Ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης αξιολογεί τις νέες ταινίες της εβδομάδας 7 – 13 Νοεμβρίου 2013.
Χωρίς εισαγωγικά και πολλά, πολλά λόγια, ο κριτικός κινηματογράφου Παναγιώτης Τιμογιαννάκης αξιολογεί τις νέες ταινίες της εβδομάδας 7 – 13 Νοεμβρίου 2013, στο λεπτό! και με τίτλο H “ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ” ΕΒΔΟΜΑΔΑ…
MISS VIOLENCE.
Μπορεί να μοιάζει του “Κυνόδοντα” αλλά “Κυνόδοντας” δεν είναι. Ολοκληρωμένος κινηματογράφος σε σενάριο, σκηνοθεσία, ηθοποιία -κατάλαβα γιατί ξετρελάθηκε ο Μπερτολούτσι με τον Αλέξανδρο Αβρανά στο Φεστιβάλ Βενετίας αλλά και με τον πρωταγωνιστή Θέμη Πάνου. Το μεγάλο προτέρημα: Ενώ έχει ως περιεχόμενο την ενδοοικογενειακή βία στη χειρότερη μορφή της, τη βία απλά, δεν έχει βία η εικόνα του. Σε ένα ήρεμο περιβάλλον, εξαιρετικά επιπλωμένο (που η επίπλωση δικαιολογείται κι από το σενάριο, κάτι που δεν συμβαίνει πάντα στο εγχώριο σινεμά, βλέπουμε αυτό που κρύβουν χρόνια τώρα οι άνθρωποι από ντροπή και φόβο: Τη βία στο σπίτι, σεξουαλική, λεκτική, σωματική.Και μετά απορρίπτουν ως “γραφικό” όποιον τολμήσει να καταγγείλει. Μπράβο Αβρανά.
ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ.
Όσο κι αν είναι καταβεβλημένος ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, βάζει δύο τρεις πινελιές και σε κατακτά. Εδώ πατάει και σε καλό υλικό του συγγραφέα Νικολό Αμανίτι. Με συγχωρείτε αλλά το προτίμησα κι από το “Gravity” αλλά κι από το “Ολα χάθηκαν”. Μια σχέση ετεροθαλών αδελφών “κλεισμένη” στο υπόγειο.
GRAVITY.
Άκουσα πολλά, είδα λίγα. Όχι πως δεν είναι καλό. Κι έχει και το προσόν της μικρής διάρκειας. Το τεχνικό άψογο, το star performance της Σάντρα Μπούλοκ, επίσης. Λείπουν πια οι ταινίες κι όταν βρεθεί καμιά έστω και μεσαίας κατάστασης είτε από δημόσιες σχέσεις είτε από ανάγκη στήριξης, λένε μερικούς δοξαστικούς παραπάνω.
ΟΛΑ ΧΑΘΗΚΑΝ.
Εδώ κι αν άκουσα πολλά κι αυτό που είδα δεν μου είπε τίποτα. Δεν θέλω να αποκαλύψω το τέλος ώστε να επιχειρηματολογούσα σαφέστερα. Θα πω μόνο τα εξής: Ως προς το έργο, δεν έμαθα ποτέ ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος. Ως προς τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ κρατά το έργο μόνος του με το εκτόπισμα του αλλά για ερμηνεία, κι εννοώ ερμηνεία star performance ή Hollywood way of acting,δεν είδα διότι αναρωτιόμουν τι ρόλο παίζει, ποιός είναι ο χαρακτήρας. Ένας άνθρωπος μέσα σε μια βάρκα να προσπαθεί να επιβιώσει και να βγάζει τα νερά, να ψαρεύει με αγωνία για να φάει, να ρίχνει φωτοβολίδες για να σωθεί- αλλά ας μη γίνω αυστηρός μαζί του. Στο φινάλε όμως, αναρωτήθηκα γιατί έφαγα δύο ώρες. Για να δω τι; Ακόμα κι από την ήττα κάτι διδάσκεσαι, κάθαρση έρχεται..Δεν λέω άλλα.
Εξού κι έβαλα τίτλο περί “υποκειμενικότητα” διότι ξέρω πως αυτά που λέω με αυτά που θα γραφτούν από άλλους θα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα.
Εξού κι έβαλα τίτλο περί “υποκειμενικότητα” διότι ξέρω πως αυτά που λέω με αυτά που θα γραφτούν από άλλους θα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα.
Την ταινία του Βασίλη Μαζωμένου δεν την είδα.
Φωτογραφικό υλικό
