαγόρας στην Ελλάδα και ο Λάο Τσου στην Κίνα, η ανθρωπότητα να ήταν έτοιμη για την μεγάλη αλλαγή, την μεγάλη ένωση. Μα δεν υπήρχε η τεχνολογία για αυτό. Σήμερα που υπάρχει η τεχνολογία για να γίνει ο πλανήτης μας παράδεισος , δεν υπάρχουν οι σοφοί. Το αισιόδοξο μήνυμα είναι πως η τεχνολογία θα συνεχίσει να υπάρχει και να εξελίσσεται, οπότε όταν κάποια στιγμή γεννηθούν πάλι οι σοφοί σε αυτό τον κόσμο θα μπορέσουν να την χρησιμοποιήσουν και να γίνει η Γη παράδεισος. Το απαισιόδοξο μήνυμα είναι πως αν αργήσουν οι σοφοί να εμφανιστούν, η εξέλιξη της τεχνολογίας στα χέρια των ηλιθίων θα μας οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή.
Φανταστείτε τον Χίτλερ να είχε στα χέρια του πυρηνικές κεφαλές, θα είχε αφανίσει όλους τους ανθρώπους πλην αυτούς που θεωρούσε Άρεια φυλή. Φανταστείτε τον Βούδα να ανεβάζει τα σοφά του λόγια στο Youtube ή να έχει 2-3 δισεκατομμύρια followers στο twitter. Η τεχνολογία είναι δύναμη, δίνει ταχύτητα στις εξελίξεις. Αυτό που ήταν να γίνει μέσα σε δέκα χρόνια πιο παλιά, τώρα μπορεί να γίνει μέσα σε λίγους μήνες. Τι υπάρχει για να γίνει αυτή την στιγμή όμως; Θα το μάθουμε σύντομα. Αυτό που μπορούμε και είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε, είναι να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην πορεία της ανθρωπότητας. Είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι συμμετέχουμε σε αυτή την πορεία κάθε μέρα με την αδιαφορία μας. Λέμε ποιος είμαι εγώ για να αλλάξω κάτι. Μα μόνο εγώ μπορώ να αλλάξω τις συνήθειες μου και τον τρόπο που αντιμετωπίζω τα γεγονότα, την συμπεριφορά μου που κάθε ώρα και στιγμή αντιγράφουν οι νεότεροι. Μπορεί ο καθένας μας να έχει διαφορετικό ρόλο να παίξει στην κοινή κληρονομιά που θα αφήσουμε πίσω μας, στο τέλος της ημέρας όμως είμαστε όλοι το ίδιο υπεύθυνοι για τον ρόλο μας.
Φωτογραφικό υλικό
