Ο Ατομικισμός. Από τη στήλη «Μιχάλης ο Τιμωρός» του Μιχάλη Σκολιανού.
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών καταδεικνύουν για ακόμη μια φορά τον ατομικισμό που επικρατεί στις μέρες μας. Κάθε οντότητα είτε πρόκειται για μια συλλογικότητα, όπως κοινωνική ομάδα είτε για μονάδα, δηλαδή άτομο, πορεύεται με γνώμονα αυστηρά το άμεσο, βραχυπρόθεσμο και ξεκάθαρα οριοθετημένο συμφέρον της.
Στο υπάρχον, δηλαδή κοινωνικοοικονομικό σύστημα εξουσίας κυρίαρχη αναδεικνύεται η ικανοποίηση των εγωιστικών αναγκών με την αυστηρή του όρου έννοια αγνοώντας ή αδιαφορώντας για την κοινωνική φύση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Κάτι τέτοιο επαναβεβαιώνεται εμπειρικά με τις περίφημες κινητοποιήσεις των αγροτών. Οι αγρότες σε κάθε κινητοποίησή τους ζητούν μετ’ επιτάσεως αν όχι τη στήριξη, τουλάχιστον την κατανόηση και την ανοχή της υπόλοιπης κοινωνικής βάσης, όταν οι ίδιοι σε ανάλογες κινητοποιήσεις άλλων κοινωνικών ομάδων δεν επεδείκνυαν την παραμικρή ανοχή μόλις θίγονταν τα συμφέροντά τους. Αντιθέτως, στρέφονταν, πολλές φορές μετά μανίας, κατά αυτών των ομάδων εν είδει κατασταλτικού μηχανισμού. Ουδείς μπορεί να ξεχάσει ποια ήταν η αντίδραση των αγροτών στην απεργία των ναυτικών λίγους μήνες πριν στην Κρήτη.
Η στάση των αγροτών σε σχέση με τις δικές τους κινητοποιήσεις και τις ανάλογες κινητοποιήσεις άλλων κοινωνικών ομάδων επαληθεύει για ακόμη μια φορά την ατομικιστική νοοτροπία που επικρατεί στις μέρες μας. Όποια άλλη ομάδα διαφωνεί ή και αντιδρά με τη φύση των κινητοποιήσεων τους την κατηγορούν ότι πέφτει στην παγίδα του κοινωνικού αυτοματισμού, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι οι πρώτοι οι οποίοι αυτοπαγιδεύονται στον κοινωνικό αυτοματισμό είναι οι ίδιοι.
Ανεξαρτήτως του δίκαιου ή όχι των αιτημάτων τους, ανεξαρτήτως αν η φύση των κινητοποιήσεων τους, δηλαδή η μορφή και το περιεχόμενό τους, νομιμοποιείται ηθικά ή όχι, δηλαδή φυσικοδικαιικά, οι αγρότες με την ευρύτερη στάση τους απέναντι στους αγώνες και τις έννοιες και τις αξίες της συλλογικότητας και αλληλεγγύης αυτοϋπονομεύονται και συνιστούν πλέον ένα χαρακτηριστικό και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της κρατούσας κοινωνικής τάσης όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά διεθνώς.
Για αυτό ίσως τελικά η προσπάθεια του διεθνισμού αλλοτριώθηκε και ξέπεσε σε έναν παγκόσμιο οικονομικό ολοκληρωτισμό και φαντάζει ήδη πλέον ξανά σαν μια ουτοπία. Σαν ένας μη τόπος. Ο άνθρωπος από ό,τι φαίνεται δεν έφθασε ακόμη στο ιστορικό στάδιο υπέρβασης της εγωιστικής του φύσης, με τη στενή του όρου έννοια. Και για αυτό ο εθνικισμός επιστρέφει ξανά ξεπροβάλλοντας από τα συντρίμμια του διεθνισμού.
Υ.Γ. Όσο ο άνθρωπος δεν χειραφετείται από την εγωιστική του φύση και κατ’ επέκταση δεν απαλλάσσεται από τις υπάρχουσες κοινωνικές και οικονομικές δομές εξουσίας, θα βρίσκεται μετέωρος και συγχρόνως εγκλωβισμένος μεταξύ μιας ιδιότυπης παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας και του εθνικισμού.
—————————–
#αγρότες, #εθνικισμός, #διεθνισμός, #ατομικισμός, #σύστημα, #παγκόσμιαοικονομικήολιγαρχία, #κοινωνία, #ΜιχάληςΣκολιανός, #kulturosupa, #κουλτουρόσουπα,
Φωτογραφικό υλικό
