.
Ψυχογραφώντας Θεατρικές παραστάσεις, Κινηματογραφικές ταινίες, Τηλεοπτικές σειρές, Πέρα απ' αυτό που βλέπεις (Κάθε Τρίτη & Παρασκευή).
.
Όσο όμορφα κι αν περνάει η Μάσα με τους νέους της φίλους, δεν παύει να νοσταλγεί τους γονείς της. Κι αυτό συμβαίνει με κάθε παιδί που κουβαλά μέσα του τους γονείς του όπου κι αν βρίσκεται.
.
Γράφει η Νέλη Βυζαντιάδου για την Κουλτουρόσουπα.
.
Το ζέσταμα
Στο άκουσμα και μόνο του τίτλου αυτής της παράστασης η μικρή μου φίλη ενθουσιάστηκε και μαζί της κι εγώ. Θα έβλεπε επιτέλους τη Μάσα από κοντά. Μια ηρωίδα αγαπημένη στα παιδιά και με μεγάλη απήχηση. Αυτό διαπίστωσα από τη σύντομη συζήτηση που είχαμε στο δρόμο πηγαίνοντας προς το Metropolitan Urban Theatre.
Η δράση
‘Τι είναι αυτό;’, με ρωτούσε δείχνοντας μου το σκηνικό που θα μαθαίναμε πολύ σύντομα ότι ήταν το σπίτι του Αρκούδου. ‘Πού είναι η Μάσα; Πότε θα βγει στη σκηνή;’, οι ερωτήσεις της ασταμάτητες και η αγωνία της να δει την αγαπημένη της πρωταγωνίστρια σε νέες περιπέτειες επί σκηνής μεγάλη. Μεγάλη και η περιέργεια των παιδιών σε αυτήν την ηλικία, σκεφτόμουν. Κι έτσι πρέπει να είναι. Να διακατέχονται από μια διαρκή διάθεση να μάθουν, να ανακαλύψουν, να δοκιμάσουν. Ο Vladimir Nabokof επισημαίνει πως η περιέργεια είναι η ανυπακοή στην πιο αγνή της μορφή. Κάτι τέτοιο έκανε και η Μάσα. Ήρθε σε επαφή με την πιο αγνή μορφή της ανυπακοής όταν αποφάσισε να ακολουθήσει το Λαγό και αργότερα να ξαπλώσει σε ένα άγνωστο σπίτι το οποίο λαχταρούσε να γνωρίσει μπαίνοντας μέσα και χωρίς να υπολογίσει τι θα μπορούσε να συναντήσει. Ήθελε να μάθει, να ανακαλύψει, να δοκιμάσει. Περίεργη και σκανδαλιάρα, σκανδαλιάρα και περίεργη.
Κι όσο παρακολουθώ τη Μάσα να χάνεται στο δάσος ακολουθώντας ένα λαγό και υποκύπτοντας στη λαχτάρα της να απομακρυνθεί από το γνώριμο για να προσεγγίσει το άγνωστο, τόσο φέρνω στο μυαλό μου τη Θεωρία Δεσμού του John Bowlby σύμφωνα με την οποία κάθε παιδί που μεγαλώνει σε ένα ασφαλές περιβάλλον, επιθυμεί να απομακρύνεται από αυτό, να εξερευνά το χώρο έξω από αυτό και αμέσως μετά να επιστρέφει στην ασφαλή βάση που είναι διαθέσιμη και το υποδέχεται με ηρεμία και χαρά. Κι όταν η οικογένεια καταγωγής είναι ένα ασφαλές περιβάλλον για το παιδί, τότε κι εκείνο μαθαίνει να εμπιστεύεται τις ικανότητές του, να πιστεύει στον εαυτό του και να γίνεται δημιουργικό επινοώντας λύσεις και τρόπους για να διαχειριστεί, στο βαθμό που μπορεί λόγω ηλικίας, εξωτερικές καταστάσεις. Τα παιδιά δεν διαφέρουν πολύ από τους χαρταετούς, σύμφωνα με τη Gigi Graham, καθώς είναι φτιαγμένα να πετάνε. Για να το καταφέρουν όμως αυτό, σύμφωνα πάντα με την ίδια, χρειάζονται αέρα, απεριόριστη αγάπη, εμπιστοσύνη και ενθάρρυνση.
‘Δεν θα τη μαλώσει η μαμά της που θα κοιμηθεί σε ξένο σπίτι;’, με ρωτά γεμάτη απορία η μικρή μου φίλη και μέσα μου της δίνω απόλυτο δίκιο. Έχει δίκιο να αναρωτιέται κάτι τέτοιο καθώς η προοπτική για ένα παιδί να κοιμηθεί κάπου αλλού χωρίς να το γνωρίζει η μαμά του δεν είναι και η πιο συνηθισμένη. Η Μάσα όμως είναι μια μικρή κατεργάρα που εμπιστεύεται σχεδόν αμέσως τον Αρκούδο και δεν φοβάται τη διαμονή της στο σπίτι του. Κι ο Αρκούδος βέβαια με τη σειρά του της αποδεικνύει ότι είναι άξιος εμπιστοσύνης αν και θα χρειαστεί να περάσει καιρός μέχρι να λυθεί συναισθηματικά και να δεχθεί την αγκαλιά της μικρής Μάσας.
.
Η Μάσα δεν αρκείται στο να εμπιστευθεί τον καλόκαρδο Αρκούδο. Εμπιστεύεται και τους δύο λύκους που συναντά δείχνοντας υπερβολική αφέλεια και άγνοια κινδύνου. Τα μικρά παιδιά δεν έχουν αίσθηση κινδύνου, σκέφτομαι. Γι’ αυτό και οι γονείς οφείλουν να τα προστατεύουν και να τους διδάσκουν άμεσα και ξεκάθαρα τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται να κάνουν. Τα παιδιά για αρκετά χρόνια εξαρτώνται από κάθε άποψη από τους γονείς τους και περιμένουν από αυτούς την προστασία, την υποστήριξη και την ασφάλεια. Μόνο έτσι θα μάθουν κι αυτά να προστατεύουν τον εαυτό τους. Μόνο όταν θα ξέρουν πως υπάρχει ένα σταθερό σημείο αναφοράς στο οποίο θα μπορούν πάντα να απευθύνονται για βοήθεια και καθοδήγηση.
Όσο όμορφα κι αν περνάει η Μάσα με τους νέους της φίλους, δεν παύει να νοσταλγεί τους γονείς της και στο σημείο αυτό τονίζεται και πάλι η ανάγκη κάθε παιδιού να βασίζεται στους γονείς του και να μοιράζεται μαζί τους τις εμπειρίες του. Τους κουβαλά μέσα του όπου κι αν βρίσκεται και αυτό δεν αλλάζει ποτέ. Αυτό το τελευταίο μάλιστα θα έπρεπε να καθησυχάζει εκείνους τους γονείς που ανησυχούν μήπως και χάσουν τη σημαντικότητα στη ζωή του παιδιού τους όταν αυτό περνά καλά χωρίς αυτούς. Ειδικά εκείνοι οι γονείς που θέλουν να είναι πάντα κοντά στο παιδί τους και φοβούνται πως αν αυτό αναπτύξει στενές σχέσεις και με άλλους θα αρχίσει να απομακρύνεται από τους ίδιους. Οι γονείς αυτοί καταλήγουν να γίνονται καταπιεστικοί και αυταρχικοί με αποτέλεσμα να μην ακούνε τις ανάγκες του παιδιού τους, να μην είναι ελαστικοί και να μη δέχονται να κάνουν πίσω σε τίποτα.
Τέλος καλό, όλα καλά για τη Μάσα που επιστρέφει στο σπίτι της αλλά που δεν ξεχνά το φίλο της τον Αρκούδο και τον επισκέπτεται την ημέρα των γενεθλίων του υπογραμμίζοντας την αξία της φιλίας και της πίστης. Τέλος καλό, όλα καλά γιατί έναν καιρό και μια φορά απολαύσαμε άλλο ένα έργο της Παιδικής Σκηνής Θεσσαλονίκης.
Το κλείσιμο
Ασυζητητί βγήκαμε και οι δυο μας από την αίθουσα με ένα πλατύ χαμόγελο και με την αίσθηση ότι η συνάντηση που είχαμε με τη Μάσα και τον Αρκούδο ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Έξω έβρεχε. Όχι πολύ αλλά τόσο για να χαλάει τη διάθεση σε κάποιους. Όχι σε εμάς. Σίγουρα όχι σε εμάς.
Η μικρή μου φίλη είχε όρεξη για βόλτες, για πολλές βόλτες. Κι εγώ είχα ακόμα μεγαλύτερη όρεξη να την ακολουθήσω συνοδεύοντας την και να τη συνοδεύσω ακολουθώντας την. Περπατώντας κατά μήκος της Βασιλίσσης Όλγας έφερα στο μυαλό μου τα λόγια του Paulo Coelho: ‘Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει’. Έναν καιρό και μια φορά ήταν πέρα για πέρα αληθινά.
.
"Μαθήματα στη γλώσσα της αγάπης":
(πληροφορίες και online αγορά, εδώ)
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media