Ψυχογραφώντας Θεατρικές παραστάσεις, Κινηματογραφικές ταινίες, Τηλεοπτικές σειρές, Πέρα απ' αυτό που βλέπεις (Κάθε Τρίτη & Παρασκευή).
.
Βασανιστική η ζωή για έναν άνθρωπο που επιλέγει ασυνείδητα να ζει σαν άρρωστος παρά σαν υγιής. Κι ο Αργκάν υποφέρει πραγματικά. Υποφέρει από τις σκέψεις που κάνει.
.
Γράφει η Νέλη Βυζαντιάδου για την Κουλτουρόσουπα.
.
Το ζέσταμα
Η επίσκεψή μου στη Μονή Λαζαριστών ήταν από μόνη της ένα πολύ ωραίο ζέσταμα για τις ώρες που θα ακολουθούσαν. Είχα να επισκεφτώ αυτόν το χώρο αρκετά χρόνια και με χαρά μου διαπίστωσα πως δεν πρόκειται για άλλον ένα χώρο της πόλης μας που εγκαταλείπεται σταδιακά και παραδίδεται στη φθορά του χρόνου χωρίς να ενδιαφέρονται να τον ανανεώνουν και να τον κρατάνε σε καλή κατάσταση. Με ανακούφιση λοιπόν είδα πως η σκηνή ‘Σωκράτης Καραντινός’ ήταν το ίδιο επιβλητική και αριστοκρατική με την εποχή που την είχα πρωτοδεί.
Όσο περίμενα την έναρξη της παράστασης, ξεσκόνιζα τις γνώσεις μου γύρω από τους υποχόνδριους ασθενείς και θυμήθηκα κάποιους με τους οποίους συνεργάστηκα θεραπευτικά προσπαθώντας να αναλύσω τους φόβους τους και κυρίως να τους βοηθήσω να αποκτήσουν τρόπους να διαχειρίζονται καλύτερα το άγχος θανάτου που είναι και το κυριότερο με το οποίο παλεύουν.
Η δράση
Εντυπωσιακό το ξεκίνημα της παράστασης, εντυπωσιακά και τα σκηνικά. Ιδανικά για να εντάξουν κάθε θεατή στην εμμονή του πρωταγωνιστή και την τάση του να αναζητά την ελπίδα της θεραπείας στην επιστήμη. Ο Αργκάν υποφέρει πραγματικά. Δεν υποφέρει σωματικά καθώς δεν είναι ασθενής με οργανικές νόσους. Μάλιστα είναι ο πιο υγιής που έχει συναντήσει ποτέ ο αδελφός του, όπως του λέει ο ίδιος κάποια στιγμή. Υποφέρει όμως από τις σκέψεις που κάνει. Σκέψεις που δεν του επιτρέπουν να ηρεμήσει και κυρίως να αποχωριστεί τον προσωπικό του γιατρό και τις νοσοκόμες που φροντίζουν νυχθημερόν τη φαρμακευτική του αγωγή. Κι όσα περισσότερα φάρμακα καταναλώνει, τόσο πιο άρρωστος νιώθει. Κι όσο πιο άρρωστος νιώθει, τόσο περισσότερα φάρμακα του συνταγογραφεί ο γιατρός του. Κι όσο περισσότερα φάρμακα περιλαμβάνει η συνταγή, τόσο πιο συχνά απευθύνεται στο γιατρό του για να παραπονεθεί για νέα συμπτώματα και να ζητήσει νέες λύσεις. Κι εκείνη τη στιγμή φέρνω στο μυαλό μου την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας σχετικά με τη χρήση φαρμάκων. Σκέφτομαι το φαινόμενο της πολυφαρμακίας, δηλαδή της ταυτόχρονης και υπερβολικής χρήσης πολλών φαρμάκων για τη θεραπεία μιας πάθησης ή της κατευθυνόμενης συνταγογράφησης ή της κατάχρησης φαρμάκων χωρίς συνταγογράφηση. Ας μην ξεχνάμε πως στη χώρα μας η ίδια η κατάχρηση φαρμάκων αποδεικνύεται προβληματική μια που πολλοί καταφεύγουν με ευκολία στο φάρμακο χωρίς να το χρειάζονται πραγματικά ή χωρίς να τους το έχει προτείνει ο γιατρός τους. Κάπου διάβασαν για αυτό, άκουσαν ένα γείτονα που το παίρνει ή ακόμα χειρότερα έκαναν μόνοι τους διάγνωση και αποφάσισαν πως είναι ασφαλές να πάρουν ένα φάρμακο για το οποίο γνωρίζουν ελάχιστα.
Ατέλειωτα τα χάπια που παίρνει σε καθημερινή βάση ο αρρωστοφοβικός Αργκάν, ατέλειωτη και η ανασφάλειά του. Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται διαρκώς με αποτέλεσμα να μη μπορεί να ενδιαφερθεί για οτιδήποτε άλλο πέρα από το μέλλον του. Αν θα υπάρξει μέλλον για έναν ‘κατά φαντασίαν ασθενή’. Κι αυτό το τελευταίο είναι που τον αποδιοργανώνει. Το να μην ξέρει αν θα υπάρξει μέλλον. Το να μην ξέρει αν θα μπορεί να το ελέγξει. Κι αφού δεν καταφέρνει να ελέγξει τη ζωή του την ίδια, επιχειρεί να ελέγξει τη ζωή και το μέλλον της κόρης του απειλώντας την μάλιστα να την κλείσει σε μοναστήρι αν δεν υπακούσει στις διαταγές του κι αν δεν κάνει αυτό που της ζητά. Κι η αλήθεια είναι πως όταν κάποιος δυσκολεύεται να τακτοποιήσει αυτά που συμβαίνουν μέσα του, αναλώνεται στο να τακτοποιήσει αυτά που συμβαίνουν γύρω του με την ελπίδα να νιώσει καλύτερα. Κι ούτε που τον ενδιαφέρει αν αυτό έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχική υγεία της κόρης του. Άλλωστε ένας άνθρωπος που είναι πεπεισμένος ότι νοσεί βαριά, δεν έχει την πολυτέλεια να σκεφτεί οποιονδήποτε άλλον πέρα από τον εαυτό του. Ίσως αυτό να είναι και το κέρδος του, σκέφτομαι. Το να μη χρειάζεται να σκεφτεί οποιονδήποτε άλλον πέρα από τον εαυτό του. Το να μη χρειάζεται να δει κατάματα την αλήθεια που επικρατεί στο γάμο του πέρα από την αλήθεια που έχει ο ίδιος δημιουργήσει και εξακολουθεί να υποστηρίζει. Το να μη χρειάζεται να ασχοληθεί με τη ζωή παρά μόνο με το θάνατο.
Πάντως ο υποχόνδριος Αργκάν δείχνει εξαιρετικά ευαίσθητος σε εξωτερικές δυσκολίες και επιστρατεύει αμυντικούς μηχανισμούς για να προχωρήσει στη ζωή του. Χωρίς αυτούς τους αμυντικούς μηχανισμούς, φαίνεται γυμνός. Χωρίς αυτούς τους αμυντικούς μηχανισμούς, αποδεικνύεται ακόμα πιο ευαίσθητος. ‘Έτσι είμαι συνεχώς ανήσυχος, υποφέροντας από χρόνια υποχονδρία που δεν συνεπάγεται μόνο την απώλεια της υγείας μου αλλά και οποιουδήποτε άλλου αποκτήματός μου’, δηλώνει ο Έριχ Φρομγια να συνεχίσει ‘Γίνομαι άνθρωπος αμυντικός, σκληρός, καχύποπτος, μοναχικός, που παρασύρομαι από την ανάγκη να έχω όλο και περισσότερα για να νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια’.
Το κλείσιμο
Όσο εντυπωσιακό ήταν το ξεκίνημα αυτής της παράστασης, άλλο τόσο εντυπωσιακό ήταν και το φινάλε της το οποίο ασφαλώς και δεν θα αποκαλύψω. Βγαίνοντας από την αίθουσα σκεφτόμουν για άλλη μια φορά τη φιγούρα του πρωταγωνιστή και έφερα στο μυαλό μου τα λόγια του Ιπποκράτη: ‘Η πιο σοβαρή ασθένεια είναι εκείνη στην οποία το πρόσωπο του αρρώστου δεν μοιάζει καθόλου με το κανονικό του’. Και στην περίπτωση του Αργκάν η πιο σοβαρή ασθένεια ήταν ότι ο ίδιος είχε ξεχάσει πώς ήταν με συνέπεια να έχει απομακρυνθεί από την πραγματική εκδοχή του εαυτού του.
Κι όταν απομακρύνεται κανείς από αυτό που είναι, αρχίζει να ταλαιπωρείται από σκέψεις και συναισθήματα που δηλητηριάζουν την υγεία του και μετατρέπονται αργά ή γρήγορα σε συμπτώματα. Βασανιστική η ζωή για έναν άνθρωπο που επιλέγει ασυνείδητα να ζει σαν άρρωστος παρά σαν υγιής. Χρειαζόμουν επειγόντως αέρα για να θυμηθώ τι σημαίνει να νιώθεις και όχι μόνο να είσαι υγιής. Χρειαζόμουν επειγόντως μια βόλτα για να συνδεθώ ξανά με τα προνόμια της ζωής. Χρειαζόμουν επειγόντως να πάρω απόσταση από τον Αργκάν και τον κάθε Αργκάν της ζωής μου που μονοπωλεί την προσοχή των γύρω του με το να επιδιώκει να μιλάει μόνο για τα δικά του προβλήματα διογκώνοντας αυτά που του συμβαίνουν και υφαίνοντας τα στο προσωπικό του δράμα.
.
"Μαθήματα στη γλώσσα της αγάπης":
(πληροφορίες και online αγορά, εδώ)
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media